مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره آورد دانش)
سال:1386 | دوره:10 | شماره:4 (پیاپی 41) |تعداد مقالات:17

مقدمه: در حال حاضر تروما سومین عامل مرگ و میر در کشورهای پیشرفته بوده که 50 درصد از آن ناشی از صدمات مغزی است. از آنجا که آسیب های وارده به مغز محدود به زمان بروز حادثه نبوده، بلکه در طی مراحل بعد نیز می تواند ایجاد یا تشدید گردد، لذا نحوه مراقبت و درمان این گونه بیماران به خصوص در مرحله اورژانس نقش مهمی در پیش گیری از آسیب های ثانویه مغزی ایفا می کند. بدین لحاظ ایجاب می کند که کیفیت مراقبت از این گونه بیماران در مراکز درمانی و در مرحله اورژانس مورد بررسی قرارگیرد.روش کار: این بررسی یک مطالعه توصیفی است که طی 6 ماه صورت گرفته است. با استفاده از چک لیست نحوه مراقبت، برای سه گروه بیماران با ضربه مغزی خفیف، متوسط و شدید که بر اساس پروتکل های استاندارد تهیه شده بود، چگونگی مراقبت تیم درمان (پزشک وپرستار) از 693 بیمار مبتلا به صدمه مغزی درمدت 24 ساعت اولیه بستری توسط مشاهده گر آموزش دیده ارزیابی شده است. بررسی در 4 حیطه مراقبت های عمومی، سیستم عصبی مرکزی، تنفسی و همودینامیک صورت گرفت و چگونگی مراقبت ها درچک لیست مربوطه ثبت و نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت. حداکثر امتیاز متعلقه در هرحیطه 10 در نظر گرفته شد، به طوری که امتیاز 9 یا بیشتر به منزله مراقبت عالی، کمتر از 9 - 7 به منزله خوب، کمتر از 7 - 5 به منزله متوسط و زیر 5 به منزله ضعیف در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج نشان داد که تیم درمان در حیطه مراقبت های عمومی امتیاز 7.59 را از حداکثر امتیاز 10 (مراقبت در حد خوب)، در حیطه سیستم عصبی مرکزی امتیاز 7.30 (مراقبت در حد خوب)، در حیطه سیستم تنفسی امتیاز 5.08 (مراقبت در حد متوسط) و در حیطه همودینامیک امتیاز 7.48 (مراقبت در حد خوب) را کسب نمود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که هر چند نحوه مراقبت ها در هیچ یک از 4 حیطه مراقبتی ضعیف نبوده ولی در حد عالی نیز نمی باشد که نشان گر وجود نواقص در مدیریت بیماران با صدمات مغزی می باشد و لازم است با شناسایی موانع از جمله رفع کمبودها و آموزش های لازم در این زمینه، کیفیت مراقبت از بیماران مبتلا به صدمات مغزی، هر چه بیشتر افزایش داده شود.

مقدمه: عارضه تشکیل سنگ های ادراری، به عنوان یکی از شایع ترین اختلالات مجرای ادراری، با روش های مختلف قابل پیش گیری و درمان است. در این بررسی بر اساس توصیه های طب سنتی، از پودر تهیه شده از لایه مفروش کننده سنگدان مرغ، در قالب کپسول خوراکی، جهت دفع سنگ های ادراری استفاده شد.روش کار: نوع مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی طراحی شد. در این بررسی ، 60 بیمار مبتلا به سنگ ادراری تشخیص داده شده توسط متخصص اورولوژی، به دو گروه مساوی مداخله و شاهد، تقسیم شد. هر دو گروه از درمان کلاسیک مربوط به سنگ ادراری برخوردار بوده، گروه مورد تحت درمان کپسول خوراکی با محتوای پودر تهیه شده از لایه داخلی سنگدان مرغ و گروه شاهد از کپسول دارونما استفاده کردند. هر دو گروه از نظر تاثیر درمان، بر طبق شاخص های کلینیکی و نتایج ارزیابی های رادیو لوژی و سونوگرافی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری کراسکال والیس و من ویتنی یو تجزیه و تحلیل شد.نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد که بین گروه مصرف کننده کپسول سنگدان و گروه شاهد، چه از نظر متوسط زمان شروع مداخله تا دفع سنگ و چه از نظر میزان دفع سنگ، تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: بر خلاف دیدگاه و توصیه طب سنتی، مصرف لایه داخلی سنگدان مرغ روی انحلال، دفع و درمان سنگ های ادراری بی تاثیر است.

مقدمه: در موارد توده پستان به دو شکل عمل می شود. در روش اول طی دو جلسه جداگانه ابتدا بیوپسی و با تایید بدخیمی جراحی قطعی انجام می شود. در روش دوم بر اساس فروزن سکشن بر ادامه عمل تصمیم گیری می شود. روش ساده ارزان و سریع سیتولوژی حین عمل (touch imprint)، امکان عمل طی یک جلسه را فراهم می کند. هدف از این طرح تعیین دقت این روش است.روش کار: این تحقیق مقطعی تحلیلی، از 1381 تا 1385 بر روی 70 بیماری که با توده پستان بستری شده بودند انجام شد. در اتاق عمل، پس از بیوپسی یا ماستکتومی، از مقطع توده لام سیتولوژی تهیه شد و پس از فیکس کردن، لام ها به یک آزمایشگاه و بقیه نمونه به آزمایشگاه دیگری ارسال شد. سپس با استفاده از اطاعات به دست آمده ارزش اخباری مثبت و منفی، حساسیت و ویژگی، و نسبت درست نمایی مثبت و منفی تست مذکور محاسبه گردید.نتایج: از 39 بیمار با پاتولوژی بدخیم، 3 نفر سیتولوژی خوش خیم داشتند. سیتولوژی در 2 مورد از 31 بیماری که پاتولوژی خوش خیم داشتند، پاسخ بدخیم داده بود. لذا، این روش در تشخیص بدخیمی توده پستان حساسیت 92.3 درصد، ویژگی 93.5 درصد و دقت 92.9 درصد دارد.نتیجه گیری: با توجه به دقت بالای تست به نظر می رسد در مراکزی که فروزن سکشن موجود نیست، بتوان از این روش در جراحی یک مرحله ای توده های پستان سود جست.

مقدمه: دیابت از شایع ترین بیماری های متابولیک در انسان است. شیوع هر دو نوع دیابت یک و دو در جهان در حال افزایش است. دیابت موجب عوارض متعدد از جمله نارسایی کلیوی پیشرفته (ESRD) می گردد. در حال حاضر شایع ترین علت ESRD دیابت است و دیابت علت30درصد ESRD می باشد. در ایران نیز شیوع نفروپاتی دیابتی بالا گزارش شده است. تعداد زیادی از این بیماران به دیالیز وابسته می شوند. تحقیقات مختلف بیان گر تغییر سطح عناصر کمیاب همچون روی، مس، کروم و منگنز در دیابت است. لذا در این مطالعه ارتباط مس ادرار با نفروپاتی دیابتی بررسی می گردد.روش کار: این پژوهش یک مطالعه مورد – شاهدی می باشد که در آن نمونه ها از میان بیماران دیابتی نوع 2 از مراجعه کنندگان به کلینیک دیابت بیمارستان حضرت ولی عصر (عج) اراک انتخاب و بر اساس وجود یا عدم وجود میکروآلبومینوری به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند که در گروه مورد 42 نفر و در گروه شاهد40 نفر قرار داشتند. سپس بیماران بر اساس مدت ابتلا به دیابت بر حسب سال به 4 گروه و بر اساس سطح HBA1c به دو گروه تقسیم شده و سطح مس ادراری آنها به روش اتم ابزوربشن اسپکتوفتومتری اندازه گیری و با هم مقایسه شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تی مستقل استفاده شد.نتایج: در گروه مورد 28.1 درصد مرد و 69.9 درصد زن و در گروه کنترل 37.5 درصد مرد و 62.5 درصد زن حضور داشتند. میانگین سطح مس بر اساس میکروگرم بر لیتر در گروه مورد 36.14 ( با فاصله اطمینان 95 درصد، 14.54-57.74) و در گروه شاهد14.77 (با فاصله اطمینان 95 درصد، 10.17-19.37) بود. از نظر آماری اختلاف معنی داری بین میانگین سطح مس ادراری در دو گروه مورد و کنترل وجود داشت (p=0.003).نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان دهنده ارتباط مثبت میکروآلبومینوری در دیابت و میزان مس ادرار می باشد و نتایج سایر مطالعات مبنی بر افزایش سطح مس ادراری در بیماران دچار میکروآلبومینوری را تایید می نماید. همین طور این مطالعه نشان داد که مدت ابتلا به دیابت، سن، جنس و سطح HBA1c تاثیری بر افزایش سطح مس ادراری ندارد.

مقدمه: زخم پپتیک به وجود زخم در معده یا دوازدهه گفته می شود. شیوع آن 5-10 درصد و در مردان شایع تر از زنان است. از عوامل موثر در ابتلا، عفونت با هلیکوباکترپیلوری، مصرف زیاد NSAID، دخانیات و الکل می باشد. فاکتور مستعد کننده دیگر، افراد با گروه خونی O می باشند. از آنجایی که تقریبا تمامی پژوهش های انجام شده در رابطه با تاثیر گروه های خونی درابتلا به زخم پپتیک در خارج از کشور انجام شده؛ این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین سیستم گروه خونیABO  و Rh با زخم پپتیک انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر از نوع مورد– شاهدی بود. حجم نمونه 325 نفر از افرادی بودند که به واسطه علایم سوء هاضمه جهت انجام آندوسکوپی به کلینیک های گوارشی و بخش آندوسکوپی بیمارستان امام خمینی مراجعه کرده بودند. گروه مورد 110 نفر از بیمارانی بودند که نتیجه آندوسکوپی آنها وجود زخم گوارشی را نشان داده بود. گروه شاهد 215 نفر از افرادی بودند که نتیجه آندوسکوپی آنها هیچ گونه زخمی را نشان نداده بود. جهت تعیین گروه های خونی ABO و Rh پس از تهیه 5 سی سی خون وریدی از بیماران، از هر دو روش اسلایدی و لوله ای استفاده گردید. ابزار گرد آوری اطلاعات پرسش نامه بود. پس از جمع آوری اطلاعات از محاسبه نسبت شانس، خطر نسبی و آزمون آماری کای دو جهت تجزیه و تحلیل استفاده گردید.نتایج: بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، سن بیماران مورد مطالعه بین 75-18 سال قرار داشت. زنان به دلیل مراجعه بیشتر 68.6 درصد از بیماران را تشکیل می دادند. بین سن و جنس با ابتلا به زخم پپتیک ارتباط معنی دار بود. 25.5 درصد از بیماران مجرد و 72.5 درصد متاهل بودند. از میان کل مراجعه کنندگان 32.9 درصد گروه خونی A، 18.5 درصد گروه خونی B، 11.1 درصد گروه خونیAB ، 37.5 درصد گروه خونی O و 88 درصد دارای Rh مثبت و 12 درصد دارای Rh منفی بودند که هیچ گونه ارتباط آماری معنی داری بین گروه های خونی ABO و Rh با زخم پپتیک وجود نداشت.نتیجه گیری: اگرچه در برخی مطالعات بین گروه های خونی و زخم پپتیک به اثبات رسیده است اما مطالعه ما نشان دهنده چنین ارتباطی نبود. این امر ممکن است به دلیل شیوع بالای عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به زخم پپتیک باشد که نیازمند مطالعات گسترده تر می باشد. سایر عوامل موثر نیز می تواند سبک و شیوه زندگی و نوع رژیم غذایی باشد.

مقدمه: اختلالات اندوکرینی پس از پرتو درمانی در بیماران مبتلا به تومورهای مغزی از عوارض مهم درمان می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان اختلال ترشح پرولاکتین در بیمارانی که تحت رادیوتراپی مغز (هیپوفیز و هیپوتالاموس) قرار گرفته اند، می باشد.روش کار: این مطالعه توصیفی بر روی 42 بیمار مبتلا به تومورهای مغزی مراجعه کننده به مرکز رادیوتراپی آنکولوژی همدان در سال 83 تا 85 انجام شده است. آزمایش اندازه گیری سطح سرمی پرولاکتین در شروع درمان، یک ماه بعد، سه ماه بعد، شش ماه بعد و یک سال پس از پایان پرتو درمانی انجام گردیده است. جهت ارایه اطلاعات از آمار توصیفی استفاده شده است.نتایج: از 42 بیمار مورد مطالعه 6 بیمار از مطالعه حذف شدند که 1 مورد به علت سابقه پرتو درمانی قبلی به ناحیه هیپوتالاموس و هیپوفیز، سه مورد به علت عدم مراجعه منظم برای پی گیری و دو مورد نیز به علت داشتن سابقه اختلال آندوکرینی در گذشته بود. از بیمارانی که درمان را طبق پروتکل به پایان رساندند، 11 درصد در عرض شش ماه و 22 درصد در پایان یک سال دچار هایپر پرولاکیتنمی شدند که این در خانم ها 37 درصد و در آقایان 15 درصد بوده است.نتیجه گیری: اختلال ترشح پرولاکتین از عوارض دیررس رادیوتراپی مغز می باشد و درصد قابل توجهی از بیماران پس از رادیوتراپی مغز (ناحیه هیپوفیز و هیپوتالاموس) دچار اختلال در ترشح پرولاکتین (هاپیر پرولاکتینمی) می شوند که این عارضه در افزایش میزان دوز اشعه دریافتی بیشتر دیده می شود و در زنان شایع تر است.

مقدمه: بررسی ارتباط بین فاکتورهای بیولوژیک و رفتارهای تخریبی در کودکان و نوجوانان دارای اهمیت می باشد. رفتارهای ضد اجتماعی، پرخاشگرانه و بزهکارانه در بزرگسالان اغلب در اوایل زندگی شروع می شود. کورتیزول پایه یک مشخصه بیولوژیک با ارزش برای کودکان با اختلال رفتار تخریبی (DBD) می باشد. در این مطالعه تاثیر آموزش والدین بر روی کورتیزول پایه کودکان مبتلا به DBD ارزیابی شده است.روش کار: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی خود شاهد شده می باشد که در آن کورتیزول پایه در 19 کودک 13- 8 ساله مبتلا به DBD قبل از درمان ( آموزش والدین) و دو ماه بعد از درمان و نمره رفتار تخریبی آنها نیز قبل و بعد از درمان (2 ماه بعد از آن) با استفاده از چک لیست رفتاری کودکان (CBCL) سنجیده شد. پس از پایان مطالعه مقایسه میزان کورتیزول و نمره رفتار قبل و بعد از آموزش والدین صورت گرفت. اطلاعات به دست آمده از طریق آمار توصیفی و آزمون تی زوج و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد.نتایج: میزان کورتیزول بزاق قبل از آموزش والدین 4.6±7.9 و بعد از درمان 10.46±3.84 نانومول در لیتر بود که اختلاف آن با p<0.001 از نظر آماری معنی دار بود و نمره رفتار بر اساس CBCL نیز قبل و بعد از درمان به ترتیب 72.5±10.11 و 49.36±11.89 نانومول در لیتر بود که با p<0.0001 معنی دار بود. هم چنین علایم کودکان با کورتیزول پایه پایین تر پاسخ بهتری به درمان آموزش والدین دادند.نتیجه گیری: آموزش والدین یک روش موثر برای اصلاح رفتار در کودکان مبتلا به DBD است و کورتیزول را می توانیم به عنوان یک عامل پیش گویی کننده رفتار تخریبی هم چنین پاسخ به درمان آموزش والدین در کودکان مبتلا به DBD به کار ببریم.

مقدمه: هموسیستئینمی یک عامل عمده و یک ریسک فاکتور مستقل برای بیماری های عروقی و ترومبوز وریدی است. لذا توجه به عوامل زمینه ساز و شناسایی ریسک فاکتورهای آن به ویژه در جمعیت های پرخطر از جمله افراد مسن و بیماران شدیدا بد حال اهمیت دارد. این تحقیق با توجه به نقش هموسیستئینمی و عدم وجود آمار و اطلاعات مناسب در زمینه این بیماری در بیماران بستری در ICU طراحی شده است.مطالعه حاضر مطالعه ای توصیفی- مقطعی بوده است که به روش نمونه گیری سرشماری بر روی بیمارانی که از تاریخ1384/7/1  الی 1384/12/29 در بخش ICU داخلی بیمارستان رسول اکرم (ص) بستری شده اند، انجام شده است. بر این اساس مشخصات اپیدمیولوژیک بیماران از پرونده استخراج و یک نمونه خون نیز جهت اندازه گیری سطح سرمی هموسیستئین از بیمار اخذ گردید. در ارایه اطلاعات به دست آمده از آمار توصیفی استفاده شد.روش کار: تعداد کل بیماران بستری شده در مقطع فوق که تحت بررسی قرار گرفته اند 52 نفر با میانگین سنی 58.42 بوده است. در میان 52 نفر مورد مطالعه، 12 نفر (23.1 درصد) افزایش هموسیستئین داشته اند و 40 بیمار دیگر (76.9درصد) از سطح پلاسمایی هموسیستئین در محدوده طبیعی برخوردار بوده اند. میانگین میزان هموسیستئین در بیماران با سطح هموسیستئین طبیعی در این مطالعه برابر 9.28 (3.08-15.48) و میانگین میزان هموسیستئین در بیماران مبتلا به هموسیستئینی در این مطالعه 21.05 (11.05-31.05) میکرومول در درسی لیتر بوده است. 25 درصد افراد مبتلا به هاپرهموسیستئینمیا مبتلا به نارسایی کلیه و 25 درصد مبتلا به حوادث عروقی مغز (CVA) بوده اند. میانگین هموسیستئین در بیماران مبتلا به CVA و نارسایی کلیه با سایر بیماری ها اختلاف آماری معنی داری نداشت.بحث: با توجه به آن که در مطالعه ما فراوانی افزایش هموسیستئین 23.1 درصد بوده و نیز با توجه به ارتباط سطح فولات و ویتامین های B12 و B6 با افزایش هموسیستئین و با توجه به مطالعات اپیدمیولوژیک انجام شده، به نظر می رسد که بررسی فاکتورهای سطح سرمی فولات، B6 و B12 وکلیرانس کراتینین و آلبومین پلاسما می تواند نقش این عوامل را به ویژه به عنوان عامل احتمالی پیش گویی کننده در ایجاد هموسیستئینمی مشخص تر سازد.

مقدمه: سدیم آرسنیت یک آلاینده زیست محیطی است که به دلیل کاربرد آن در صنایع شیمیایی مقدار آن در شهرهای صنعتی بیش از سایر مناطق است. این ترکیب از طریق مواد غذایی، هوا، آب آشامیدنی و خاک وارد بدن می شود و دارای اثر هیستوپاتولوژیک بر روی اندام های مختلف بدن از جمله کلیه می باشد. هدف از انجام این پژوهش مطالعه کمی اثر هیستوپاتولوژیک سدیم آرسنیت بر ساختمان کلیه رت می باشد.روش کار: برای انجام این پژوهش که از نوع تجربی می باشد، 12 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 200±20 گرم انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تیمار با سدیم آرسنیت به طریق دهانی 8 میلی گرم در کیلوگرم در روز و گروه کنترل (فقط با آب) تقسیم شدند. دو ماه بعد از تیمار، ابتدا رت ها وزن و سپس با اتر بیهوش و پس از تشریح، کلیه چپ آنها بیرون آورده شد. سپس تمیز و وزن گردید و در محلول فرمالین10 درصد فیکس شد. پس از تهیه برش های 1 میلی متری، مراحل پاساژ بافتی انجام شد و آنگاه برش های 5 میکرومتری تهیه وبا روش هماتوکسیلین– ایورین (H&E) رنگ آمیزی صورت گرفت. برش های آماده شده با روش استریولوژی مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفت. داده های به دست آمده با آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تفاوت میانگین ها در سطح p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: حجم کل کلیه و حجم کورتکس (p<0.001) و مدولا  (p<0.003)در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار نشان داد. حجم توبول (p<0.001) و حجم بافت بینابینی (p<0.003) نیز در گروه تیمار کاهش معنی دار داشت. حجم گلومرولوس در گروه تیمار کاهش معنی دار نشان داد (p<0.001). حجم کپسول بومن نیز در گروه تیمار کاهش معنی دار نشان داد (p<0.03)، در حالی که تفاوت معنی داری در حجم کپسول بومن، فضای مویرگی و تافت گلومرول مشاهده نشد. در این مطالعه وزن کلیه در گروه تیمار نیز نسبت به گروه کنترل دارای کاهش معنی دار بود (p<0.002) و وزن رت نیز در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل دارای تفاوت معنی دار بود (p<0.01).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آشامیدن آب آلوده به سدیم ارسنیت موجب تغییرات هیستوپاتولوژیک در کلیه و وزن رت می شود. برای تعیین میزان اثر این تغییرات هیستوپاتولوژیک بر عمل کلیه باید مطالعات بیشتری صورت پذیرد.

مقدمه: مطالعات زیادی در زمینه اهمیت مصرف اسیدهای چرب (ضروری) بر روی عملکرد مغز در انسان ها و حیوانات انجام گرفته است. اسیدهای چرب ضروری باید از طریق غذایی دریافت شوند. در این مطالعه ما اثرات مصرف ایزومرهای سیس (cis) و ترانس (trans) اسیدهای چرب موجود در رژیم غذایی را بر روی تشنجات ایجاد شده توسط پنتیلن تترازول درنسل دوم موش هایی که قبلا کیندل شده بودند، مورد بررسی قرار داده ایم.روش کار: در این تحقیق تجربی ابتدا حیوانات به چهار گروه تقسیم بندی شدند. در سه گروه آزمون به غذای استاندارد آنها به ترتیب اسیدهای چرب سیس، ترانس، سیس+ترانس اضافه شد و به گروه شاهد فقط غذای استاندارد داده شد. یک ماه پس ار شروع مصرف غذا، حیوانات با دوز 45 میلی گرم بر کیلوگرم داخل صفاقی، تحت کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول (PTZ) قرار گرفتند. پس از تزریق دارو به صورت یک روز در میان، رفتارهای حیوان به مدت 20 دقیقه تحت نظر گرفته شد. منظور از رفتارهای حیوان مشاهده مراحل پنج گانه تشنج است که چنان چه حیوان پس از سه مرتبه متوالی دچار حالت پنجم تشنج می گردید، به عنوان حیوان کیندل شده ثبت می شد. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری کی اس، تی و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد.نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که مرحله حمله در موش های گروه ترانس به شکل معنی داری نسبت به گروه های دیگر بیشتر است. هم چنین مقایسه مدت زمانی که حیوان در مرحله پنجم تشنج به سر می برد، نشان داد که این زمان در موش های گروه ترانس به شکل معنی داری نسبت به گروه کنترل و سیس افزایش پیدا کرده است.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که تجویز اسیدهای چرب سیس و ترانس بر روی کیندلینگ ایجاد شده توسط پنتیلن تترازول در نسل دوم موش هایی که قبلا کیندل شده اند، تاثیر دارد. به این صورت که گروهی که از اسیدهای چرب ترانس استفاده کرده بودند، نسبت به گروه استفاده کننده از اسیدهای چرب سیس حالت شدیدتر تشنج و مدت زمان بیشتر ابتلا به تشنج را نشان دادند.

در سلول های قلبی جریان کانال سدیمی تیپ عصبی (neuronal type Na+ channel) یکی از جریان های مطرح در مرحله دپولاریزاسیون پتانسیل عمل در سال های اخیر می باشد. هدف از این بررسی مقایسه اثر مسدود کنندگی تترودوتوکسین (TTX) بر فعالیت پیس میکری گره سینوسی- دهلیزی و دهلیزی- بطنی دست نخورده و سالم موش، بوده است.روش کار: در این بررسی که به روش تجربی انجام گرفت فعالیت خود به خودی دو گره سینوسی– دهلیزی و دهلیزی - بطنی سالم که از هم جدا شده بودند، قبل و هنگام مصرف 100 نانو مولار TTX ثبت و طول دوره قلبی اندازه گیری گردید اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شد.نتایج: مصرف 100 نانو مولار TTX باعث افزایش طول دوره قلبی در نمونه های گره سینوسی- دهلیزی از 212.28±13.45 هزارم ثانیه درحالت کنترل به 263.35±29 هزارم ثانیه در زمان مصرف دارو و در نمونه های گره دهلیزی بطنی از 578.40±68 هزارم ثانیه درحالت کنترل به 856.20±71.75 هزارم ثانیه در زمان مصرف دارو شد. تاثیر دارو بر هردو گره سینوسی- دهلیزی و دهلیزی- بطنی به ترتیب 22.2±6 و 52.5±13.5 درصد بوده است. در هر دو گره این تغییرات معنی دار هستند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که جریان کانال سدیمی تیپ عصبی در هر دو گره موجود بود و اثر TTX بر طول دوره قلبی بر هر دو گره متفاوت بود. یعنی این که اثر دارو بر گره دهلیزی- بطنی بیش از دو برابر گره سینوسی- دهلیزی بوده است که این افزایش احتمالا به افزایش دانسیته جریان کانال سدیمی تیپ عصبی مربوط است.

مقدمه: مطالعات و آمارهای مختلف نشان می دهد که در کشورهای پیشرفته بیماری های عفونی و انگلی در صد کمی از علل مرگ و میر را به خود اختصاص می دهند و در مقابل سرطان ها از اصلی ترین علل مرگ و میر دراین کشورها می باشند. در کشورهای در حال توسعه الگوی مرگ و میر متفاوت است به این صورت که بیمارهای عفونی و انگلی سبب مرگ و میر بیشتری نسبت به سرطان ها می گردند. اگر چه عوامل متعددی در تفاوت این دو الگوی مرگ و میر در جوامع پیشرفته و در حال توسعه نقش دارند اما شواهد مدللی وجود دارد که احتمالا آلودگی به عوامل عفونی و انگلی به صورت غیر اختصاصی میتواند در رشد سلول های بدخیم تاثیر گذار باشد. لذا در این مطالعه تاثیر آلودگی انگل لیشمانبا ماجور بر رشد سلول های بدخیم در مدل حیوانی مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار: در این مطالعه تجربی یک گروه شش تایی از موش های کوچک آزمایشگاهی Balb/c به عنوان گروه مورد با انگل لیشمانیای ماجور آلوده شدند. یک ماه بعد موش های فوق همراه با یک گروه شش تایی دیگر از موش های کوچک آزمایشگاهی Balb/c به عنوان گروه شاهد از راه تزریق زیرجلدی در معرض سلول های سرطانی فیبر و سارکوسا قرار گرفتند. این سلول ها از بانک سلولی انسیتو پاستور ایران خریداری شدند. رشد توده های سرطانی در موش های گروه مورد و شاهد از راه اندازه گیری قطر تومورها تا دو هفته بعد از تزریق بررسی شد. در این مدت اندازه تومورها در پنج دفعه در روزهای 5 ،7، 11، 13 و 16 بعد از تزریق سلول های سرطانی اندازه گیری شد. با استفاده از قطرهای اندازه گیری شده تومورها مساحت هر تومور اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تی- تجزیه و تحلیل شد.نتایج: نتایج این بررسی نشان داد که در سه مرحله اول اندازه گیری، میانگین اندازه تومور در موش های گروه مورد کمتر از موش های گروه شاهد بوده است. اما در اندازه گیری های نوبت چهارم و پنجم میانگین مساحت تومور در موش های گروه مورد بیشتر از موش های گروه شاهد بوده است. در هیچ کدام از موارد فوق اختلاف اندازه تومورها از نظر آماری معنی دار نبوده است.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که اختلاف میانگین مساحت تومورها در گروهای شاهد و مورد از نظر آماری معنی دار نمی باشد. لذا برای بررسی بیشتر فرضیه این تحقیق پیشنهاد می گردد آزمایش های مذکور با استفاده از انگل های بافتی دیگر و رده های سلول های سرطانی بیشتر مورد تحقیق قرار گیرد.

مقدمه: حمله انقباضی عضلات چشم (Oculogyric crisis) یک نوع دیس تونی حاد ناشی از نورولپتیک محسوب می شود. این عارضه در مصرف داروهای آنتی سایکوتیک آتیپیک به خصوص کلوزاپین که دارای خواص آلتی کلینرژیک است نادر می باشد. در این مقاله یک مورد حمله انقباضی چشم به دنبال مصرف کلوزاپین گزارش شده است.مورد: بیماری که در این گزارش معرفی می شود خانم 25 ساله ای است که به دلیل توهمات شنوایی، سست شدن تداعی و بدبینی به اطرافیان با تشخیص اسکیزوفرنی تحت درمان قرار گرفت. وی به علت عدم پاسخ به داروهای آنتی سایکوتیک تی پیک تحت درمان با کلوزاپین قرار گرفت و بعد از آن دچار دفعات مکرر حمله انقباضی چشم شد که نهایتا با تجویز آنتی کلینرژیک (قرص آرتان) بهبود یافت.نتیجه گیری: در این مورد خاص، کلوزاپین مسول ایجاد دیستونی حاد به صورت حمله انقباضی چشم بوده است. هر چند این عارضه نادر است، باید به عنوان یک عارضه جانبی کلوزاپین مد نظر پزشکان باشد. بر اساس مورد گزارش شده، به نظر می رسد که قرص آرتان درمان مناسبی برای این عارضه باشد.

مقدمه: سندرم اسندون (Sneddon)، ترکیبی از ضایعات پوستی لویدورتیکولاریس همراه با حوادث حاد عروق مغزی می باشد. سندرم مذکور ارگان های متعدد از جمله کلیه و قلب به همراه پوست و مغز را درگیر می کند. برخی بیماران با دریافت آسپرین و دی پریدامول پروگنوز خوبی داشته اند. در این مقاله یک مورد از سندرم مذکور گزارش می شود.مورد: بیمار خانم 40 ساله می باشد که با سابقه 8 نوبت مرگ داخل رحمی، اکنون با علایم ضعف نیمه چپ بدن و دیزآرتری و فلج مرکزی عصب 7 به همراه ضایعات پوستی با نمای لویدورتیکولاریس به بخش نرولوژی معرفی گردید. تمامی آزمایشات خونی و سرولوژی و میکروبیولوژی ایشان منفی بوده است. پس از انجام نمونه گیری از ضایعات پوستی اندام بیمار و نیز رد نمودن علل ثانویه احتمالی، بیمار مذکور با تشخیص سندرم (اسندون فرم اولیه) تحت درمان آنتی پلاکت قرار گرفت.نتیجه گیری: علیرغم نادر بودن سندرم مذکور به نظر می رسد با در نظر گرفتن احتمال بروز این سندرم، به خصوص در بیماران جوان مبتلا به علایم درگیری عروق مغزی و ضایعات پوستی هم زمان، می توان با شروع سریع درمان مناسب از گسترش سندرم مذکور به سایر ارگان ها جلوگیری نمود.

مقدمه: بیماری ویلسون یک اختلال ارثی در متابولیسم مس است که با تظاهرات کبدی، عصبی، روانی و در موارد نادر به صورت بیماری همولیتیک ظاهر می شود. مس آزاد سرم می تواند سبب آسیب گلبول قرمز و لیز آن شود که عارضه ای نادر با درگیری حدود کمتر از 10 درصد موارد می باشد. در چنین مواردی معمولا ابتلا کبدی وجود داشته و پیوند کبد می تواند نجات دهنده باشد. در این مقاله یک مورد بیماری ویلسون با تظاهر کم خونی همولیتیک گزارش شده است.مورد: بیمار دختر بچه 8 ساله ای است که به علت درد شکم، یرقان، آنمی و ادرار به رنگ چای بستری شده است. برای وی تشخیص های هپاتیت و فقر گلوکز 6 فسفلات دهیدروژناز مطرح و با توجه به عدم پاسخ بیمار به ترانسفیوژن، بیماری ویلسون مطرح و با مشاهده حلقه Kasyer-Fleischer در قرنیه، بیماری تشخیص داده شد.نتیجه گیری: آنمی همولیتیک حاد یا مزمن یک تظاهر ناشایع و نادر بیماری ویلسون است که در هر کودک به خصوص بالاتر از 5 سال  که با بیماری کبدی یا آنمی همولیتیک مراجعه کند باید این بیماری در تشخیص افتراقی مطرح و در صورت لزوم اقدامات تشخیصی لازم انجام شود.