طب داخلی روز (افق دانش)
سال:1393 | دوره:20 | شماره:3 |تعداد مقالات:13

اهداف: میگرن اختلال عصب شناختی شایعی است که باعث درد و رنج فراوان برای مبتلایان می شود. علاوه بر درمان های دارویی، درمان های غیردارویی از جمله ورزش در پیشگیری از میگرن توصیه می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینی 8 هفته ای تمرینات هوازی با شدت بالا بر شاخص های میگرنی در افراد مبتلا بود.مواد و روش ها: پژوهش نیمه تجربی حاضر با طرح یک گروهی پیش آزمون- پس آزمون، در کلیه افراد مبتلا به میگرن شهرستان نورآباد و با نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد. 12 بیمار مرد غیرفعال مبتلا به میگرن در این پژوهش شرکت کردند. دوره پژوهش 16 هفته به طول انجامید. آزمودنی ها به مدت 8هفته تمرینات هوازی شدید را به مدت 40 تا 45 دقیقه و 2 جلسه در هفته انجام دادند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، شاخص های ترکیب بدنی و استقامت هوازی افراد و 4 هفته بعد از اتمام برنامه تمرینی، شاخص های سردرد میگرنی مجددا ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون T استودنت برای گروه وابسته و در قالب نرم افزار SPSS 19 انجام گرفت.یافته ها: تمرینات هوازی شدید باعث کاهش معنی داری در شاخص های سردرد میگرنی شامل تعداد حملات (p=0.025)، شدت حملات (p=0.024) و مدت سردرد (p=0.031) و همچنین باعث بهبود آمادگی هوازی آزمودنی ها شد (p=0.001) درصد چربی 49.1% کاهش پیدا کرد و این کاهش نیز معنی دار بود (p=0.024).نتیجه گیری: برنامه 8 هفته ای تمرین هوازی با شدت بالا می تواند باعث کاهش در شاخص های سردرد میگرنی (تعداد حملات، شدت و مدت سردرد) شود.

اهداف: استفاده از داروهای شیمیایی در درمان بیماری ها معمولا دارای عوارض جانبی است. در سال های اخیر استفاده از داروهای گیاهی که دارای اثرات جانبی به مراتب کمتری است، در درمان بیماری های مختلف از جمله ناباروری رونق فراوان یافته است. این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره آبی دانه گرده نخل بر میزان هورمون های جنسی و تعداد فولیکول های تخمدانی در موش های ماده بالغ BALB/c انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش تجربی حاضر در خانه حیوانات دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1391 انجام شد. 40 سر موش BALB/c ماده بالغ به 5 گروه 8 تایی کنترل، شاهد و تجربی های دریافت کننده دوزهای 100، 200 و 400 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن، عصاره آبی گرده نخل تقسیم شدند. میزان هورمون های تستوسترون، استروژن و پروژسترون به روش رادیوایمونواسی اندازه گیری و تعداد فولیکول های تخمدانی پس از جداسازی تخمدان ها و تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین و ائوزین، با کمک میکروسکوپ نوری شمارش شد. نتایج سنجش های هورمونی براساس آزمون آماری تجزیه واریانس یک طرفه و آزمون چند دامنه دانکن با کمک نرم افزار آماری SPSS 18 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تنها در گروه تجربی 3 (دریافت کننده عصاره گرده نخل با دوز 400 میلی گرم برکیلوگرم)، افزایش معنی داری (p<0.01) در میزان هورمون های تستوسترون، استروژن و پروژسترون نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. همچنین تنها در گروه تجربی 3 در تعداد فولیکول های ثانویه (p<0.05) و در تعداد فولیکول های آنترال (p<0.01) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری مشاهده شد.نتیجه گیری: عصاره آبی گرده نخل در دوز 400 میلی گرم برکیلوگرم باعث افزایش میزان هورمون های جنسی و همچنین تعداد فولیکول های ثانویه و آنترال در موش های ماده بالغ می شود.

اهداف: سرطان تخمدان شایع ترین بدخیمی کشنده دستگاه تناسلی زنان است که در اکثریت موارد در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شود. هدف اصلی از این مطالعه مقایسه سطح سرمی نشانگرهای توموری b-hCG، کلسیم، فسفر و فعالیت آنزیم آلکالن فسفاتاز در افراد سالم و مبتلا به سرطان تخمدان و بررسی امکان استفاده از فاکتورهای فوق به عنوان مارکر سرطان تخمدان بود.مواد و روش ها: مطالعه مورد- شاهدی حاضر در مراجعه کنندگان به بیمارستان سیدالشهدا (ع) اصفهان انجام شد و 44 زن مبتلا به سرطان تخمدان و 44 زن سالم از بهمن ماه سال 1391 تا آخر اردیبهشت ماه سال 1392 مورد مطالعه قرار گرفتند. نشانگر تومور b-hCG به روش الایزا و میزان کلسیم و فسفر و فعالیت آنزیم آلکالن فسفاتاز به روش فتومتریک اندازه گیری شد. برای مقایسه شاخص های مورد بررسی بین دو گروه از آزمون Tمستقل استفاده شد.یافته ها: تنها اختلاف معنی دار بین میانگین غلظت b-hCG گروه بیمار (1.30±2.96 واحد بر لیتر) و گروه سالم (1.17±2.27 واحد بر لیتر) مشاهده شد (p=0.014). اختلاف میانگین غلظت کلسیم، فسفر و فعالیت آلکالن فسفاتاز بین گروه بیمار و گروه سالم معنی دار نبود (p>0.05).نتیجه گیری: سطح سرمی b-hCG در بیماران مبتلا به سرطان تخمدان تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی بیشتر از افراد سالم است. همچنین سطح سرمی کلسیم، فسفر و فعالیت آنزیم آلکالن فسفاتاز در افراد مبتلا به سرطان تخمدان تحت درمان ارتباطی با وضعیت بیماری ندارد.

اهداف: هر نوع آسیبی که ارتباط فیبر عصبی را با جسم سلولی نورون که محل سنتز مواد حیاتی سلول است قطع نماید، می تواند منجر به تغییرات تخریبی در بخش های داخلی تر و خارجی تر نورون ضایعه دیده شود. برخی گیاهان به علت داشتن مواد آنتی اکسیدانی در بقا و تقسیم نورون ها موثرند. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره الکلی برگ سالویا کلورولوئکا بر تخریب نورون های حرکتی آلفای شاخ قدامی نخاع پس از آسیب عصب سیاتیک در موش صحرایی انجام شد.مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه تجربی 24سر موش صحرایی نر ویستار با سن تقریبی 12 هفته و وزن 200 تا 250 گرم تهیه شد. حیوانات به 4 گروه 6 تایی کنترل، آسیب، آسیب+تیمار با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره الکلی و آسیب+تیمار با دوز 75 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره الکلی تقسیم شدند. برای شمارش نورون های حرکتی آلفای شاخ قدامی نخاع در سمت راست، از روش دایسکتور استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار Minitab 13 و آزمون های آماری T مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین چگالی نورون های آلفای شاخ قدامی نخاع در گروه کنترل 1711.5±47.4، آسیب 730.7±33.4، آسیب+تیمار با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره الکلی 1211.2±34.8 و آسیب+تیمار با دوز 75 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره الکلی 987.4±36.8 تعیین شد. اختلاف میانگین هر دو گروه تیمار با گروه آسیب معنی دار بود (p=0.001).نتیجه گیری: عصاره الکلی برگ سالویا کلورولوئکا باعث افزایش چگالی نورون های حرکتی آلفای شاخ قدامی نخاع در موش های صحرایی با آسیب عصب سیاتیک می شود و این افزایش چگالی نورونی با میزان عصاره دریافتی ارتباط دارد.

اهداف: محدودیت مصرف مایعات از مهم ترین عوامل ایجاد اختلال عملکرد کلیوی در ماه رمضان است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر یک ماه روزه داری همراه با فعالیت ورزشی منظم بر تغییرات الکترولیت ها و اسمولاریته سرمی مردان کشتی گیر بود.مواد و روش ها: این پژوهش نیمه تجربی با طرح آزمون های تکراری در مردان کشتی گیر در ماه رمضان سال 1435 ه.ق. (تیر و مرداد 1393 ه.ش.) که طول مدت روزه داری حدود 16 ساعت بود، انجام شد. از میان ورزشکاران کشتی گیر داوطلب، 9 نفر کشتی گیر نخبه و سالم با متوسط 8 سال سابقه به روش نمونه گیری انتخابی در دسترس و هدفدار گزینش شدند. میزان الکترولیت های سرمی و ترکیب بدن 3 روز قبل از ماه مبارک رمضان، پس از 14 روز روزه داری، پس از 28 روز روزه داری و 2 هفته پس از ماه مبارک رمضان در شرایط یکسان سنجش شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس اندازه های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: شاخص وزن بدن (p=0.001) و میزان آب بدن (p=0.037) در پایان دوره ماه رمضان کاهش معنی داری یافتند. تغییرات میانگین های درون گروهی اوره (p=0.049)، کراتینین (p=0.031)، اسیداوریک (p=0.0001) و سدیم (p=0.01) طی دوره ماه رمضان نسبت به ابتدای ماه رمضان دارای افزایش معنی دار بود. تغییرات میانگین های درون گروهی شاخص اسمولاریته سرم (p=0.001) طی ماه رمضان افزایش معنی دار یافت.نتیجه گیری: روزه داری اسلامی سبب افزایش الکترولیت های سرمی و اسمولاریته در ورزشکاران حرفه ای می شود.

اهداف: هورمون های استروئیدی تاثیر زیادی بر همه سطوح پاسخ ایمنی ذاتی و اکتسابی دارند. از میان هورمون های استروئیدی، استروژن نقش کلیدی در تنظیم فعالیت های هموستاز مغز استخوان، سیستم قلبی- عروقی و سیستم عصبی مرکزی دارد. هدف اصلی این مطالعه، تعیین اثرات احتمالی تعدیل کنندگی استروژن بر پاسخ های ایمنی هومورال و سلولی متعاقب چالش با گویچه های سرخ گوسفند در مدل موشی بود.مواد و روش ها: جامعه مورد مطالعه 14 سر موش سوری نر بود که در دو گروه قرار گرفتند و با پادگن SRBC ایمونیزه شدند. موش های گروه تیمار از ابتدای مطالعه به مدت دو هفته استروژن (5 میلی گرم برکیلوگرم- تزریق داخل صفاقی) دریافت نمودند. ایمنی هومورال و ایمنی سلولی اختصاصی، قابلیت انفجار تنفسی ماکروفاژها و میزان تکثیر سلول های ایمنی سنجیده شد. به منظور مقایسه از آزمون من- ویتنی یو در محیط نرم افزاری SPSS 19 استفاده شد.یافته ها: موش های تحت تیمار با 17 بتا- استرادیول به طور معنی داری افزایش در واکنش DTH نشان دادند. نتایج تست MTT حاکی از افزایش در میزان تکثیر لنفوسیتی در گروه درمانی با استروژن در قیاس با گروه شاهد بود. میانگین وزن طحال در موش های گروه تیمار (28.62±1.76) نسبت به گروه شاهد (21.00±1.83) افزایش معنی داری را نشان داد (p<0.01). نتایج حاصل از آزمون احیای NBT حاکی از کاهش قابلیت انفجار تنفسی مونوسیت/ماکروفاژ های طحالی بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که 17 بتا- استرادیول می تواند به عنوان ترکیب تعدیل کننده دستگاه ایمنی مورد توجه قرار گیرد.

اهداف: افزایش سطح چربی های مضر خون مانند لیپوپروتئین کم چگال، تری گلیسرید، کلسترول تام و کاهش در میزان چربی های مفید آن مانند لیپوپروتئین پرچگال از مهم ترین عوامل خطرزای ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی شدید درمانده ساز بر نیمرخ چربی های خون در افراد فعال و غیرفعال بود.مواد و روش ها: پژوهش نیمه تجربی حاضر در میان پسران دانشجوی تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران انجام شد و 20 نفر به صورت هدفمند و بر پایه اطلاعات پزشکی انتخاب و به دو گروه مردان فعال و غیرفعال تقسیم شدند. پرسش نامه فعالیت بدنی مشتمل بر 16 سوال برای سنجش میزان فعالیت بدنی و از آزمون کانینگهام فالکنر به عنوان فعالیت ورزشی شدید و درمانده ساز استفاده شد. همه نمونه های خونی به صورت ناشتا، از مویرگ انگشتان در حالت نشسته جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها در نرم افزار SPSS 20 با استفاده از آزمون های T مستقل،T همبسته، تحلیل کواریانس و واریانس با اندازه های مکرر و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.یافته ها: تفاوت معنی داری بین وزن (p=0.031) و شاخص های (P=0.05) BMI، (P=0.028) BF و (p=0.01) VF بین افراد فعال و غیرفعال مشاهده شد. بین شاخص های آنتروپومتریک و تمام شاخص های چربی خون همبستگی معنی داری وجود داشت (p<0.05) که این همبستگی در مورد HDL-C معکوس بود.نتیجه گیری: فعالیت ورزشی شدید درمانده ساز تک جلسه ای باعث افزایش سطح LDL-C، TG، TC و نسبت LDL-C/HDL-C می شود ولی تاثیری بر سطح HDL-C ندارد.

اهداف: هورمون های جنسی و ورزش هر کدام به تنهایی بر اضطراب اثرگذارند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ورزش و دوز فارماکولوژیک هورمون جنسی پروژسترون بر اضطراب، در موش های صحرایی ماده بالغ فاقد تخمدان انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی ماده بالغ ویستار به وزن تقریبی 20±200 گرم مورد استفاده قرار گرفتند. تخمدان همه موش ها پس از بیهوشی برداشته و به طور تصادفی به 5 گروه گروه کنترل که هیچ گونه تیماری دریافت نکردند، گروه دریافت کننده روغن کنجد به عنوان حلال پروژسترون، گروه ورزش+روغن کنجد، گروه پروژسترون (8 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن) و گروه پروژسترون+ورزش تقسیم شدند. نیم ساعت پس از تزریق درون صفاقی حلال یا پروژسترون یا قبل از آن انجام ورزش درصد دفعات ورود حیوان به بازوی باز و درصد زمان حضور در بازوی باز اندازه گیری شد.یافته ها: تزریق درون صفاقی پروژسترون به میزان 8 میلی گرم برکیلوگرم میانگین درصد ورود به بازوهای باز و نیز میانگین درصد زمان سپری شده در بازوهای باز را نسبت به گروه کنترل کاهش داد(p<0.05) . انجام ورزش قبل از تجویز پروژسترون این دو علامت اضطراب ناشی از تزریق پروژسترون را مهار کرد.نتیجه گیری: تجویز هورمون پروژسترون در مقادیر فارماکولوژیک اضطراب را افزایش می دهد و فعالیت فیزیکی می تواند از این اثر بکاهد.

اهداف: بهبود روش های کنترل قند خون بیماران دیابتی در سال های اخیر منجر به کاهش عوارض مزمن بیماری شده است. با توجه به اینکه لانست زدن ماوم به انگشت تجربه دردناکی است، پژوهش حاضر با هدف مقایسه شدت درد و رضایتمندی بیماران از خونگیری از ساق پا و انگشت انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی- مقایسه ای که در سال 93-1392 در بخش های داخلی دو بیمارستان انجام شد، 260 بیمار دیابتی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه پژوهشگرساخته میزان رضایتمندی برای گردآوری داده ها مورد استفاده قرار گرفت و میزان رضایتمندی از خونگیری از انگشت دست و ساق پا سنجیده شد. داده ها به نرم افزار SPSS 14.5 وارد و با آزمون های مجذور کای،T  زوجی، همبستگی اسپیرمن و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میزان رضایتمندی بیماران در نمونه گیری از ساق پا به طور معنی داری بیشتر از نمونه گیری از انگشت بود (P<0.001، c2=18.61). شدت درد احساس شده در نمونه گیری ساق پا (7.46±1.31) به طور معنی داری کمتر از نمونه گیری انگشت دست (8.15±0.83) بود (P<0.001، T=8.16).نتیجه گیری: ساق پا به عنوان یکی از نقاط برای انجام خودپایشی قند خون درد کمتر و رضایتمندی بیشتری در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو ایجاد می کند.

مقدمه: ژن p53، معروف ترین ژن بازدارنده توموری است که در بیش از 50% سرطان های انسانی دچار جهش می شود. این ژن با عنوان هایی چون «نگهبان ژنوم»، «ژن فرشته نگهبان» و «استاد نگهبان» توصیف شده است که به نقش حیاتی آن در پایداری ژنومی، و سرکوب توموری عمدتا با القای آپوپتوز، توقف چرخه سلولی، پیری، و مهار رگ زایی اشاره دارد. در این مقاله مروری، پیشرفت های اخیر در رابطه با p53، به ویژه نقش آن در آپوپتوز و نیز رویکردهایی جهت هدف قراردادن p53 و تنظیم کننده های آن برای درمان سرطان مورد بحث و بررسی قرار گرفته است که هدف کلی این درمان ها فعال کردن p53 در سلول های سرطانی به منظور کشتن آنها یا غیرفعال کردن موقتی p53 در سلول های سالم برای محافظت آنها در مقابل پرتو درمانی یا شیمی درمانی است.نتیجه گیری: با توجه به نقش های حیاتی p53 در مهار سرطان زایی، این پروتئین یکی از مهم ترین اهداف دارویی برای درمان سرطان است. براساس نوع تغییرات ژنتیکی ایجادشده در p53 در سلول های توموری و سالم، می توان ترکیبی از داروهای متفاوت را به کار برد و نیز با فهم بهتر از مسیرهای پیام رسانی که p53 در آنها درگیر است می توان پروتئین های بالادست یا پایین دست جدیدی را کشف کرد که به عنوان اهدافی برای داروهای جدید عمل کنند.