"تربیت مدنی" مورد توجه روز افزون سیاست گذاران نظام های آموزشی است. در جامعه ایران نیز، با توجه به تحولات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی صورت گرفته از دوران مشروطیت به این سو، و بخصوص در دوران پس از انقلاب اسلامی، توجه به مقوله تربیت مدنی از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. اما از آنجا که تحقق ایده های تربیتی در هر جامعه ای متضمن وجود شرایط فرهنگی و اجتماعی مناسب است لذا کشف زمینه های ذهنی و فرهنگی لازم برای تحقق آرمان های جامعه ی مدنی از کارهای مهمی است که در راستای تربیت مدنی در ایران باید صورت گیرد. بر این اساس، هدف عمده این پژوهش آن است که با کشف و بررسی معانی و جنبه های ارزشی و فرهنگی اصول جامعه مدنی، میزان تناسب و هماهنگی آنها با ارزش های فرهنگی و دینی جامعه ایران معلوم گردد. بنابراین، چنانچه برای اصول تربیت مدنی و مفاهیم مدنیت خواهی و تربیت مدنی و جامعه مدنی محتوای ارزشی و دینی قایل باشیم، در آن صورت کشف معانی مندرج در این مفاهیم و تنظیم آن ها به منظور ساخت یک ساختار بومی از ایده مدنیت خواهی و تربیت مدنی برای دست اندرکاران آموزش و پرورش ایران از اهمیت شایانی برخوردار خواهد بود. مهمترین اصولی که در این مقاله مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته اند. عبارتند از: اصل احترام به حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی، اصل احترام به قانون و قانون مداری، اصل احترام به حقوق شهروندی، اصل مشارکت و فعالیت های اجتماعی و سیاسی، اصل مسولیت پذیری اجتماعی، اصل استدلال و عقلانیت، اصل مدارا و تسامح، اصل گفتگو، اصل نقد و ارزیابی و اصل توجه به کثرت گرایی روشی. در پایان تاکید شده است که این اصول با ارزش ها و فلسفه حاکم بر جامعه ما که یک جامعه دینی است، تطابق و هماهنگی دارد و لذا سرمایه گذاری برای تربیت نسلی که به ارزش های مدنی معتقد بوده و در عمل پاسدار این ارزش ها باشد می تواند به عنوان یک توصیه دینی و آموزشی و پرورشی تلقی شود.