پژوهش های مشاوره (تازه ها و پژوهش های مشاوره)
سال:1397 | دوره:17 | شماره:67 |تعداد مقالات:10

هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر برنامه ی آماده سازی پیش از ازدواج بر اساس مدل اولسون بر رضایت زناشویی زوج ها در دوران عقد انجام گرفت. روش: این پژوهش به روش نیمه تجربی با استفاده از گروه کنترل و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری انجام شد. نمونه ی آماری شامل 30 زوج در دوران عقد بود که به شیوه ی نمونه گیری هدفمند از بین زوج های در مرحله عقد ساکن شهر یزد (بهار 1396) انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 زوج) جایگیری شدند. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش در7 جلسه برنامه آماده سازی پیش از ازدواج شرکت کردند. هر دو گروه پرسشنامه ی رضایت زناشویی انریچ را در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل نمودند. در پایان، تفاوت بین دو گروه از طریق آزمون تحلیل واریانس مختلط مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات رضایت زناشویی زوج های گروه آزمایش در مرحله پس آزمون افزایش معناداری یافته است (05/0>P). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش اثربخشی برنامه آماده سازی پیش از ازدواج بر اساس مدل اولسون بر رضایت زناشویی زوج ها در دوران عقد را تأیید می کند.

هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش غنی سازی سازگاری زوج ها در بهبود ارتباطات زناشویی انجام شد. روش: در این پژوهش با یک طرح شبه آزمایشی، یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی با سنجش در خط پایه، پس از مداخله و پیگیری با گروه کنترل توجه و کنترل انجام گرفت. 36 زوج به عنوان نمونه پژوهش از بین زنان و مردانی که در بهار 1396 به دلیل مشکلات زناشویی به دادگستری شهرکرد مراجعه کرده بودند به صورت در دسترس انتخاب و تصادفی در گروه آزمایش (12n=؛ تحت آموزش غنی سازی سازگاری زوج ها طی 9 جلسه گروهی یک بار در هفته)، گروه کنترل توجه (12n=؛ ملاقات صرف با درمانگر طی 9 جلسه گروهی یک بار در هفته) و گروه کنترل (12n=) گماشته شدند. کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه زوجی اینریچ را در سه مرحله خط پایه، پس از مداخله و پیگیری تکمیل کردند. دادهه ها با ترکیب میانگین نمرات زوج ها توسط آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که زوج های دریافت کننده آموزش غنی سازی سازگاری زوج ها در دو مرحله پس از مداخله (دو ماه بعد از سنجش خط پایه) و پیگیری (8 ماه پس از سنجش خط پایه) تفاوت معناداری در میانگین نمرات ارتباطات زناشویی در مقایسه با گروه کنترل توجه و کنترل نشان دادند (105/8F=، 001/0p<). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش بدین معناست که برنامه آموزش غنی سازی سازگاری زوج ها، در بهبود ارتباطات زناشویی مؤثر است و تداوم اثر آن در طول زمان تأیید شده است.

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی ارتباط جنسی بر اساس سبک های دلبستگی و تمایزیافتگی در دانشجویان زن متأهل دانشگاه های اهواز انجام شد. نمونه مورد مطالعه 220 نفر بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش: طرح پژوهش از نوع همبستگی بود و آزمودنی ها به پرسش نامه ارتباط جنسی ویلس و باس(1984)، دلبستگی بزرگسالی سیمپسون(2003) و تمایزیافتگی اسکورن و فریندلر(1998) پاسخ دادند. برای تحلیل داده از روش توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته: نتایج نشان داد سبک دلبستگی ایمن و موقعیت من با ارتباط جنسی رابطه مثبت دارند. همچنین سبک دلبستگی ایمن، سبک دلبستگی پریشان و گسلش عاطفی 001/0P< پیش بینی کننده برای ارتباط جنسی هستند. نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به نتیجه پژوهش، زوج هایی که دارای سبک دلبستگی ایمن و سطوح بالای تمایزیافتگی هستند، رضایت بالایی از ارتباط جنسی خود دارند و به تبع آن ازدواج باثبات تری دارند.

هدف: هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی ادراک مادر-نوجوان در مورد انعطاف پذیری مرزهای خانوادگی بر مبنای رشد، از جهت تأثیر آن بر امنیت پایه ی خانواده بود. روش: این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از رویکرد پدیدارگرایانه انجام شد. بدین منظور 10 نفر از نوجوانان دختر 15تا 17ساله و مادران آن ها در بازه ی سنی 37-55 سال به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و ادراکات هر دو گروه از مرزبندی های خانوادگی از طریق مصاحبه ی عمیق نیمه ساختار یافته مورد بررسی قرار گرفت. سپس داده ها طبقه بندی وکدگذاری شد و نتایج با استفاده از روش گزارش روایی بیان شدند. یافته ها: تحلیل تجارب شرکت کنندگان منجر به شناسایی سه مضمون اصلی انعطاف پذیری، عدم انعطاف پذیری و انعطاف پذیری بیش از حد مرزهای خانوادگی از دید مادر و نوجوان شد و از هر یک از سه مضمون اصلی فوق نیز به ترتیب 14، 5 و1 مضمون فرعی در مادر و 3، 5 و 6 مضمون فرعی در نوجوانان به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده ی آن است که با توجه به بافت فرهنگی جامعه ی در حال گذار کشور ایران، هیچ یک از دو حالت عدم انعطاف پذیری و یا انعطاف پذیری بیش از حد نمی تواند منجر به ارضای نیازهای نوجوانان و حفاظت از امنیت پایه ی خانواده شود. از این جهت، آگاهی بخشی به مادر در خصوص چگونگی وضع مرزهای متعادل توسط مسئولان حوزه ی سلامت روان ضروری به نظر می رسد. همچنین گفت وگو بر سر قوانین خانوادگی و توافق مادر بر سر حدود مرزها، عوامل پیشگیری کننده از مشکل در خانواده های با مرزبندی منعطف بود که نادیده گرفتن آن در خانواده های با مرز خشک و یا سهل گیر، موجب نارضایتی نوجوان و به خطر افتادن امنیت پایه ی خانواده شده است.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی روند تغییراتِ رضایت زناشویی، رضایت جنسی و بهزیستی ذهنی در 5 ساله ی اول زندگی زناشویی انجام شد. روش: بدین منظور نمونه ای شامل 200 زن متأهل شهرستان ساری در محدوده ی سنی 40-16 سال به روش دردسترس انتخاب شدند و به مقیاس های رضایت جنسی هادسون-فرم کوتاه، سنجش رابطه، رضایت از زندگی و پرسشنامه شادکامی آکسفورد-فرم کوتاه پاسخ دادند. یافته ها: نتایج تحلیل روند نشان داد که رضایت زناشویی و رضایت جنسی در پنج سال اول زندگی زناشویی، بیش تر بصورت خطی کاهش می یابد، اما متغیرهای رضایت از زندگی و شادکامی دارای روند غیرخطی درجه دو است، به این صورت که در سه سال اول مشترک کاهش یافته، پس از آن سیر صعودی به خود می گیرد. نتیجه گیری: توجه به عوامل زمینه ساز رضایت زناشویی و رضایت جنسی در زنان می تواند تضمینی برای افزایش رضایت از زندگی و شادکامی در آن ها ایجاد نموده، موجبات تداوم زناشویی را در سال های بعدی زندگی مشترک زوج ها فراهم کند.

هدف: هدف پژوهش حاضرشناسایی تجربه زیسته دانش آموزان کنکوری شهرستان سر پل ذهاب به منظور بررسی نقش عوامل حمایت روانی اجتماعی بر انطباق پذیری آن ها در شرایط بحران زلزله بود. روش: پژوهش با رویکرد کیفی و با روش تحلیل محتوا در سال 1397 در شهر سر پل ذهاب انجام شد. نمونه گیری به روش مبتنی بر هدف صورت گرفت و داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته، با 11 دانش آموز کنکوری شهر سر پل ذهاب تا رسیدن به اشباع اطلاعاتی جمع آوری شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل یافته ها در 5 طبقه اصلی «حمایت خانوادگی، حمایت از طریق خود، حمایت مشاوران، حمایت اجتماعی و حمایت معنوی» و با زیر طبقات متعلق به هر طبقه بیان شد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که دانش آموزان کنکوری که زلزله را تجربه کرده اند، بعد از مدتی دوری از درس خواندن حمایت خانوادگی، حمایت از طریق خود، حمایت مشاوران، حمایت اجتماعی و حمایت معنوی را دریافت کرده اند. درنتیجه، با تأمین حمایت روانی اجتماعی توانستند بازگشت دوباره به درس خواندن داشته باشند.

هدف: نشخوار فکری عامل پیش بینی قوی برای افسردگی است. افسردگی نیز می تواند به رابطه زوجی آسیب وارد نماید. لذا این پژوهش با هدف بررسی پیامدهای نشخوار فکری در زنان دارای تعارضات زناشویی انجام شد. روش: این پژوهش به شیوه کیفی با استفاده از روش تحلیل مضمون انجام شد. روش نمونه گیری هدفمند و تا حد اشباع بوده و داده ها از 15 زن متأهل که دارای تعارضات زناشویی بودند به دست آمده است. برای جمع آوری داده ها از روش مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده گردید. یافته ها: پس از تحلیل محتوای داده ها، شش مقوله اصلی حاصل گردید که عبارتند از: علائم افسردگی(درد های جسمانی، کاهش انرژی، کاهش خلق، کاهش میل به زندگی، مشکل خواب، کاهش انگیزه وکاهش تمایل جنسی)، هیجان های منفی (خشم، غم، تنفر، حس انتقام، کینه و اضطراب)، تکانشگری (پرخاشگری و نداشتن کنترل بر رفتار)، کاهش کار آمدی (پرخاشگری با فرزندان، کاهش ارتباط با فرزندان و انجام ندادن کارهای منزل) و گیر افتادن در چرخه های ارتباطی منفی (جرو بحث کردن، انتقادگری و اجتناب از همسر)، اجتناب از دیگران(کاهش ارتباط با دیگران وگوشه گیری). نتیجه گیری: هنگامی که تعارض حل نشود، فرایند نشخوار فکری در زنان فعال شده وکاهش کارآمدی در روابط فردی وزوجی و افسردگی از پیامدهای آن است. افسردگی منجر به افزایش نشخوار فکری و افزایش تعارضات زناشویی را در پی خواهد داشت.