هدف این پژوهش بررسی تاثیر محدودیت های مالی بر رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و عملکرد مالی شرکت می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بوده و مبتنی بر تحلیل داده های تابلویی است. نمونه مورد بررسی شامل 63 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی دوره زمانی 1386 تا 1393 است. با استفاده از معیارهای محدودیت مالی شامل اندازه شرکت، نسبت پوشش بهره، نسبت هزینه های مالی و Z-score نشان داده شد که این محدودیت ها تاثیر معناداری بر رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و عملکرد مالی شرکت دارند و سطح بهینه سرمایه در گردش برای شرکت هایی که بیشتر از لحاظ مالی محدودند، پایین تراست. نتایج ما پیشنهاد می کنند که مدیران به سطح بهینه سرمایه در گردش به علت هزینه های دور شدن از آن توجه کنند. همچنین از اثرات منفی بر عملکرد شرکت به دلیل فروش های از دست رفته، عدم استفاده از تخفیفات نقدی برای پرداخت های قبل از سر رسید و یا هزینه های تامین مالی اضافی جلوگیری کنند.