مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال:1388 | دوره:11 | شماره:5 (پی در پی 52) |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: کاربرد سلول های بنیادی در تحقیقات پزشکی و درمان افق جدیدی در بهبود بسیاری از بیماری ها ایجاد کرده است. لذا روش هایی که موجب جداسازی، کشت و نگاهداری بهتر این سلولها گردد، دارای اهمیت ویژه ای می باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر حمایتی سه لایه تغذیه کننده سلول های فیبروبلاستی جنینی (MEF)، سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC) و رده سلولی 3T3 در جداسازی و کشت سلول های بنیادی جنینی جهت افزایش بقا و تعداد سلول ها می باشد.مواد و روشها: جهت تهیه سلول های بنیادی جنینی از موش نژاد Balb/c بلاستوسیست گرفته شد. سلولها بر روی لایه های MEF، MSC و 3T3 قرار داده شد. 2 تا 3روز بعد سلولها از زونا پلوسیدا خارج شدند و 5 روز پس از رشد توده سلولی داخلی، توده های مذکور تریپسینه و به خوشه های کوچک چند سلولی تبدیل شدند. سپس کلونی های تشکیل شده بر روی هر لایه کشت شدند. در نهایت کلونی ها از نظر تعداد و ویژگی های مورفولوژیکی با استفاده از رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز مقایسه شدند.یافته ها: از 29 جنین قرار داده بر روی لایهMEF  همگی به لایه مذکور متصل شدند و همگی (%100) خروج از لایه زونا و رشد را انجام دادند. از 32 جنین بر روی لایه (%64.5) MSC چسبیده و رشد کردند. اتصال 20 جنین روی لایه 3T3 اتصالی کم بود و هیچ کدام به مرحله رشد توده سلولی داخلی نرسیدند. نسبت درصد خروج از زونا و میزان زنده ماندن بلاستوسیست ها بر روی سه لایه اختلاف معنی داری را نشان داد (p<0.05) بطوریکه بیشترین نتیجه و نقش حمایتی مربوط به لایه MEF بود.نتیجه گیری: نتایج این 3 لایه تغذیه کننده سلولهای بنیادی جنینی نشان داد که لایه MEF از MSC بهتر و هر دو نسبت به لایه 3T3 در حمایت و پشتیبانی سلولهای بنیادی برتری دارند.

سابقه و هدف: یکی از مهمترین اهداف بیهوشی در جراحی چشم کنترل مناسب فشار داخل چشم می باشد. و افزایش این فشار می تواند سبب بروز عوارض خطرناک، حتی از دست دادن بینایی نیز گردد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر افزودن رمی فنتانیل به بیهوشی ایزوفلوران بر روی فشار داخل چشمی و پاسخهای همودینامیک ناشی از انتوباسیون تراشه در طی عمل جراحی کاتاراکت انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 40 بیمار کاندیدا عمل جراحی کاتاراکت انجام شد. بیماران بصورت تصادفی در دو گروه 20 نفری ایزوفلوران + رمی فنتانیل و ایزوفلوران + پلاسبو قرار گرفتند. القا بیهوشی هر دو گروه با 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و آتروکوریوم 0.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن انجام شد. در گروه رمی فنتانیل بیماران ابتدا یک دوز منفرد 1 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن رمی فنتانیل دریافت کرده و سپس با دوز 0.1 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه انفوزیون مداوم داده شد و در گروه پلاسبو به جای رمی فنتانیل، نرمال سالین 100 سی سی انفوزیون شد. فشار داخل چشمی و فشار متوسط شریانی در 8 زمان مختلف (زمان 0، بعد از تجویز پره مدیکاسیون، بعد از القا بیهوشی، بلافاصله بعد از انتوباسیون، 3 و 6 دقیقه بعد از انتوباسیون، در خاتمه عمل و 5 دقیقه بعد از قطع رمی فنتانیل) توسط جراح که از مطالعه اطلاعی نداشت اندازه گیری و ثبت شد.یافته ها: فشار داخل چشم اولیه در گروه رمی فنتانیل 12.7±3.1 و در گروه پلاسبو 13.7±3.4 بود. با تجویز پره مدیکاسیون و القا بیهوشی در هر دو گروه فشار داخل چشم بطور قابل ملاحظه ای کاهش پیدا کرد. در هر دو گروه متوسط فشار داخل چشم پس از انتوباسیون مجددا افزایش یافت. و به ترتیب به 12.1±2.8 در گروه رمی فنتانیل و 14.2±3.2 در گروه پلاسبو رسید، که این اختلاف معنی دار نبود. متوسط فشار شریانی در دو گروه تنها در اندازه گیری سوم بعد از القا بیهوشی در گروه رمی فنتانیل 74.6±3.2 در گروه پلاسبو 88.2±14.1 بود (p=0.005).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که افزودن رمی فنتانیل به ایزوفلوران در بیهوشی می تواند از افزایش فشار داخل چشم ناشی از لوله گذاری تراشه جلوگیری نماید.

سابقه و هدف: زردی نوزادی از شایعترین بیماریهای دوره نوزادی می باشد بطوریکه %15-40 شیرخواران شیرمادرخوار دچار زردی طول کشیده می شوند. رویکردهای مختلفی در درمان زردی طول کشیده نوزادان وجود دارد. این مطالعه با هدف تاثیر کلوفیبرات بر زردی طول کشیده نوزادان رسیده انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کار آزمایی بالینی به صورت دو سو کور بر روی 56 نوزاد که بطور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شده بودند، انجام شد. به گروه مورد، به میزان 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کلوفیبرات خوراکی داده شد و به گروه شاهد به همان اندازه آب مقطر داده شد. نوزادان رسیده با زردی طول کشیده (بیلی روبین غیرمستقیم بیشتر از 10 میلی گرم در نوزادان بیش از 14 روز) که بطور انحصاری از شیرمادر استفاده کرده بودند، وارد مطالعه شدند. نوزادانی که داروهایی مثل فنوباربیتال یا داروهای طب سنتی مصرف نمودند و نوزادان با شواهد بالینی و آزمایشگاهی به نفع بیماری کبد، همولیز و یا دارای بیلی روبین مستقیم بالاتر از 1.5 میلی گرم از مطالعه خارج شدند. میزان بیلی روبین قبل و 72 ساعت پس از دریافت دارو و دارونما اندازه گیری و دو گروه با هم مقایسه شدند.یافته ها: توزیع جنسی، گروه خون و Rh مادر و نوزاد و میانگین سن، وزن تولد، سطح هموگلوبین و هماتوکریت نوزادان قبل از مداخله در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. میانگین بیلی روبین غیرمستقیم در گروه شاهد 11.7±1.4 میلی گرم در دسی لیتر و در گروه مورد 12.4±1.6 میلی گرم در دسی لیتر بود و بیلی روبین مستقیم در گروه شاهد 0.4±0.1 میلی گرم در دسی لیتر و در گروه شاهد 0.5±0.1 میلی گرم در دسی لیتر قبل از درمان بود که بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. ولی بعد از درمان میانگین بیلی روبین غیرمستقیم در گروه مورد 8.4±1.8 میلی گرم در دسی لیتر در گروه شاهد 10.4±2 میلی گرم در دسی لیتر شد (p=0.000). میانگین بیلی روبین مستقیم بعد از درمان بین دو گروه مورد (0.4±0.1 میلی گرم در دسی لیتر) و شاهد (0.5±0.1 میلی گرم در دسی لیتر) اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که کلوفیبرات دارویی موثر در کاهش سطح بیلی روبین سرم در نوزادان رسیده سالم با زردی طول کشیده می باشد.

سابقه و هدف: یکی از اهداف مهم بیهوشی عمومی بی دردی و کاهش تغییرات همودینامیک حین لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه است که این هدف معمولا با تجویز مخدرها حاصل می شود. از آنجاییکه مخدرها باعث تضعیف تنفسی نوزاد می شوند معمولا در اینداکشن جراحی سزارین حذف می شوند. اما در بیماریهای قلبی مادر، افزایش ضربان قلب و فشارخون خطرناک است و استفاده از یک مخدر لازم می باشد. از مخدرهای در دسترس، رمی فنتانیل عوارض کمتری برای نوزاد دارد. هدف از این مطالعه بررسی انفوزیون رمی فنتانیل بر روی تغییرات همودینامیک مادر و آپگار نوزادان در عمل جراحی سزارین می باشد.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور بر روی 100 زن کاندید عمل سزارین انتخابی در محدوده سنی 18 تا 30 سال که به طور تصادفی به دو گروه 50 نفری تقسیم شدند، انجام گردید. در گروه مورد مطالعه رمی فنتانیل با دوز 0.2 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه و در گروه شاهد نرمال سالین به همین میزان انفوزیون شد. فشارخون و ضربان قلب مادران قبل از شروع انفوزیون و سپس هر 1 دقیقه اندازه گیری و ثبت شد. آپگار نوزادان 1 و 5 دقیقه بعد از تولد ثبت و با هم مقایسه شدند.یافته ها: میانگین فشارخون سیستولیک در گروه رمی فنتانیل بعد از القا بیهوشی، 1 و 5 دقیقه بعد از اینتوباسیون به ترتیب 118.28±.15.16، 125.30±15.24، 118.04±21.13 میلی متر جیوه و در گروه شاهد 124.78±17.57، 147.20±28.20 و 133.80±23.76 میلی متر جیوه بود که از لحاظ آماری این تفاوت معنی دار بود (p<0.05). به علاوه میانگین آپگار اسکور دقیقه اول نوزادان در گروه رمی فنتانیل 8.84±0.42 و در گروه شاهد 8.56±0.57 بود و آپگار اسکور دقیقه 5 در هر دو گروه 10 بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که رمی فنتانیل به طور موثرتری تغییرات همودینامیک را در هنگام القا بیهوشی و لوله گذاری کاهش می دهد و از آنجاییکه رمی فنتانیل از جفت عبور می کند و باعث تضعیف تنفسی خفیف در نوزادان می شود. بنابراین این دارو باید در صورت اندیکاسیون واضح و وجود تجهیزات کافی احیا نوزاد استفاده شود.

سابقه و هدف: نوزادان معمولا واکنش بیشتری به درد نشان می دهند، دستیابی به تدابیری جهت تسکین درد آنان ضروری می باشد. لذا این مطالعه به منظور تعیین تاثیر مکیدن پستان توسط شیرخواران در مقایسه با قرار گرفتن در آغوش مادر بر درد ناشی از واکسیناسیون انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 76 نوزاد رسیده سالم 4-2 که ماهه به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، انجام گردید. هنگام تزریق واکسن سه گانه، نوزادان گروه مکیدن پستان، دو دقیقه قبل تا حداقل 15 ثانیه بعد از واکسیناسیون از پستان مادر تغذیه شدند و در گروه آغوش مادر، شیرخواران در زمان مشابه فقط در آغوش مادر بودند. بر اساس چک لیست اصلاح شده واکنش رفتاری درد، شیرخواران بر اساس تغییرات چهره، گریه و حرکات بدن، 5 ثانیه قبل از شروع تزریق تا 15 ثانیه بعد از آن مورد ارزیابی قرار گرفتند و نمرات برای هر رفتار جمع و در دو گروه مقایسه شد.یافته ها: نتایج نشان داد که واکنش رفتاری درد گروه مکیدن پستان (4.6±1.8) و آغوش مادر (6.7±1.2) بعد از تزریق واکسن اختلاف معنی دار داشت (حالت چهره: p=0.032، حالت گریه: p=0.0001، حالت حرکات بدن: p=0.0001) و از نظر تاثیر جنس، سن و زمان تغذیه تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص شد که تغذیه شیرخواران از پستان مادر منجر به کاهش واکنش رفتاری درد ناشی از تزریق واکسن به آنان می گردد.

سابقه و هدف: به هنگام فعالیت های بدنی شدید، فرد تحت تاثیر فشارهای جسمانی و روانی قرار می گیرد که موجب تغییرات هورمونی و ایمنی می شود. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تمرینات قدرتی و استقامتی بر غلظت ایمونوگلوبولین (IgA)A، کورتیزول و دی هیدرواپی اندرسترون (DHEA) بزاقی دختران غیرفعال انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه به روش نیمه تجربی بر روی 29 دانشجوی دختر غیرورزشکار با میانگین سن 24±2.2 سال، قد 161±7.6 سانتی متر و توده بدن 58.6±7.12 کیلوگرم که به صورت داوطلبانه و هدفمند انتخاب شدند، انجام گردید. دانشجویان به صورت تصادفی در سه گروه کنترل (9 نفر)، تمرین استقامتی (10 نفر) و تمرین قدرتی (10 نفر) قرار گرفتند. برنامه استقامتی در هفته اول شامل دویدن با شدت %65 ضربان قلب بیشینه (MHR) به مدت 16 دقیقه بود که در هفته هشتم به تدریج به MHR %80 و به مدت 30 دقیقه رسید. برنامه تمرین قدرتی شامل اجرای حرکات پرس پا، پرس سینه، کشش زیر بغل و ساق پا بود که در هفته اول با %50 یک تکرار بیشینه (IRM) در دو نوبت با 10 تکرار اجرا شد. در هفته هشتم بار کار به IRM%80 در سه نوبت با 6 تکرار رسید. 5 میلی لیتر بزاق تحریک نشده استراحتی در سه مرحله پیش، پایان هفته چهارم و هفته هشتم فعالیت در ساعت 8 صبح جمع آوری و متغیرهای IgA، کورتیزول و DHEA با استفاده از کیت های اختصاصی بزاقی و به روش الایزا اندازه گیری شد.یافته ها: یافته ها نشان داد غلظت IgA در گروه قدرتی پس از هفته چهارم فعالیت افزایش معنی داری یافت که در مقایسه بین گروهی این تفاوت معنی دار بود (p=0.000، f=17.97) مقایسه بین گروهی غلظتDHEA ،تفاوت معنی داری را میان گروه قدرتی با دو گروه دیگر نشان داد که حاکی از افزایش غلظت آن در گروه قدرتی بود (p=0.006، f=4.96). بررسی نسبت DHEA/C نشان داد که در مرحله 3 نسبت به مرحله 1 تفاوت معنی داری میان گروه قدرتی با گروههای دیگر وجود دارد (p=0.025، f=3.52). میزان کورتیزول گروه ها تغییراتی نکرد. همبستگی معنی داری بینIgA  و کورتیزول مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که شدت و حجم تمرینات انجام شده بر عملکرد سیستم ایمنی و افزایش خطر عفونت تاثیری نداشته و افزایش وضعیت آنابولیکی بدن احتمالا در نتیجه اجرای تمرینات قدرتی حاصل می شود.

سابقه و هدف: علیرغم مطالعات فراوان در خصوص توصیف مکانیسم های اصلی عملکرد ال - کارنیتین، هنوز برخی فرآیندهای تاثیر مکمل سازی آن روی متابولیسم چربی در انسان های سالم ناشناخته مانده اند. لذا این مطالعه به منظور تعیین تاثیر مکمل سازی کوتاه مدت خوراکی ال - کارنیتین بر ساز و کارهای متابولیسم چربی و عملکرد ورزش استقامتی انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی به روش آزمایشگاهی بر روی 34 مرد سالم که به شیوه تصادفی در دو گروه 17 نفری تقسیم شدند، انجام گردید. هر دو گروه کنترل و تجربی یک آزمون ورزشی زیربیشینه 18 دقیقه ای (PWC170) را در دو مرحله جداگانه روی دوچرخه کارسنج اجرا نمودند. در مرحله اول افراد هر دو گروه آزمون ورزشی مذکور را بدون مصرف ال - کارنیتین یا دارونما اجرا نمودند. در مرحله دوم افراد دو گروه مجددا آزمون ورزشی را بعد از 90 دقیقه از مصرف خوراکی 3 گرم ال - کارنیتین (گروه تجربی) و 3 گرم لاکتوز (گروه کنترل) اجرا نمودند. بلافاصله پس از اجرای هر آزمون، نمونه گیری خون به منظور اندازه گیری اسید چرب آزاد و تری گلیسرید و سایر مولفه های سوخت و ساز چربی  (LDL, HDL, TC, Lipase) انجام گرفت و سپس دو گروه مقایسه شدند.یافته ها: میزان اسید چرب آزاد از 0.72±0.14 به 0.69±0.24 میلی مول بر لیتر و تری گلیسرید از 158±46 به 155±47 میلی گرم بر دسی لیتر در گروه تجربی رسید. همچنین شاخص های ضربان قلب استراحت و ورزش و حداکثر اکسیژن مصرفی 36±11 در مقابل 35±9 میلی لیتر در گیلوگرم بر دقیقه بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که انتقال میتوکندریایی اسید چرب آزاد بواسطه مکمل سازی ال - کارنیتین افزایش نمی یابد. به طور کلی، مکمل سازی ال - کارنیتین با تغییری در روند متابولیسم کربوهیدرات - چربی در افراد سالم همراه نبوده و در بهبود عملکرد استقامتی موثر نیست.

سابقه و هدف: نازایی معمولا به عدم وقوع بارداری بعد از یکسال مقاربت بدون پیشگیری اطلاق می گردد. از روشهای تشخیص نازایی سونوگرافی کالر داپلر ترانس واژینال می باشد. زمانی که تمام ارزیابی های استاندارد نازایی در محدوده نرمال باشد، نازایی توجیه نشده تشخیص داده می شود. شاخص های همودینامیک شرائین رحمی قبل و بعد از بارداری تغییر می کند که می تواند در ارزیابی بارداری مفید باشد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات شاخص های همودینامیک شرائین رحمی با استفاده از سونوگرافی کالرداپلر ترانس واژینال در افراد با نازایی توجیه نشده می باشد.مواد و روشها: این مطالعه پروسپکتیوکوهورت بر روی 50 نفر از خانم های با نازایی توجیه نشده که به بیمارستان الزهرا (س) شهرستان تبریز در شهریور ماه سال 1384 مراجعه کردند، انجام شد. از بیماران در روز دوم پریود و بعد از القای تخمک گذاری، سونوگرافی کالر داپلر ترانس واژینال بعمل آمد. سپس با مشاهده فولیکول غالب (قطر بیش از 18-17 میلی متر)، گنادوتروپین جفتی انسانی (10000-5000 واحد) عضلانی تزریق گردید و 24 تا 48 ساعت بعد تلقیح داخل رحمی (IUI) انجام شد. سپس شاخص های همودینامیک شامل شدت جریان و مقاومت شرائین رحمی، همچنین ضخامت و اکوژنیسیته آندومتر توسط سونوگرافی اندازه گیری و در دو گروه حامله و غیرحامله مقایسه صورت گرفت.یافته ها: میانگین شاخص های شدت جریان و مقاومت شرائین رحمی چپ و راست در روز دوم پریود و روز تزریق گنادوتروپین جفتی انسانی در گروه حامله و غیرحامله تفاوت معنی داری نداشت. تفاوت میانگین جریان خون شرائین رحمی با افزایش ضخامت آندومتر در گروه غیرحامله افزایش یافته و در افراد حامله با افزایش ضخامت آندومتر کاهش یافته بود.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تغییرات شاخصهای همودینامیک شرائین رحمی نمیتواند روش مطمئن جهت ارزیابی بارداری در افراد با نازایی توجیه نشده باشد.

سابقه و هدف: علایم و نشانه های اختلال مفصل گیجگاهی - فکی (Temporomandibular Disorders, TMDs) در افراد جامعه شایع بوده و تغییر شرایط دندانی مسوول ناراحتیهای متفاوت، از جمله درد گوش، از دست دادن قدرت شنوایی، احساس سوزش زبان و گلو و tinnitus (وزوز گوش) می باشد. لذا این مطالعه به منظور بررسی رابطه وزوز گوش در افراد مبتلا به اختلال گیجگاهی – فکی (TMD) در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و صنعتی بابل انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی در طی سالهای 87-1386 بر روی 592 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و صنعتی بابل انجام شد. نمونه ها با استفاده از روش  (Research Diagnostic Criteria for Temporomandibular disorders) RDC for TMDمعاینه و افراد مبتلا به TMD شناسایی شدند. سپس نمونه های مبتلا به TMD که در پرسشنامه وزوز گوش را گزارش کردند، برای معاینه نزد متخصص گوش و حلق و بینی معرفی و تحت معاینه بالینی و ارزیابی های پاراکلینیک شامل اودیومتری و تمپانومتری قرار گرفتند.یافته ها: علایم TMD در 171 نفر (%28.9) از افراد مشاهده شد. وزوز گوش در 21 نفر (%12.3) از افراد با مشکل TMD  و 38 نفر (%9.02) از افراد بدون مشکل TMD مشاهده شد که اختلاف معنی داری نداشتند. وزوز گوش در 42 نفر (%13) از دانشجویان علوم پزشکی و 17 نفر (%6.3) از دانشجویان دانشگاه صنعتی مشاهده شد، که این اختلاف معنی دار بود (p=0.04). همچنین افت شنوایی در 14 نفر (%8.18) از افراد مبتلا به TMD و 26 نفر (%6.17) از افراد غیرمبتلا به TMD مشاهده شد که این اختلاف نیز معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ارتباط معنی داری بین اختلال مفصل گیجگاهی - فکی و وزوز گوش وجود ندارد.

سابقه و هدف: در دیابت نوع 2، شیوع هیپرکلسترولی حدود %28-34 و هیپرتری گلیسریدمی %5-14 می باشد. باتوجه به اثر کاهنده فیتواسترولها روی کلسترول و LDL-c سرم، این مطالعه به منظور بررسی تاثیر فیتواسترولها روی لیپید پروفایل سرم بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 200 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 که به کلینیک دیابت نوع 2 شهرستان سبزوار مراجعه کردند، انجام شد. بعد از کسب رضایت نامه کتبی از افراد با روش چهره به چهره توسط پرسشگر مجرب پرسشنامه مربوطه تکمیل گردید. وزن و قد طبق دستورالعمل های استاندارد اندازه گیری شد. داده های لازم در مورد زمینه دریافت غذایی با استفاده از یادآمد 24 ساعته خوراک طی سه روز متوالی و بسامد خوراک بدست آمد. سپس مقدار فیتواسترول موجود در مواد غذایی محاسبه شد و بیماران بر اساس فیتواسترول دریافتی به دو گروه زیر 200 میلی گرم در دسی لیتر و بالای 200 میلی گرم در دسی لیتر تقسیم شدند. قندخون، کلسترول تام و تری گلیسرید و HDL–c سرم به روش کالریمتری آنزیماتیک و  LDL-cسرم در هر دو گروه اندازه گیری و با هم مقایسه شدند.یافته ها: در این مطالعه میانگین BMI بیماران مورد بررسی، 26.3±1.7 کیلوگرم بر متر مربع بود. میانگین کلسترول تام در گروه یک 263.08±108.52 و در گروه دو 223.02±77.65 میلی گرم در دسی لیتر بود (p=0.016) و میانگین LDL-C  نیز در گروه یک 168.60±104.78 و در گروه دو 139.21±71.10 میلی گرم در دسی لیتر بود (p=0.014). LDL-c و HDL-c سرم بیماران نیز به ترتیب، 151.14±86.67 و 48.58±6.28 میلی گرم در دسی لیتر بود. میانگین دریافت فیتواسترولهای این بیماران 376.09±134.43 میلی گرم در روز بود. دریافت فیتواسترولها در مقادیر بیش از 200 میلی گرم در روز با کلسترول تام و LDL-c سرم بیماران دیابتی نوع 2 ارتباط معکوس معنی دار داشت.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که دریافت فیتواسترول بیش از 200 میلی گرم در روز موجب کاهش کلسترول تام و LDL-c بیماران دیابتی میشود.

سابقه و هدف: بیماری هاری یک آنسفالیت ویروسی کشنده قابل انتقال از حیوانات خونگرم می باشد. میزان شیوع آن در استان مازندران از سال 1372 مقام دوم را در کشور داشته است. لذا این مطالعه به منظور بررسی میزان شیوع، علل افزایش یا کاهش بیماری هاری، تلفات هاری انسانی و علل پیدایش آن، تعداد حیوان گزیدگی و نوع حیوان گزنده و نتایج به کارگیری اقدامات کنترلی بر بیماری هاری در استان مازندران، انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی گذشته نگر بر اساس اطلاعات موجود در بخش تحقیقات و مرکز رفرانس هاری انستیتو پاستور ایران و دفاتر موجود در واحدهای درمان و پیشگیری هاری استان مازندران طی 11 سال انجام شد. تشخیص هاری بر اساس روش ایمونوفلورسانت مستقیم بوده و جهت تایید نهایی تشخیص، از تست های MIT و RTCIT  استفاده شد. اطلاعات مربوط به تعداد افراد گزیده شده، نوع درمان، نوع حیوان گزنده و تلفات ناشی از هاری در پرسشنامه ای تکمیل و مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از تعداد 657 نمونه مشکوک به هاری در کل استان مازندران، 406 نمونه مثبت و 251 نمونه منفی، تشخیص داده شدند. بیشترین موارد مثبت هاری در گاو و سپس در سگ بوده است. مجموعا تعداد 52300 نفر به دنبال حیوان گزیدگی تحت درمان ضدهاری قرار گرفتند که 4 نفر در اثر ابتلا به بیماری هاری فوت کردند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که استان مازندران پتانسیل بالایی جهت شیوع هاری دارد. بنابراین می توان با به کار بستن اقدامات کنترلی مانند از بین بردن جمعیت جانوران ناقل و مخزن، واکسیناسیون حیوانات صاحب دار، آموزش و آگاهی جامعه پتانسیل خطر را به حداقل رساند.

سابقه و هدف: شکستن استنت  (stent fracture)در عروق محیطی و کرونر گزارش شده است، اما ترومبوز دیررس بعد از 1 سال در استنت های دارویی پدیده ای نادر می باشد که شایع ترین علت آن قطع مصرف clopidogrel است. با توجه به اینکه شکستن و ترومبوز استنت می تواند با حوادث مرگبار قلبی همراه باشد، شناخت آن اهمیت بسیاری دارد. در این گزارش یک مورد شکستن و ترومبوز دیررس استنت معرفی می گردد.مواد و روشها: بیمار آقای 59 ساله ای است که به علت تنگی شدید یکی از عروق کرونر، آنژیوگرافی و سپس آنژیوپلاستی شده و برای وی استنت گذاشته شد تا 15 ماه بعد از عمل آنژیوپلاستی بیمار مشکلی نداشت، ناگهان با درد قلبی و وقوع سکته قلبی و سپس ایست قلبی ناشی از آن در بیمارستان بستری گردید و با دریافت شوک نجات یافت. بعد از سکته جهت بررسی علت، مجددا آنژیوگرافی انجام شد و مشخص گردید که علت سکته شکستن استنت همراه با ترومبوز آن بوده است.نتیجه گیری: ترومبوز استنت های دارویی ممکن است به شکل دیررس اتفاق بیفتد و اگرچه اتفاق نادری محسوب می گردد، از علل آن شکستن استنت می باشد که تظاهرات بالینی آن معمولا خطرناک و کشنده است.