مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره آورد دانش)
سال:1379 | دوره:3 | شماره:3 (پیاپی 12) |تعداد مقالات:11

اختلال کمبود توجه توام با بیش فعالی معمولترین اختلال رفتاری مشاهده شده در گروه سنی کودکان دبستانی می باشد. مطالعه کنونی یک مطالعه توصیفی تحلیلی (مورد- شاهدی) است که با هدف تعیین عوامل مساعد کننده اختلال کمبود توجه توام با بیش فعالی در کودکان دبستانی مدارس دولتی شهر اراک انجام شد. این مطالعه با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای بر روی 82 دانش آموز دچار اختلال (گروه مورد) و 80 دانش آموز سالم (گروه شاهد) که بصورت کاملا تصادفی از بین دانش آموزان مدارس دولتی و ابتدایی شهر اراک انتخاب شدند صورت گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مخصوص معلمین کانرز و برگه مصاحبه مخصوص والدین است. بعد از جمع آوری اطلاعات، نتایج با روشهای آماری مجذور کای- فیشرو t تست و با P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج بیانگر آن بود که: اکثر کودکان دچار اختلال در رده سنی 12-10 سال قرار دارند و تعداد پسران دچار اختلال بیشتر از دختران است و اکثر این کودکان از نظر فاکتورهای وزن پایین هنگام تولد، رتبه تولد (فرزند اول بودن) میزان تحصیلات پدر، محیط خانوادگی نامساعد، مورد تنبیه والدین قرار گرفتن، سابقه جدایی طولانی مدت از والدین یا اعضا خانواده، سابقه بیماری شدید جسمی یا روانی والدین، سابقه وجود اختلال در سایر اعضا خانواده، درگیری قانونی پدر یا مادر، وضعیت اشتغال پدر، غیبت طولانی مدت پدر از منزل به علت اشتغال و تغییر شغل پدر- اختلاف معنی دار آماری با P<0.05 وجود داشت. بنابراین به نظر می رسد که فاکتورهای فوق الذکر عوامل مساعد کننده این اختلال هستند که با توجه به آزمونهای آماری از مهمترین آنها می توان وجود تاریخچه خانوادگی اختلالات رفتاری و محیط خانوادگی نامساعد را ذکر نمود.

برای بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه که دارای سیر مزمن و پیشرونده است و زمانی که سندرم اورمیک در این بیماران ایجاد میشود فقط دو راه درمانی وجود دارد، یکی دیالیز و دیگری پیوند کلیه. یکی از عوارض نارسایی مزمن کلیه در این بیماران ازدیاد فشار خون می باشد که این ازدیاد فشار خون در اکثر این بیماران با دیالیز کاهش می یابد، ولی در تعدادی از بیماران پرفشاری خون نسبت به دیالیز مقاوم بوده و یا حتی در انتهای دیالیز افزایش بیشتری نیز می یابد که علت آن را کاهش بار داخل عروقی و بدنبال آن تحریک سیستم رنین، آنژیوتنسین و آلدوسترون می دانند. لذا توصیه می شود که برای کاهش و تنظیم فشار خون در این بیماران از داروهای ممانعت کننده آنزیم مبدل آنژیوتنسین استفاده شود.

افت وضعیتی فشار خون (Orthostatic Hypotension) یکی از عوارض دیابت بعلت درگیری سیستم عصبی خودکار (اتونوم) است که بعنوان ناتوان کننده ترین عارضه درگیری این سیستم شناخته می شود. این پژوهش مطالعه ای تحلیلی از نوع مورد شاهدی بود که بمنظور تعیین ارتباط هر یک از عوامل طول مدت ابتلا و نوع دیابت با فراوانی این عارضه در بیماران مبتلا به دیابت بستری شده در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1376 انجام شده است. از مجموع 300 بیمار دیابتی که تحت بررسی قرار گرفتند 100 نفر افت وضعیتی فشار خون داشتند که بعنوان گروه مورد در نظر گرفته شدند و 200 نفر افت وضعیتی فشار خون نداشتند که بعنوان گروه شاهد انتخاب شدند. از مجموع بیماران گروه مورد، 14 نفر مبتلا به دیابت قندی نوع وابسته به انسولین یا (Insulin Dependent Diabetes Mellitus) IDDM و 86 نفر مبتلا به دیابت قندی غیر وابسته به انسولین یا (Noninsulin Dependent Diabetes Mellitus) NIDDM بودند و از مجموع بیماران گروه شاهد، 22 نفر IDDM و 178 نفر NIDDM داشتند. میانگین طول مدت دیابت در گروه مورد 44-8 سال و در گروه شاهد 65-7 سال بود که با استفاده از تست t مشخص شد که این اختلاف معنی دار نیست و لذا بین طول مدت ابتلا به دیابت با فراوانی افت وضعیتی فشار خون ارتباطی وجود ندارد (P=0.05). همچنین با بررسی ارتباط نوع دیابت با فراوانی افت وضعیتی فشار خون با استفاده از تست (مجذور کادو) مشخص شد که ارتباط معنی داری بین دو گروه مورد و شاهد وجود ندارد (P=0.05) و در مجموع نتیجه گیری شد که بر خلاف بعضی عوارض دیابت که با افزایش طول مدت ابتلا فراوانی آنها افزایش می یابد یا بعضا در یک نوع بیشتر از دیگری است، افت وضعیتی فشار خون ارتباطی با طول مدت ابتلا به دیابت و نوع دیابت ندارد.

نارسایی حاد کلیه یا (ARF) Acute Renal Failure یکی از عوارض شایع در بخشهای ICU، با کاهش فیلتراسیون گلومرولی، افزایش اوره و کراتینین سرم در کوتاه مدت مشخص میشود. در این مطالعه ضمن بررسی شیوع ARF در ICU برخی عوامل زمینه ساز آن نیز مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. روش مطالعه: این پژوهش از اول بهمن 76 به مدت 20 ماه جمعا 948 بیمار را با روش پرکردن پرسشنامه، معاینه بالینی، تجزیه و تحلیل پاراکلینیکی مورد بررسی قرار داده و بیمارانیکه افزایش اوره کراتینین بیش از دو برابر مقادیر نرمال داشته اند به عنوان ARF شناخته و مورد بررسی بیشتر و پیگیری سیر ARF قرار گرفته و نارسایی مزمن کلیه نیز رد شده است. از 948 بیمار مورد مطالعه 360 نفر زن و 587 مرد بوده که از این تعداد 198 نفر درجاتی از ARF را داشته اند و از این تعداد 77 نفر (38.9%) زن و 121 نفر (61.1%) مرد بوده اند. از نظر علت بستری در ICU 345 مورد به علت آسیب ناشی از حوادث با شیوع ARF 23.4%، 379 بیمار با علل جراحی غیر تروماتیک با شیوع ARF %20 و 223 مورد با علل بیماریهای داخلی با شیوع ARF %20 بوده است. 110 نفر (56%) بیماران با ARF یکی از آمینوگلیکوزیدها و 66 نفر (33.3%) یک آمینوگلیکوزید و یک سفالوسپورین توام دریافت میکرده اند در مقایسه با 40 نفر بیمار کارکرد کلیه سالم که آمینوگلیکوزید سفالوسپورین دریافت میکرده اند. شیوع کلی ARF در این مطالعه 20.9% بود که تفاوتی با گزارشهای کشورهای غربی (30-20%) ندارد هر چند با توجه به حوادث بیشتر برای مردان و میزان بستری بیشتر آنها در ICU، شیوع ARF با PV=0.45 اختلاف معنی داری بین جنس مونث و مذکر ندارد. از 198 مورد بیمار با ARF، 110 نفر (56%) داروی نفروتوکسیک مصرف میکرده اند که به نظر میرسد نقش مساعد کننده ای در بروز ARF داشته است مرگ و میر در بیماران بدون ARF 24.4% و در بیماران با ARF %55.6 که با P<0.0001 اختلاف معنی داری بین مرگ و میر بیماران با ARF و بدون ARF در بخش ICU وجود دارد.

مننژیت به التهاب لپتومننژ در اثر عوامل عفونی یا غیر عفونی اطلاق می شود. شایعترین انواع مننژیتهای عفونی شامل انواع باکتریایی، ویروسی، سلی و قارچی می باشد. به طور کلی مننژیتهای عفونی به سه دسته تقسیم می شوند که شامل مننژیت حاد باکتریال، مننژیت غیر چرکی (aseptic) و مننژیت تحت حاد تا مزمن می باشد. افتراق این موارد از هم با استفاده از یافته های مایع مغزی نخاعی خواهد بود. سه چهارم موارد مننژیت باکتریال حاد در سنین قبل از 15 سالگی رخ می دهند. علل اتیولوژیک آن با سن تغییر می کند. بهترین راه تشخیص مننژیت یافته های آزمایشگاهی و علایم بالینی است. عوارض نورولوژیک دایمی، اصلی ترین عوارضی است که از بیماری بر جای می ماند. مرگ و میر و پروگنوز بیماری به عوامل متعددی وابسته است که از جمله می توان تشخیص به موقع بیماری را نام برد. این مطالعه، مطالعه توصیفی در 240 نفر از مبتلایان به مننژیت بوده است که در فاصله سالهای 77-75 در بیمارستان فیروزآبادی تهران بستری شده اند و اطلاعات دموگرافیک و نیز علایم بیماری و اطلاعات آزمایشگاهی آنها جمع آوری شده است. نسبت مرد به زن در مبتلایان به مننژیت 1.3 بود. 81.3% مبتلایان سابقه سر درد، 94.4% تب و 27.1% اختلال هوشیاری در درجات مختلف داشتند. 56.2% موارد مننژیت ویروسی، 37% موارد مننژیت باکتریال و 6.8% موارد مننژیت TB تشخیص داده شد که در افراد مبتلا به مننژیت باکتریال، استرپتوکوک پنومونیه (44.9%) اولین مقام را داشت و بعد از آن نایسریا مننژیتیس (26.5%)، استافیلوکوک اورئوس (12.2%)، باسیل گرم منفی (10.3%) و هموفیلوس آنفلوانزا (6.1%) قرار داشتند. در 2.4% موارد هم کشت و اسمیر منفی بود. میزان مرگ و میر در بیماران 8% بود و همچنین 8% آنها دچار عارضه شده بودند. میانگین زمان رسوب گلبولهای قرمز در گروهها با اتیولوژی های مختلف اختلاف آماری معنی داری داشت (P=0.01). در مطالعات مشابه میزان مرگ و میر در انگلستان 24.2% و در یکی از بیمارستانهای فرانسه 56% گزارش شده است که در مطالعه حاضر این میزان 8% می باشد. با توجه به شیوع بالای این بیماری در کشور ما لزوم انجام مطالعه بزرگتری در سطح ایران برای مشخص کردن عوامل به وجود آورنده غالب این بیماری در ایران به چشم می خورد.

یکی از زمینه های جالب و مورد بحث دهه اخیر، اندازه گیری محتوی DNA به روش فلوسیتومتری می باشد. وضعیت DNA با محتوای کروموزوم سلول ارتباط دارد و با انجام آنالیز DNA تومورها می توان به چگونگی پلوییدی، میزان سلولهای که در فاز سنتز قرار دارند. و نهایتا کینیتک سلولی در خلال بدخیمی پی برد. این اطلاعات می تواند در زمینه تشخیص، پیش آگهی و نحوه درمان بدخیمی ها مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق آنالیز DNA بر روی 88 بیمار مبتلا به لنفوم بدخیم (58 NHL و 30 HD) به روش Hedly و با استفاده از دستگاه فلوسیتومتر انجام گرفت. ایمنوفنوتایپ برای موارد انتخابی بیماران آنوپلوئید به روش ABC تعیین گردید. شیوع آنوپلوئیدی در بیماران NHL، %38 و در بیماران HD %47 دیده شد. این رخداد با عواملی مثل سن، جنس، نژاد و محل تومور و زیرگروه هیستولوژیک بی ارتباط بود (P>0.05). در این مطالعه ارتباط معنی دار بین اندکس پرولیفراسیون و میزان سلولهای فاز سنتز درجه بدخیمی لنفوم ها و زیرگروه هیستولوژیک آنها و هم چنین افزایش آنها در موارد وخیم تر ملاحظه گردید که می توان از آن در تشخیص و پیش آگهی و انتخاب درمان اینگونه بیماران استفاده کرد.

نظر به اهمیت عفونت زخم ها در سرنوشت بیماران دچار این پژوهش به منظور تعیین نوع عفونت زخم های سوختگی و عوامل باکتریایی و همچنین میزان حساسیت آنها به داروهای ضدمیکروبی انجام گرفت. این بررسی به روش توصیفی، مقطعی و با استفاده از فرمهای جمع آوری اطلاعات به مدت دو سال 77-1376 در بخش سوانح سوختگی بیمارستان امام خمینی (ره) همدان انجام شد. باکتریهای مولد عفونت از ترشحات زخم 465 بیمار سوخته با تشخیص زخمهای عفونی و همچنین از محیطهای مختلف بخش سوختگی بیمارستان جدا شد. نتایج کشت خون بیماران به عفونت زخم و آلودگی بخش سوختگی از نظر وجود باکتری مورد بررسی قرار گرفت. حساسیت به داروهای ضدمیکروبی با روش انتشار در آگارکربی، بائر انجام گرفت. در این مطالعه همچنین علل وسعت و محل سوختگی و میزان درصد آنها نیز تعیین گردید. 538 نوع باکتری که 32.7 درصد آنها را پسودوموناس و 24.8 درصد را کلبسیلا و 21.2 درصد را استافیلوکوکهای طلایی تشکیل می دادند از نمونه ترشحات زخم جدا شدند که در شرایط آزمایشگاهی بیش از همه به سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم و آمیکاسین حساسیت نشان دادند. اکثر باکتریهای جدا شده نسبت به آمپی سیلین، تتراسیکلین و کاربنی سیلین مقاومت بالایی نشان دادند. در 28.7% بیماران نتایج کشت خون مثبت شد. فراوانترین نوع باکتری رشد کرده از محیطهای بخش سوختگی بیمارستان باسیلوس در 48% موارد و کمترین آنها انتروباکتر در 1% موارد بود. بیشترین علت سوختگی به ترتیب ناشی از ریختن آب جوش 32.8% و کمترین آنها 0.4% سوختگی ناشی از تنور نان بوده است، همچنین 73.6% سوختگی ها بطور اتفاقی و 26.4% بطور عمدی بوده است. میزان بروز عفونت در بیماران سوخته، نوع باکتریها و مقاومت آنان در برابر آنتی بیوتیکها در شرایط آزمایشگاهی ضرورت توجه بیشتر به ضدعفونی محیط های بیمارستانی، درمان صحیح این بیماران و در دسترس بودن آنتی بیوتیکهای مناسب را ایجاب می نماید.

عفونت ادراری شایعترین بیماری دستگاه ادراری تناسلی در کودکان می باشد. اصطلاح UTI شامل طیف وسیعی از علایم بالینی می باشد که کشت ادرار مثبت یافته مشترک آنها است. در این مطالعه نتایج کشت ادرار آنتی بیوگرام 101 مورد کودک 0 تا 12 ساله مورد بررسی قرار گرفت. در کلیه موارد شمارش میکروارگانیسم بالای 100000 کشت مثبت تلقی گردید. در کودکان دچار UTI، 76 مورد دختر (25%) و 25 مورد پسر (24.7) بودند شایع ترین میکروارگانیسم بدست آمده بر اساس نتایج کشت87 Ecoli  مورد (86.1%) بوده است. کلبسیلا 4 مورد (3.9%)، استافیلوکوک 4 مورد (3.9%) انتروباکتر 4 مورد (2.9%) پروتئوس و استرپتوکوک هر کدام یک مورد و در یک نمونه نیز رشد همزمان چند میکروب با آنالیز فعال ادراری گزارش شد. بر اساس جنس نیز شایعترین میکروارگانیسم در دخترها %90 Ecoli  سپس استافیلوکوک 4 مورد بوده است در پسرها نیز Ecoli با 17 مورد 68% شایعترین جرم مسول گزارش شده است. حساسیت آنتی بیوتیکی بدست آمده در مورد %72 Ecoli به کوتریموکسازول 76% به آمپی سیلین مقاومت وجود داشت و حساسیت به جنتامایسین نالیدیکسیک اسید و نیتروفورانتویین به ترتیب عبارتند از 90%، 95%، 96% با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد در شروع درمان UTI در بیماران سرپایی که هنوز جواب کشت آنها در دسترس نمی باشد استفاده از نالیدیکسیک اسید و نیتروفورانتویین به داروهای کوتریموکسازول و آمپی سیلین ارجح می باشند.

در این مطالعه ما به بررسی تاثیر داروی میتومایسین بر روی عود ناخنک در 80 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر اراک جهت عمل جراحی پرداختیم. این مطالعه از نوع تجربی. (Experimental) و تحلیلی می باشد که به صورت Case-Study انجام شده است. شکل آن به صورت Clinical بوده و از نظر زمانی به صورت آینده نگر می باشد (Prospective) بیمارانی که به علت ناخنک در بیمارستان تحت عمل جراحی قرار گرفتند به مدت 6 ماه از نظر عود بیماری مورد بررسی قرار دادیم. روش نمونه گیری آسان بود و حجم کل نمونه 80 بیمار بود که به دو گروه مورد و شاهد به گروه بیمار داروی میتومایسین تجویز شد در حالیکه به گروه شاهد تجویز نشد و دو گروه از لحاظ جنس، محل سکونت و سن بسیار متناسب مشاهده شد انتخاب شدند. پس از پایان مطالعه با توجه به کاهش عود (P<0.0001) مشاهده شد که نقش میتومایسین در کاهش عود بسیار زیاد است بطوریکه در گروه مورد با میتومایسین میزان عود 5% بود حال آنکه در گروه شاهد 87% بود.