مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1398 | دوره:43 | شماره:3 |تعداد مقالات:14

مقدمه: کلسیفیکاسیون های بافت نرم ناحیه سر گردن از یافته های شایعی هستند که برخی از آن ها با استفاده از رادیوگرافی پانورامیک قابل تشخیص اند. از آن جا که این کلسیفیکاسیون ها می توانند نشان دهنده ی مشکلات زمینه ای سیستمیک باشند، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی شیوع این کلسیفیکاسیون ها و ارتباط آن با سن و جنس افراد در شهر بوشهر انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی توصیفی که در سال 1397 در بوشهر انجام گرفت، رادیوگرافی پانورامیک 1040 نفر مورد بررسی قرار گرفت. رادیوگرافی ها توسط یک دستگاه پانورامیک SUMSUNG مدل RAY SCANα-SC تهیه شده و چاپ فیلم ها به وسیله پرینتر Agfa health مدل Drystar انجام گرفت. بعد از بررسی رادیواپسیته موجود، خصوصیات آنها شامل نوع، محل، تعداد موارد یک طرفه یا دو طرفه بودن و سمت ابتلا ثبت شد. یافته ها: تعداد موارد 130 کلسفیکاسیون مشاهده شد، با سطح اطمینان 95% (42/14%-61/9%) شیوع کلسیفیکاسیون 5/12% بود. بیشترین نوع کلسفیکاسیون لیگامان استایلوهیوئید و کمترین آن سیالولیت بود. بیشترین فراوانی کلسیفیکاسیون در جنس مرد و در بازه ی سنی بیشتر از 40 سال بود. ارتباط شیوع کلسیفیکاسیون با سن (001/0P<) و جنس (023/0P=) معنادار بود. نتیجه گیری: کلسیفیکاسیون لیگامان استایلوهیوئید با 5/7% بیشترین شیوع را در میان کلسیفیکاسیون های بافت نرم ناحیه سر و گردن داشت. شیوع کلسیفیکاسیون بافت نرم ناحیه سر و گردن در این مطالعه با سن و جنس در ارتباط بود و در مردان با سن بالای 40 سال بیشتر دیده می شد.

مقدمه: با توجه به استفاده از آلیاژ نیکل-کروم در رستوریشن های PFM (Porcelain Fused to Metal) و نیاز به دمای بالا جهت پخت پرسلن، محتمل است ریزساختار آلیاژ، مقاومت به کروژن و میزان آزادسازی یون ها تغییرکند. هدف این مطالعه تعیین تاثیر پخت های مکرر پرسلن بر مقاومت به کروژن و خصوصیات سطحی دو نوع آلیاژ نیکل-کروم بود. مواد و روش ها: از هریک از آلیاژهای نیکل-کروم فاقد برلیوم (Dam Cast) و حاوی برلیوم (Super Cast) 24عدد دیسک تهیه و براساس دفعات پخت پرسلن به چهار زیرگروه اول (بدون پخت)، دوم (چهار پخت)، سوم (چهار پخت و یک پخت اصلاحی) و چهارم (چهار پخت و دو پخت اصلاحی) تقسیم شد. با دستگاه پتانسیواستات الکتروشیمیایی، مقاومت به کروژن اندازه گیری شد. نمونه ها 30 روز در بزاق مصنوعی فوزایاما با pH 5 و دمای° C 37 قرار گرفتند و با روش ICP-AES آزادسازی یونها اندازه گیری شد. بررسی سطح با میکروسکوپ نوری متالورژیک و الکترونی روبشی انجام گردید. آنالیز داده ها در نرم افزار SPSS با سطح معناداری 05/0 صورت گرفت. یافته ها: امپدانس دو آلیاژ با افزایش تعداد پخت ها به صورت معناداری کاهش یافت. پخت های اصلاحی(زیرگروه سوم و چهارم) باعث کاهش معناداری در امپدانس و مقاومت به کروژن در آلیاژSuper Cast نسبت به نمونه های پخت پرسلن گردید اما در آلیاژ Dam Cast این کاهش معنادار نبود. میزان یون های آزاد شده در هر دو آلیاژ با افزایش تعداد پخت به صورت معناداری افزایش یافت؛ اما میان دو آلیاژ تفاوت، معنادار نبود. غلظت یون های آزاد شده آلیاژ Super Cast بیشتر از Dam Cast بود. با بررسی میکروسکوپی، نواحی کروژن بیشتری در سطح آلیاژ Super Cast مشاهده گردید. نتیجه گیری: پخت های مکرر تاثیر کمتری بر مقاومت به کروژن آلیاژ فاقد برلیوم Dam Cast نسبت به آلیاژ دارای برلیوم Super Cast داشته است.

مقدمه: آلیاژ های حافظه دار به دلیل سازگاری بالا با بدن، مقاومت به خوردگی مناسب و خواص مکانیکی منحصربه فرد جایگاه ویژه ای در پزشکی و دندانپزشکی به خود اختصاص داده اند. هدف از این انجام این مطالعه، بررسی اثر استفاده از ایمپلنت های دندانی ساخته شده از آلیاژهای حافظه دار بر روی توزیع تنش در ایمپلنت و استخوان فک بود. مواد و روش ها: یک ایمپلنت دندانی تحت اثر نیروهای عمودی و عرضی قرار گرفت و نتایج با استفاده از روش های المان محدود استخراج گردید. بدین منظور یک نمونه از ایمپلنت های دندانی موجود به همراه بخشی از استخوان فک در نرم افزار آباکوس شبیه سازی شد و به صورت استاتیکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. درنهایت میزان تنش موجود در ایمپلنت با سایر ایمپلنت های موجود که از مواد معمولی ساخته شده اند مقایسه گردید. یافته ها: مقادیر تنش در ایمپلنت در حالتی که ایمپلنت حافظه دار مورد استفاده قرار می گیرد، نسبت به زمانی که ایمپلنت نیکل-تیتانیوم استفاده شده بود، کمتر بود. همچنین، در نقاطی که تحت تاثیر نیرو و تنش بیشتری قرار داشتند، مقادیر تنش انتقال یافته از ایمپلنت نایتینول نسبت به ایمپلنت نیکل-تیتانیوم به استخوان فک کمتر بود.

مقدمه: فراورده های آنتی میکروبیال به شکل دهانشویه تاثیر چشمگیری در کاهش پلاک و التهاب لثه دارند و می توانند به پیشگیری و درمان مکانیکال مشکلات پریودنتال کمک کنند. کلرهگزیدین به عنوان استاندارد طلایی آنها، عوارض جانبی شناخته شده ای دارد و در نتیجه جایگزین هایی برای آن معرفی شده اند. در این مطالعه به بررسی اثربخشی دهانشویه کورکومین، یک دهانشویه گیاهی بر پایه زردچوبه، بر روی التهاب مزمن لثه و مقایسه آن با کلرهگزیدین پرداخته شده است. مواد و روش ها: سی بیمار مبتلا به ژنژیویت مزمن ژنرالیزه وارد این مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی به 3 گروه 10 تایی تقسیم شدند و تمام آنها تحت درمان جرم گیری و تسطیح ریشه (SRP) قرار گرفتند. بیماران گروه اول، دهانشویه کلرهگزیدین، گروه دوم، دهانشویه کورکومین و گروه سوم دارونما دریافت کردند. شاخص لثه (GI)، شاخص پلاک (PI)، خونریزی حین پروبینگ (BOP) و عمق پاکت (PD) قبل از درمان و یک، دو، سه و چهار هفته بعد از درمان اندازه گیری شدند و تغییرات شاخص ها آنالیز شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در هر سه گروه، پارامترهای بالینی نسبت به قبل از درمان بهبودی را نشان می دادند؛ اما در مقایسه با گروه دارو نما (گروه سوم)، هر دو گروه کلرهگزیدین و کورکومین به طور معناداری نتایج بهتری نشان دادند (001/0P<). در مقایسه ی گروه کلرهگزیدین و کورکومین، شاخص های GI و BOP تفاوت چشمگیری نداشتند؛ اما شاخص های PI و PD در گروه کورکومین به طور معناداری بهتر بودند (001/0P<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که کورکومین به عنوان یک دهانشویه ضد التهاب با کلرهگزیدین قابل مقایسه است و در بعضی جهات بهبودی بیشتری حاصل می کند. بنابراین، کورکومین می تواند به عنوان یک درمان موثر در کنار درمانهای مکانیکال پریودنتال در نظر گرفته شود.

مقدمه: جراحی ارتوگناتیک از روش های مطمئن در درمان بدشکلی های فکی-صورتی است که در کیفیت زندگی و جنبه های روان شناختی بیماران موثر می باشد. هدف از این مطالعه تاثیر جراحی ارتوگناتیک بر حیطه های مختلف سلامت فرد یعنی جنبه اجتماعی، زیبایی سیستم دندانی-صورتی، عملکرد دهانی و آگاهی از زیبایی دهانی-صورتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 75 فرد 18 تا 35 سال از هر دو جنس کهبه دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد خوراسگان مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. 30 نفر از آنها برای روابط فکی کلاس III، تحت درمان جراحی قرار گرفته بودند و حداقل 6 ماه از زمان جراحی آنها گذشته بود. 30 فرد فاقد ناهنجاری دندانی-صورتی و 15 نفر از افراد کلاس IIIدرمان نشده نیز انتخاب شدند. سپس پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با وضعیت ارتوگناتیک در اختیار آنها قرار گرفت. این پرسشنامه شامل سوالاتی در چهار حیطه جنبه اجتماعی، زیبایی سیستم دندانی-صورتی، عملکرد دهانی و آگاهی از زیبایی دهانی-صورتی بود. داده ها با استفاده از آزمون کای اسکوئر، آزمون آنالیز واریانس یکطرفه، آزمون تعقیبی LSD و ضریب همبستگی پیرسونتجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره کل کیفیت زندگی (02/0P=) و حیطه های زیبایی دندانی-صورتی (003/0P=)، عملکرد دهانی (04/0P=) و جنبه اجتماعی (03/0P=) بین سه گروه اختلاف معنادار داشت؛ اما میانگین نمره کیفیت زندگی در حیطه آگاهی از زیبایی دندانی-صورتی بین سه گروه تفاوت معنادار نداشت (81/0P=). میانگین نمره کیفیت زندگی در حیطه زیبایی دندانی-صورتی در دو گروه بدون ناهنجاری و دارای ناهنجاری جراحی شده تقریبا یکسان بوده و در گروه دارای ناهنجاری جراحی نشده از دو گروه دیگر کمتر بود. نتیجه گیری: کیفیت زندگی بیماران دارای ناهنجاری دندانی-صورتی (کلاس III) بعد از جراحی ارتوگناتیک به سطح گروه کنترل (افراد بدون ناهنجاری دندانی-صورتی) و بالاتر از گروه دارای ناهنجاری کلاس III درمان نشده رسید. این تفاوت در حیطه های اجتماعی و عملکرد دهانی از سایر حیطه ها بیشتر و در حیطه آگاهی از زیبایی دندانی-صورتی کمتر از سایر موارد بود.

مقدمه: حساسیت دندانی، یکی از رایج ترین عوارض درمان های بلیچینگ می باشد. عوامل حساسیت زدای مختلفی برای تسکین علائم به کار برده شده اند. اخیرا استفاده از نانوبیومتریال ها برای انسداد توبول های عاجی جهت درمان حساسیت ها مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه کنونی بررسی اثر هیدروژن پراکساید 40% با و بدون نانوهیدروکسی آپاتیت و نانوبیواکتیوگلاس بر انسداد توبول های عاجی سطحی بود. مواد و روش ها: با حذف مینای سرویکالی 60 دندان پرمولر سالم، سطح صاف عاج ایجاد شد. نمونه ها با ابعاد یکسان تهیه و بطور تصادفی در سه گروه مساوی تقسیم گردید. گروه 1: ماده بلیچینگ هیدروژن پراکساید40%، گروه 2: ترکیب ماده بلیچینگ و نانوهیدروکسی آپاتیت2% وزنی، گروه3: ترکیب ماده بلیچینگ و نانوبیواکتیوگلاس7/5% وزنی. بلیچینگبه صورت سه دوره زمانی 15دقیقه ای در دو جلسه با فاصله یک هفته انجام شد. بررسی انسداد توبولهای عاجی با استفاده از تصاویر SEM و امتیازدهی بر اساس شاخص Hullsmannصورت گرفت. بررسی داده ها بوسیله آزمون کروسکال-والیس و آزمون مقایسه های چندگانه دان انجام شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: برخلاف گروه 1، در گروه 2 و 3 انسداد توبول های عاجی رخ داد. اما تفاوت معنی داری در بسته شدن توبول های عاجی بین گروه های 2 و 3 وجود نداشت. اما گروه 1 با هر دو گروه 2 و 3 تفاوت معنی داری داشت. (001/0P<) نتیجه گیری: افزودن نانوهیدروکسی آپاتیت و نانوبیواکتیوگلاس به هیدروژن پراکساید سبب انسداد توبول های عاجی پس از بلیچینگ شده و می تواند درمان موفقی جهت کاهش حساسیت های پس از بلیچینگ با هیدروژن پراکساید باشد.

مقدمه: پرمولرهای مندیبل به دلیل تنوع در شکل و تعداد کانال ها از سخت ترین دندان ها برای درمان ریشه هستند. به همین دلیل بیشترین شکست درمان اندو مربوط به این دندان ها است. در این مطالعه تعداد کانال های پرمولر های مندیبل و مورفولوژی آن ها در جمعیت شهر های شمال ایران بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، از آرشیو تصاویر توموگرافی اشعه مخروطی کامپیوتری (CBCT) بیمارانی که جهت مقاصد تشخیصی درمانی به یک مرکز خصوصی رادیولوژی فک و صورت مراجعه نموده بودند، استفاده شد. در مجموع 280 پرمولر اول مندیبل (111مرد و 169 زن) و 248 پرمولر دوم مندیبل (95 مرد و 154 زن) مورد بررسی قرار گرفتند. ورود داده ها در نرم افزار SPSS با ویرایش 16 انجام گرفت و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از درصد فراوانی و آزمون کای دو ارایه شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: از بین پرمولرهای اول مندیبل که در جمعیت مردان و زنان مورد بررسی قرار گرفتند، دندان ها یا تک ریشه یا دو ریشه بودند که پرمولرهای تک ریشه بیشترین میزان شیوع را داشتند (7/95). در مورد پرمولرهای دوم مندیبل نیز تک ریشه، دو ریشه و یا سه ریشه بودند که شیوع پره مولرهای دوم تک ریشه نیز بیشتر بود (6/97). از نظر تعداد کانال ها هم اکثر پره مولرها تک کانال و تایپ I بودند. در بین پره مولرهای اول مندیبل، تایپ های IIIو VIو VIIدیده نشد و نادرترین تایپ دیده شده تایپ VIIIورتوچی بود. در بین پره مولرهای دوم مندیبل، تایپ های IVو VIو VIIدیده نشد و کمیاب ترین تایپ ها مربوط به تایپ IIو VIIIورتوچی بود. نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه پرمولرهای اول و دوم مندیبل در جمعیت زنان و مردان بیشتر تک ریشه و تک کانال بودند و از نظر طبقه بندی ورتوچی بیشترین شیوع مربوط به تایپ I بود.

مقدمه: هدف این مطالعه، بررسی نرم افزار آموزشی Moodle mobile با قابلیت اجرا روی سیستم عامل اندروید و ios برای ارتقای آگاهی دانشجویان درباره کاربردهای لیزر در دندانپزشکی بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه، تعداد 59 دانشجوی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از دانشجویان سال 5 و 6 که با لیزر آشنایی نداشتند و در نیم سال اول تحصیل95-96 واحد درسی بیماری های دهان عملی1 و 2 را انتخاب کرده بودند وارد مطالعه شدند. پس از برگزاری پیش آزمون و بررسی اطلاعات پایه دانشجویان از کاربرد لیزر در دندانپزشکی، نرم افزار Moodle mobile در طول یک نیم سال تحصیلی به دانشجویان گروه آزمایش معرفی و چگونگی استفاده از آن در یک کارگاه عملی در ابتدای ترم آموزش داده شد. همچنین گروه کنترل به وسیله ی کتابچه آموزش دیدند. در هر دو گروه پیش از آغاز مطالعه و پس از اتمام آموزش، میزان آگاهی و اطلاعات دانشجویان از کاربرد های لیزر در دندانپزشکی ارزیابی شد و نتایج آن به وسیله ی آزمون های آماری بررسی شد. نتایج آن به وسیله ی آزمون آماری مک نمار، تی جفت شده و من ویتنی با نرم افزار SPSS بررسی شد. یافته ها: میانگین نمرات دانشجویانی که بوسیله کتابچه آموزش دیده بودند، از 3/7 به 9/13 در زمان پس از آموزش رسیده بود که این میزان اختلاف، از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<). میانگین نمرات دانشجویانی که بوسیله نرم افزار آموزش دیده بودند، از 8/7 در قبل از آموزش به 6/16 در بعد از آموزش رسیده بود که این میزان اختلاف، نیز از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<). میانگین نمرات بعد از آموزش در گروه نرم افزار 6/16 و در گروه کتابچه 9/13 بود که این میزان اختلاف، از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<). نتیجه گیری: به طور کلی بر اساس نتایج این مطالعه مشخص شد هر دو روش آموزشی کتابچه و نرم افزار آموزشی باعث ارتقای آگاهی و افزایش معلومات کاربرد لیزر در دندانپزشکی می شود، اما نرم افزار آموزشی بطور معنی داری نسبت به کتابچه موثر تر واقع می شود.

مقدمه: موتورسواران در معرض صدمه به صورت، گردن و سر هستند. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر استفاده یا عدم استفاده از کلاه ایمنی بر الگوهای مختلف شکستگی صورت بود. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی _توصیفی بود. جامعه مورد مطالعه شامل 127 نفر از موتورسواران آسیب دیده مراجعه کننده به بیمارستان شهید باهنر کرمان در شش ماه اول سال 1396 بودکه با روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. متغیرهای دموگرافیک شامل سن و جنس بود و متغیرهای کلینیکی نظیر نوع شکستگی بر اساس منفرد و متعدد بودن، محل شکستگی در فک پایین و ناحیه میانی صورت در چک لیست مطالعه ثبت شد. یافته ها: از 127 بیمار، 8/72% مرد و 2/27% زن بودند و 81 نفر به دنبال تروما به فک بالا و پایین دچار شکستگی شده بودند. 6/25% موتورسواران از کلاه ایمنی استفاده کرده بودند. بیشترین فراوانی گروه سنی مربوط به 40 تا 50 سال با فراوانی 8/24% بود. از بین بیماران 4/44% شکستگی منفرد و 6/55% شکستگی متعدد داشتند و از بین شکستگی های مندیبل، بیشترین فراوانی مربوط به تنه مندیبل (3/26%) و کمترین فراوانی مربوط به کرونوئید بود. بیشترین فراوانی در شکستگی های ناحیه میانی صورت، لفورت I با 4/31% و سپس لفورت II با 8/23% و لفورت III با 3/16% فراوانی بود و کمترین شیوع شکستگی در ناحیه ریم اربیت با 5/2% فراوانی بود. بین استفاده از کلاه ایمنی و محل آناتومیک شکستگی در فک پایین ارتباط معناداری وجود نداشت ولی در شکستگی های ناحیه میانی صورت ارتباط معنی داری با استفاده از کلاه ایمنی وجود داشت. نتیجه گیری: کلاه ایمنی استاندارد تقریبا در اکثر شکستگی های ناحیه صورت، نقش مطلوب حفاظتی داشت. از بررسی یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که استفاده از کلاه ایمنی استاندارد می تواند از شکستگی های ناحیه میانی صورت جلوگیری کند.

مقدمه: سیستم آنتی اکسیدان از مهم ترین مکانیسم های دفاعی بزاق علیه رادیکال های آزاد است. یکی از مهم ترین عوامل آنتی اکسیدانی، ویتامین C است که در درمان و جلوگیری از استرس اکسیداتیو موثر می باشد. با توجه به تاثیر عوامل محیطی، ژنتیکی و تغذیه ای بر تعادل بین تولید و دفع رادیکال های آزاد، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر ویتامین C بر ظرفیت تام آنتی اکسیدانی بزاق در افراد غیرسیگاری انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود که بر روی 60 فرد سالم غیرسیگاری مراجعه کننده به کلینیک دندان پزشکی رفسنجان در سال 1396 انجام شد. پس از تقسیم تصادفی افراد به سه گروه، به گروه اول و دوم به ترتیب 1000 و 500 میلی گرم قرص جوشان ویتامین C، به مدت سه هفته داده شد. گروه سوم هیچ گونه مکمل ویتامین C دریافت نکرد. ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق، قبل و سه هفته پس از مداخله، به وسیله کیت سنجش آنتی اکسیدان و دستگاه ELISA Reader اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی دانکن استفاده شد. یافته ها: آزمون مقایسات چندگانه دانکن نشان داد که میانگین تغییرات (افزایش) ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق در گروه دریافت کننده 500 و 1000 میلی گرم ویتامین C دارای اختلاف معنی دار نبود (05/0P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که استفاده از ویتامین Cبه عنوان یک عامل آنتی اکسیدان، باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق می شود.