مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال:1388 | دوره:11 | شماره:6 (پی در پی 53) |تعداد مقالات:13

سابقه و هدف: در بعضی منابع به اثرات مفید گیاه زیرفون بر بیماریهای عصبی از جمله تشنج، اشاره شده است از آنجاییکه مطالعه کلاسیک علمی در دسترس نمی باشد. در این مطالعه به اثر عصاره متانولی پرکوله گیاه (Tilia plathyphyllos) بر تشنج ناشی از پیکروتوکسین و پنتیلین تترازول در موش سوری پرداخته شد.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی، گروههای 5 تایی از موشهای سوری از طریق تزریق داخل صفاقی با دوزهای مختلف از عصاره متانولی پرکوله سرشاخه های گلدار گیاه زیرفون (100، 200 و 300 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن ) پیش درمانی شده و پس از 20 دقیقه به آنها پیکروتوکسین 10میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن یا پنتیلین تترازول 80 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن به صورت داخل صفاقی تزریق و میزان تاثیر عصاره در تاخیر شروع حملات تشنجی، زمان مرگ ناشی از تشنج و در صد مرگ و میر در گروههای آزمایش و کنترل، اندازه گیری و مقایسه گردید.یافته ها: پیش درمانی حیوانات با دوزهای 200 و 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن عصاره گیاه زیرفون به ترتیب باعث تاخیر در شروع حملات تشنجی ناشی از پیکروتوکسین از 208 ثانیه به 298 (p<0.05) و (p<0.01)570 ثانیه شد. دوز 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن از عصاره باعث تاخیر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول از 233 ثانیه به 351 ثانیه (p<0.01) شد. زمان مرگ موشها نیز با دوز 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن عصاره از 1237 به 1498 ثانیه (p<0.05) در مورد پیکروتوکسین و از 1973 به 2508 ثانیه (p<0.01) در مورد پنتیلن تترازول، به تاخیر افتاد (p<0.05) درصد مرگ و میر ناشی از پیکروتوکسین و پنتیلن تترازول از 100% بترتیب به (p<0.05)%80 و (p<0.05)%40 رسید.نتیجه گیری: عصاره متانولی سرشاخه های گلدار گیاه زیرفون باعث تاخیر در شروع حملات تشنجی، تاخیر در مرگ و کاهش درصد مرگ و میر ناشی از پیکروتوکسین و پنتیلن تترازول میگردد و برای استفاده از آن بعنوان ضدتشنج، بایستی مطالعات تکمیلی روی آن انجام شود.

سابقه و هدف: رالوکسی فن بطور گسترده جهت پیشگیری از عوارض یائسگی به کار می رود، با توجه به بالا بودن سطح لیپیدهای سرم در زنان یائسه که از فاکتورهای خطر بیماریهای قلبی عروقی می باشد و وجود تناقضاتی درباره تاثیر رالوکسی فن بر سطح لیپیدهای سرم، این مطالعه به منظور تعیین اثر رالوکسی فن (رالوفن) بر سطح لیپیدهای سرم زنان یائسه انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مداخله ای از نوع قبل و بعد روی 50 زن یائسه مراجعه کننده به درمانگاه منوپوز بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل در سال 1387 انجام شد. بیماران با سن 45 تا 60 سال و گذشت حداقل 1 سال از تاریخ آخرین قاعدگی مورد بررسی قرار گرفتند. هرگونه تاریخچه کانسر، خونریزی غیر طبیعی رحمی یا هر نوع اختلال انعقادی، استفاده از آندروژن، کورتیکواستروئید، استروژن، اختلال عملکرد کلیه، بیماری کبدی مزمن یا حاد، تاریخچه ترومبوز وریدهای عمقی و بیماری قلبی و عروقی بعنوان معیارهای خروج از مطالعه درنظر گرفته شد. افراد مورد مطالعه به مدت 3 ماه تحت درمان با رالوفن (ساخت کارخانه ابوریحان) به مقدار 60 میلی گرم در روز قرار گرفتند سطح لیپیدها سرم نیز در 3 نوبت قبل از شروع درمان، یک ماه و سه ماه بعد از شروع درمان اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: میانگین سن بیماران 53.2±3.7 سال بود که بطور متوسط 6 سال از آخرین قاعدگی آنها گذشته بود. میانگین سطح تری گلیسرید سرم زنان یائسه قبل از درمان (159.6±36.1 میلی گرم در دسی لیتر) بود، یک ماه بعد از درمان (162.9±34.8 میلی گرم در دسی لیتر) و سه ماه بعد از درمان (170.8±41.7 میلی گرم در دسی لیتر) شد که این اختلاف معنی دار بود (p=0.012). همچنین میانگین سطح کلسترول سرم زنان یائسه قبل از درمان (193.6±22.2 میلی گرم در دسی لیتر) بود، یک ماه بعد از درمان (198.6±24.9 میلی گرم در دسی لیتر) و سه ماه بعد از درمان (202.1±26.7 میلی لیتر در دسی لیتر) شد که اختلاف معنی داری مشاهده شد (p=0.000). میانگین سطح LDL سرم زنان یائسه قبل از درمان (114.6±28.3 میلی گرم در دسی لیتر) بود، یک ماه بعد از درمان به (118.8±29.6 میلی گرم در دسی لیتر) و سه ماه بعد از درمان به (113.9±26.7 میلی گرم در دسی لیتر) رسید که این اختلاف معنی دار نبود. همچنین میانگین سطح HDL سرم زنان یائسه قبل از درمان (47.8±9.3 میلیگرم در دسی لیتر) بود، یک ماه بعد از درمان (46.7±8.5 میلی گرم در دسی لیتر) و سه ماه بعد از درمان (48.2±5.8 میلی گرم در دسی لیتر) شد اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که درمان با رالوفن تاثیر مشخصی بر سطح لیپیدهای سرم ندارد و افزایش تری گلیسیرید و کلسترول در محدوده نرمال و حدمرزی می باشد که اهمییت بالینی ندارد.

سابقه و هدف: مراحل زایمانی با دردهای شدید و پراسترسی برای مادر و جنین همراه می باشد و کاهش درد زایمان همیشه مورد توجه بوده است. روشهای مختلفی برای این منظور وجود دارد. یکی از عوارض بعضی از روشهای بی دردی زایمان، طولانی شدن مراحل زایمانی می باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر استنشاق مداوم انتونوکس (گاز مخلوط (N2O/O250/50) توسط زائو در مرحله اول بر طول (کاهش و یا افزایش) مراحل زایمان انجام شد.مواد و روشها: این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی بر روی 200 زائو در مرحله اول زایمان در بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد از سال 1386-1385 انجام شد. زنان به صورت راندوم به دو دسته انتونوکس (گروه مورد 100 نفر) و گروه هوای فشرده (گروه کنترل 100 نفر) تقسیم شدند. برای گروه انتونوکس در فاز فعال زایمان در مرحله اول ماسک انتونوکس داده شد و در گروه هوای فشرده با همان شرایط ماسک هوای فشرده داده شد. طول مرحله اول و دوم زایمان در دو گروه با یکدیگر مقایسه شد.یافته ها: دو گروه از نظر سن، سن حاملگی، تعداد زایمان، روش زایمان و وزن نوزاد هنگام تولد تفاوت آماری نداشتند. متوسط مدت مرحله اول زایمان در گروه انتونوکس کوتاهتر از گروه هوای فشرده بود (4.17 ساعت در مقابل 5.07 ساعت، p<0.05). متوسط مدت مرحله دوم زایمان در گروه مورد و شاهد تفاوت آماری معنی داری با یکدیگر نشان نداد. (33.19 دقیقه در مقابل 26.70 دقیقه).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که استنشاق انتونوکس به منظور کاهش درد زایمان طول مرحله اول زایمان را کوتاه تر کرده ولی بر روی مرحله دوم زایمان اثری ندارد.

سابقه و هدف: تعریق بیشتر از نیازهای فیزیولوژیک بدن را پر تعریقی می نامند. معمولا بیمار مبتلا به پر تعریقی کف دست با مشکلات اجتماعی، حرفه ای و روان شناختی روبرو است. استعمال موضعی محلول آلومینیوم کلراید هگزا هیدرید بر روی ناحیه درگیر به عنوان روشی موثر برای درمان پرتعریقی کف دست مطرح می باشد. اما در خصوص یونتوفورز این محلول تاکنون مطالعه ای صورت نگرفت. لذا این مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی و پایایی یونتوفورز آلومینیوم کلراید هگزاهیدرید با استعمال موضعی محلول آلومینیوم کلراید هگزاهیدرید در درمان بیماران مبتلا به پرتعریقی اولیه کف دست انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 12 بیمار مبتلا به پرتعریقی اولیه کف دست با دامنه سنی 32-20 سال انجام شد. دست آزمون تحت درمان با یونتوفورز آلومینیوم کلراید هگزاهیدرید طی 4 جلسه 30 دقیقه ای و دست دیگر به عنوان گروه کنترل تحت استعمال موضعی محلول آلومینیوم کلراید هگزاهیدرید با دوز و مدت مشابه قرار گرفت. قبل از درمان به منظور بررسی میزان تعریق از تستهای گرویمتری و ید – نشاسته استفاده شد. همچنین از بیماران خواسته شد تا پرسشنامه های شاخص کیفیت زندگی را تکمیل نمایند تا میزان اختلال در کیفیت زندگی بیماران مشخص شود. زمانهای ارزیابی 3 روز، 1، 2، 3 و 4 هفته بعد از درمان بود.یافته ها: در دست گروه آزمایش در روز سوم میانگین تعریق از 0.46±0.02 گرم به 0.10±0.01 گرم، در هفته اول به 0.19±0.03گرم، در هفته دوم به 0.21±0.05 گرم، در هفته سوم به 0.26±0.10 گرم و در هفته چهارم بعد از درمان به 0.27±0.15 گرم رسید که در تمامی جلسات کاهش معنی در میزان تعریق دیده شد (p<0.05). در دست گروه کنترل روز سوم میانگین تعریق از 0.54±0.18 گرم به 0.10±0.08 گرم، در هفته اول به 0.22±0.15 گرم، در هفته دوم به 0.28±0.12 گرم، در سه هفته بعد از درمان به 0.35±0.20 گرم رسید و تا هفته سوم کاهش معنی داری در میزان تعریق دیده شد (p<0.05). میانگین امتیاز شاخص کیفیت زندگی نیز نشان دهنده رضایت مندی و بهبود کیفیت زندگی بیماران تا هفته سوم بعد از درمان بود (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که یونتوفورز آلومینیوم کلراید هگزاهیدرید منجر به کاهش میزان تعریق برای حداقل یک ماه می شود و پایایی خشکی کف دست با یونتوفورز طولانی تر از استفاده موضعی محلول مذکور می باشد.

سابقه و هدف: ارتقا سلامت نوجوانان همواره با چالش روبرو می باشد. آموزش بهداشت بر پایه همسالان در واقع نوعی آموزش است که در آن گروههای همسال علاوه بر دریافت اطلاعات و مفاهیم مختلف بهداشتی، مهارت های آموزشی فعال جهت ارایه مطالب را فرا می گیرند. با توجه به نقش مهم مادران در ارتقا سلامت دختران، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر گروه همسالان دختران بر ارتقا آگاهی، نگرش و عملکرد مادران پیرامون سلامت جسمی بلوغ انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 100 نفر از مادران دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی تهران در دو گروه 50 تایی که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، انجام گردید. آموزش ها در یک گروه با سخنرانی و گروه دیگر از طریق گروه همسالان به دختران داده شد و آنها به مادرانشان منتقل کردند. بعد از گذشت یک ماه و نیم میزان آگاهی، نگرش و عملکرد مادران از طریق پرسشنامه اولیه سنجیده و با آزمون ثانویه مقایسه گردید. مبنای تقسیم بندی نمرات آگاهی و عملکرد 100 بود. نمرات زیر 50 درصد آگاهی یا عملکرد ضعیف، بین 50 تا 75 درصد متوسط و بالای 75 درصد آگاهی یا عملکرد خوب درنظر گرفته شد. در معیار نمره بندی نگرش اختلاف ماکزیمم و مینیمم نمره ها بر تعداد طبقات (نگرش منفی، خنثی و مثبت) تقسیم گردید. سپس دو گروه با هم مقایسه شدند.یافته ها: میانگین نمره نگرش بعد از آموزش در گروه همسالان 86.25±0.49 و در گروه سخنرانی 48.25±0.78 بود (p=0.007). میانگین نمره آگاهی در گروه همسالان 89.33±2.15 در گروه سخنرانی 43.73±5.67 شد (p<0.001). همچنین میانگین نمره عملکرد نیز در گروه همسالان 80.8±21.36 و در گروه سخنرانی 56±38.86 شد (p<0.001). در گروه سخنرانی از نظر آگاهی، نگرش و عمکلرد به ترتیب 16، 66 و 42 نفر و در گروه همسالان به ترتیب 78 و 96 و 74 نفر در سطح خوب قرار داشتند (p<0.002).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که آموزش با گروه همسالان دختر موجب افزایش میانگین آگاهی، نگرش و عملکرد مادران نسبت به موضوع بهداشت بلوغ خواهد شد. بنابراین توصیه می شود آموزشهای مربوط به سلامت بلوغ با استفاده از شیوه های فعال آموزشی و گروههای درگیر با موضوع صورت گیرد.

سابقه و هدف: بیماری سلیاک، التهاب مزمن روده می باشد که در اثر ازدیاد حساسیت به پروتئین گلوتن ایجاد می شود. اکثر مطالعات افزایش شیوع بیماری سلیاک را در مبتلایان به دیابت تیپ یک گزارش کرده اند. شیوع این بیماری در کودکان مبتلا به دیابت تیپ یک ناشناخته می باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی شیوع بیماری سلیاک در کودکان مبتلا به دیابت تیپ یک در منطقه آذربایجان شرقی می باشد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 135 کودک مبتلا به دیابت تیپ یک مراجعه کننده به بخش و درمانگاه غدد بیمارستان کودکان تبریز از سال 1385 تا 1387 انجام شد. سطح سرمی A-tTG-A-IgA و AEA-IgA به روش الایزا و میزان IgA سرمی به روش نفلومتری جهت غربالگری بیماری سلیاک اندازه گیری شد. در مواردی که مقادیر A-tTG-A  یا AEA بالا بود، بیوپسی از ناحیه دیستال دئودنوم جهت تایید تشخیص انجام شد.یافته ها: از 135 بیمار مبتلا به دیابت تیپ یک، 28 نفر از نظر سلیاک سرولوژی مثبت داشتند. از 28 مورد سرولوژی مثبت، 4 نفر A-tTG-A(%14.28) مثبت، 10 نفر AEA(%50) مثبت و 14 نفر (%50) بطور توام A-tTG-A و AEA مثبت داشتند. شیوع بیماری سلیاک تایید شده بر اساس بیوپسی %6.8 می باشد.نتیجه گیری: بیماری سلیاک در افراد مبتلا به دیابت تیپ یک شایع می باشد. غربالگری سرولوژیک بیماران مبتلا به دیابت تیپ یک از نظر بیماری سلیاک جهت تشخیص زودرس و پیشگیری از عوارض خطیر آن ضروری می باشد.

سابقه و هدف: نظام مراقبت سلامت به منظور کارایی و اثربخشی بیشتر و ایجاد عدالت و امکان دسترسی آحاد مردم به سه سطح اول، دوم و سوم سازماندهی می شود، با توجه به سطح بندی خدمات، دسترسی افراد نیازمند به خدمات تخصصی تر از طریق نظام ارجاع میسر می گردد. با توجه به اهمیت نظام ارجاع در طرح پزشک خانواده این مطالعه به منظور بررسی عملکرد نظام ارجاع در طرح پزشک خانواده و نظام شبکه دانشگاه های علوم پزشکی مستقر در استان های شمالی ایران انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی در پاییز 1387 انجام شد. %20 مراکز مجری طرح پزشک خانواده و بیمه روستایی تحت پوشش دانشگاه های علوم پزشکی گلستان، مازندران، بابل و گیلان، مجموعا 108 مرکز از 521 مرکز مجری بصورت تصادفی سیستماتیک به عنوان خوشه های پژوهش انتخاب و در هر مرکز یا خوشه منتخب 5 تا 7 بیماری که با ارجاع پزشک خانواده به سطح 2 مراجعه و خدمات موردنیاز را دریافت و در زمان پرسشگری در منازل خود حضور داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از 675 بیمار ارجاع شده به سطح 2 که موفق به دریافت خدمات سطح 2 شدند، 440 نفر (%65) زن و 235 نفر (%35) مرد بودند. 270 نفر (%40.5) از بیمارانی که توسط پزشک خانواده به سطح 2 ارجاع شده بودند، فرم ارجاع از خانه های بهداشت را به همراه داشتند. از کل بیماران ارجاع شده به سطح 2، ضرورت ارجاع 311 نفر (%46) بنا به تشخیص و خواست پزشکان خانواده بود و پزشکان خانواده در 212 مورد ارجاع (%32.9) در انتخاب پزشک متخصص سطح 2، نقش داشته اند. پزشکان متخصص سطح 2 در پذیرش و ویزیت بیماران ارجاعی، برای 189 بیمار پذیرفته شده (%28.1) نتایج ویزیت را در قالب پسخوراند به پزشک خانواده ارجاع دهنده ارایه نمودند. از بین بیماران مراجعه کننده به سطح 2، تنها 163 نفر از بیماران (%24.5) بعد از دریافت خدمات سطح 2، به سطح اول یا نزد پزشکان ارجاع دهنده خود بازگشتند و 394 نفر (%79.6) بیمارانی که بعد از دریافت خدمات سطح 2 به سطح اول باز نگشتند، علت اصلی را عدم آگاهی ذکر نمودند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بسیاری از اصول نظام ارجاع از سطح یک به سطوح بالاتر و بالعکس رعایت نمی شود که نیاز به اصلاح، آموزش و مداخله در این زمینه می باشد.

سابقه و هدف: کم بینایی به کاهش تیزبینی وقتی که دید دور در بهترین چشم بعد از استفاده از وسایل چشمی 20.70 یا کمتر باشد و یا میدان بینایی در چشم بهتر کمتر از 20 درجه باشد، اتلاق می گردد. در این بیماران حساسیت کنتراست نیز کاهش می یابد. استفاده از فیلتر های رنگی به منظور بهبود عملکرد بینایی در این افراد مورد بحث و تحقیق است. این مطالعه به منظور بررسی حساسیت کنتراست و تیزبینی در افراد کم بینا با فیلترهای رنگی و بدون فیلتر می باشد.مواد و روشها: این مطالعه مورد شاهدی با روش نمونه گیری تصادفی بر روی 40 بیمار کم بینا که با بهترین اصلاح دید 20.200 یا کمتر داشته و به مرکز چشم پزشکی الزهرا زاهدان مراجعه کردند، انجام شد. بیماران پس از معاینه به 4 گروه گلوکومی، رتینوپاتی دیابتی، مایوپ بالا و آلبینیسم طبقه بندی شدند. یک گروه 40 تایی از افراد نرمال همسن نیز به عنوان گروه کنترل انتخاب شد. پس از بهترین اصلاح، تیزبینی و حساسیت کنتراست بیماران با چارت اسنلن و لوکمبریچ گریتینگ بدون فیلتر و با فیلترهای رنگی زرد و قرمز مورد بررسی قرار گرفته و با هم مقایسه شدند.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین تیزبینی در این 4 گروه افراد کم بینا تفاوت معنی داری ندارد ولی میانگین حساسیت کنتراست در این 4 گروه تفاوت معنی داری دارد (p=0.017). میانگین کنتراست در افراد کم بینا بدون فیلتر 19.28±20.3، با فیلتر زرد 11.75±14.4 و با فیلتر قرمز 12.6±15.14 می باشد. آزمون زوجی کاهش معنی داری را در حساسیت کنتراست با فیلتر زرد و قرمز نسبت به حساسیت کنتراست بدون فیلتر در افراد کم بینا و همچنین در گروه نرمال نشان داد (p<0.0001) در حالی که تیزبینی تفاوت معنی داری را با فیلتر و بدون فیلتر نشان نداد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که حساسیت کنتراست نسبت به تیزبینی ارزیابی دقیق تری نسبت به دید افراد کم بینا نشان می دهد و فیلتر های رنگی نیز باعث افزایش عملکرد بینایی در افراد کم بینا نمی شود.

سابقه و هدف: ماده خارج سلولی و غشا پایه نقشهای مهمی در فرآیند تکامل دارند و از بین ترکیبات غشا پایه، کلاژن نوع 4 اصلی ترین ساختار آن را تشکیل میدهد. هدف از این مطالعه بررسی بیان کلاژن نوع 4 در غشا پایه عدسی در طی دوران جنینی موش می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، از 22 موش ماده نژاد Balb/c استفاده گردید. بعد از جفت گیری، وجود پلاک واژینال در آنها به منزله روز صفر حاملگی تلقی شد. بعد از روزهای 10 تا 20 حاملگی، موشها به روش در رفتگی مهره های گردن کشته و سر جنین های حاصل مورد فیکس و آماده سازی بافتی قرار گرفت. همین عمل پس از تولد نیز در نوزادان 10 و 20 روزه نیز انجام شد. سپس با استفاده از تکنیک ایمونوهیستوشیمی ردیابی کلاژن نوع 4 در کپسول عدسی چشم صورت گرفت. درجه بندی شدت رنگ پذیری کلاژن بر اساس متد firth انجام و مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در روز یازدهم جنینی، عدسی اولیه بصورت یک توده سلولی در قطب قدامی جام بینایی متمرکز شده و حالتی تمایز نیافته داشت. اولین واکنش مربوط به ظهور کلاژن در روز دوازدهم جنینی در غشای پایه اپی تلیوم قدامی مشاهده شد که تا روزهای 17جنینی بر شدت این واکنش در این ناحیه و نیز قطب خلفی عدسی افزوده شد. در روزهای بعد شدت واکنش رنگ پذیری کلاژن در بخشهای مختلف عدسی تغییری پیدا نکرد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه که کلاژن نوع 4 در روز 12 جنینی در غشا پایه اپی تلیوم قدامی لنز ظاهر شده و تا روز 17 جنینی بر مقدار این واکنش در اپی تلیوم قدامی و خلفی کپسول افزوده گردید، نقش کلاژن نوع 4 را در تکامل عدسی بسیار با اهمیت نشان می دهد.

سابقه و هدف: هموفیلی نوع A یک بیماری ارثی با وراثت وابسته به جنس مغلوب می باشد که فراوانی آن 1 در 5 تا 10 هزار مرد گزارش شده است. استفاده از پیوستگی ژنی کاربرد گسترده ای جهت تعیین ناقلین مونث خانواده های واجد هموفیلی در دنیا دارد. سه مارکر پلی مورفیسم درون ژنی شامل پلی مورفیسم G/A در اینترون 7، پلی مورفیسم T/A در اینترون 18 و پلی مورفیسم C/T در اینترون 19 به عنوان گویاترین مارکر ها برای مطالعه پیوستگی در ژن فاکتور هشت می باشند، لذا این تحقیق به منظور تعیین افراد ناقل و آگاه سازی خانواده های مذکور از تولد مجدد فرزند بیمار در آن خانواده ها انجام شده است.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 20 خانواده واجد هموفیلی A شامل 30 نفر بیمار و 65 نفر از اعضای خانواده (پدر، مادر، خواهران، خاله و دختر خاله ها و فرزندان آنها و بستگان نزدیک دیگر که احتمال ناقل بودن آنها وجود داشته است) از 5 شهرستان استان مازندران انجام شد. در ابتدا اطلاعات خانوادگی جمع آوری و شجره خانوادگی رسم گردید. از هر فرد مقدار 5 تا 10 سی سی خون محیطی تهیه و سپس DNA از آن استخراج شد. مطالعه مولکولی به روش ARMS-PCR و با کمک 3 مارکر ذکر شده صورت پذیرفت. در نهایت با تعیین فاز پیوستگی مارکرها در افراد مبتلا و مقایسه آن با نتایج بدست آمده در افراد مونث خانواده، وضعیت افراد ناقل با توجه به کروموزوم مبتلا به ارث رسیده و یکسان در فرد بیمار و بستگان مونث تعیین گردید.یافته ها: از 95 فرد بررسی شده از 20 خانواده، 28 نفر از بستگان مونث بیماران هموفیلی به عنوان ناقلین "قطعی" و "احتمالی" مورد شناسایی قرار گرفتند. همچنین میزان مفید بودن و گویایی مارکرهای استفاده شده به صورت ضریب هتروزیگوتی برای هر یک از مارکرهای پلی مورف محاسبه شده و برای G/A در اینترون (%49.4)7، T/A در اینترون (%41.17)18، C/T در اینترون (%42.35)19 بدست آمد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مارکرهای پلی مورفیسم به کار گرفته شده از گویایی بالا و خوبی برخوردار بوده و می توانند مارکرهای مناسبی برای تشخیص ناقلین هموفیلی A باشند.

سابقه و هدف: بی حرکتی از علل مهم بروز بیماریهای مزمن می باشد. میزان فعالیتهای فیزیکی افراد به عواملی مثل سن، جنس، تحصیلات، شغل، استعمال دخانیات و غیره بستگی دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان فعالیت های فیزیکی و ارتباط آن با مشخصات فردی در جمعیت عمومی شهر بابل می باشد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی، در سال 1386 بر روی 2500 نفر از ساکنین شهر بابل انجام شد. نمونه گیری بصورت چند مرحله ای، در 20 خوشه 125 نفری و در رده سنی 65-20 سال انجام شد. در هر خوشه نمونه گیری بصورت آسان و با استفاده از پرسشنامه استاندارد (International physical activity questionnaire(IPAQ که مربوط به میزان فعالیتهای فیزیکی در سه سطح شدید، متوسط و سبک می باشد جمع آوری گردید.یافته ها: میانگین مدت زمان فعالیت فیزیکی شدید 3.22±7.38، متوسط 5.7±8.5 و سبک 1.7±2.47 و فعالیتهای توام با نشستن 36.1±17.45 ساعت در هفته بود. در مقایسه بین دو جنس مردان در همه سطوح با اختلاف معنی داری میزان فعالیت فیزیکی بیشتری نسبت به زنان داشته اند (به ترتیب p=0.000، p=0.000 و p=0.05)، همچنین اختلاف معنی داری بین میزان فعالیت فیزیکی و شغل افراد در هر سه سطح فعالیت فیزیکی مشاهده شد (p0.000). از نظر تحصیلات نیز بیشترین فعالیت فیزیکی شدید مربوط به گروه بیسواد و یا با تحصیلات ابتدایی می باشد (p0.000).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مدت فعالیت فیزیکی توام با نشستن بیشتر از دیگر سطوح فعالیت ها بوده که این امر می تواند زمینه را برای بروز بسیاری از بیماریهای مزمن فراهم کند، لذا توصیه می شود جهت تشویق افراد به انجام فعالیت های فیزیکی منظم و تبدیل آن به یک عادت خوب در تمام عمرشان برنامه های آموزش همگانی در رابطه با افزایش فعالیت های فیزیکی در نظر گرفته شود.

سابقه و هدف: ضایعات خودآزردگی(Self-inflected)  به دنبال صدمه زدن غیرارادی فرد به خود ایجاد می شوند. بیماران اغلب از این عادات صدمه زننده آگاه نیستند. این صدمات در ناحیه دهان می تواند منجر به هیپرکراتوز، تورم، زخم، تحلیل لثه، ژنژیویت و یا پریودنتیت شود. یک مورد تخریب پریودنتال در یک کودک مبتلا به اختلال عادتی گزارش می شود.گزارش مورد: بیمار پسر بچه یازده ساله ای است که با شکایت درد و تورم در سطح لینگوال دندانهای قدامی پایین و لقی این دندانها مراجعه کرد. در معاینه یک آبسه پریودنتال نسبتا وسیع همراه با عمق پروب 11 میلیمتر مشاهده شد. در گرفتن تاریخچه مشخص شد که بیمار عادت به فشردن ناخن انگشت خود بین این دندانها را دارد. این اختلال عادتی بدنبال یک استرس شدید از 4 سال گذشته آغاز شده بود. پس از دادن آگاهی و ترک عادت مخرب و ارجاع به روانپزشک نسبت به درمان فاز اول پریودنتال و ادنتوپلاستی و درمان آنتی بیوتیکی اقدام شد. در پیگیری ماه سوم و ششم، بهبود لقی دندانها و سلامت کامل پریودنتال (عمق طبیعی شیار لثه) مشاهده شد.نتیجه گیری: تشخیص و حذف ترومای ناشی از عادت مخرب دهانی، منجر به بهبود لقی و سلامت پریودنتال دندانها خواهد شد که این مساله نشاندهنده اهمیت عادات دهانی مخرب حاصل از استرسهای روانی احتمالی است.