مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره آورد دانش)
سال:1398 | دوره:22 | شماره:2 (پیاپی 138) |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی و نقص توجه یک اختلال روان پزشکی شایع در کودکان است و توجه به داروهایی که در این اختلال مورد استفاده قرار می گیرند حائز اهمیت است. این مطالعه اثربخشی ریتالین به تنهایی با ممانتین اضافه شده به ریتالین بر شدت علائم اختلال بیش فعالی و نقص توجه در کودکان را بررسی می کند. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی می باشد. تعداد 76 بیمار دارای ملاک های تشخیصی اختلال بیش فعالی و نقص توجه از کودکان 7 تا 12 سال از طریق مصاحبه تشخیصی بر اساس DSM-V در دو گروه کنترل و آزمایش انتخاب شدند. ابتدا هر دو گروه پرسش نامه ارزیابی شدت علایم کانرز والدین را تکمیل کرده، سپس برای بیماران گروه کنترل ریتالین و برای گروه آزمایش همراه با ریتالین داروی ممانتین برای یک ماه تجویز شد. سپس دو گروه مجددا پرسش نامه را تکمیل کرده و از نظر اثربخشی داروها مقایسه شدند. ملاحظات اخلاقی: این تحقیق در کمیته اخلاق پژوهش دانشگاه علوم پزشکی اراک با کد 139510 تصویب گردید و در مرکز ثبت کارآزمایی بالینی با کد IRCT2016080829268N1 به ثبت رسید. یافته ها: در مقایسه دو گروه بعد از مصرف داروها با توجه به مقدار p این آزمون که برابر با 324/0 و بیشتر از 05/0 است تفاوت معنی داری مشاهده نشد، ولی مقیاس شدت علایم در هر گروه، قبل و بعد از مصرف داروها تفاوت معنی داری داشت. نتیجه گیری: علی رغم آن که شدت علایم بیش فعالی کاهش یافت، تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد و ممانتین اضافه شده به ریتالین در مقایسه با ریتالین اثر ویژه ای بر روی کاهش شدت علایم نداشت. می توان نتیجه گرفت که احتمالا ریتالین اثر بارزی در کاهش علایم داشته است.

زمینه و هدف: بسیاری از باکتری ها به ویژه استافیلوکوکوس اورئوس از مکانیسم حساسیت جمعیتی برای انجام بسیاری از فعالیت های ضروری خود مانند تولید بیوفیلم و ایجاد فاکتورهای بیماری زایی استفاده می کنند. هرگونه تداخل در این سیستم باعث ناتوانی باکتری در انجام فعالیت های فوق خواهد شد. این مطالعه با هدف ارزیابی پتانسیل 5 عصاره گیاهی علیه حساسیت جمعیتی سویه ا. اورئوس انجام گردید. مواد و روش ها: سیزده جدایه ا. اورئوس از بیماران دچار عفونت ایمپلنت دندانی جداسازی و شناسایی شدند. گونه های گیاهی از باغات استان فارس جمع آوری و عصاره گیری به واسطه حلال اتانول 96 درصد انجام پذیرفت. اثر عصاره گیاهان به واسطه سویه نشان گر آگروباکتریوم تومی فشنس NTL/PZLR4، با آزمون ضدحساسیت جمعیتی و هم چنین خاصیت باکتری کشی با آزمون ضدمیکروبی مورد بررسی قرار گرفت. در ضمن قدرت تولید بیوفیلم جدایه ها به روش میکروتیترپلیت (MTP) ارزیابی گردید. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد 1959-1-16-01 و 118248/73 به تایید کمیته اخلاق معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای جهرم و علوم تحقیقات تهران رسیده است. یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره شکوفه تمشک به صورت معنی داری (05/0 > p) خاصیت ضد حساسیت جمعیتی دارد (> 21 میلی متر). ایجاد هاله روشن در اطراف چاهک توسط سویه نشان گر، اثرات ضد حساسیت جمعیتی عصاره شکوفه تمشک را تایید نمود. عصاره گیاهان ترخون، گل گندم، خاکشیر و ریحان صرفا خاصیت ضدمیکروبی از خود نشان دادند. نتیجه گیری: با توجه به ویژگی ضد بیوفیلمی و ضد حساسیت جمعیتی عصاره شکوفه تمشک، می توان از ترکیبات موثره موجود در این گیاه به عنوان دهان شویه جهت مقابله با عفونت ایمپلنت دندانی استفاده نمود.

زمینه و هدف: با توجه به تاثیر بیماری قلبی کرونری (CAD) بر وضعیت سلامتی، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر وضعیت سلامتی و علائم بیماران مبتلا به بیماری قلبی کرونری بعد از عمل جراحی CABG انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش تک آزمودنی بود. جامعه آماری کلیه بیماران قلبی کرونری بیمارستان قلب شهید مدنی تبریز بودند که از مهر تا اسفند 1395 بعد از عمل CABG جهت گذراندن توان بخشی به این بیمارستان مراجعه کرده بودند. از میان این بیماران، 4 نفر مبتلا به CAD به صورت در دسترس انتخاب شدند. پرسش نامه آنژین سیاتل (SAQ) و مقیاس محقق ساخته علائم بیماری CAD مورد استفاده قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از درصد بهبودی، درصد داده های ناهم پوش، تفاوت استاندارد میانگین و اندازه اثر و برای تفسیر از تحلیل نمودار چشمی استفاده شد. ملاحظات اخلاقی: این مقاله با کد 2384411 توسط کمیته اخلاق دانشگاه تبریز به تصویب رسیده است. یافته ها: نتایج نشان داد که کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در بهبود علایم بیماران مبتلا به CAD از کارایی متوسط و در بهبود وضعیت سلامتی آنان از کارایی نسبتا اندک و پایینی برخوردار است. نتیجه گیری: کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی، مداخله ای نسبتا موثر در کاهش علائم بیماران CAD و مداخله ای نسبتا ضعیف در بهبود وضعیت سلامتی این بیماران می باشد.

زمینه و هدف: تزریق 17-بتا استرادیول به داخل هسته پاراژیگانتوسلولاریس کناری (LPGi) موش های صحرایی نر و ماده اوارکتومی شده، اثر ضددردی قوی را بر روی درد التهابی تولید می کند که احتمالا به وسیله گیرنده های استروژنی این هسته وساطت می شود. هدف از این پژوهش، بررسی نقش گیرنده های استروژنی هسته LPGi در تعدیل درد ناشی از 17بتا-استرادیول در طی فاز پرواستروس موش های صحرایی ماده می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه از موش های صحرایی ماده نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 270 گرم استفاده شد. برای بررسی اثر تزریق 17 بتا-استرادیول به داخل هسته LPGi در تعدیل درد التهابی حاد، پس از ورود حیوان به فاز پرواستروس، کانول گذاری این هسته انجام شد. پس از ورود دوباره حیوان به فاز پرواستروس، داروها تزریق شد و 15 دقیقه بعد فرمالین به پنجه پای چپ حیوان تزریق شد. سپس رفتار تکان دادن پای ملتهب ناشی از فرمالین به مدت 60 دقیقه ثبت شد. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR. TBZMED. VCR. REC. 1397. 385 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز رسیده است. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در طی فاز پرواستروس، تزریق 17بتا-استرادیول به داخل هسته ی LPGi رفتار تکان دادن پای ملتهب را در فاز اول (01/0> p) و فاز دوم (001/0> p) آزمون فرمالین به طور معنی داری کاهش داد. پیش تیمار هسته ی LPGi با آنتاگونیست گیرنده های استروژنی (ICI182، 780) اثر بی دردی القا شده با 17بتا-استرادیول را خنثی نمود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تزریق 17بتا-استرادیول به هسته ی LPGi در فاز پرواستروس، بی دردی قوی را بر روی درد التهابی القا می کند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که احتمالا اثر ضددردی 17بتا-استرادیول از طریق گیرنده های استروژنی میانجی گری می شود.

زمینه و هدف: مشکلات تغذیه ای می توانند مشارکت کودکان فلج مغزی در فعالیت های روزمره زندگی به ویژه غذا خوردن را محدود کنند. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین فراوانی انواع بازتاب های اولیه و اختلال عملکرد حرکتی دهانی کودکان فلج مغزی انجام گردید. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی به روش مقطعی بود. این مطالعه بر روی کودکان فلج مغزی 2 تا 15 ساله که به صورت در دسترس و از نوع آسان از کلینیک های توان بخشی شهر اراک در سال 1396 انتخاب شدند انجام گرفت. وجود بازتاب های غیر طبیعی اولیه شامل بازتاب های Bite، Rooting وTongue Thrust و عملکرد حرکتی دهانی کودک با مقیاس ارزیابی حرکتی دهانی (Oral motor assessment scale-OMAS) ارزیابی گردید. جهت تجزیه تحلیل داده ها از آزمون خی دو استفاده شد. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR. ARAKMU. REC. 1395. 82 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک رسیده است. یافته ها: نتایج نشان داد بیشترین تعداد افراد دارای بازتاب های اولیه دهانی غیرطبیعی (Bite، Rooting و Tongue Thrust) در سطح IV و V عملکرد حرکتی درشت و در سطح III توانایی دستی و نوع کوادروپلژی اسپاستیک قرار دارند. بیشترین فراوانی فقدان عملکرد در مهارت حرکتی دهانی در سطح عملکرد حرکتی درشت V و عملکرد کامل در عملکرد تغذیه دهانی در سطح عملکرد حرکتی درشت I و II مشاهده گردید. بین مهارت حرکتی دهانی با سطح عملکرد حرکتی درشت اختلاف معناداری مشاهده شد (04/0= p). نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که تفاوت معناداری بین عملکرد حرکتی دهانی و سطوح عملکرد حرکتی درشت وجود دارد. بنابراین پیشنهاد می گردد که در ارزیابی عملکرد حرکتی دهانی کودکان دارای فلج مغزی، توجه خاصی به سطح عملکرد حرکتی درشت این کودکان شود.

زمینه و هدف: افسردگی و اضطراب اجتماعی اختلالات شایعی در کودکان هستند که با آسیب شناسی شناختی والدین مرتبط می باشند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه افسردگی و اضطراب اجتماعی کودکان دبستانی مادران با سطح انعطاف پذیری شناختی بالا و پایین انجام شده است. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه با طرح علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه چهارم تا ششم مقطع ابتدایی شهر اراک (و مادران آن ها) در سال 96-1395 بودند. به منظور انتخاب نمونه، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. بدین ترتیب، بر مبنای نمرات مادران در پرسش نامه انعطاف پذیری شناختی، دو گروه از مادران با انعطاف پذیری شناختی سطح بالا و پایین انتخاب و نمرات کودکان آن ها که به پرسش نامه های افسردگی کودکان و اضطراب اجتماعی کودکان و نوجوانان پاسخ داده بودند، با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره مورد مقایسه قرار گرفت. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR. ARAKMU. REC. 1397. 298 در دانشگاه علوم پزشکی اراک به تصویب رسیده است. یافته ها: نتایج حاصل تفاوت معناداری در ترکیب خطی متغیرهای وابسته در دو گروه مورد بررسی نشان داد (892/0 =لامبدا ویلکز، 474/14 =97، 2F، 000/0 =p). آزمون های تک متغیره تحلیل واریانس نیز نشان داد که کودکان دارای مادران با انعطاف پذیری شناختی پایین دارای افسردگی و اضطراب اجتماعی بیشتری نسبت به کودکان دارای مادران با انعطا ف پذیری شناختی بالا هستند. نتیجه گیری: به طور کلی، انعطاف پذیری شناختی مادران احتمالا به واسطه توانایی کنترل پذیر دانستن موقعیت های دشوار، درک تبیین های جایگزین برای رفتارهای انسان و ایجاد راه حل های جایگزین برای موقعیت های دشوار پاسخ دهی به کودکان با افسردگی و اضطراب اجتماعی آن ها مرتبط است. بنابراین، مادران نیازمند آموزش و اصلاح بیشتری در توانایی انعطاف پذیری شناختی خود جهت بهبود بیشتر در افسردگی و اضطراب اجتماعی کودکان هستند.

زمینه و هدف: با توجه به وجود نتایج ضد و نقیض مطالعات در مورد تاثیر آتورواستاتین بر روی قند خون و کنترل دیابت، در این مطالعه اثرات آتورواستاتین بر روی قند و مقاومت به انسولین را بررسی کردیم. مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور کنترل شده با پلاسبو، 88 بیمار دیابتی نوع دو که تحت درمان با داروهای خوراکی کاهنده قند خون بودند، به صورت تصادفی به دو گروه 44 تایی تقسیم شدند. گروه مداخله، روزانه 40 میلی گرم آتورواستاتین و گروه کنترل، دارونما به مدت 3 ماه دریافت کردند و قند خون ناشتا، انسولین، مقاومت به انسولین، HbA1C، پروفیل لیپید، قبل و بعد از سه ماه در دو گروه سنجیده و مقایسه شد و داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی و تی استیودنت تجزیه و تحلیل شدند. ملاحظات اخلاقی: مطالعه حاضر با کد IR. ARAKMU. REC. 90. 108. 10 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک به ثبت رسیده است. یافته ها: بعد از سه ماه در گروه مداخله، انسولین، مقاومت به انسولین و HbA1C در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت، در حالی که قند خون ناشتا کاهش قابل ملاحظه ای نداشت. سطح کلسترول کل و کلسترول LDL (Low Density Lipoprotein) نیز کاهش معناداری در گروه مداخله داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد آتورواستاتین در بهبود کنترل قند خون و کاهش مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی نقش موثری دارد.

زمینه و هدف: گونه های شیگلا به عنوان یکی از عوامل اصلی ایجاد کننده دیسانتری هستند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی گونه های شیگلای جداشده از نمونه های اسهال عفونی بیماران شهر خمین است. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی توصیفی بین خرداد 1396 تا آخر آبان سال 1397، تعداد 54 نمونه اسهال عفونی وارد مطالعه شدند. نمونه های مدفوع اسهال عفونی بر روی MacConkey agar و Xylose Lysine Deoxycholateagar (XLD) وGram Negative Broth (GN Broth) کشت داده شدند. پروفایل مقاومت آنتی بیوتیکی به صورت فنوتیپی تعیین شد. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR. ARAKMU. REC. 1396. 307 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک رسیده است. یافته ها: از 54 نمونه اسهال عفونی، به کمک کشت، 11 ایزوله (3/20 درصد) گونه های شیگلا تشخیص داده شد. از تعداد کل ایزوله های به دست آمده، 9 (8/81 درصد) ایزوله شیگلا سونئی و 2 (1/18 درصد) ایزوله شیگلا فلکسنری بودند. بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در کوتریموکسازول 11 (100 درصد)، آمپی سیلین 10 (9/90 درصد) و سفکسیم، سفوتاکسیم و سفتریاکسون 9 (8/81 درصد) مشاهده گردید. در این مطالعه، 8 (7/72 درصد) ایزوله Extended Spectrum Beta-Lactamase (ESBL) و 1 (9 درصد) ایزوله بتالاکتاماز AmpC مثبت بودند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که گونه های شیگلا دارای مقاوت بتالاکتامازی به عنوان عامل مطرح ایجاد دیسانتری باکتریال در نمونه های اسهال عفونی در منطقه خمین می باشند. این نکته باید از طرف متخصصین عفونی به خصوص هنگام درمان اولیه بدون بررسی میکروبیولوژیک مدنظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: سرطان ریه یکی از همه گیرترین سرطان ها در سراسر جهان است. اخیرا چند انکوژن بالقوه شناخته شده اند که شامل EGFR، BRAF، KRAS و ژن ALK هستند. با توجه به شیوع بالای سرطان ریه، میزان مرگ ناشی از آن، عوارض شیمی درمانی و تلاش برای یافتن داروهای موثر و با عوارض کمتر، تحقیق حاضر با این هدف انجام شد که تاثیر یک عصاره گیاهی را بررسی کرده تا نتایج آن در اختیار مراکز تولیدی قرار گیرد. مواد و روش ها: در این تحقیق، تاثیر عصاره اوکالیپتوس و داروی سیس پلاتین بر روی میزان بیان ژن KRAS در رده سلولی A549 سرطان ریه بررسی شد. به منظور تعیین زنده مانی سلول ها از روش MTT استفاده و IC50 تعیین شد. پس از تعیین IC50سلول ها به مدت 48 ساعت در معرض تاثیر غلظتی کمتر از IC50 عصاره و دارو قرار گرفتند. سپس میزان بیان ژن KRAS نسبت به ژن کنترل β-ACTIN در گروه های کنترل و تیمار با عصاره و دارو تعیین شد. بدین منظور، پرایمر اختصاصی برای ژنβ-ACTIN و KRAS طراحی و Real-Time PCR انجام شد. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد IR. IAU. East Tehran. REC. 1396. 3 در کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق به تصویب رسیده است. یافته ها: نتایج نشان داد میزان IC50 عصاره و دارو به ترتیب 7/85 و 77/1 میلی گرم بر میلی لیتر بوده است. هم چنین، میزان بیان ژن ها در سلول های تیمار شده و کنترل با عصاره و دارو مقایسه گردید. بیان نسبی ژنKRAS به ژن مرجع در رده سلولی سرطانی تیمارشده با عصاره و دارو به ترتیب به میزان 89/2 و 25/9 برابر طی 48 ساعت به طور معنی دار (0=p) کاهش یافت. نتیجه گیری: با توجه به کاهش بیان نسبی ژن در رده A549 تیمار شده می توان به مطالعات آینده در خصوص درمان هدف مند سرطان ریه امیدوار بود و از این رو پتانسیل استفاده از ترکیبات گیاهی آشکارتر شود.

زمینه و هدف: کورکومین یکی از مهم ترین پلی فنول های تغذیه ای است که مصرف بالایی در رژیم های غذایی روزانه دارد و در تعدیل برخی مسیرهای پیام رسان درون سلولی مرتبط با تنظیم حجیم شدن آسیب شناختی عضله به ایفای نقش می پردازد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر مکمل یاری کورکومین بر بیان ژن های تنظیم گر فرآیندهای آسیب شناختی عضله قلبی رت ها است. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، 12 سر موش نر نژاد اسپراگ دالی بعد از هشت هفته استفاده از رژیم غذایی پرچرب به دو گروه کنترل چاق (6=n) و مکمل یاری کورکومین (6=n) تقسیم شدند. مصرف مکمل کورکومین در مجموع به مدت هشت هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از اتمام پروتکل مکمل کورکومین، رت ها تشریح و عضله قلبی آن ها جدا شد. میزان بیان ژن های AMPK، mTOR، S6K، 4EBP، COL1، COL3 و Ang با تکنیک Real-Time PCR انجام گرفت. میزان بیان ژن ها با استفاده از روش? ? CT-2 محاسبه شد. برای تعیین معنادار بودن متغیرها بین گروه های تحقیق از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. ملاحظات اخلاقی: این پژوهش با کد اخلاق IR. SUMS. REC. 1396. S446 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز به تصویب رسید. یافته ها: نتایج نشان داد گروه مکمل یاری کورکومین نسبت به گروه دارونما منجر به کاهش بیان ژن های mTOR (001/0p<)، S6K (011/0p<)، 4EBP (005/0p<)، کلاژن 1 (002/0p<)، کلاژن 3 (001/0p<) و Ang (003/0p<) شد. هم چنین یک افزایش در بیان ژن AMPK (001/0p<) دیده شد که از لحاظ آماری معنادار بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که مصرف مکمل کورکومین با دوز 10 میلی گرم تا حدودی می تواند حجیم شدن آسیب شناختی عضله قلبی را از طریق کاهش یا عدم افزایش بیان ژن mTOR در رت های چاق و از طرفی افزایش بیان ژن AMPK تعدیل کند و بر کاهش هایپرتروفی آسیب شناختی در دوره مصرف مکمل کورکومین تاثیرگذار باشد.

مقدمه: سرطان کولون یکی از شایع ترینسرطان های دستگاه گوارش است. این سرطان در بین سرطان ها سومین امار مرگ را دارد؛ هدف این مطالعه براورد بقا و تعیین عوامل موثربر بقایبیماران سرطان کولون است. مواد و روش ها: در این تحقیق از اطلاعات 193 بیمار مبتلا به سرطان کولونمراجعه کننده به کلینیک امام خمینی همدان طی سال های1382 تا 1396 در قالب یک مطالعه کوهورت گذشته نگر استفاده شد. پیگیری تمام بیماران از طریق مراجعه دوره ای و تماس تلفنی تا سال 96 انجام شد. برای براورد بقای بیماران از روشکاپلان مایر استفاده شد، همچنین اثر عوامل پیش آگهی دهنده بر بقا توسط مدل رگرسیون کاکس به دست آمد. نرم افزارمورداستفاده برای تجزیه و تحلیل داده هاSTATA نسخه 11 و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران در زمان تشخیص 9/12± 09/57 سال بود. احتمال بقای 1، 3 و 5 ساله کل بیماران به ترتیب 82/0، 61/0 و 48/0 بود. همچنین متغیر مرحله سرطان در مدل کاکس تعیین کنندهمدت زمان بقای بیماران بود. نتیجه گیری: بر اساس مدل کاکس تنها مرحله سرطان بر زمان بقای بیماران مبتلا بهسرطان کولون این مطالعه تاثیرگذار بود. لذا تشخیص به موقع بیماری باعث پیشگیری از پیشرفت بیماری همچنین افزایش مدت زمان بقای افراد بیمار، به ویژه در سنین بالا می گردد.

زمینه و هدف: موکور مایکوزیس شامل گروهی از عفونت های تهدیدکننده حیات است که توسط قارچی از تیره موکورال ها ایجاد می شود و نسبت مرگ و میر بالاتری در مقایسه با سایر عفونت های شناخته شده دارد. جهت تشخیص زودرس، ظن بالینی و توجه به عوامل خطرساز لازم است و شروع زود هنگام درمان برای دست یابی به نتیجه مطلوب ضروری است. در این گزارش یک خانم با موکور مایکوزیس ریوی معرفی می شود. گزارش مورد: خانم 47 ساله با سابقه دیابت کنترل نشده از 8 سال پیش، با سرفه و خلط و هموپتیزی و تنگی نفس از سه هفته پیش همراه با دیسفاژی مراجعه نموده است. در معاینه در سمع ریه ها کراکل کورس دو طرفه همراه با ویزینگ و استریدور شنیده شد. بیمار در بدو مراجعه تب داشته است. در آزمایشات، لوکوسیتوز و تیتر بالایESR و CRP3 داشت. در بررسی از نظر گوش و حلق و بینی اریتم مختصر طناب های صوتی مشهود بود. در رادیوگرافی قفسه صدری انفیلتراسیون ریوی در لوب میانی ریه راست داشت. سی تی اسکن از سینوس ها نرمال بود. برای بیمار برونکوسکوپی و بیوپسی انجام شد که در پاتولوژی ترشحات فیبرینولوکوسیتیک همراه با نکروز وسیع و رشته های پهن هایفا نشان دهنده درگیری وسیع موکور مایکوزیس گزارش شد. بیمار بلافاصله تحت درمان با آمفوتریسین B قرار گرفت. ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR. ARAKMU. REC. 1398. 48 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک به تصویب رسیده است. نتیجه گیری: موکور مایکوزیس در بیماران دیابتی دارای مورتالیتی بالایی می باشد و این بیماری در بیماران مبتلا به دیابت کنترل نشده شیوع بیشتری دارد و لازم است در صورت ابتلا به پنومونی و عدم بهبود علایم در این بیماران، به موکور مایکوزیس ریوی توجه شود.