مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1398 | دوره:43 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

مقدمه: در این مطالعه استحکام کششی و مدول الاستیک مطلق فایبر پست های سمان شده توسط چهار سمان رزینی سلف-ادهزیو Panavia F2. 0 همراه با اسیداچ، Panavia F2. 0 بدون اسیداچ، Clearfil SA Cement و RelyX U200 در دندان های درمان ریشه شده بدون قرارگیری در آکریل مورد مقایسه قرار گرفت. مواد و روش ها: در این پژوهش 40 دندان سالم سانترال یا کانین تک کانال ماگزیلای انسان پس از کشیدن، با تکنیک single length آماده و به روش جانبی پر شدند. فایبر پست ها برای قرارگیری در فضای پست، با استفاده از یکی از سمان ها، سمان شدند. برای بررسی استحکام سمان های رزینی سلف-ادهزیو Panavia F2. 0 همراه با اسیداچ، Panavia F2. 0 بدون اسیداچ، Clearfil SA Cement و RelyX U200، پست ها به وسیله ماشین یونیورسال با سرعت 5/0میلی متر در دقیقه تحت کشش قرار گرفتند. حداکثر نیرو در زمان جدا شدن پست (نیوتن) از سمان رزینی، به عنوان استحکام کششی در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تکمیلی Tukey تجزیه و تحلیل شد (05/0α =). یافته ها: بالاترین استحکام کششی مطلق در گروه RelyX U200 (34/23± 82/269 نیوتن) دیده شد و به ترتیب در گروه Panavia F2. 0 همراه با اسیداچ، Panavia F2. 0 بدون اسیداچ و Clearfil SA کاهش نشان داد. بالاترین مدول الاستیک بر حسب مگاپاسکال مربوط به سمان RelyX U200 (49/10± 07/80 مگاپاسکال) و پایین ترین آن مربوط به سمانClearfil SA (53/8± 09/40 مگاپاسکال) بود. مطابق با این آنالیز، تمایز معنی داری بین گروه ها وجود داشت (05/0? P). نتیجه گیری: استحکام کششی و مدول الاستیک مطلق فایبر پست های سمان شده با Rely X U200 در مقایسه با سمان های Panavia F2. 0 همراه با اسیداچ، Panavia F2. 0 بدون اسیداچ و Clearfil SA به طور معنی داری بیش تر بود.

مقدمه: مواد بلیچینگ می توانند موجب تغییر رنگ و ترنسلوسنسی کامپوزیت ها گردند. با توجه به استفاده روز افزون از کامپوزیت های دارای ذرات نانو با بیس سایلوران، در این مطالعه به بررسی تغییرات رنگی و ترنسلوسنسی این مواد بعد از کاربرد مواد بلیچینگپرداخته شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی، تعداد 132 دیسک بر اساس نوع کامپوزیت مورد استفاده به سه گروه کامپوزیت میکروهیبریدZ250، نانوهیبرید Z350 و با بیس سایلوران P90 تقسیم شدند. روی نیمی از نمونه ها در هر گروه بعد از اچینگ، ریباندینگ انجام شد. سپس رنگ و ترنسلوسنسی پایه نمونه ها با دستگاه اسپکتروفتومتر انعکاسی با سیستم CIELAB، انجام شد. هر زیرگروه از هر گروه کامپوزیتی به دو زیرگروه بلیچینگ کربامید پراکساید 20% و کنترل تقسیم شدند. سپس ارزیابی نهایی رنگ و ترنسلوسنسی نمونه ها انجام و تغییرات آنها محاسبه گردید. آنالیز آماری داده ها با Tukey-HSD و t test و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. یافته ها: اثر نوع کامپوزیت و ماده بلیچینگ و استفاده از ماده باندینگ، بر سطح نمونه ها معنی دار بود (001/0P<). تغییرات رنگی در کامپوزیت میکروهیبرید از نانوهیبرید و سایلوران بیشتر بود (001/0P<). هم چنین تغییرات رنگی در گروه بلیچینگ کربامید پراکساید 20% به صورت معنی داری از کنترل بیشتر بود (001/0P<) (3/3E>? ). نتایج تغییر ترنسلوسنسی و تغییرات رنگ همسو بودند. نتیجه گیری: بیشترین تغییرات رنگ و ترنسلوسنسی در کامپوزیت میکروهیبرید بعد از اعمال کربامید پراکساید 20% ایجاد شد. نمونه های ریباند شده کمتر تحت تاثیر بلیچینگ قرار گرفتند. کمترین نتایج تغییر رنگ و ترنسلوسنسی مربوط به کامپوزیت نانوهیبرید بود.

مقدمه: درد و تورم از عوارض حاد پس از جراحی دندان مولر سوم نهفته فک پایین است که به علت آسیب بافتی حین فرآیند جراحی رخ می دهند و کیفیت زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار می دهند. در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی دو سویه کور تصادفی، به مقایسه اثر سه داروی ایبوپروفن، سلکوکسیب و آسیفن بر درد، تورم و کیفیت زندگی بیماران بعد از جراحی دندان مولر سوم نهفته مندیبل پرداخته شد. مواد و روش ها: در این مطالعه 135 بیمار از سه گروه بررسی شدند. هر بیمار 1، 3 و 7 روز پس از جراحی ملاقات شده و شدت درد پس از جراحی بیمار توسط شاخص VAS (Visual Analog Scale)، میزان تورم به صورت بالینی (از تراگوس تا گوشه ی خارجی دهان در سمت جراحی) اندازه گیری شد و برای ارزیابی کیفیت زندگی از پرسشنامه ی ODIP استفاده شد. آزمون کروسکال والیس برای مقایسه بین گروه ها در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. یافته ها: اختلاف معنی دار بین درد سه گروه در روز اول وجود نداشت (258/0P=). در روز سوم به طور معنی داری کمترین درد مربوط به گروه آسیفن بود (001/0P<)، در روز هفتم کمترین درد مربوط به گروه سلکوکسیب بود (001/0P<). ایبوپروفن به طور معنی داری بیش از دو داروی دیگر تورم روز نخست پس از جراحی را کاهش داد. هیچ کدام از داروها اختلاف معنی داری در کاهش تورم بیماران در روز سوم پس از جراحی ایجاد نکردند. سلکوکسیب و ایبوپروفن هر دو به طور معنی داری بیش از آسیفن تورم روز هفتم پس از جراحی را کاهش دادند. هیچ کدام از داروهای مورد بررسی تفاوت معنی داری در میزان بهبود کیفیت زندگی بیماران پس از جراحی نشان ندادند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این کارآزمایی بالینی، سلکوکسیب از تاثیر چشمگیری نسبت به آسیفن و ایبوپروفن برخوردار نبوده و با در نظر گرفتن هزینه ی بالای آن بایستی تجویز آن به بیماران مبتلا به بیماری های سیستمیک مرتبط محدود شود.

مقدمه: در مقایسه با دندانپزشکان، تامین کنندگان مراقبت های اولیه سلامت، شامل پزشکان و کارکنان بهداشت خانواده ارتباط بیشتری را با گروه های هدف متفاوت دارند. هدف مطالعه حاضر، تعیین اعتماد به نفس پزشکان و کارکنان بهداشتی در رابطه با وضعیت سلامت دهان و پیشگیری از بیماری های دهان و دندان و عوامل مرتبط با آن بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، کلیه پزشکان عمومی (220n=) و کارکنان بهداشت خانواده (680n=) شاغل در مراکز بهداشتی درمانی هفت شبکه بهداشت شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسشنامه شامل سوالات در زمینه دانش سلامت دهان، اطلاعات زمینه ای و رفتارهای سلامت دهان شخصی و دو سوال در مورد اعتماد به نفس پزشکان و کارکنان بهداشت خانواده در تشخیص پوسیدگی و دادن مشاوره در زمینه سلامت دهان بود. آنالیز آماری داده ها توسط رگرسیون لوجیستیک انجام گرفت. یافته ها: میانگین سن پزشکان 8± 39 و کارکنان بهداشت خانواده 8± 37 سال بود. میانگین نمره دانش در پزشکان 5/4± 2/18 و در کارکنان بهداشت خانواده 5/4± 2/17 از 34 بود. تنها 34 درصد پزشکان و 27 درصد کارکنان بهداشت خانواده، در زمینه تشخیص پوسیدگی دندان اعتماد به نفس داشتند. همچنین در مورد مشاوره درباره ی مراقبت دندانی، تنها 32 درصد پزشکان و 34 درصد کارکنان بهداشت خانواده، عنوان کردند که اعتماد به نفس کافی دارند. پزشکانی که دانش سلامت دهان بالاتری داشتند، در هر دو زمینه تشخیص پوسیدگی دندان و مشاوره با والدین اعتماد به نفس بیشتری نشان دادند (05/0>P). در کارکنان بهداشت خانواده، کارکنانی که در محل کمتر برخوردار شهر مشغول به کار بودند (001/0>P) و آنهایی که نمره رفتارهای سلامت دهان شخصی آنها بهتر بود (05/0>P)، اعتماد به نفس بالاتری در تشخیص پوسیدگی دندان داشتند. نتیجه گیری: علیرغم اینکه سلامت دهان جزئی از سلامت عمومی می باشد، اعتماد به نفس پزشکان و کارکنان بهداشت خانواده در این زمینه در مجموع پایین بود ولازم است که از آموزش ها و متعاقب آن اعتماد به نفس مناسب در زمینه همکاری درارتقاء سلامت دهان و دندان جامعه برخوردار گردند.

مقدمه: شکستگی های استخوانی می توانند سبب بروز اختلال حسی در بیماران شوند. هدف از این مطالعه، ارزیابی اختلالات حسی صورت در نواحی انتشار عصب آلوئولار تحتانی و اینفرااربیتال بدنبال درمان شکستگی به صورت باز در بیماران ترومایی با شکستگی فک بود. مواد و روش ها: در این پژوهش طولی، 100 بیمار از مراجعین به بخش جراحی فک و صورت یا مرکز ترومای دانشگاه علوم پزشکی شیراز (بیمارستان رجایی)، از مهرماه سال 1394 تا اسفند ماه سال 1395، به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. از تست های جهت یابی، حرارتی و تمایز بین دو نقطه جهت ارزیابی اختلالات حسی استفاده شد. آزمون آماری کای اسکوئر برای آنالیز داده ها استفاده شد. یافته ها: بین اختلال عصب زیرچشمی و آلوئولار تحتانی با سن بیماران در معاینات دوره ای (قبل از جراحی، دو هفته، سه ماه و شش ماه پس از جراحی) رابطه ی معنی داری مشاهده نشد. درحالی که، بین اختلال عصب زیرچشمی و اختلال عصب تحتانی با مقدار جابجایی و فاصله ی زمانی مداخله ی درمانی بیماران در معاینات شش ماه بعد از جراحی رابطه وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد در تروماهای فک و صورت، طی شکستگی استخوان در محل کانال عصب، هر چه میزان جابه جایی استخوان در محل شکستگی و فاصله ی زمانی تروما و جراحی باز جهت فیکساسیون بیشتر باشد، عوارض حسی ناشی آنها در محل انتشار اعصاب حسی تحتانی کانال مندیبولار و تحت چشمی بیشتر خواهد بود.

مقدمه: تماس های نامناسب اکلوزالی می تواند اثرات مخربی بر سیستم دندانی-فکی داشته باشد. به دلیل اهمیت تاثیر ترومای ناشی از اکلوژن بر التهاب پالپ و تخریب پری اپیکال، بر آن شدیم مطالعه ای حیوانی در مورد تاثیر تروما بر پالپ و پری اپیکال از طریق بررسی هیستولوژیک داشته باشیم. مواد و روش ها: این تحقیق، به صورت تجربی از نوع مطالعه حیوانی بود. بر روی دندان های مولر اول پایین 16 سگ (دو گروه تصادفی 8 تایی)، ترمیم کامپوزیتی بلند 5/1 میلیمتری قرار داده شد. یک گروه از سگ های مورد آزمایش بعد از 48 ساعت و گروه دیگر بعد 30 روزپرفیوژن شدند و بررسی هیستولوژیک صورت گرفت. یافته ها: فراوانی التهاب در پالپ تاجی، ریشه ای، پری اپیکال و PDL بعد از 48 ساعتدر مولرهای بالا به ترتیب 0/25%، 5/37%، 5/12%، 5/12% و در مولرهای پایین 5/37%، 0/50%، 0/25%، 5/12% بود. همچنین این مقادیر بعد از 30 روز در مولرهای بالا به ترتیب 0/75%، 0/75%، 5/12%، 5/12% و در مولرهای پایین 5/87%، 0/100%، 0/25% و 0/25% بود. التهاب پالپ و پری اپیکال در فاز 30 روز، بطور معنی داری بیشتر از 48 ساعت بود (001/0>P). التهاب پالپ ریشه ای بطور معنی داری بیشتر از پالپ تاجی بوده و التهاب در پری اپیکال پیشرفته تر از PDL بود (001/0 >P). نتیجه گیری: بدنبال ایجاد ترومای اکلوژن در دندان های مولر سگ، التهاب پالپ و پری اپیکال در بازه زمانی 30 روز، بیشتر از 48 ساعت بود. پدیده آماس در دندان های پایین بیشتر و مزمن تر بود، اما بین شدت و نوع التهاب به دنبال ترومای حاد مزمن با موقعیت دندان، ارتباط معنی داری وجود نداشت.

مقدمه: به دلیل شیوع بالای پوسیدگیدندانی و کمبود ویتامین D و نتایج متناقض درمطالعات در زمینه ارتباط آنها، این مطالعه با هدف ارزیابی ارتباط میزان کلسیم و ویتامین D با پوسیدگی در کودکان 12-6 ساله انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 265 کودک 12-6 ساله مراجعه کننده به بیمارستان کودکان مفید که نیاز به بررسی میزانویتامین D و کلسیم داشتند، انجام شد. وضعیت dmft/DMFT کودکان توسط رزیدنت دندانپزشکی کودکان ثبت شد. کمبود و ناکافی بودن ویتامین D به ترتیب به صورت کمتر از ng/ml 10و بین ng/ml 30-10، 25-هیدروکسی ویتامین Dمشخص شد. کمبود کلسیم نیز به صورت میزان کلسیم سرم کمتراز mg/dl 7/8 نظر گرفته شد. یافته ها: شیوع کلی کمبود و ناکافی بودن ویتامین D سرم 67/68 درصد و شیوع کمبود کلسیم 6/2 درصد بود. شاخص های دندانی در گروه با ویتامین D کافی تفاوت معنی داری با گروه ویتامین D کم و ناکافی نداشت. اگرچه در گروه سنی 8-6 ساله، شاخص D (009/0=P) و DMFT (03/0=P) در گروه با ویتامین D کافی به طرز معنی داری پایین تر از گروه با کمبود و ناکافی بودن ویتامین D بود. بین میزان کلسیم و شاخص های پوسیدگی دندانی نیز ارتباط معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که به صورت کلی در جمعیت مورد مطالعه ما، میان میزان کلسیم و ویتامین D با پوسیدگی دندانی در کودکان 12-6 ساله ارتباطی وجود ندارد.

مقدمه: یکی از فاکتورهای مهم در موفقیت ایمپلنت های دندانی تطابق لبه ای رستوریشن و اباتمنت است. هدف از این مطالعه تاثیر روش پرکردن حفره دسترسی اباتمنت و نوع سمان بر تطابق لبه ای رستوریشن های ثابت متکی بر ایمپلنت بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 40 عدد آنالوگ ایمپلنت با استفاده از سورویور درون بلوک های آکریلی قرار داده شدند. 40 عدد اباتمنت تیتانیومی دو تکه به طول 5/5 میلی متر، به آنالوگ های ایمپلنت با تورک 35 نیوتن سانتی متر متصل گردید. حفره دسترسی اباتمنت در 20 نمونه به طور کامل و در20 نمونه به طور ناقص، طوری که فاصله سطح فوقانی سیلیکون تا سطح اباتمنت 1 میلی متر باشد به وسیله سیلیکون (اسپیدکس) پر شد. قبل از سمان نهایی روکش های ساخته شده روی اباتمنت ها، میزان تطابق لبه ای تمامی نمونه ها، از چهار جهت بوسیله استریومیکروسکوپ اندازه گیری و میانگین کلی ثبت گردید. در هر یک از گروه های مورد مطالعه، 10 نمونه توسط سمان زینک اکساید اوژنول دار و 10 نمونه توسط سمان زینک اکساید بدون اوژنول سمان گردید. سپس تطابق لبه ای در همان نقاط مجددا اندازه گیری و میانگین کلی ثبت گردید. جهت آنالیز آماری داده ها از آزمون ANOVA و t-test استفاده شد )05/0=α ). یافته ها: در تمام سطوح، قبل از سمان کردن، میانگین اختلاف لبه ای روکش و اباتمنت در دو گروه پر کردگی حفره دسترسی کامل و ناقص (05/0P>) با هم تفاوت معنی دار نداشتند. بعد از سمان کردن، میانگین اختلاف لبه ای روکش و اباتمنت در دو گروه پر کردگی حفره دسترسی کامل و ناقص (52/0P=) اختلاف معنی دار نداشت، اما میانگین اختلاف لبه ای در دو نوع سمان (02/0P=) اختلاف معنی دار داشت به طوری که میانگین اختلاف لبه ای در سمان بدون اوژنول بیشتر از سمان اوژنول دار بود (03/0P=). نتیجه گیری: روش پر کردن فضای داخلی اباتمنت تاثیری در اختلاف لبه ای رستوریشن های ثابت متکی بر ایمپلنت نداشت ولی نوع سمان موثر بود.

مقدمه: شایع ترین دندان های نهفته، مولر های سوم فک بالا و پایین می باشند. مولر های سوم آخرین دندان هایی هستند که می رویند و بنابراین به احتمال زیاد فضای کافی برای رویش ندارند و نهفته باقی می مانند. مولر سوم نهفته به دلیل ایجاد عوارض مشکل ساز گوناگون باید جراحی و از محیط دهان خارج گردند. از طرفی خارج کردن دندان عقل ممکن است سبب بروز مشکلات پریودنتال برای دندان های مجاور ناحیه ی جراحی، از دست رفتن چسبندگی لثه و بافت های پریودنشیوم و به دنبال آن ایجاد پاکت در دیستال این دندان ها و بروز پریودنتیت شود. هدف از انجام این مطالعه تاثیر حذف دندان مولر سوم نهفته بر وضعیت پریودنتال مولر دوم فک بالا بود. مواد و روش ها: 30 بیمار مراجعه کننده به بخش جراحی دانشکده دندانپزشکی مشهد، با محدوده سنی 18 تا 23 سال، که کاندید جراحی دندان مولر سوم بالا بودند، وارد مطالعه شدند. برای هر بیمار شاخص های عمق پاکت، از دست دادن چسبندگی لثه، شاخص پلاک، شاخص لثه و خونریزی بعد از پروب کردن، در سه ناحیه شامل میددیستال، دیستو باکال و دیستولینگوال از هر دندان مولر سوم بالا، در دو زمان قبل و 6 ماه بعد از جراحی، اندازه گیری و ثبت شدند. یافته ها: در دو زمان قبل و 6 ماه بعد از عمل، شاخص عمق پاکت (187/0P=) و از دست دادن چسبندگی لثه (532/0P=) افزایش یافته؛ اما این میزان افزایش معنی دار نبود. اما شاخص پلاک (001/0P<)، شاخص لثه (006/0P=) و میزان خونریزی (008/0P=) هر سه با گذشت زمان به طور معنی داری کاهش داشتند. نتیجه گیری: نتیجه ی این مطالعه نشان داد که جراحی دندان مولر سوم ماگزیلا، تاثیر منفی بر روی بافت های پریودنتال دندان مولر دوم مجاور آن ندارد و انجام این عمل، سلامت این دندان را به مخاطره نمی اندازد.

مقدمه: استتئوبلاستوما تومور نادر و خوش خیمی است که حدود 1 درصد از کل تومور های استخوانی را در برمی گیرد. این تومور بیشتر در ستون فقرات، ساکروم و استخوان های بلند دیده می شود و شیوع آن در مندیبل و آقایان بیشتر است. استئوبلاستوما به دو نوع مهاجم و متعارف تقسیم بندی می شود که به طور معمول نئوپلاسم مهاجم بزرگتر از 4 سانتی متر و نوع متعارف کوچکتر از 4 سانتی متر است. گزارش مورد: بیمار مردی20 ساله با شکایت از تورم و حساسیت در سمت چپ خلف مندیبل به بخش جراحی فک و صورت دانشکده دندانپزشکی مشهد مراجعه نمود. در رادیوگرافی OPG و CBCT وجود توده رادیواپک با حاشیه رادیولوسنت در ناحیه دندانهای مولر اول و دوم مندیبل سمت چپ همراه با تحلیل ریشه دندان مولر اول مشاهده شد. همچنین بیوپسی اینسژینال تشخیص نهایی استئوبلاستوما را تایید کرد. با توجه به تشخیص نهایی، درمان جراحی و ریسکشن کیفی با مارژین 5 میلی متر از استخوان سالم تحت بیهوشی عمومی انجام شد و در فالوآپ دو ساله علائمی از عود و دیگر عوارض جراحی مشاهده نگردید. نتیجه گیری: استئوبلاستوما علیرغم نمای رادیوگرافی مشابه با دیگر نئوپلاسم های استخوانی مانند استئوئید استئوما، سمنتوبلاستوما، اسیفاینگ فیبروما و استئوسارکوما از لحاظ هیستوپاتولوژیک و رفتار بالینی تفاوت مشخصی دارد. گزارش چنین مواردی از تحلیل ریشه در حضور تومور خوش خیم استخوانی که به طور معمول در استئوبلاستوما دیده نمی شود، می تواند بر دامنه تشخیص های احتمالی ما بیافزاید.