مهندسی برق و مهندسی کامپیوتر ایران، الف- مهندسی برق
سال:1391 | دوره:10 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

در این مقاله یک سیستم یک سوساز- اینورتری شامل یک یک سوساز دیودی سه فاز و یک اینورتر دوپایانه ای جدید برای کنترل مستقل دو بار سه فاز پیشنهاد می شود. این سیستم در مقایسه با سیستم های دیگر با کاربرد مشابه که پیش از این ارائه شده، دارای کمترین تعداد عناصر نیمه هادی بوده و برای کنترل دو بار سه فاز تنها از شش کلید نیمه هادی استفاده می کند. کاهش تعداد کلید ها در سیستم پیشنهادی و در نتیجه کاهش تعداد مدارهای درایو و همچنین سیستم خنک کنندگی آنها می تواند باعث کاهش قیمت تمام شده، کاهش وزن و حجم سیستم، کاهش تلفات نیمه هادی ها و در نتیجه افزایش بازده و قابلیت اطمینان به خصوص در کاربردهای با ولتاژ و توان متوسط و پایین شود. ابتدا ساختار جدید معرفی و پس از آن طرح PWM مبتنی بر موج حامل آن توسعه داده می شود. در ادامه، تحلیل تعیین مقدار ظرفیت بهینه خازن های لینک dc به منظور حداقل کردن ریپل ولتاژ لینک dc و همچنین کاهش THD و بهبود تعادل جریان شبکه انجام می گیرد. علاوه بر این تلفات سیستم پیشنهادی نیز مورد مطالعه قرار گرفته و نتایج با ساختارهای قبلی مقایسه می شود. در انتها برای تایید صحت عملکرد ساختار پیشنهادی و همچنین تایید تحلیل های صورت گرفته، نتایج شبیه سازی و آزمایشگاهی ارائه شده است.

در این مقاله هدف تعیین مکان بهینه منابع تولید پراکنده در شبکه توزیع می باشد. عدم قطعیت بار و محدوده مطلوب ولتاژ با استفاده از تئوری اطلاعات فازی مدل شده است. همچنین تابع هدف شامل کاهش تلفات، بهبود شاخص پروفایل و پایداری ولتاژ بوده و قیود مرتبط با آن، قیود ولتاژ و توان عبوری از خط می باشد. تغییرات بار در سه بازه زمانی (حداکثر، حداقل و متوسط) نشان داده شده و برای بهینه سازی تابع هدف از روش PSO و برای انتخاب جواب از روش max-min استفاده شده است. نتایج اجرای مدل و روش پیشنهادی در 5 سناریو بر روی سیستم 33 باسهIEEE  ارائه گردیده است.

افزایش نیاز به انرژی الکتریکی، کمبود سوخت های فسیلی و نگرانی ها در رابطه با مسایل زیست محیطی، سبب ورود هرچه بیشتر منابع جدید از جمله منابع تولید پراکنده و تجدیدپذیر انرژی در سیستم های قدرت مدرن شده است. ریزشبکه ها به عنوان یکی از جدیدترین مفاهیم در سیستم های قدرت از چندین منبع تولید کوچک و بارهای الکتریکی محلی تشکیل شده اند. با افزایش تعداد ریزشبکه ها بر میزان پیچیدگی و غیر خطی بودن سیستم های قدرت افزوده شده و سبب می شود که کنترل کننده های مرسوم و غیر منعطف، کارایی مناسبی را در بازه وسیعی از نقاط کار نشان ندهند. از این رو احتیاج به روش های کنترلی هوشمندتر و مناسب تر بیش از پیش احساس می شود. در این مقاله، شبکه های عصبی مصنوعی به عنوان یکی از قوی ترین ابزارها در فرایندهای بهینه سازی و هوشمندسازی سیستم ها به کار گرفته شده است تا ضرایب یک کنترل کننده کلاسیک تناسبی- انتگرالی (PI) را به صورت خودکار تنظیم و بهینه نماید. کنترل کننده PI، در حلقه ثانویه کنترل فرکانس یک ریزشبکه جزیره ایی گمارده شده است. عملکرد مناسب و بهینه روش پیشنهادی در مقایسه با روش های کلاسیک در طی شبیه سازی های مختلف نشان داده می شود.

در شبکه های رادیوشناختی، سنجش طیف با هدف پیداکردن حفره های طیفی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مقاله، سنجش طیف باندپهن با استفاده از آشکارساز انرژی بهبودیافته بررسی می شود. به منظور آشکارسازی دقیق و پیداکردن حفره های خالی، طیف باندپهن به زیرباندهای مساوی و بدون هم پوشانی تقسیم می شود. هدف اصلی، انتخاب سطح آستانه های زیرباندها به صورت هم زمان می باشد. در این مقاله با فرموله کردن مساله سنجش طیف به صورت یک دسته از مسایل بهینه سازی، به دنبال بیشینه کردن مجموع گذردهی فرصت طلبانه کاربران رادیوشناختی می باشیم. با اعمال برخی شرایط عملی، مساله بهینه سازی به یک مساله محدب تبدیل شده و جواب بهینه آن محاسبه شده است. در بخش شبیه سازی نشان داده می شود که استفاده از آشکارساز انرژی بهبودیافته، مجموع گذردهی را به میزان قابل توجهی بهبود می بخشد.

در این مقاله مساله سنجش پهن باند طیف را در حالتی که کاربران اولیه از مدولاسیون OFDM استفاده می کنند، بررسی می کنیم. در این راستا شکل پالس هر زیرکانال غیر ایده آل فرض شده و در نتیجه بخشی از توان آن به زیرکانال های مجاور نشت می کند. این پدیده باعث می شود که انرژی اندازه گیری شده از هر زیرکانال (آمارگان تصمیم گیری در آشکارساز انرژی) با اندازه گیری زیرکانال های دیگر همبستگی پیدا کند. از این رو برای آشکارسازی هم زمان وضعیت تمام زیرکانال های شبکه اولیه یک روش تکراری ساده ارائه می دهیم و بهبود عملکرد این روش را در مقایسه با آشکارسازی مجزا که در آن آشکارسازی هر زیرکانال مستقل از بقیه است، در حالات همیار و غیر همیار مشاهده می کنیم.

در این مقاله سیگنال تحریک modified novel dual pulse به منظور کاهش شارژ دی الکتریک در سوئیچ های خازنی میکروالکترومکانیکی معرفی شده است. شکل موج پیشنهادی تاثیر به سزایی در کاهش شارژ دی الکتریک داشته، به گونه ای که چگالی بار انباشته شده در دی الکتریک را به میزان %7.2 نسبت به شکل موج dual pulse کاهش داده است. این در صورتی است که جدیدترین شکل موج معرفی شده (novel dual pulse) کاهشی به میزان %5 را نشان داده است. بنابراین سوئیچی که توسط شکل موج پیشنهادی تحریک شود طول عمر بیشتری خواهد داشت. برای محاسبه چگالی بار انباشته شده در دی الکتریک از دو مدل ریاضی و مداری زمان گذرا استفاده شده که نتایج به دست آمده از هر دو روش، برتری شکل موج پیشنهادی نسبت به شکل موج هایی که تاکنون برای تحریک این سوئیچ ها معرفی شده اند را تایید می کنند.

در این مقاله، طراحی کنترل کننده برای سیستم تعلیق فعال 1.4 خودرو با محوریت مد لغزشی انجام گرفته است. ادوات سیستم تعلیق شامل فنر و ضربه گیر دارای مشخصه های غیر خطی بوده و ثابت های این مشخصه ها نامعین ولی دارای کران مشخصی هستند. جهت ساده سازی طراحی کنترل کننده برای این سیستم، خطی سازی فیدبک پیشنهاد شده است و در ادامه با استفاده از یک استراتژی بهینه، یک سطح لغزش تناسبی- انتگرالی به دست آورده و کنترل کننده ای برای برآورده سازی شرط لغزش پیشنهاد شده است. فرایند طراحی به گونه ای است که نه تنها پایداری مجانبی سیستم تعلیق را در حضور نامعینی های پارامتری موجود تضمین می کند، بلکه طراح می تواند با تنظیم پارامترهایی، مصالحه مورد نظر خود بین راحتی سرنشینان خودرو و فرمان پذیری و کنترل پذیری خودرو را به عنوان اهداف مهم یک سیستم تعلیق ایجاد کند.