مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1385 | دوره:30 | شماره:2-1 |تعداد مقالات:25

مقدمه: با توجه به شیوع بالای پوسیدگی و بروز آبسه های متعدد دندانی در کودکان جامعه ما که منجر به از دست رفتن زود هنگام دندانهای شیری و به تبع آن مشکلات در جویدن، اکلوژن و از دست رفتن فضا حاصل می شود توجه به این امر از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع آبسه های دندانی، وضعیت درمان و میزان بهبودی در کودکان مبتلا به آبسه دندانی مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد می باشد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که بر روی 93 کودک (50 دختر و 43 پسر) مبتلا به آبسه دندانی مراجعه کننده به بخش دندانپزشکی کودکان بر اساس معاینه کلینیکی و پرسش و پاسخ در سال 1382 انجام شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کای - دو و آزمون دقیق فیشر استفاده شد.یافته ها: در تحقیق حاضر بیشترین تعداد آبسه در کودکان 6 ساله مراجعه کننده (20.4%) مشاهده شد، که 68.4% از این تعداد را آبسه حاد تشکیل می دهد. از نظر تفکیک دندانی، بالاترین درصد مربوط به مولرهای شیری در فک پایین بوده است. بیشترین درمانی که برای کودکان فوق صورت گرفته است ترکیبی از درناژ چرک، پالپکتومی و آنتی بیوتیک تراپی به میزان 51.6% بوده است.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای آبسه های دندانی در دومین مولر شیری کودکان جامعه ما که غالبا در سن 6 سالگی مشاهده شده است و اهمیت حفظ و نگهداری دندانهای فوق تا زمان رویش دندانهای دایمی (12-10 سالگی)، توجه به اجرا برنامه های آموزشی مدون سلامت دهان و دندان جهت مربیان بهداشت و اولیا کودکان ضروری می باشد تا با جایگزینی فرهنگ دندانپزشکی پیشگیری در اذهان مردم از مراجعه فقط در هنگام درد و عفونت دندانی فراتر رفته و هدف بر پیشگیری از بیماریهای دهان و دندان متمرکز شود.

مقدمه: ضایعات رادیولوسنت از ضایعات شایع استخوان فک می باشد و می توانند بصورت پری آپیکال، پری کرونال، اینتررادیکولر و یا بدون ارتباط با دندان مشاهده شوند. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژی ضایعات رادیولوسنت در مراجعین به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد بود.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی و از نوع Prevalence study بوده که در آن رادیوگرافی پانورامیک 256 بیمار مراجعه کننده به بخش رادیولوژی به مدت یکسال مورد بررسی قرار گرفت و فراوانی این ضایعات بر حسب سن، جنس، تعداد، محل، شکل و حدود ضایعه و تاثیر بر روی ساختمان های مجاور بدست آمد. سپس نتایج حاصل با استفاده از آزمون نسبت ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از میان 51 ضایعه، بیشترین فراوانی به ترتیب مربوط به گرانولوم پری آپیکال (1/45 درصد)، بیماری پریودونتال (6/19درصد)، کیست رادیکولر (7/13درصد)، کیست دانتی ژور (9/3درصد) چروبیسم و کیست تروماتیک، اسکواموس سل کارسینوما و ژانت سل گرانولوم مرکزی هر کدام (2 درصد) بود. این ضایعات بیشتر در دهه دوم زندگی (20-11 سالگی) و غالبا در مردان مشاهده شدند.نتیجه گیری: سه ضایعه رادیولوسنت شایع در این مطالعه شامل گرانولوم پری آپیکال، بیماری پریودونتال و کیست رادیکولر بود. گرانولوم پری آپیکال بیشتر در فک پایین و بیماری پریودونتال و کیست رادیکولر در فک بالا شایعتر بودند.

مقدمه: تجربیات بالینی حاکی از این است که بعضی از سیم های استینلس استیل به ظاهر یکسان، در عمل دارای ویژگی های مکانیکی یکسان نبوده و به یک شکل عمل نمی کنند. هدف از پژوهش حاضر این بود که سیم های استینلس استیل موجود در بازار ایران مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته و با اندازه گیری نسبت نیرو - خمش در آنها، این سیم ها طبقه بندی و به انتخاب سیم مناسب برای مصارف درمانی کمک شود.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع تجربی - توصیفی است و به صورت مقطعی صورت گرفته است. در این پژوهش 9 نوع سیم استینلس استیل با مقطع 0.016 اینچ و از هر نوع 14 عدد  در دو گروه 7 تایی A و B با روش «تست خمش سه براکتی» توسط دستگاه دستگاه Zwick مدل Z250، به ترتیب با خمش های 3 و 1.5 میلی متر مورد آزمایش قرار گرفت. در مجموع 126 آزمایش انجام شد. سپس جداول، نمودارها و منحنی نیرو - خمش مربوط به هر سیم ترسیم گردید. با کمک نرم افزار SPSS و توسط آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفت و هر سیم با 8 سیم دیگر توسط آنالیز Tukey مقایسه شد و نتیجه گیری نهایی به عمل آمد.یافته ها: اگر چه منحنی های بدست آمده شکل کلی منحنی سیم های استینلس استیل را دارا بود ولی بین میزان نیروی اعمال شونده از سوی سیم های هر دو گروه در نواحی مختلف خمش هنگام باربرداری تفاوت های آماری معنی دار وجود داشت (0.001 < P).نتیجه گیری: در این بررسی مشخص شد که از میان 9 نوع سیم مورد بررسی، سیمهای RMO (راکی ماونتین) و دنتاروم به ترتیب کمترین و بیشترین میزان نیرو را اعمال می کنند. از طرف دیگر مشخص شد که بسته بندی سیم های GAC وOrtho technology  به ترتیب دارای کمترین و بیشترین پراکندگی (تنوع) در ساخت می باشند.

مقدمه: استئوبلاست ها و سلول های لیگامان پریودنتال سلول های اصلی برای ترمیم زخم های پس از قطع انتهای ریشه هستند. تداخل بین سلول های استئوبلاست بصورت تماس مستقیم با مواد پر کننده انتهای ریشه نقش حیاتی در ترمیم زخم های جراحی دارند. هدف از این مطالعه ارزیابی مورفولوژی و چسبندگی سلولهای استئوبلاست انسان در مجاورت MTA تیره، MTA سفید و IRM بعنوان مواد پر کننده انتهای ریشه توسط اسکن میکروسکپ الکترونی بود.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی بود. سلول های استئوبلاست انسان رده MG-36 تهیه شده از بانک سلولی انسیتوپاستور ایران در مدیوم RPMI-1640 رشد داده شدند. مواد مورد آزمایش بر اساس دستور کارخانه سازنده مخلوط شده و در مجاورت سلول های استئوبلاست قرار گرفتند. پس از 1 و 3 و 7 روز در محیط کشت دیسک های حاوی مواد به همراه سلول های رشد کرده بر سطح آنها توسط اسکن میکروسکپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که بسیاری از سلول های استئوبلاست پس از 7 روز بر سطح هر دو ماده MTA تیره و سفید چسبیدند و به شکل نسبتا گرد (Round) یا پهن (Flat) ظاهر شدند. در مجاورت IRM سلولها بصورت کاملا گرد بدون هیچگونه چسبندگی و گسترش مشاهده شدند.نتیجه گیری: این نتایج دلالت بر این دارد که سلول های استئوبلاست انسان در مجاورت MTA تیره و MTA سفید پاسخ مناسبی نشان می دهند و روند ترمیم زخم را تسریع می نمایند.

مقدمه: اهمیت تعیین طول کارکرد در درمان ریشه برای هر دندانپزشکی واضح است و تاکنون رادیوگرافی معمولی، تکنیک انتخابی این کار بوده است. ولی پیشرفت فناوری رایانه ای در رادیولوژی و به بازار آمدن دستگاههای رادیوگرافی دیجیتال، با مزایای متعدد تمایل به استفاده از این فناوری را بیشتر و بیشتر می کند. علیرغم مطالعات متعدد در این زمینه، دقت این دستگاه ها هنوز نامشخص است. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه دقت رادیوگرافی معمولی و دیجیتال به منظور تعیین طول کارکرد کانال ریشه ای بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 17 کانال از دندانهای مولر فک بالا و پایین جمجمه انسان انتخاب و با فایل شماره 15 برای اندازه گیری طول کارکرد فایل گذاری شدند.سپس دو رادیوگرافی، یکی با استفاده از تکنیک معمولی و دیگری با تکنیک دیجیتالی به روش موازی تاباندن پرتو بوسیله ابزارهای ویژه تثبیت کننده موقعیت (Xcp) از هر کانال تهیه شدند. در مرحله بعد دندانها کشیده و طول کارکرد واقعی تعیین شد. سپس از دو مشاهده گر مستقل برای تعیین طول کارکرد در هر دو تکنیک کمک گرفته شد. در آخر میانگین طول کارکرد در هر گروه با میزان واقعی آن با کمک آزمون t زوجی مورد مقایسه قرار گرفت. سطح معنی داری در آزمون ها 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: بررسی های آماری نشان دادند که رادیوگرافی دیجیتال در تعیین طول کارکرد از رادیوگرافی معمولی دقیق تر است (P=0.019).نتیجه گیری: با توجه به دقت بیشتر و سایر مزایای رادیوگرافی دیجیتال، استفاده از این روش برای تعیین طول کارکرد، با در نظر گرفتن مشابهت های میان این مطالعه و موقعیت بالینی، مناسب می باشد.

امروزه درصد زیادی از بیماران به دلایل مختلفی نیازمند مصرف داروهای ضد انعقادی خوراکی می باشند که قطع این داروها، خطرات بیشماری را برای آنها به دنبال خواهد داشت. هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت خونریزی بیماران تحت درمان با داروهای ضد انعقادی خوراکی بدون قطع این داروها پس از مصرف دهان شویه تران اگزامیک اسید 5% به دنبال خارج نمودن ساده دندانها بود.مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی آزمایشگاهی - کلینیکی با روش جمع آوری اطلاعات مشاهده ای (بصورت معاینه مستقیم) تعداد 55 بیمار تحت درمان با داروهای ضد انعقادی خوراکی، بدون قطع داروهای ضد انعقادی، تحت عمل ساده خارج نمودن 167 دندان  قرار گرفته و به دنبال آن توصیه به مصرف 10 میلی لیتر دهانشویه تران اگزامیک اسید 5% بصورت 4 بار در روز برای یک هفته بعد از عمل گردید. تمام اعمال جراحی ساده خارج نمودن دندانها، توسط 2 جراح کارآزموده انجام پذیرفت. بررسی و تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماریSPSS   و آنالیز توصیفی انجام شد.یافته ها: از مجموع 55 بیمار تحت درمان، در 1 بیمار با خونریزی پس از جراحی در روز سوم روبرو شدیم (1.8%). در این بیمار خونریزی بدلیل بالا رفتن INR (6.1) در روز بروز خونریزی بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشانگر این مطلب می باشد که خارج نمودن ساده دندانها در بیماران تحت درمان با داروهای ضد انعقادی خوراکی بهمراه مصرف دهانشویه تران اگزامیک اسید 5%، نیازی به قطع یا کاهش دوز داروهای ضد انعقادی نداشته و در این گروه بیماران، هموستاز بخوبی صورت می پذیرد.

مقدمه: این بررسی با هدف تعیین میزان تطابق یا عدم تطابق تشخیص های کلینیکی با گزارشات پاتولوژی مربوطه در بیماران مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد صورت گرفته است.مواد و روش ها: با استفاده از مطالعه گذشته نگر ابتدا مشخصات فردی و اطلاعات مربوط به ضایعه یا بیماری، مربوط به یکصد و هفتاد بیماری که در دو سال اخیر به بخش بیماری های دهان که جهت انجام بیوپسی مراجعه کرده بودند با استفاده از پرسشنامه تنظیمی در این خصوص ثبت و سپس جهت بررسی اختلاف تشخیص کلینیکی با گزارشات پاتولوژی ضایعات با استفاده از روش آماری کی دو و آزمون دقیق فیشر و سیستم نرم افزاری SPSS اقدام به آنالیز آماری و رسم نمودارها گردید.یافته ها: بر اساس بررسی بعمل آمده در 81.2 درصد تشخیص بالینی منطبق بر گزارش پاتولوژی بوده و در 18.8 درصد تشخیص بالینی از نظر هیستوپاتولوژی تایید نشده است و مشخص شد که بیشترین تطابق تشخیص به ترتیب مربوط به لیکن پلان، هیپرپلازی های آماسی و لکوپلاکیا بوده، در صورتی که بالاترین میزان عدم تطابق در رابطه با پمفیگوس، S.C.C و لوپوس اریتماتو می باشد.نتیجه گیری: اگر چه نسبت درصد بالایی از تشخیص های بالینی و گزارشات آسیب شناسی موید یکدیگر می باشند اما رقم عدم تطابق قابل توجه بوده و باید با راهکارهای مناسب به حداقل و نزدیک به صفر برسد.

مقدمه: در کشور ما که جامعه جوان، درصد زیادی از جمعیت را به خود اختصاص می دهد و شاهد حضور هر چه بیشتر جوانان در میادین ورزشی هستیم، بررسی شیوع صدمات دندانی و راه های پیشگیری از آن ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع صدمات دندانی ناشی از ورزش های غیر رزمی  کشتی، فوتبال و بسکتبال در ورزشکاران مرد شهر مشهد بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد 409 ورزشکار مرد در سه رشته ورزشی غیررزمی (کشتی، فوتبال و بسکتبال) از 12 باشگاه ورزشی حرفه ای و غیرحرفه ای شهر مشهد پس از تکمیل پرسشنامه در مورد سابقه فعالیتهای ورزشی، از نظر صدمات دندانی مورد معاینه قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار EPI6 انجام شد و سپس با استفاده از آزمون آماری کی دو تحلیل گردید.یافته ها: 1- از تعداد کل معاینه شوندگان 33% دارای صدمات دندانی بودند.2 - بیشترین صدمات مربوط به دندان های فک بالا (75.2%)، دندان سانترال (60.5%) و یک سوم انسیزالی (26.1%) بود.3 - از کل افراد دارای صدمه دندانی 24.7% برای درمان کامل مراجعه کرده بودند.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای صدمات دندانی در بین ورزشکاران مرد مورد مطالعه (33%) و با توجه به عوارض ناشی از عدم درمان صحیح و به موقع، آموزش مربیان ورزشی، مربیان بهداشت مدارس و همچنین ورزشکاران در مورد اهمیت استفاده از محافظ دهانی و درمان سریع  آسیب های دندانی ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: هدف نهایی در درمان ریشه دندان، ایجاد یک سیل کامل در سراسر طول کانال ریشه و تطبیق هر چه بهتر ماده پرکردگی با دیواره کانال می باشد. یکی از مواردی که به منظور ایجاد و حفظ سیل آپیکالی در روش های متداول پرکردن کانال ریشه بیان شده است، وجود تاگ ـ بک (tug-back) در گوتای اصلی است. لیکن توافق نظر کاملی در مورد لزوم رعـایت تاگ ـ بک در گوتای اصلی وجود ندارد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی آزمایشگاهی تاثیر  تاگ - بک بر کیفیت سیل آپیکالی دندانهای درمان ریشه شده بود.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تجربی و از نوع آزمایشگاهی بود. از 70 دندان تک کاناله تازه کشیده شده استفاده شد. تاج دندان ها قطع شد و کانال ریشه به روش "step-back" و به کمک گیتس گلیدن و رعایت Apical patency، آماده سازی شد. از هیپوکلریت سدیم 2.5 درصد به منظور شستشوی کانال استفاده گردید. دندان ها به 2 گروه 32 تایی آزمایشی تقسیم شدند. گروه اول با ایجاد تاگ ـ بک و گروه دوم بدون وجود تاگ ـ بک، در گوتای اصلی، به روش تراکم جانبی پرشدند. 2 گروه 3 تایی شاهد مثبت و منفی نیز در نظر گرفته شد. نمونه ها به مدت 3 روز در انکوباتور در رطوبت 100 درصد و دمای 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. سپس تمام سطح دندان ها به جز 2 میلی متر انتهای ریشه، توسط دو لایه لاک ناخن و یک لایه موم چسب پوشانده شد و دندانها به مدت یک هفته در متیلن بلو 2 درصد قرار داده شدند. سپس دندان ها در جهت طولی دو نیمه شدند و بیشترین میزان نفوذ خطی رنگ متیلن بلو به داخل کانال بوسیله استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی اولیه 8x توسط دو نفر جداگانه اندازه گیری و میانگین آن ثبت گردید. یافته ها به کمک آزمون T-student بررسی آماری شدند.یافته ها:میانگین نفوذ رنگ در گروه دارای تاگ ـ بک برابر 2.140±6.918 میلی متر و میانگین نفوذ رنگ در گروه بدون تـاگ - بک بـرابـر 1.929±8.110 میلی متر بـود. اختلاف بین این دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (0.02=P).نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه، وجود تاگ ـ بک در گوتای اصلی هنگام درمان ریشه باعث افزایش سیل آپیکالی می گردد. لذا توصیه می شود هنگام پرکردن کانال ریشه دندان، نسبت به ایجاد تاگ ـ بک در گوتای اصلی وقت و حوصله کافی صرف شود.

مقدمه: به دنبال تقاضای روز افزون افراد جهت داشتن ترمیم های فانکشنال، زیبا و نیز استفاده همزمان از مزایای ترمیم های آمالگام و کامپازیت، ترمیم های ترکیبی آمالگام - کامپازیت معرفی شدند. هدف از این مطالعه مقایسه اثر سه روش آماده  سازی سطح آمالگام بر استحکام در برابرشکست بین آمالگام و کامپازیت بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، بر روی30  دندان پره مولر مشابه و سالم فک بالای انسان، حفرات کلاس  IIمزیو باکال بگونه ای تراشیده شد که ضخامت مینای باکالی باقیمانده در همه نمونه ها 1 میلی متر باشد. نمونه ها به طور تصادفی به سه گروه ده تایی تقسیم و همه حفرات با آمالگام پر شدند. 24 ساعت بعد مینای نازک دیواره مزیوباکال تراشیده و سطح نمایان آمالگام به سه روش آماده سازی مختلف با کامپازیتTetric Ceram  پوشش یافت. در گروهA  وB  پس از اچ با اسید فسفریک به ترتیبScotchbond Multi-Purpose  و  One Coat Bondبکار رفت. در گروهC  پس از سندبلاست و اسیداچینگ از رزین آنفیلد Margin Bond 3M برای اتصال کامپازیت به آمالگام استفاده شد. در نهایت برای اندازه گیری استحکام در برابر شکست، نمونه ها در ماشین اینسترون تحت نیرویی، با زاویه 45 درجه و سرعت کراس هدmm/min  1 قرار گرفتند. محل شکستگی از لحاظ موقعیت آن نسبت بهCEJ  و نوع شکستگی (ادهزیو - کوهزیو - ترکیبی) بررسی شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک عامله و دانکن مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: مقادیر میانگین استحکام در برابر شکست سه نوع روش، تفاوت معنا داری داشت(P=0.02) . گروه C  دارای بالاترین و گروه  B دارای کمترین مقدار استحکام در برابر شکست بودند. در هر سه گروه بیشترین نوع شکست از نوع ادهزیو و در بالای CEJ روی داد.نتیجه گیری: بالاترین مقادیر میانگین استحکام در برابر شکست در نمونه هایی که آمالگام سند بلاست شده و سپس از رزین آنفیلد استفاده شد، بدست آمد که با گروه ادهزیو Scotchbond Multi-purpose تفاوت معنادار نداشت، اما با گروهOne Coat Bond  تفاوت معناداری داشت.

مقدمه: یکی از مراحل مهم در ساخت ترمیم های ثابت، آماده سازی دای استونی است، که در حقیقت کپی دندان تراش خورده می باشد و باید حداکثر تطابق را در کپی سازی دندان تراش خورده داشته باشد. دای گچی هنگام مومکاری ممکن است توسط قلم های مربوطه خراشیده شده و از دقت کار بکاهد. جهت سهولت کار از میکروفیلم که نوعی لوبریکنت است به عنوان جدا کننده بر روی سطح دای استفاده می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر جدا کننده دای (میکروفیلم) در شرایط مختلف استفاده، بر سختی سطح دای گچی است.مواد و روش ها: با استفاده از لوله های ساخته شده از PVC، 40 دای با قطر 2 و ارتفاع 1 سانتیمتر از گچ type IV dental stone Extra hard ساخت کشور آمریکا طبق دستور کارخانه سازنده ساخته شد. پس از 24 ساعت نگهداری در شرایط اطاق برای رسیدن به حداکثر استحکام فشاری خشکی نهایی، دای ها به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند و به ترتیب زیر مورد استفاده قرار گرفتند:1- گروه کنترل (بدون استفاده از میکروفیلم)2- گروه A (10 دقیقه غوطه وری سازی در میکروفیلم)3- گروه B (غوطه ور کردن در میکروفیلم به مدت 10 دقیقه و 12 ساعت نگهداری)4- گروه C (غوطه ور کردن در میکروفیلم به مدت 10 دقیقه و 24 ساعت نگهداری)سختی سنجشی با زمان نفوذ 5 ثانیه و 25 گرم برای همه نمونه ها تکرار شد و عدد سختی بدست آمده از چهار گروه مورد آنالیز آماری از نوع آنالیز واریانس یکطرفه، آزمون های چندگانه دانت و توکی و کراسکال والیس قرار گرفت. در آزمون ها سطح معنی دار 5% مدنظر بود.یافته ها: بهترین میانگین سختی سطحی مربوط به گروه کنترل (12.5±77.8) و پس از آن گروه A با 10 دقیقه غوطه ور سازی در میکروفیلم (7.4±41.1) سپس گروه B با غوطه ور کردن در میکروفیلم به مدت 10 دقیقه و 12 ساعت نگهداری (5.9±30.7) و در نهایت غوطه ور کردن در میکروفیلم به مدت 10 دقیقه و 24 ساعت نگهداری (2.5±22) بود. آنالیز آماری ANOVA نشان داد که بین 4 گروه اختلاف معنی داری وجود دارد (P=0.001). آزمون دانکن در مقایسه هر گروه با گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان داد (P=0.001). با آزمون توکی گروه ها با هم مقایسه شدند که فقط گروه B و C اختلاف معنی داری با هم نداشتند.نتیجه گیری: در محدوده این مطالعه نتایج زیر بدست آمد:افزودن میکروفیلم به دای استونی باعث کاهش قابل ملاحظه و معنی دار سختی سطحی دای شد.آغشته کردن میکروفیلم تا 12 ساعت کاهش قابل ملاحظه ای در مقدار سختی سطحی را نشان داد.بین زمان های 12 و 24 ساعت پس از استفاده از میکروفیلم تفاوتی در سختی سطحی دای استونی ایجاد نشد.

مقدمه: کانسرهای دهانی و فارنژیال حدود 4% بدخیمی ها را شامل می شود. یکی از روش های درمانی این بیماران علاوه بر جراحی و شیمی درمانی، رادیوتراپی است. رادیوتراپی ناحیه سر و گردن خود می تواند با تاثیر بر مخاط ها عوارضی را ایجاد نماید. با توجه به اینکه تمام بیمارانی که تحت رادیوتراپی سر و گردن قرار می گیرند دچار عوارض دهانی می شوند لذا بر آن شدیم تا با انجام این مطالعه تاثیر دوزاژ مختلف اشعه را در شدت ایجاد عوارض ناشی از آن برروی لثه و مخاط دهان بیماران بررسی کنیم.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی - تحلیلی بر روی 30 بیمار مبتلا به کانسرهای ناحیه سر و گردن مراجعه کننده به بخش رادیوتراپی بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شد. روش جمع آوری داده ها شامل: مصاحبه، معاینه کلینیکی و بررسی پرونده های پزشکی بیماران بود. داده ها در فرمهای مربوط ثبت شدند. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون های Cochran, MANOVA و GLM و به کمک نرم افزار SPSSV.11.5 انجام گردید.یافته ها: بین بروز سوزش مخاط دهان، زخم و موکوزیت با افزایش دوز اشعه ارتباط معنی داری مشاهده شد (P=0.00). اما در مورد بروز کاندیدوزیس، ANUG و پرلش این ارتباط وجود نداشت. اندکس پریودنتال (PI) و اندکس ژنژیوال (GI) و اندکس خونریزی لثه ای (PBI) افزایش را نشان دادند ولی به علت کوتاه بودن زمان مطالعه تغییری در میزان تحلیل لثه بیماران مشاهده نشد. همچنین به علت رعایت بهداشت دهانی مناسب تر بیماران از میزان پلاک اندکس (PlI) در طی مراحل درمان کاسته شد.نتیجه گیری: عوارض دهانی ناشی از رادیوتراپی با افزایش میزان دوز اشعه رابطه مستقیم دارد، به طوری که هرچه بر میزان دوز اشعه اضافه شود، شدت عوارض ناشی از آن نیز بیشتر می گردد. با توجه به عدم بروز برخی عوارض در بیماران نظیر ANUG و پرلش انجام مطالعه ای با صرف زمان طولانی تر توصیه می گردد.

مقدمه: بیماری تالاسمی جز اختلالات مادرزادی می باشد که در آن نقص در سنتز یک یا بیش از یکی از زنجیره های هموگلوبین دیده می شود. تظاهرات دهانی، صورتی متعددی مانند جلوزدگی ماگزیلا، مال اکلوژن شدید، اپن بایت، پهن شدن پل بینی، بیرون زدگی لب بالا و گلوسیت در این افراد مشاهده شده است. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت سلامت دهان و دندان در کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز درمانی تالاسمی بیمارستان فوق تخصصی دکتر شیخ مشهد بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 165 بیمار شامل 97 پسر و 68 دختر مبتلا به تالاسمی ماژور تحت پوشش انجمن تالاسمی استان خراسان مورد معاینه دهان و دندان قرار گرفتند. متغیرهای مورد مطالعه سن، جنس، پوسیدگی دندانها و وضعیت لثه بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون هایChi-square  و T-test و آنالیز واریانس یکطرفه استفاده گردید.یافته ها: میانگین DMFT در کل افراد مورد مطالعه 0.29±3.6 بود و بیشترین میزان آن در گروه سنی بالای 18 سال مشاهده گردید (3.28 ±6.31). در این مطالعه 28.2% افراد دارای 0=DMFT و 34.4% دارای0=dmft (Caries free) بودند. در این بررسی 64.8 % افراد دارای لثه نرمال از نظر کلینیکی و 33% دارای علایم ژنژیویت و 1.8% دارای پریودنتیت بودند.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالا پوسیدگی دندانی و بیماریهای لثه ای در مبتلایان به تالاسمی، نیاز به اقدامات پیشگیری، آموزش و درمان های دندانپزشکی جهت این افراد مورد نیاز می باشد.

مقدمه: پوسیدگی های دندانی به عنوان شایع ترین بیماری عفونی در طول تاریخ شناخته شده اند. یکی از تکنیک های موثر برای دسترسی بهتر به ضایعات کلاس پنج، مینی فلپ است. هدف ما از این مطالعه، مقایسه شاخص های پریودنتال بعد از ترمیم های کلاس پنج، کامپازیت و گلاس آینومر با روش مینی فلپ می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی - بالینی برروی 30 دندان پره مولر در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی با پوسیدگی کلاس پنج که لبه لثه ای این پوسیدگی ها حداکثر mm 1 جینجیوالی تر از لبه آزاد لثه بود انجام شد. در مزیال و دیستال دندان و در حد لثه چسبنده دندان مورد نظر 2 برش داده شد و بعد تهیه حفره کلاس پنج معمولی انجام شد. سپس دندانها به دو گروه 15 تایی تقسیم شدند. گروه اول توسط گلاس آینومر نوری LC II Fuji و گروه دوم توسط رزین کامپازیت هلیومولار ترمیم شدند. بیماران 1، 3 و 6 ماه بعد از ترمیم از لحاظ شاخصهای لثه ای (GI)، شاخص خونریزی (BI)، شاخص پلاک (PLI)، عمق متوسط پاکت (PPD) و سطح چسبندگی کلینیکی (CAL) مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج بدست آمده توسط T-Test آنالیز شدند.یافته ها: مقایسه میانگین شاخصهای پریودنتال قبل و بعد از ترمیم بوسیله گلاس آینومر نشان داد که این اختلاف فقط در مورد BI بین زمان ترمیم و 6 ماه بعد از ترمیم معنی دار می باشد. مقایسه میانگین شاخص های پریودنتال قبل و بعد از ترمیم بوسیله کامپازیت نشان داد که این اختلاف در مورد شاخص های  PPDو CAL بین زمان صفر و تمامی زمان های 1، 3و 6 ماه بعد از ترمیم معنی دار می باشد. برای مقایسه بهتر شاخص ها بین دو گروه کامپازیت و گلاس آینومر، ∆ یا میزان تغییر شاخص های مختلف در زمان های 1، 3 و 6 ماه بعد از ترمیم بررسی شد و نشان داد که بجز دلتای  بین زمان ترمیم تا 6 ماه بعد از ترمیم در دو گروه، اختلاف در مورد شاخص های  PPD و CAL در تمامی زمان ها معنی دار می باشد.نتیجه گیری: شاخص های پریودنتال در لثه مجاور به حفرات ترمیم شده توسط گلاس آینومر نشانگر تطابق بیشتر این ماده با لثه نسبت به کامپازیت می باشد.

مقدمه: عوامل متعددی بر توزیع تنش و استحکام شکست دندان های بازسازی شده با پست و کور تاثیر دارد. یکی از مهم ترین این عوامل میزان نسج باقی مانده دندان بالای مارجین تراش می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر ایجاد فرول از طریق افزایش طول تاج کلینیکی بر روی استحکام شکست دندانهای معالجه ریشه شده می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی – آزمایشگاهی برای اجرای طرح، 24 دندان پره مولر دوم پایین انتخاب شدند و تاج تمام آنها به اندازه ای قطع شد تا میزان ریشه باقیمانده 15 میلی متر باشد. سپس به صورت تصادفی به دو گروه 12 تایی تقسیم و درمان ریشه شدند. در گروه اول، برای دندانها بدون ایجاد فرول، پست و کور و کراون تمام فلزی ساخته شد. در گروه دوم با بر هم زدن نسبت مطلوب تاج به ریشه به اندازه 2 میلیمتر فرول طراحی شد و سپس پست و کور و کراون فول متال ساخته شد. در نهایت در هر گروه، بر روی 7 دندان نیروی فشاری با سرعت 1 میلیمتر در دقیقه و با زاویه 150 درجه نسبت به محور طولی دندان در مارجینال ریج مزیال و بر روی 5 دندان دیگر نیروی فشاری با همان ضربه و زاویه، در نوک کاسپ باکال اعمال شد تا زمانی که دندان ها دچار شکست شدند. سپس برای تحلیل داده ها، از آزمون های T-student، و آزمون کی دو و آنالیز واریانس دو عاملی استفاده شد.یافته ها: 1- اختلاف آماری معنی داری در میانگین نیروی شکست بین گرو ه های فرول دار و بدون فرول وجود دارد(P<0.001) .2ـ اختلاف آماری معنی داری در میانگین نیروی شکست موقعی که نیرو از نوک کاسپ باکال و مارجینال ریج مزیال اعمال می شود، وجود نداشت.نتیجه گیری: با قرار دادن 2 میلی متر فرول عاجی در بالای مارجین تراش دندان های پره مولر دوم پایین و بازسازی با پست و کور ریختگی، علی رغم از بین رفتن نسبت مطلوب طول تاج به ریشه کلینیکی، می توان استحکام شکست این دندان ها را به میزان قابل توجهی بالا برد.

مقدمه: قدرت گیر روکش ساخته شده بر روی دندان یا پایه بریج از مسایل مهم در دندانپزشکی است. یکی از عوامل موثر در قدرت گیر، نوع سمان و ارتباط آن  با ماده سازنده کور می باشد. هدف از این مطالعه با توجه به مصرف زیاد یکی از مواد سازنده کور که نوعی کامپوزیت چسبنده مخصوص تحت عنوان تجاری Core Max II است، تعیین میزان گیر روکشهای سمان شده با زینک فسفات، گلاس یونومر و رزینی بر روی کور ساخته شده از این ماده و مقایسه قدرت گیر سه سمان فوق می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی مداخله گر بر روی 90 دای یکسان ساخته شده از Core Max II روکش هایی از آلیاژ Silver cast ساخته شد و دای ها به صورت تصادفی به 3 گروه 30 تایی تقسیم شدند و در هر گروه روکش ها بر روی دای ساخته شده از Core Max II با یکی از سمان های زینک فسفات (Harward)، گلاس یونومر (Fugi GC) و پاناویا (Kurary) F سمان شدند. نتایج بدست آمده حاصل از تست کشش در دستگاه اینسترون بوسیله نرم افزار SPSS V. 11.5 آنالیز شدند. در این مطالعه از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و توکی استفاده شد (0.05=a).یافته ها: بر اساس آنالیزهای کمی بین سه سمان گلاس یونومر، زینک فسفات و پاناویا F  از نظر میزان گیر اختلاف معنی دار بود (0.001=P). بیشترین میانگین گیر برای سمان گلاس یونومر و کمترین برای زینک فسفات بدست آمد. در بررسی نوع شکست، در پاناویا F بیشترین شکست از نوع Cohesive در کور بود (80%) که موید گیر بیشتر بین کور و سمان و روکش می باشد، در حالی که این شکست در گلاس یونومر 26.7% از کل شکست را شامل می شد و در زینک فسفات شکست Cohesive در کور وجود نداشت.نیجه گیری: بر اساس این مطالعه بهترین سمان از نظر گیر زمانی که کور از کامپوزیت چسبنده کورماکس II ساخته می شود سمان رزینی پاناویا F می باشد و پس از آن سمان گلاس یونومر قرار دارد.

مقدمه: تغذیه بیماران بی دندان و تامین رژیم غذایی آنها به نحوی که بتوانند نیازهای غذایی بدن خود را تامین نمایند در ارایه پروتز کامل باید همواره مدنظر باشد و هدف از ارایه این پژوهش، سنجش سطح سرمی آهن و اسیدفولیک در بین تعدادی از مراجعه کنندگان به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی مشهد، قبل و بعد از دریافت پروتزهای جایگزین و بررسی تغییرات سطح سرمی آنها است.مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای، افراد مورد بررسی 30 نفر از مراجعین به بخش پروتز بودند که شامل 17 زن و 13 مرد بود.  ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای استاندارد شده مشتمل بر دو بخش بود که بخش نخست حاوی اطلاعات فردی و بخش دوم شامل جدولی بود که اطلاعات مربوط به سطح اولیه و ثانویه آهن و اسیدفولیک در سرم، در آن مشخص شده بود. سطح اولیه آهن و اسید فولیک بعد از طی مدت 3 ماه دوره بی دندانی و سطح ثانویه نشانگر سطح سرمی این دو، سه ماه پس از تحویل پروتز کامل (دندان مصنوعی) به آنها بود. سپس برای بررسی آماری از آزمون های تی زوجی و تی مستقل استفاده شد.یافته ها: ارزیابی اطلاعات حاصله از جمعیت مورد مطالعه که میانگین سنی آنها 52.6 سال بود، بیانگر پایین بودن سطح سرمی آهن و اسیدفولیک در این افراد به نسبت افراد نرمال، چه در نمونه گیری اولیه و چه در نمونه گیری ثانویه بود. همچنین تغییرات سطح ثانویه آهن نسبت به سطح اولیه آن کاهش قابل ملاحظه ای را نشان نداد در حالی که این کاهش در مورد اسید فولیک معنی دار بود (0.003 P=). مطالعه این تغییرات بر حسب تفاوت جنس نیز تنها تفاوت معنی داری را در میزان سرمی آهن نشان داد (0.012 (P=. در حالیکه در مورد اسید فولیک تفاوتی در میزان کاهش ثانویه بین مرد و زن وجود نداشت.نتیجه گیری: قرار دادن پروتزهای جایگزین در افراد بی دندان نتوانسته تاثیری در اصلاح رژیم غذایی آنها ایجاد نماید. به همین دلیل بهتر است که این بیماران در هنگام تحویل پروتز، جهت اصلاح رژیم غذایی با مکمل ها و سایر مواد، آموزش ببینند و یا دوره های کنترل، از لحاظ سلامت و تغذیه در نظر گرفته شود.

مقدمه: روش اجزا محدود یکی از روش های دقیق جهت درک پاسخ های دندان به نیروهای ارتودنتیک است. در این مطالعه، بوسیله این روش PDL دندان های قدامی ماگزیلا (سانترال، لترال، کانین) به هنگام اعمال نیروی اینتروزیو مورد تحلیل قرار گرفت. هدف تحقیق حاضر تعیین تنش ایجاد شده در PDL دندان های قدامی هنگام اعمال نیروی اینتروزیو بین لترال و کانین ماگزیلا می باشد.مواد و روش ها: جهت این تحقیق توصیفی، تصاویر دو بعدی دندانهای مورد نظر (سانترال، لترال، کانین) از فک بالا توسط نرم افزار Solid works تبدیل به تصاویر سه بعدی گردید. سپس PDL و استخوان آلوئول، اطراف دندانها ایجاد شد. دندانهای قدامی روی قوس ایده آل با Tip و Torque مناسب قرار گرفت و در سطح لبیال آنها سیم چهارگوش با اتصال Rigid به دندانها قرار داده شد. این مدلها توسط نرم افزار MSC-NASTRAN تبدیل به مدل اجزا محدود گردید. سپس روی سیم متصل به دندانها بین لترال و کانین نیروی اینتروزیو 35 گرمی اعمال گردید و نرم افزار MSC-PATRAN آن را تحلیل کرد.یافته ها: هنگام اعمال نیروی اینتروزیو بین لترال و کانین حداکثر استرس در PDL لترال (N/mm2 103×4.23) و حداقل آن در PDL سانترال (N/mm2 106×2.02) می باشد.نتیجه گیری: هنگام اعمال نیروی اینتروزیو بین لترال و کانین حداکثر تنش در PDL دندان لترال ناحیه آپکس و حداقل تنش در PDL دندان سانترال 3/1  آپیکال دیده می شود.

مقدمه: جایگزینی دندان های از دست رفته با ایمپلنت های دندانی تاخیری یک روش درمانی پذیرفته شده و استاندارد است. بهرحال تاکنون مطالعه ای در رابطه با ارزیابی درمان ایمپلنت های فوری با شرایط مطالعه حاضر انجام نشده است. بنابراین هدف از انجام این مطالعه:ارزیابی امکان جایگذاری ایمپلنت های دندانی در داخل حفرات کشیده شده دندانی بلافاصله بعد از کشیدن دندان بدون استفاده از مواد پیوندی و با استفاده از غشاء محافظ بیولوژیک ارزیابی کلینیکی درمان بعد از جایگذاری فوری ایمپلنت ها با این روش ارزیابی تغییرات در عمق و پهنای دیفکت های حول ایمپلنت ها همچنین تغییرات فاصله کاوراسکرو تا کرست استخوان بعد از جایگذاری فیکسچرها و ارزیابی کارآیی این روش در حفظ ارتفاع و پهنای ریج آلوئول است.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که از نوع قبل و بعد بود، تعداد 5 ایمپلنت در 3 بیمار بلافاصله پس از کشیدن دندانها جایگذاری شدند ایمپلنت ها از نوع پوشش دار هیدروکسی آپاتاتیت ساخت کارخانه Dyna بودند. پارمتراهای زیر در ابتدا و در مرحله دوم جراحی در 6 نقطه دور هر ایمپلنت اندازه گیری شدند: عمق و پهنای دیفکت های دور ایمپلنت و فاصله کاوراسکرو تا کرست. سپس نقش پارامترهای ابتدای مطالعه روی فرم نهایی دیفکت ها با استفاده از آزمون های آماری t زوج شده و رگرسیون چندگانه مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: عمق و پهنای دیفکت ها به ترتیب mm 3.4 (90%) و mm 1.8 (94.5%) بهبودی نشان دادند. بهبودی در پهنا و عمق دیفکت ها ارتباط منفی با پهنا و عمق اولیه دیفکت ها داشت. بعلاوه فاصله کاوراسکرو تا کرست در ابتدا اثر قابل توجهی در کاهش پهنای دیفکت در فاز دوم جراحی داشت. ثبات اولیه در مرحله اول جراحی یک اثر مثبت و قابل توجهی بر روی عمق باقیمانده دیفکت در مرحله دوم جراحی داشت اگر چه اثرش بر روی پهنای دیفکت مثبت بود اما از نظر آماری قابل توجه نبود. مکانهایی با ثبات اولیه، یک کاهش ده برابری در فاصله کاوراسکرو تا کرست از خود نشان دادند که از نظر آماری معنادار نبود (0.064=P).نتیجه گیری: جایگذاری فوری ایمپلنت های Dyna از نظر بالینی از موفقیت قابل پیشگویی برخوردار است. بعلاوه ثبات اولیه ایمپلنت ها در اینچنین مکان هایی اگر چه ضروری به نظر نرسید اما برای سهولت پر شدن دیفکت های دور ایمپلنت مهم به نظر می رسد. 

مقدمه: چرخش شدید تک دندانی یکی از انواع مالپوزیشن های دندانی است که سبب ایجاد ظاهری نازیبا و گاهی همراه با تداخلات اکلوزالی می باشد.شرح مورد: پسر ده ساله ای با چرخش شدید نود درجه ای ثنایای میانی سمت راست فک بالا و کمبود فضا به دانشکده دندانپزشکی مشهد ارجاع شده بود. در ابتدا با استفاده از یک پلاک متحرک ارتودنسی فضای کافی برای چرخش دندان ایجاد گردید و سپس با استفاده از فنر ویپ چرخش دندان اصلاح شد. پس از تصحیح چرخش پلاک رتینشن در یک بازه طولانی به منظور کاهش احتمال ریلاپس دندان استفاده گردید.نتیجه گیری: ترکیبی از فنر ویپ و پلاک متحرک ارتودنسی می تواند در درمان دندان های چرخیده استفاده گردد. درمان زود هنگام این دندانهای چرخیده ظاهر فرد را بهبود بخشیده و همچنین احتمال صدمه به دندانها و نسوج نگهدارنده آنها را هم کاهش می دهد.