مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
سال:1383 | دوره:3 | شماره:2 (پی در پی 10) |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: شقاق مزمن مقعد بیماری شایع ناحیه انورکتال می باشد. بررسی های مانومتریک افزایش فشار در ناحیه اسفنکتر داخلی مقعد را عامل جلوگیری از بهبودی شقاق می داند. بنابراین درمان بر روی کاهش فشار اسفنکتر مقعد متمرکز شده است. یکی از روش های درمانی تزریق سم بوتولیسم در اسفکتر مقعد می باشد اما دوز ایده آل آن هنوز مشخص نشده است. هدف بررسی حاضر مقایسه تأثیر دو دوز مختلف سم بوتولیسم بر روی میزان بهبودی و عوارض درمان می‏باشد.مواد و روش ها: تعداد 70 بیمار مبتلا به شقاق مزمن مقعد که سابقه بیماری بیش از 3 ماه داشتند و در معاینه مقعد علایم مزمن شدن به صورت پیدایش skin tag و یا دیده شدن فیبرهای عضله داخلی مقعد در کف زخم داشتند وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، گروه اول (I) توکسین بوتولیسم 80 واحد و گروه دوم 200 (II) واحد دریافت داشتند. بیماران به مدت یک سال پیگیری شدند. بهبودی علایم و یا پیدایش اسکار ناشی از بهبودی زخم به عنوان پاسخ درمانی مناسب منظور شد. یافته ها: 38 بیمار مرد و 32 بیمار زن بودند متوسط سنی بیماران 2/11±3/35 سال، متوسط طول بیماری 15/4±29/10 ماه بود 85/82% بیماران شقاق در ناحیه خلفی مقعد داشتند. شایع ترین علامت، درد هنگام دفع مدفوع بود . یک بیمار از گروه با دوز کم و در چهار بیمار از گروه با دوز بالا بی اختیاری اسفنکتر مقعد برای گاز بوجود آمد که در چهار بیمار بی اختیاری اسفنکتر مقعد قبل از 4 هفته، و یک بیمار قبل از 8 هفته بهبودی کامل یافت و هیچ بیماری عارضه دایمی نداشت.62 بیمار مطالعه را به پایان رسانیدند. و هر دو گروه 4 نفر برای پیگیری مراجعه نکردند بعد از یک هفته تنها در گروه دوز بالا (II) 4بیمار بهبودی شقاق داشتند و هیچ کدام از بیماران گروه دوز کم (I) بهبودی نداشتند. بعد از دو هفته 20% بیماران گروه I و 50% بیماران گروه II بهبودی داشتند. در پایان 8 هفته 80% بیماران گروه اول و 6/90% بیماران گروه دو بهبودی داشتند. دو بیمار در گروه دوز کم (I) قبل از پایان شش ماه دچار عود سریع شدند ولیکن در گروه دوز بالا (II) هیچ بیمار دچار عود سریع نشد. بعد از پایان مطالعه 22 بیمار از گروه دوز کم و 29 بیمار از گروه دوز زیاد بهبودی کامل داشتند. بعد از پایان مطالعه، 6 بیمار در گروه دوز کم و3 بیمار درگروه دوز زیاد عدم بهبودی داشتند که 3 بیمار در گروه I و دو بیمار در گروه II مبتلا به شقاق قدامی بودند. بعد از یک سال پیگیری چهار بیمار در گروه یک و دو بیمار در گروه دو عود بیماری داشتند.نتیجه گیری :به نظر می رسد افزایش دوز توکسین بوتولیسم باعث افزایش پاسخ درمان در بیماران مبتلا به شقاق مقعد می شود این افزایش دوز همراه با عوارض جانبی دایم نیست.

سابقه و هدف: روغن کنجد یکی از روغن های گیاهی است که استفاده آن در طب سنتی قدمت دیرینه دارد. شواهد نشان می دهند که اسیدهای چرب غیراشباع فرآیندهای یادگیری و حافظه را تعدیل می نمایند. در این مطالعه، اثر تزریق روغن کنجد در ناحیه CA1 هیپوکامپ بر یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی نر بالغ (سالم و اخته) مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: حیوان ها به طور تصادفی به 6 گروه (در هر گروه 7 سر) تقسیم شدند ، 3 گروه سالم و 3 گروه اخته شده که همه گروه ها در ناحیه CA1 هیپوکامپ کانول گذاری شدند و عبارت بودند از: گروه های کنترل سالم و اخته شده که هیچ گونه تزریقی نداشتند، گروه های شاهد سالم و اخته شده که سرم فیزیولوژی و گروه های سالم و اخته روغن کنجد که به مدت 5 روز هر روز بلافاصله قبل از آموزش به ترتیب 5/0میکرولیتر سرم فیزیولوژی و روغن کنجد به صورت دو طرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ دریافت می کردند، و سپس به مدت 5 روز و هر روز 30 بار توسط ماز Y آموزش می دیدند. همه گروه ها پس از یک ماه مجددا برای آزمون حافظه یک جلسه در دستگاه قرار می گرفتند.یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری نشان می دهد که روغن کنجد در حضور و عدم حضور غدد جنسی باعث افزایش یادگیری شده، اما در حضور غدد جنسی در میزان حافظه، یک ماه بعد، تغییری ایجاد نکرده است. هم چنین عدم حضور غدد جنسی تأثیری در میزان حافظه ناشی از روغن کنجد در مقایسه با حضور غدد جنسی نداشته است.نتیجه گیری: بنابراین به نظر می رسد که روغن کنجد باعث بهبود فرآیند یادگیری می گردد، علاوه بر این احتمالا این روغن برای اعمال اثرات بهبود دهندگی خود بر حافظه با هورمون های جنسی تداخل عمل دارد.

سابقه و هدف: فعالیت حرکتی در عضلات ناشی از تداخل تحریکاتی است که از سیستم عصبی مرکزی و محیطی به نخاع می رسند. این تداخل که عمدتا در محل نورون های واسطه مشترک اتفاق می افتد، باعث می شوند که فعالیت عضلانی به نحوی تنظیم گردد که برآورده کننده نیازهای حرکتی باشد. تحریک آوران های گروه I و II در عصب پرونئال مشترک در انسان باعث یک رفلکس چند سیناپسی در عضلات چهار سررانی می گردد. نورون های واسطه در این مسیر رفلکسی محلی برای تداخل مسیرهای متعدد نزولی و صعودی دیگر می باشند. در این مطالعه حاضر الگوی تغییرات این رفلکس در وضعیت های مختلف مفاصل زانو و ران در 14 داوطلب مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: تحریکات الکتریکی تک پالس با شدت 1.5 برابر آستانه حرکتی در عضله قدامی ساق پا و طول موج 0.2 ms به عصب پرونئال مشترک اعمال و پاسخ های حرکتی در الکترومیوگرام عضله رکتوس فموریس همان سمت در حین انقباض ارادی و در وضعیت های مختلف مفصل زانو و ران ثبت گردید. تغییرات اندازه رفلکس فوق در شدت های مختلف انقباض ارادی و در وضعیت های مختلف مفصل زانو و ران ثبت گردید. تغییرات اندازه رفلکس فوق در شدت های مختلف انقباض عضله رکتوس فموریس نیز در دو وضعیت 180º و 130º زانو مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: اندازه رفلکس های مشاهده شده افت بارزی را به دنبال خم شدن زانو و باز شدن مفصل ران از خود نشان دادند. هم چنین ارتباط مستقیم و معنی داری بین شدت انقباض عضله رکتوس فموریس و بزرگی رفلکس در وضعیت باز شدگی کامل زانو مشاهده شد، در حالی که این ارتباط در وضعیت خمیده زانو وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان دهنده وجود یک اثر مهاری قوی بر روی رفلکس فوق می باشد که احتمالا ناشی از کشیده شدن و تحریک دوک های عضلانی در عضلات چهار سررانی می باشد. این اثر مهاری به نظر در سطح سیناپس ماقبل نهایی عمل می کند.  

سابقه و هدف: اختلالات ناشی از کمبود ید یکی از مهم ترین اپیدمی ها در دنیا می باشد و در کشور ما نیز از سال های گذشته به عنوان یکی از اپیدمی های مهم بوده است. اینک از شروع برنامه یددار کردن نمک نزدیک به 10 سال می گذرد. برای ارزیابی وضعیت اختلالات ناشی از کمبود ید، شناسایی مناطق در معرض خطر و پایش و ارزشیابی برنامه های کنترل آن، مثل برنامه یددار کردن نمک، از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند. هدف از این مطالعه تعیین شیوع کلی گواتر و میزان ید ادرار دانش آموزان 11-6 ساله شهرستان یزد و نیز مشخص کردن وضعیت شهرستان پس از 10 سال اجرای برنامه یددار کردن نمک طعام است.مواد و روش ها: در این مطالعه 1989 نفر دانش آموز ابتدایی (1367 نفر پسر و 622 نفر دختر) 6 تا 11 ساله از مدارس ابتدایی شهرستان یزد به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و توسط دو پزشک آموزش دیده در ارتباط با معاینه غده تیرویید دانش آموزان معاینه شدند. از یک سیزدهم کل افراد (140 نفر (نمونه ادرار و نمک مصرفی در منزل جمع آوری شد. ید ادرار به روش هضمی و ید نمک با استفاده از کیت تست سریع به صورت کیفی اندازه گیری گردید.یافته ها: شیوع کلی گواتر در شهرستان 2/40، در دختران 41 و در پسران 9/39 درصد مشخص شد. از سوی دیگر شیوع گواتر درجه یک 7/38 (دختران 2/39% و پسران 5/38%) و درجه 2، 5/1 درصد (دختران 8/1% و پسران 4/1%) بدست آمد. تفاوت بین دختران و پسران از لحاظ آماری معنی دار نبود. شیوع کلی گواتر در سنین 9/6-6 , 9/7-7 , 9/8-8 , 9/9 -9 و 11-10 سال به ترتیب  39، 37.5، 42،40 و 1/42، شیوع گواتر درجه 1 به ترتیب 7/38، 2/35، 5/40، 8/38 و 9/39 درصد و شیوع گواتر درجه 2 در این سنین به ترتیب 3/0، 3/2، 5/1، 3/1 و 2/2 درصد بدست آمده است که شیوع گواتر در سنین مختلف تفاوت آماری معنی داری نیست (P=./3) میانگین کلی ید ادرار 122±258 میکروگرم در لیتر، (در دختران 115±244 و در پسران 125±265 میکروگرم در لیتر) بدست آمد که تفاوت به لحاظ آماری بین دو جنس معنی دار نبود. در مجموع 10 درصد از افراد ید ادرارشان کمتر از 100، 4/26 درصد در حد کافی، یعنی 200-100 و 6/63 درصد بیش از 200 میکروگرم در لیتر بوده است. 7/40درصد از افراد گروه ید ادرارشان 300 میکروگرم در لیتر و بالاتر بود. در کل 2/3 درصد از نمونه های نمک فاقد ید بوده است، 6/5 درصد در حد 15 پی.پی.ام و 2/91 درصد در حد 30 پی.پی.ام و بالاتر ید داشته اند. به این ترتیب تقریبا 8/96 درصد از نمونه های نمک یددار بوده است.نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان می دهد، شیوع کلی گواتر، بخصوص گواتر درجه 2 بشدت در شهرستان یزد کاهش یافته است و به لحاظ ید ادرار، وضعیت نسبت به گذشته بسیار تغییر کرده است، به طوری که نه فقط ید ادرار افزایش یافته، بلکه درصد عمده ای از افراد ید ادرارشان از محدوده ایده آل تعیین شده توسط سازمان جهانی بهداشت فراتر رفته است.

سابقه و هدف: داروهای ضددرد اپیوییدی بهترین داروهایی هستند که جهت تسکین یا درمان دردهای جراحی مورد استفاده قرار می گیرند. ولی مصرف مزمن داروهای فوق موجب بروز تحمل در فرد می شود. با این حال میزان نیاز واقعی و پاسخ به مرفین پس از درد جراحی در افراد وابسته به مرفین دقیقا مطالعه نشده است. لذا مطالعه حاضر بدین منظور صورت گرفت تا پاسخ ضددردی به مرفین پس از عمل جراحی اواریوهیسترکتومی در موش های صحرایی وابسته در مقایسه با موش های صحرایی غیر وابسته به مرفین مقایسه گردد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر بر روی 36 سر موش صحرایی ماده بالغ صورت گرفت. موش های صحرایی ماده به چهار گروه 6 تایی کنترل- اواریوهیسترکتومی، کنترل-sham، وابسته- sham و وابسته- اواریوهیسترکتومی تقسیم شدند. وابستگی به مرفین به روش مصرف خوراکی مرفین از طریق آب آشامیدنی به مدت 21 روز ایجاد گردید. عمل جراحی اواریوهسیترکتومی پس از بی هوشی حیوانات با اتر و پس از شکافتن شکم و خارج نمودن تخمدان و رحم در قسمت بالای سرویکس انجام گردید. در تمام گروه ها پاسخ ضددردی توسط آزمون Tail flick قبل و پس از عمل جراحی اندازه گیری شد. سپس همین آزمون قبل و پس از تزریق مرفین (4 mg/kg) از طریق زیرپوستی نیز مجددا اندازه گیری شد. نتایج حاصل به صورت میانگین پاسخ تأخیری و درصد حداکثر پاسخ ممکن (%MPE) بیان گردید.یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میانگین پاسخ تاخیری به محرک دردناک در آزمون Tail flick قبل و پس از عمل جراحی در چهار گروه موش های مورد آزمایش تفاوت معنی داری ندارد. بدین معنی که آستانه حس درد در موش های صحرایی وابسته به مرفین (4/0±1/9 ثانیه) تفاوت معنی داری با گروه کنترل (25/1±1/10 ثانیه) ندارد. هم چنین تزریق مرفین موجب افزایش معنی داری در میانگین پاسخ تأخیری در کلیه گروه های آزمایشی گردید. مقایسه حداکثر پاسخ ممکن (%MPE) نشان داد که حداکثر اثرضددردی مرفین فقط در موش های صحرایی وابسته به مرفین پس از عمل اواریوهیسترکتومی (8/11±7/48 ثانیه) به طور معنی داری بیشتر از گروه وابستهsham- (19.6±5 ثانیه) بود.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که اثر ضددردی مرفین متعاقب عمل جراحی اواریوهیسترکتومی در موش های وابسته به مرفین و سالم تفاوت معنی داری را ندارد. اما عمل جراحی اواریوهیسترکتومی فقط در موش های وابسته موجب افزایش معنی دار اثر ضددردی مرفین شده است.

سابقه و هدف: ایمی پرامین یکی از درمان های دارویی رایج در شب ادراری کودکان محسوب شده که به طور متوسط %50-60 موثر است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ایمی پرامین همراه با اکسی بوتینین در مقایسه باتک داروی ایمی پرامین در درمان شب ادراری غیر عارضه دار کودکان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است و در آن 80 کودک دبستانی 6-12 ساله مبتلا به شب ادراری بدون عارضه که از میان 2500 کودک دبستانی شهر رفسنجان از طریق پرسش نامه غربالگری شده بودند، به صورت تصادفی ب دو گروه 40 نفری تقسیم شدند، یک گروه تحت درمان با ایمی پرامین توام با اکسی بوتینین و گروه دیگر تحت درمان با ایمی پرامین و پلاسبو به مدت 3 ماه قرار گرفتند. بعد از اتمام دوره درمانی و پیگیری در طول مدت درمان، موارد بهبودی و عدم بهبودی بررسی شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان بهبودی با ایمی پرامین و پلاسبو %60 و ایمی پرامین توام با اکسی بوتینین %95 بدست آمد که از نظر بالینی و آماری معنی دار بود (P=0.00017) . نتیجه گیری: بنظر می رسد روش درمان دو دارویی ایمی پرامین و اکسی بوتینین در شب ادراری غیر عارضه دار کودکان، روش موثرتری از درمان تک دارویایمی پرامین باشد هرچند پیشنهاد می شود در مطالعات بعدی، میزان عود شب ادراری و عوارض جانبی دارویی در هر کدام از متد فوق، مورد ارزیابی قرار گیرد.  

سابقه و هدف: سال هاست که تحقیقات در زمینه یافتن راه حلی جهت درمان ضایعات عضلانی از جمله ضعف و آتروفی که از عواقب ناشی از بی حرکتی هستند، در حال انجام است. درمان گران همواره به دنبال روشی جهت اجتناب از این ضعف و آتروفی، خصوصا در زمانی که انجام حرکات فعال ممنوعیت دارد، می باشند. به نظر می رسد تمرین ذهنی، راه گشای حل این معضل باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی میزان تأثیر این نوع تمرینات بر افزایش قدرت عضلانی می باشد.مواد و روش ها: تحقیق حاضر به صورت مداخله ای بر روی 30 نفر از زنان (30-20 سال) سالم که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، انجام شد. افراد گروه آزمایش به مدت سه هفته تمرین ذهنی قدرتی کشش آرنج انجام دادند، و افراد کنترل در همان دوره زمانی به انجام تمرینات ذهنی ریاضی پرداختند. میزان گشتاور عضلانی اکستنشن آرنج قبل و بعد از مداخله با استفاده از دینامومتر Isostation B200 مورد سنجش قرار گرفت. نتایج با استفاده از آزمون ناپارامتری "من- ویتنی" و "ویلکا کسون" مورد بررسی آماری قرار گرفت.یافته ها: انجام تمرین ذهنی قدرتی باعث افزایش 50 درصدی در گشتاور ایزومتریک اکستنشن آرنج اندامی که روی آن مداخله انجام گرفته بود، شد، در حالی که افراد گروه کنترل تنها به میزان 7 درصد افزایش قدرت نشان دادند.نتیجه گیری:به نظر می رسد از تمرین ذهنی قدرتی می توان جهت حفظ و یا افزایش قدرت عضلانی سود جست. پیشنهاد می شود درمان گران از ترکیب این روش جدید با سایر روش های معمول در برنامه های توان بخشی خود استفاده نمایند.

سابقه و هدف: براساس برآورد سازمان جهانی بهداشت در حدود 350 میلیون نفر از جمعیت جهان به ویروس هپاتیت B آلوده هستند و سالانه در حدود 2 میلیون نفر از عوارض هپاتیت B، جان خود را از دست می دهند. هدف این تحقیق، تعیین فراوانی موارد مثبت HBsAg در سرم زنان باردار مراجعه کننده به زایشگاه نیک نفس شهر رفسنجان سال 1382 بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی مقطعی درسال 1382 می باشد، که تعداد 600 نفر زن باردار که از فروردین تا تیر ماه سال 1382 جهت زایمان به زایشگاه نیک نفس شهر رفسنجان مراجعه می کردند، انتخاب شدند و نمونه سرم آنها توسط آزمایشگاه به روش الیزا از نظر HBsAg مورد بررسی قرارگرفت، سپس پرسش نامه ای که توسط پژوهشگران تدوین شده بود، تکمیل گردید. داده ها با نرم افزار SPSS 11.5 به وسیله آزمون X2 و فیشر آنالیز گردید. یافته ها:براساس نتایج این تحقیق، سرم خون 8 مورد (3/1%)، ]دامنه اطمینان 95%، (35/1%-26/1%)] از 600 مورد زنان باردار تحت مطالعه، از نظر HBsAg مثبت بودند. میانگین سنی افراد تحت مطالعه3/5±2/26سال، میانگین تعداد حاملگی41/1±14/2بود. از نظر سابقه اعتیاد تزریقی همسر، خالکوبی، سابقه تزریق مواد مخدر، غیربومی بودن، در گروه HBsAg مثبت با درصد بالاتر نسبت به گروه HBsAg  منفی اختلاف معنی دار آماری وجود داشت. نتیجه گیری:با توجه به میزان فراوانی هپاتیت B در این مطالعه، نیاز به آموزش همگانی، به ویژه آموزش هنگام ازدواج و نیز آموزش حین مراقبت های زمان بارداری، می باشد تا گام موثری در کاهش ابتلا زنان باردار به عفونت هپاتیت B برداشته شود.