مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1383 | دوره:28 | شماره:2-1 |تعداد مقالات:21

مقدمه: روشهای زیادی برای خواندن سفالوگرام وجود دارد. در تحقیق حاضر- که برای اولین بار در ایران و در مشهد صورت گرفت- هدف تهیه تمپلیت جانبی و خلفی- قدامی برای مردان دارای اکلوژن نرمال و نهایتا استفاده از آنها در تشخیص و طرح ریزی درمان بیماران نیازمند به درمانهای ارتدنسی- جراحی بود. مواد و روش ها: در این تحقیق از بین دانشجویان پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد تعداد 31 مرد جوان که در محدوده سنی 19 تا 25 سال و با میانگین سنی 21.3 سال قرار داشتند و شرایط تحقیق را دارا بودند انتخاب و پس از تشکیل پرونده و تهیه قالب مطالعه، از آنها سفالوگرام جانبی و خلفی- قدامی در وضعیت استقرار سر در حالت طبیعی تهیه و آنالیزهای سفالومتری صورت گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار PE2 وارد کامپیوتر شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS و آزمون Student t-test استفاده شد. یافته ها: حاصل این تحقیق استخراج دو تمپلیت برای بالغین، یکی برای ارزیابی جمجمه در جهت نیمرخ و دیگری برای ارزیابی آن در جهت خلفی- قدامی است. نتیجه گیری: استفاده از تمپلیت روشی سریع و با اطمینان بالا در تشخیص و طرح ریزی درمان ارتدنسی است و تمپلیتهای این مطالعه، که در صورت سفارش برای شما ارسال خواهد شد، میتوانند برای این منظور در بالغین مورد استفاده واقع شوند.

مقدمه: هدف از این مطالعه سنجش میزان اهمیت به اهداف اخذ و ثبت سوابق پزشکی- دارویی بیماران از سوی دندانپزشکان و تعهد آنها نسبت به اقدام اصولی در این رابطه است. مواد و روش ها: روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی است و جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه براساس مقیاس چهار رتبه ای لیکرت با تعیین درجه پایایی و روایی ابزار سنجش مستندات موجود در اداره نظارت بر درمان دندانپزشکی مشهد 345 نفر بوده که نمونه با روش اندازه گیری تصادفی ساده در قالب اعداد تصادفی به تعداد 80 نفر انتخاب گردید و برای تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از فنون آماری از جمله کای اسکور و آزمون t و آزمون رتبه های علامت دار ویلکاکسون و .... استفاده شده است. یافته ها: 1.دندانپزشکان نسبت به اهداف اخذ سابقه پزشکی- دارویی بیماران اهمیت کمی قائلند. 2. دندانپزشکان نسبت به اهداف ثبت سابقه پزشکی- دارویی بیماران، اهمیت بالاتر از متوسط قائلند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق، می توان چنین استنتاج نمود که دندانپزشکان از یک سو نیازمند به آموزش مداوم نسبت به الزامات حرفه خود می باشند و از سوی دیگر وجود مدیریت کارآمد بر نظام نظارتی ضرورت دارد.

مقدمه: هدف از این مطالعه اندازه گیری شیوع تغییرات فیزیولوژیک و پاتولوژیک مخاط دهان در دانش آموزان مدارس راهنمایی پسرانه مشهد بود. مواد و روش ها:  برای تسهیل در به دست آوردن ثبت اطلاعات پرسشنامه ای تهیه گردید و مجموعاً 300 دانش آموز مدارس راهنمایی با محدودة سنی 17-10 سال به صورت تصادفی انتخاب و معاینه شدند. در این مطالعه شیوع تقریبا بیست تغییر مخاطی را اندازه گیری نمودیم. یافته ها: گرانولولهای فوردایس با شیوع 50.4 درصد، ضایعات قرمز تحریکی با شیوع 18.3 درصد و زبان جغرافیایی با شیوع 13.6 درصد به ترتیب شایعترین تغییرات فیزیولوژیک و پاتولوژیک مخاط دهان و زبان بودند. نتیجه گیری: در این مطالعه تغییرات فیزیولوژیک مخاط دهان در مقایسه با تغییرات پاتولوژیک از شیوع بالاتری برخوردار بودند ولی هیچکدام در زمان معاینه نیاز به درمان نداشتند و تنها مساله مهم تشخیص افتراقی این تغییرات بود.

مقدمه: دیابت یکی از شایع ترین بیماریهای اختلال متابولیک است و افزایش گلوکز خون باعث اختلال در کار سلولهای نوتروفیل می گردد. شیوع و شدت بیماریهای پریودنتال نیز در بیماران دیابتی بیش از بیماران غیردیابتی گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین دیابت، اختلال در فانکشن سلولهای پلی مورفونکلئر و تخریب انساج پریودنتال، پی ریزی گردید. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع موردی شاهدی بوده و در این مطالعه تعداد 53 نفر که 22 نفر مبتلا به دیابت IDDM، 21  نفر مبتلا به دیابت نوع NIDDM و 10 نفر نیز از افراد سالم بودند، شرکت داده شدند. بیماران مبتلا از مرکز دیابت و به تعداد مساوی از نظر جنس معرفی شدند. مدت ابتلاء به بیماری حداقل 4 سال بوده است. فاکتورهای مورد مطالعه در این افراد عبارت بودند از فاگوسیتوز نوتروفیلها با استفاده از تست NBT، قندخون، پلاک اندکس، اندازه گیری عمق پاکت، اندکس خونریزی، تحلیل استخوان با استفاده از رادیوگرافی OPG. با استفاده از آزمونهای آنالیز واریانس یکطرفه، چند متغیره و همچنین تست Tukey یافته ها تجزیه و تحلیل گردید و از روش ضریب همبستگی پیرسون جهت تعیین ارتباط پارامترهای پریودونتال با کنترل دیابتیک و طول مدت دیابت استفاده شد. یافته ها: از لحاظ قندخون هر دسته بیماران دیابتی دارای FBS بالاتری نسبت به گروه شاهد بودند و این تفاوت معنی دار بود (P<0.0001). شاخص پلاک در گروه NIDDM نسبت به گروه کنترل بالاتر بوده و این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود. بین بیماران NIDDM و گروه کنترل اختلاف معنی دار وجود داشت (P=0.002). تخریب استخوان گروه NIDDM نسبت به گروه شاهد و IDDM بیشتر بود که از لحاظ آماری معنی دار بود. فانکشن نوتروفیل ها در گروه IDDM نسبت به گروه NIDDM و کنترل به طور معنی داری ناقص تر بود .(P=0.011) نتیجه گیری: با نتایج بدست آمده از این تحقیقات می توان ادعا نمود که در بیماران دیابتیک، بیماریهای پریودنتال با گذشت سن و با توجه به وجود شرایط مناسب برای باکتریهای موجود در پلاک باکتریال، از شدت بیشتری برخوردار هستند. در صورتی که بتوانیم در این بیماران میزان قندخون و پلاک باکتریال را تحت کنترل در آوریم می توانیم از پیشرفت بیماریهای پریودنتال جلوگیری کنیم.

مقدمه: یکی از مسائل مهم در مراحل لابراتوری ساخت روکش و بریج آماده کردن مدل مومی میباشد. یک روکش زمانی دارای پیش آگهی مناسب که فاصله مارژین از خط خاتمه تراش حداقل باشد که به تطابق لبه الگوی مومی بستگی دارد. از آنجائیکه تمام مطالعات بر روی تغییرات لبه الگوی مومی پس از خروج الگو از روی مدل کار بوده است. در این مطالعه چگونگی انطباق لبه موم براساس تغییر عوامل زمان و دما و نوع موم بدون برداشتن الگوی مومی از روی مدل بررسی شده است. هدف از این مطالعه، بررسی نیاز به انطباق مجدد لبه الگوی مومی با خط خاتمه تراش پس از چند ساعت نگهداری در دماهای متفاوت با دو نوع موم نرم و سخت می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله گرانه موازی، 30 الگوی مومی بر روی 30 مدل به شکل مخروط ناقص از جنس برنج به روش غوطه ور سازی مدل درون موم مذاب در دستگاه ذوب موم و قالبگیری با یک کلاهک برنجی ساخته شدند. مدلهای برنجی به ابعاد 6 میلیمتر × 6 میلیمتر و زاویه تقارب 8 درجه و عرض شولدر 1 میلیمتر تهیه گردیدند. در این تحقیق از دو نوع موم، موم سخت (رامین) و موم نرم (رنفرت) در32oC  و)23 oC در حمام آب (C6 Lauda و)8 oC در یخچال) استفاده شد و زمانهای نگهداری 2 ساعت، 5 ساعت و 22 ساعت برای دمای 32oC و23 oC و زمان 22 ساعت برای8 oC در نظر گرفته شد. سپس در سه نقطه مشخص روی مدل فلزی، فاصله لبه الگوی مومی از پله مدل (شولدر) با کمک میکروسکوپ الکترونی با بزرگنمایی200 برابر اندازه گیری شد. داده ها با آنالیز واریانس سه عاملی، یک عاملی و تست دانکن با احتمال 95% بررسی آماری شدند. یافته ها: 1) میانگین تغییرات موم نرم در فاصله 2-0 ساعت بیشترین مقدار را نشان داد (4.52 ± 15.23) و بیشترین تغییرات در موم سخت در فاصله 5-2 ساعت (0.67 ± 1.23) مشاهده شد. 2) موم نرم تغییرات بیشتری در دماهای32 oC  در مقایسه با دمای 8oC در زمان 22-0 ساعت نشان داد . (p=0.012<0.05) 3) تغییرات لبه الگوی مومی در موم سخت حتی بعد از 22 ساعت بین دماهای23oC و32 oC و8 oC اختلاف معنی داری نشان نداد . (P-Value=0.9) نتیجه گیری: 1) بهترین دمای نگهداری برای موم نرم، دمای یخچال است. 2) بهترین موم جهت انطباق لبه الگوی مومی با مدل، موم سخت می باشد. 3) تغییرات لبه الگوی مومی در موم سخت حتی بعد از 22 ساعت از نظر کلینیکی قابل توجه نبوده است.

مقدمه: کراس بایت های قدامی و خلفی بیشتر از سایر مال اکلوژن ها در بیماران ارتودنسی مشاهده می گردند. هدف از این تحقیق تعیین میزان شیوع کراس بایتهای قدامی و کراس بایتهای خلفی یک طرفه و دو طرفه در دانش آموزان دبستانی و دبیرستانی شهر مشهد و همچنین مقایسه آنها با یکدیگر بود. مواد وروش ها: این تحقیق مقطعی (Cross Sectional) ، و روش جمع آوری اطلاعات مشاهده ای (بصورت معاینه مستقیم) با استفاده از فرم اطلاعاتی بود که توسط یک نفر متخصص ارتودنسی (مجری طرح) انجام گرفت. در این پژوهش، 2956 دانش آموز شامل 2050 دانش آموز دبستانی(1030 پسر و 1020 دختر) بین سنین 12-7 سال و همچنین 906 دانش آموز دبیرستانی شامل (490 پسر و 416 دختر) در محدوده سنی 18-15 سال و به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه  ای (Random Cluster Sampling) از مناطق هفت گانه آموزش و پرورش شهر مشهد انتخاب شدند. بررسی و تجزیه داده ها با نرم افزار آماری SPSS انجام شد و در بررسیهای آماری از آزمون دقیق فیشر در جدولهای توافقی دو در دو(Fisher exact test in two by two cross tabulations) برای تحلیل داده های گسسته استفاده شد. یافته ها:  -1شیوع کراس بایت خلفی در دختران دانش آموز دبستانی 6.9% و دبیرستانی 5.2% که در دبستانی و تفاوت بین آنها معنی دار بود .(P=.000) 2- شیوع کراس بایت خلفی در پسران دانش آموزان دبستانی 7.8% و دبیرستانی 8.4% که در دبیرستانی بیشتر از دبستانی ولی تفاوت بین آنها معنی دار نبود. 3- شیوع کراس بایت خلفی در دختران دانش آموزان دبستانی 6% و دبیرستانی 1.4% که در دبستانی بیشتر از دبیرستانی و تفاوت بین آنها معنی دار بود. (P=0.000) 4- شیوع کراس بایت خلفی دو طرفه دبستانی 0.87% و دو طرفه دبیرستانی 1.6%، یک طرفه دبستانی 6% و یک طرفه دبیرستانی 3.5% و تفاوت در نوع یک طرفه معنی دار بود. (P=0.006)  -5در کل، کراس بایت قدامی در دانش آموزان دبستانی 6.5% و در دانش آموزان دبیرستانی 5.4% بود و تفاوت بین آنها معنی دار نبود.  -6شیوع کراس بایت قدامی در پسران دانش آموز دبستانی 7.8% و دبیرستانی 8.6% بود ولی تفاوت بین آنها معنی دار نبود.  -7شیوع کراس بایت قدامی در دختران دانش آموز دبستانی 5.3% و دبیرستانی 0.48% بود و تفاوت بین آنها معنی دار بود. (P=0.002) نتیجه گیری: در این بررسی کراس بایت خلفی و قدامی در دانش آموزان دبستانی بیشتر از دبیرستانی بود. کراس بایت یک طرفه در دانش آموزان دبستانی بیشتر از دانش آموزان دبیرستانی و تفاوت بین آنها معنی دار بود. کراس بایت خلفی دوطرفه در پسران دبیرستانی افزایش و در دختران کاهش یافته بود. کراس  بایت قدامی و همچنین خلفی در دختران دبیرستانی نسبت به دبستانی به طور معنی داری کاهش داشته ولی در پسران دانش آموز دبیرستانی افزایش داشت.

مقدمه: در پایان یک درمان ارتدنسی وجود هماهنگی بین ابعاد مختلف صورت حائز اهمیت فراوان است. ایجاد هر گونه تغییر در ارتفاع صورت، تغییراتی را در سایر ابعاد سبب می شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین ارتفاع 3/1 تحتانی صورت با طول قواعد ماگزیلا و مندیبل و مقایسه آن با نتایج مطالعات انجام شده قبلی است. مواد و روش ها:  در این مطالعه 38 عدد سفالوگرام جانبی مربوط به دانش آموزان دختر و پسر سالهای سوم و چهارم دبیرستانهای با دامنه سنی 16 تا 19 سال ساکن مشهد با میانگین سنی 17 سال انتخاب و به روش استاندارد ترسیم شد. این افراد دارای رابطه اکلوزال و نیمرخ قابل قبول، رابطه مولری و کانینی کلاس I و اورجت و اوربانیت مطلوب بودند. داده ها توسط نرم افزار PE2 وارد رایانه گردید و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون T-students استفاده شد. یافته ها: بعد از بررسی، نتایج زیر بدست آمد:• رابطه بین ارتفاع 3/1 تحتانی صورت با طول قاعده مندیبل و طول مندیبل براساس معیارهای آنالیز هاروولد معنی دار بود. • بین طول ماگزیلا و طول قاعده قدامی جمجمه با ارتفاع3/1 تحتانی صورت ارتباط معنی داری وجود نداشت. • بین طول قاعده ماگزیلا براساس آنالیز هاروولد با ارتفاع3/1 تحتانی صورت رابطه ای وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به این مطالعه می توان نتیجه گرفت که طول قاعده فک پایین با ارتفاع3/1 صورت رابطه مستقیم دارد در حالیکه چنین رابطه ای در مورد فک بالا وجود ندارد.

مقدمه: موکواپیدرموئید کارسینوما شایع ترین بدخیمی غدد می باشد، که طبق گروه بندی های رایج به سه گرید پایین، بینابینی و بالا تقسیم می گردد. به خاطر تفاوت فراوان در رفتارهای بیولوژیک، تشخیص دقیق وضعیت بیمار از نظر بافت شناسی و قرار دادن در یکی از گروههای مورد نظر از اهمیت ویژه ای در درمان و نهایتا پیش آگهی بیمار برخوردار است. مواد و روش ها: در یک مطالعه تحلیلی گذشته نگر 20 نمونه از بلوک های پارافینی بیماران با تشخیص قبلی موکواپیدرموئید کارسینوما در گریدهای مختلف از بایگانی بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی و بیمارستانهای قائم و امید مشهد تهیه گردید که شامل 5 نمونه گرید پایین، 7 نمونه گرید متوسط و 8 نمونه گرید بالا می گردیدند. از هر نمونه 3 برش تهیه شد که یکی با H&E رنگ آمیزی گردید و دو برش دیگر به ترتیب تحت رنگ آمیزی های هیستوشیمیاییAgNOR و ایمنوهیستوشیمیایی Ki-67قرار گرفتند. در نمونه AgNOR تعداد نقاط به طور میانگین در هسته های یکصد سلول و در نمونه Ki-6 نیز همچنین تعداد هسته های قهوه ای رنگ در یکصد سلول شمارش گردیدند و سپس به کمک آزمون آماری ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن (Spearman) بررسی ارتباط بین گریدهای بافتی کارسینوم موکواپی درموئید با نقاط AgNOR و میزان بروز Ki-6 انجام پذیرفت. یافته ها: 1- ارتباط و همبستگی واضحی بین گریدهای بافت شناسی کارسینوم موکواپیدرموئید و نقاط AgNOR وجود دارد(rs= 0.791,P value=0.00)  -2وجود ارتباط بین گریدهای بافت شناسی کارسینوم موکواپیدموئید غدد بزاقی با بروز Ki-6تایید می گردد(rs=0.893, P value=0.00) -3یافته های فوق در بین دو گرید اول (پایین و بینابینی) به هم نزدیک بوده ولی ناگهان در گرید بالا دستخوش تزاید قابل توجهی می گردد. نتیجه گیری: می توان هر یک از دو روش فوق را جهت تایید درجه بدخیمی بافت شناسی بیمار مورد استفاده قرار داد و همچنین پیشنهاد می گردد که بواسطه هم پوشانی نقاط AgNOR در گریدهای پایین و بینابینی و نزدیکی بروز Ki-6در این دو گرید، این دو گروه را در هم ادغام کرده و کلا برای این بدخیمی دو گروه درجه بدخیمی پایین و درجه بدخیمی بالا را فرض کرد.

مقدمه: اوردنچرهائی که توسط ایمپلنت پشتیبانی می شوند ممکن است به عنوان جانشینی مناسب در بیماران بی دندانی که توانائی پرداخت هزینه گزاف پروتزهای فیکس ساپورت شده توسط ایمپلنت را ندارد استفاده گردد. اوردنچر توسط اتصال دهنده های مختلفی به ایمپلنت مرتبط می گردد که از جمله می توان از آهنربا یاد کرد. امتیاز آن سهولت کاربرد و کاهش نیروهای طرفی است. این تحقیق به منظور بررسی امکان استفاده از ایمپلنت کمتر و قدرت آهنربای بیشتر طراحی شد. هدف از مطالعه ما بررسی کلینیکی و هیستولوژیک میزان موفقیت اودنچرهایی بود که توسط ایمپلنت و آهنربا تقویت می شوند. مواد و روش ها: این تحقیق چهارساله و از نوع توصیفی بود. هفت بیمار از اودنچرهایی فوق الذکر با اتصال دهنده آهنربا استفاده کردند. مدت مطالعه چهارسال بوده و بیماران فک های صدفی داشتند بطوریکه چندین سال از دنچر فک پایین بواسطه فقدان گیر و ثبات کافی نمی توانستند استفاده کنند. مشکل بیماران مزبور توسط روش های معمول قابل حل نبود. ایمپلنت و آهنربای مربوط از کارخانه داینا انتخاب گردید. یافته ها: استفاده از ایمپلنت و اوردنچر با اتصال دهنده با اتصال دهنده مغناطیس جایگزین درمانی مناسب برای بیمارانی است که فک کاملا صاف داشته بطوریکه توسط هیچ روش درمانی دیگری درمان نشوند. در این مطالعه دو مغناطیس هر کدام با پانصد گرم نیروگیر خوبی برای پروتز ایجاد کرد بطوریکه تغذیه، صحبت کردن و مساله زیبائی بیماران برطرف گردید. هیچ عارضه ای توسط مغناطیس در بافت نرم اطراف ایمپلنت ایجاد نشد، شیار لثه 2.08 میلی متر و میزان تحلیل استخوان پس از یکسال 1.23 میلی متر بود. مقاومت مغناطیس در مقابل خوردگی بسیار ناچیز بود بطوریکه نیاز به تعویض آن پس از دوره مطالعه محرز بود. نتیجه گیری: استفاده از اوردنچر و مغناطیس که توسط ایمپلنت تقویت می گردند در فک های کاملا صاف و تحلیل رفته که توسط هیچ روش درمانی دیگری درمان نشوند روشی خوب و مناسب است.

مقدمه: برقراری ارتباط موثر بین پزشک و بیمار بر جنبه های مختلف پزشکی تاثیر مثبت داشته و موجب افزایش رضایتمندی بیماران می شود. امروزه در آموزش پزشکی مهارتهای ارتباطی به کادر پزشکی به منظور تقویت دانش، نگرش و مهارتهای ارتباطی آنها تاکید می گردد. در حال حاضر تمرکز بر مراقبت های فنی و محدوده وسیع آن سبب شده است که پزشکان بطور سنتی از روشهای ارتباطی غیر مؤثر استفاده نموده و در نتیجه مشکلات کلیدی و عمده بیماران به روشنی مشخص نمی گردد. این مطالعه به منظور بررسی و تحلیل مهارتهای ارتباطی دستیاران تخصصی دندانپزشکی و تاثیر مهارتهای آنان بر رضایتمندی بیماران انجام شده است. مواد و روش ها: برای انجام این پژوهش 30 نفر دستیار سال اول دانشکده دندانپزشکی مشهد و 30 نفر از بیماران آنها که به طور تصادفی انتخاب شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات مربوط به مهارتهای ارتباطی دستیاران با استفاده از روش فیلم برداری و سیستم IAS ، چک لیست مشاهده ای تکمیل گردید. اطلاعات مربوط به رضایتمندی بیماران از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. برای تعیین روایی ابزارهای جمع آوری اطلاعات از روش اعتبار محتوا استفاده گردید و پایایی ابزارها نیز به وسیله آزمون آلفاکرانباخ تایید شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در زمینه مهارتهای ارتباطی در کل 43.3% در حیطه مهارتهای روانی- اجتماعی 63.3%، در حیطه مهارتهای تشخیصی 20% و در حیطه مهارتهای مشاوره و آموزش 26.7% دستیاران از وضعیت مطلوب برخوردار بوده اند. در کلیه حیطه های مورد بررسی با بهبود وضعیت مهارتی دستیاران میانگین نمره رضایتمندی افزایش یافته است. آزمون آماری ANOVA در کل و در سه حیطه اختلاف معنی داری را بین میانگین نمره رضایت بیماران بر حسب وضعیت مهارت ارتباطی دستیاران نشان داد .(P<0.05) آزمون همبستگی نیز وجود رابطه خطی بین مهارت ارتباطی و رضایتمندی را نشان داد. ضریب همبستگی برای مهارتهای ارتباطی در کل و حیطه روانی- اجتماعی در سطح 0.01 و در حیطه تشخیصی و مشاوره در سطح 0.05 معنی دار بود. معادله خط محاسبه شده نیز وجود همبستگی را تأیید کرد. نتیجه گیری: مهارتهای ارتباطی جزء جدایی ناپذیر مهارتهای بالینی پزشکان است. آنها می توانند با بکارگیری صحیح مهارتهای ارتباطی کلامی و غیر کلامی مؤثر نظیر احترام به بیمار، توجه و همدلی با بیمار، پرسیدن سؤالات باز، گوش کردن فعال و استفاده از کلمات قابل فهم برای بیماران اثر بخشی فرآیند مصاحبه پزشکی ودرمان و همچنین میزان رضایتمندی بیماران را افزایش دهند. بدیهی است دست اندرکاران آموزش پزشکی بایستی دوره های آموزشی لازم برای تقویت مهارتهای ارتباطی دانشجویان و کادر پزشکی را طراحی و اجرا نمایند.

مقدمه: درمان موفق ریشه پس از آماده سازی کانال بستگی به تطابق مناسب پرکردگی با دیواره های کانال دارد. یک ترمیم تاج مناسب باید تکمیل کننده این هدف باشد و اغلب ترمیم مناسب نیاز به تهیه پست و کر دارد، بنابراین شرایط تهیه فضای پست و زمان سفت شدن سیلر حائز اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر تهیه فوری و تاخیری پست بر سیل آپیکالی کانال با کاربرد دو نوع سیلر AH26 و Roth بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تعداد 76 دندان قدامی تازه کشیده شده تک ریشه بکار گرفته شدند. تاج دندانها از ناحیه سرویکال قطع گردید تا حداقل 12 میلیمتر از طول ریشه باقی بماند. به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم گردیدند. در هر گروه 2 دندان کنترل و 2 دندان کنترل منفی علاوه بر 15 دندان آزمایشی وجود داشت. تمام دندانها به روش step back اینسترومنت شده و با روش لترالی با استفاده از گوتا پرکا و سیلر AH26 (گروه 1 و2) و سیلر Roth (گروه 3 و4) پر شدند در گروه 1 و 3 فضای پست بلافاصله با پیزوریمر تهیه گردید و 5 میلیمتر انتهایی پرکردگی باقی ماند. دندانهای گروه 2 به مدت یک هفته و دندانهای گروه 4 به مدت دو هفته در رطوبت 100% و دمای 37 درجه سانتیگراد نگهداری شدند و سپس فضای پست مطابق روش قبل تهیه گردید. نهایتا تمام دندانها 3 روز در جوهر چین قرار گرفت. پس از طی این مراحل دندانها در اسیدنیتریک دمینرالیزه شده و در متیل سالیسیلات شفاف گردیدند. بررسی نفوذ رنگ با استفاده از استرئومیکروسکوپ و با دقت 0.01 میلیمتر انجام گردید و نتایج با استفاده از آزمون T-test و N par test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها:  نتایج مطالعه به این ترتیب بود که گروه 1 (AH26 فوری)، کمترین و گروه 4 (Roth تاخیری) بیشترین میزان نفوذ رنگ و نشست آپیکال را دارا بود.در مجموع بین دو روش فوری و تاخیری تهیه فضای پست، اختلاف معنی داری مشاهده گردید. درحالیکه برای دو نوع سیلر تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه پیشنهاد می نماید که تهیه فضای پست بطور فوری و پیش از سفت شدن سیلر انجام شود تا تخلخلها و فضاهایی که توسط تهیه فضای پست، ایجاد می شود، توسط جریان یافتن سیلری که هنوز سفت نشده است، پر گردد.

مقدمه: ترمیم های چسبنده در دندانهای خلفی بعد از درمان ریشه میتوانند باعث افزایش استحکام دندان گشته و در ضمن کاهش ریزنشست ترمیم را بهمراه داشته باشند. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر کامپازیتهای قابل جریان بعنوان یک لاینر و همچنین یک فاکتور اسپلینت کننده داخلی در استحکام شکست دندانهای مولر درمان ریشه شده بعد از ترمیم با آمالگام بود. مواد و روش ها: در این مطالعه که به صورت موازی و مداخله گرانه انجام شد، مقاومت به شکست دندانهای مولر درمان ریشه شده بررسی گردید که دارای تهیه حفرات کلاس II سه سطحی (MOD) و کلاس II سه سطحی بهمراه کوتاه نمودن کاسپهای لینگوال بودند. هر گروه براساس نوع ترمیم به چهار زیر گروه تقسیم شدند: 1 و2) Tetric flow و آمالگام با و بدون پست پیش ساخته 3 و4) کوپالایت و آمالگام با و بدون پست پیش ساخته. گروه کنترل شامل دندانهای مولر سالم و دست نخوده بود. بعد از ترمیم، نمونه ها برای 24 ساعت در درجه حرارت 37 درجه و 100% رطوبت نگهداری شدند و سپس دندانها مستعد 500.000 سیکل جویدن بهمراه استرس حرارتی (55oC, 5oC) گشتند. آنالیز آماری داده ها به توسط آنالیز واریانس و دانکن با ضریب اطمینان 95% انجام شد. یافته ها: دو عامل پست و تهیه حفره به طور معنی داری از نظر آماری بر یکدیگر تاثیر متقابل داشتند (P<0.05). به این معنی که بدون وجود پست ترمیم هایی که کاسپ را پوشش داده  بودند باعث افزایش شکست دندان شدند. پست و تتریک فلو هر کدام به تنهایی تاثیری بر استحکام دندانها نداشتند. گروه کنترل نسبت به گروههای آزمایشی بالاترین استحکام شکست را دارا بود (P<0.05) . نتیجه گیری: در بیمارانی که دچار اکلوژن مناسب هستند کوتاه کردن کاسپهای لینگوال و سپس ترمیم با آمالگام بدون استفاده از پین داخل کانال میتواند روش مناسبی بحساب آید.

مقدمه: استفاده از کورهای رزینی و آمالگام به همراه پست پیش ساخته از روشهای شایع ترمیم دندانهای درمان ریشه شده است. در زمینه خواص مکانیکی این نوع ترمیم ها مطالعات زیادی صورت گرفته است ولی در مورد قابلیت سیل این مواد اطلاعات کافی در دست نیست. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه میزان ریزنشست به داخل کانال با دو نوع ماده سازنده کور شامل کامپوزیت کور (کورمکس) و آمالگام می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع مداخله گر می باشد تعداد 30 عدد دندان پره مولر سالم تک ریشه تهیه شد. پس از تهیه رادیوگرافی و درمان ریشه به روش استاندارد، در سطح باکال هر کدام از دندانها یک حفره کلاس V به ابعاد 5×4 میلیمتر طوری تهیه شد که مارجین ژنژیوالی در سمان و عمق حفره از مدخل کانال بگذرد. سپس دندانها براساس نوع ماده سازنده کور به طور تصادفی به دو گروه 15 تایی تقسیم شدند و یک گروه با آمالگام و گروه دیگر با کورماکس II طبق دستور کارخانه سازنده ترمیم شدند. پس از انجام استرس های حرارتی، ریزنشست به داخل کانال به شیوه نفوذ رنگ ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS و آزمون t-student استفاده شد. یافته ها: میانگین نفوذ رنگ به داخل کانال از مارجین سرویکالی در دندانهای ترمیم شده با کامپوزیت چسبنده (کورماکس(II تفاوت معنی داری با آمالگام نداشتاگر چه میانگین این میزان در کامپوزیت چسبنده بیشتر از آمالگام بود. نتیجه گیری: بین هر دو ماده سازنده کور یعنی آمالگام (oralloy) و کامپوزیت چسبنده (کورماکسII) از نظر ریزنشست به داخل کانال تفاوتی وجود ندارد.

مقدمه: بیماری دیابت بدلیل ایجاد خشکی دهان و افزایش میزان قندخون ممکن است باعث افزایش شیوع پوسیدگی و بدلیل محدودیت مصرف قند در رژیم غذایی باعث کاهش شیوع پوسیدگی دندانی گردد هدف از این مطالعه تعیین شیوع پوسیدگی دندانی در کودکان مبتلا به دیابت و مقایسه آنها با کودکان ساالم همگون می باشد. مواد و روش ها: افراد مورد مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت دو گروه مورد و شاهد انتخاب شدند. گروه مورد شامل 68 کودک مبتلا به دیابت نوع 1 در محدوده سنی 18-5 سال بود که همگی تحت پوشش مرکز تحقیقات دیابت خراسان قرار داشتند. گروه کنترل شامل 68 کودک سالم مراجعه کننده به بخش ارتدنسی دانشکده دندانپزشکی مشهد که در همان طیف سنی قرار داشتند و از نظر جنس و طبقه اجتماعی مشابه گروه مورد بودند، مورد معاینه و بررسی قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه، پرونده پزشکی و معاینه صورت گرفته است. ایندکس DMFT و dmft در هر یک از بیماران بررسی گردید و در نهایت داده ها توسط تستهای آماری من و یتنی، تی تست، آنالیز واریانس یکطرفه و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 1- میانگین DMFT در گروه مبتلا به دیابت 4.7 ± 4.5 و در گروه شاهد 4.0 ± 5.7 بود. 2- میانگین dmft در گروه مبتلا به دیابت 3.1 ± 5.4 و در گروه شاهد 2.7 ± 5.1 بود. نتیجه گیری: نتایج عمده حاصل از یافته های تحقیق نشان داد که شیوع پوسیدگی در دندانهای دائمی در افراد دیابتی در مقایسه با گروه همگون سالم به طور معنی داری پایین تر است. اما شیوع پوسیدگی در دندانهای شیری بین دو گروه دیابتی و سالم اختلاف معنی داری نشان نمی دهد.

مقدمه: واکنش پلیمرزیشن کامپازیت رزین ها را می توان با استفاده از الگوی تابشی به کار رفته برای سخت کردن کامپازیت و درجه حرارت کامپازیت در حین سخت شدن کنترل نمود، لذا هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر الگوهای تابشی مختلف و همچنین دماهای متفاوت کامپازیت در حین سخت شدن بر روی ریزنشست ترمیمهای کامپازیت رزین نوری است. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای موازی حفرات کلاس 7 بر روی دندانهای مولر کشیده شده انسانی، تهیه شدند (n=200). سپس دندانها، بطور تصادفی و براساس الگوهای تابشی مختلف به کار رفته برای سخت کردن کامپازیت به چهار گروه اصلی [HIP(High Intensity Program), LOP (Low Intensity Program), SUP(Suggested Progressive Program)] وPUL(Plus program) تقسیم شدند و سپس هر گروه براساس دماهای مختلف کامپازیت در حین سخت شدن به پنج زیر گروه و(5oC,20oC,35oC,50oC,65oC) تقسیم گردید. بعد از انجام ترمیم، نمونه ها تحت سیکل حرارتی قرار گرفتند و نفوذ رنگ انجام شد واسترئومایکروسکوپ به منظور ریزنشست مورد مشاهده قرار گرفت و نتایج تحت آنالیز واریانس قرار گرفتند. یافته ها: آنالیز آماری ANOVA کاهش معنی داری در میزان ریزنشست لبه های مینایی و عاجی در گروه های SUP نشان داد. میزان ریزنشست لبه های مینایی و عاجی در گروههای HIP نسبت به سایر گروهها بیشتر بود. بررسی آماری داده ها بیانگر آن بود که تفاوت معنی داری در میزان ریزنشست گروههایی که با دماهای متفاوت کامپازیت رزین در حین سخت شدن ترمیم شده بودند، وجود ندارد. نتیجه گیری: الگوهای SUP با کنترل روند پلیمریزیشن و کاهش استرس های انقباضی ناشی از آن و کاهش ریزنشست می تواند در جهت بهبود کیفی ترمیمهای کامپازیتی بعنوان یک الگوی برتر مدنظر قرار گیرد. همچنین استفاده از کامپازیت از پیش گرم شده یک روش عملی و آسان برای افزایش بهبود خصوصیات کامپازیت محسوب می گردد.

کنترل رفتار کودک روشی است که توسط آن تیم دندانپزشکی می تواند بطور موثر و کارآمد درمان کودک را انجام دهد و همزمان نگرش مثبت به دندانپزشکی را نیز به او القاء نماید. پیش بینی رفتار کودک در کلینیک دندانپزشکی دندانپزشک را قادر خواهد ساخت تا با اتخاذ شیوه رفتاری مناسب توفیق بیشتری در کنترل رفتاری هر کودک داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین امکان پیش بینی رفتار کودکان براساس ویژگیهای شخصیتی مادران آنها در مطب دندانپزشکی است. مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی و توصیفی تعداد 104 کودک 6-3 ساله سالم که هیچ سابقه ای از ملاقات با دندانپزشک نداشتند انتخاب و بهمراه مادرانشان در مطالعه شرکت داده شدند. ابتدا شخصیت روانی مادران کودکان با استفاده از پرسشنامه و انجام مصاحبه 20 دقیقه ای با روانپزشک در یکی از چهار گروه 1- نرمال 2- افسرده 3- مضطرب 4- وسواسی و دقیق جای گرفت سپس بدون اطلاع از شخصیت مادران رفتار کودکان با توجه به طبقه بندی Franki در سه جلسه انجام یک درمان ترمیمی مورد ارزیابی قرار گرفت و نهایتاً ارتباط بین شخیصت مادران و نمره رفتاری کودکان با استفاده از آزمون آماری ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: این مطالعه نشان داد که بین میانگین نمرات رفتاری کودکان و نوع شخیصیت مادران آنها فقط در جلسه اول ارتباط وجود دارد و اختلاف بین میانگین رفتاری کودکان مادران نرمال و کودکان مادران وسواسی و دقیق معنی دار می باشد (P=0.02). نتیجه گیری: نوع رفتار کودکان در کلینیک دندانپزشکی فقط در جلسه اول با تیپ شخصیتی مادران در ارتباط است.

مقدمه: هرچند سینوزیت با منشاء دندانی نادراست، بسیار اهمیت دارد که به اتیولوژی رینوژنیک یا ادونتوژنیک سینوزیت توجه شود، زیرا در سینوزیت با منشاء دندانی علاوه بر درمان سینوزیت، دندان یا دندانهای معیوب عامل، لازم است توسط دندانپزشک درمان و یا خارج شود در غیر اینصورت درمان سینوزیت ناموفق بوده و یا در صورت بهبودی مجددا عود خواهد کرد. درصورت وجود علائمی چون درد موضعی و حساسیت روی گونه و فک فوقانی در سینوزیت یکطرفه لازم است به منشاء ادنتوژنیک آن توجه شود. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی گذشته نگر یکساله (مهرماه 1380 تا مهر ماه 81) ، بیمارانی که برای درمان سینوزیت در بخش گوش و گلو و بینی بیمارستان قائم (عج) مشهد بستری شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد کل بیماران 38 نفر که 25 نفر آنها مرد بودند. بیماران بیشتر در گروه سنی 30-20 سال قرار داشتند. یافته ها: بیشترین شکایات آنها در موقع مراجعه گرفتگی بینی و ترشح حلق بوده است و بطور متوسط، سابقه 6-3 سال علائم فوق را ذکر کرده اند، در مجموع سینوزیت در سینوسهای اتموئید و ماگزیلا شیوع بیشتری داشته است. تعداد 5 بیمار 38 نفر (13.2%) سینوزیت با منشاء دندانی داشته اند. نکته قابل قبول اینکه سن 5 بیمار سینوزیت با منشاء دندانی بیشتر از 35 سال بوده که از متوسط سن 38 بیمار یسشتر است و این بیماران از درد موضعی و حساسیت روی گونه و فک فوقانی شکایت داشته اند. نتیجه گیری: توجه دقیق به شکایت و علائم اولیه سینوزیت ماگزیلر گاهی منشاء ادونتوژنیک آن را روشن خواهد کرد و برای درمان سینوزیت با منشاء دندانی همکاری متخصص گوش و گلو و بینی و دندانپزشک ضرورت دارد.

ترمیم نقائص ساختمان دندان در ناحیه 3/1 تاجی ریشه دندانها مشکل است. تکنیک Forced eruption یک روش برای درمان چنین نقائصی است. هدف ازاین مطالعه بررسی کلینیکی و رادیوگرافیک این تکنیک با روش توصیه شده Simon بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 12 بیمار که نقائصی در ناحیه 3/1 تاج ریشه دندانها داشتند انتخاب و درمان شدند. نقائص دندانها شامل پوسیدگی (2 بیمار)، پرفوریشن اتفاقی (1 بیمار) و شکستگی ریشه (9 بیمار) بودند. یافته ها: نتایج کلینیکی و رادیوگرافیک مطالعه نشان داد که استفاده از تکنیک Forced eruption با روش توصیه شده توسط Simon در تمام بیماران موفقیت آمیز بود. نتیجه گیری: بر طبق یافته های بالا تکنیک می تواند جهت درمان نقائص 3/1 تاجی ریشه دندانها استفاده شود.