فیزیولوژی و تکوین جانوری (علوم زیستی)
سال:1396 | دوره:11 | شماره:1 (پیاپی 40) |تعداد مقالات:8

زمینه وهدف: افزایش نیتریت آب یکی از مشکلات عمده در آبزی پروری است. این افزایش خصوصاً در سیستم های تکثیر ماهی و میگو، سیستم های فوق متراکم ماهی یا گردش مجدد آب، آکواریوم ها و در هنگام انتقال ماهی همواره مطرح بوده ولی میزان و اثرات آن تاکنون به درستی مشخص نشده است. با توجه به اهمیت نقش نیتریت در آلودگی آب به اشکال مختلف و امکان ورود این ماده به منابع آبی به طرق مختلف، هدف از تحقیق حاضر تعیین غلظت کشنده نیتریت و تاثیرات حاد آن بر روی سه بافت آبشش، کبد و کلیه گونه ای از ماهیان خاویاری(ازون برون) می باشد. روش کار: برای این منظور ابتدا میزان LC10LC50و LC90در مدت 24، 48، 72 و 96 ساعت ماده سمی نیتریت هنگامی که بچه تاسماهی ازون برون( با وزن 1 تا 3 گرمی) در معرض آن قرار گرفت در مقایسه با گروه شاهد، اندازه گیری گردید. این آزمایش با 5 تیمار و یک گروه شاهد که هر کدام دارای3 تکراربودند، انجام پذیرفت ودر نهایت میزان LC10نیتریت 24، 48، 72 و 96 ساعت گونه ازون برون به ترتیب 956/118، 2383/87، 9169/82 و 3016/74 میلی گرم در لیتر، میزان LC50نیتریت 199/287، 223/164، 463/134 و 344/115میلی گرم در لیتر و LC90نیتریت 393/693، 144/309، 0544/218 و 0587/179 میلی گرم در لیتر می باشد. در طول مدت آزمایش میانگین دما03624/03307/28 درجه سانتی گراد، اکسیژن محلول در آب1931/0 4743/6 میلی گرم در لیتر، pH آب01950/0 656/7 محاسبه گردید. بعد از 96 ساعت ضایعات احتمالی میکروسکوپی بافت آبشش، کبد و کلیه که در مجاورت با نیتریت قرار داشتند، مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفت. یافته ها: میزان LC10LC50و LC90ازون برون 100، 119، 141، 168 و 200 میلی گرم در لیتر نیتریت به دست آمد. نتایج حاصله نشان داد که در آبشش بچه تاسماهی ازون برون پس از قرارگیری در مجاورت با نیتریت پس از 96 ساعت پدیده هایی نظیر پرخونی، هیپرپلازی، چسبندگی لاملای ثانویه، تورم لاملای اولیه، هموسدرین؛ خون ریزی و نکروز سلولی مشاهده شد. به طور کلی شدت موارد آسیبی در تیمارها از تیمار1 به سمت تیمار4 بیشتر بود. در کبد بچه تاسماهی ازون برون عوارضی از قبیل پرخونی، رکورد صفراوی، دژنرسانس چربی؛ نکروزسلولی و آتروفی سلولی مشاهده شده، ولی شدت آن ها در هر تیمار متفاوت و حتی در تیماری ممکن است یکی از عوارض گفته شده دیده نشود. به طورکلی کبد این ماهیان سالم و عارضه خیلی کمتری نسبت به آبشش ها داشته و بیشترین صدمات مربوطه در آبشش این ماهیان مشاهده شده است. در کلیه بچه تاسماهی ازون برون عوارضی چون پرخونی، نکروز سلولی مشاهده گردید. این عوارض در تیمارهای مختلف متفاوت بوده، به طوری که از تیمار 1 به سمت تیمار 4 افزایش یافته است.

زمینه و هدف: با توجه به رشد روزافزون صنعت آبزی پروری در جوامع بشری نیاز به بهبود مقاومت در برابر بیماری ها، افزایش کارایی تغذیه و ارتقاء پارامترهای رشد در گونه های مختلف ماهیان پرورشی به عنوان یک ضرورت شناخته می شود. استفاده از مکمل های غذایی از قبیل پربیوتیک ها معمولاً باعث تقویت سیستم ایمنی و بهبود کارایی غذا و وضعیت رشد می گردد. هدف از این پژوهشتأثیر پربیوتیک ایمکس بر عملکردهای رشد، کارایی تغذیهو برخی از فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون بچه ماهیان انگشت قد کپور معمولی است. روش کار: بدین منظور تعداد 600 قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی 85/01/5 گرم به صورت تصادفی در چهار تیمار آزمایشی حاوی سطوح صفر(شاهد)، 4/0، 8/0 و 2/1 گرم پربیوتیک در هر کیلوگرم جیره غذایی هرکدام با سه تکرار با تراکم 3-2 قطعه بچه ماهی در هر لیتر در 12 مخزن مدور از جنس پلی اتیلن تقسیم شدند. سنجش پارامترهای رشدکارایی تغذیه و شاخص های بیوشیمیایی سرم خوناندازه گیری گردید. یافته ها: نتایج به دست آمده در پایان دوره آزمایش نشان داد که بچه ماهیان تغذیه شده با سطح 8/0 گرم پربیوتیک به طور معنی داری از عملکردهای بهتری در پارامترهای رشد و تغذیه در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی و شاهد برخوردار بودند(05/0p). اختلاف معنی داری در میزان پروتئین تام، ASTو فعالیت ویژه این آنزیم در تیمارهای تحت بررسی مشاهده نشد(05/0p>) اما مقادیر گلوکز، کورتیزول، ALTALPو فعالیت ویژه این آنزیم ها در تیمارهای حاوی پربیوتیک در مقایسه با تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان دادند(05/0pنتیجه گیری: تیمار پربیوتیک ایمکس اثراتمثبتیبرعملکردهای رشد، تغذیه و پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون بچه ماهیان کپور معمولی داشته و باعث تقویت سیستم ایمنی غیراختصاصی آن هامی گردد.

زمینه و هدف: برای ترمیم بافت ها و رشد سلول ها نیاز به بستر هایی از پلی مرهای طبیعی به همراه مواد شیمیایی می باشد. بهترین بستر ها ترکیبیاتی هستند که ضمن رشد، فاقد تاثیرات سمی نیز بر سلول ها باشند. با توجه به این که سیانو باکتری ها، فتوتروف هایمیکروسکوپی هستند که به سرعت روی محیط کشت های معدنی ساده رشد نموده و غنی از ترکیبات پلی مری می باشند، می توانند به عنوان منابع جدید مقرون به صرفه برای کاربردهای پزشکی مورد استفاده قرار گیرند. در مطالعه حاضر پلیمر موجود در کپسول خارجی سیانوباکتری آنابنا به عنوان ماده پایه در تکثیر و رشد سلول های فیبروبلاست L929و اندوتلیال استفاده شد تا امکان استفاده از این پلی ساکارید در مهندسی بافت و در ترمیم زخم ارزیابی گردد. روش کار: پلی ساکارید سیانوباکتری Anabaena ISC55استخراج و به عنوان ماده پایه به همراه هیالورونیک اسید و کلاژن به تنهایی و یا در ترکیب با یکدیگر در ساخت بستر سلولی جهت تکثیر و رشد سلول های فیبروبلاست L929و اندوتلیال HUVECاستفاده شد. میزان زنده ماندن، تکثیر، توانایی ایجاد کلنی و چسبندگی سلول ها در ترکیبات مختلف ساخته شده به وسیله تست MTT و تست سنجش کلون زایی و تست چسبندگی بررسی گردید. تمام نتایج به دست آمده با نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شد. یافته هاافزایش تکثیر سلول های اندوتلیال و کاهش تکثیر در فیبروبلاست ها، در غلظت های خاص به طور معنی داری مشاهده شد. کلون زایی درهر دو نوع سلول مورد مطالعه حفظ گردید. نتیجه گیریاین بستر برای تولید رگ مصنوعی و پانسمان زخم مناسب می باشد.

زمینه و هدف: هدف از این تحقیق، تعیین میزان غلظت کشندگی (LC50) سم گلایفوزیت و بررسی تاثیرات آن بر برخی فاکتورهای خونی بچه ماهیان کپور نقره ای بود. روش کار: در این پژوهش آزمایش های تعیین غلظت کشندگی سم گلایفوزیت در 6 تیمار و 3 تکرار با 10 عدد ماهی(میانگین وزنی 5/1 10 گرم) در هر تکرار و در 18 آکواریوم 100 لیتری بر اساس دستورالعمل O. E. C. D، به صورت استاتیک(ساکن)، در شرایط کیفی ثابت آب و دمای 78/1 16/22 درجه سانتی گراد انجام و فاکتورهای خونی بچه ماهیان کپور نقره ای در غلظت های کمتر از LC5096 ساعته(0، 341/0 و 682/0 میلی گرم در لیتر) مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: براساس نتایج بدست آمده، مقادیر LC50سم گلایفوزیت طی زمان های 24، 48، 72 و 96 ساعت پس از در معرض قرار گیری بچه ماهیان به ترتیب 84/4، 28/4، 89/3 و 41/3 میلی گرم بر لیتر بود. هم چنین حداکثر غلظت مجاز سم گلایفوزیت در محیط-های طبیعی برای گونه کپور نقره ای 341/0 میلی گرم در لیتر محاسبه شد. نتایج بررسی فاکتورهای خونی مشخص نمود که تعداد کل گلبول های سفید و قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، MCVMCHو درصد گلبول های سفید لنفوسیت و ائوزینوفیل بچه ماهیان کپور نقره ای در معرض سم گلایفوزیت کاهش معنی داری در مقایسه با تیمار شاهد داشته است(05/0>Pنتیجه گیری: بر اساس طبقه بندی جدول سطوح سمیت حشره کش ها، سم گلایفوزیت برای گونه کپور نقره ای، جزو سموم سمی طبقه بندی می شود. فاکتورهای خونی و تغییرات رفتاری می توانند به عنوان آزمایش تشخیص سلامت محیط و شاخص استرس سموم در اکوسیستم های آبی استفاده شوند.

زمینه و هدف: امروزه نانو فناوری یکی از جدیدترین فناوری های بشری بوده که در شاخه های مختلفی ازجمله دارو درمانی و مهندسی بافت، مواد بیولوژیکی، و سنسورها کاربرد دارد. با توجه به گسترش روزافزون صنایع و فعالیت کارخانجات نگرانی های زیادی در مورد ورود پساب های آلوده این مراکز به اکوسیستم های آبی به وجود آمده است. مطالعه حال حاضر با هدف بررسی اثرات مواجه با غلظت های تحت کشنده نانولوله های کربنی چند جداره بر بافت آبشش و پارامترهای خون شناسی ماهی کپور معمولی انجام شده است. روش کار: بدین منظور تعداد 150 قطعه بچه ماهی کپورمعمولی با میانگین وزنی 10/212/20 گرم تامین شده و جهت سازگاری با محیط آزمایش به مدت 2 هفته در تانکرهای 120 لیتری نگهداری شدند. پس از طی دوره سازگاری ماهی ها به مدت چهار روز درمعرض سطوح مختلف نانولوله های کربنی چند جداره عامل دار شده(3 تیمار آزمایشی 0، 1، 10 و 32 میلی گرم بر لیتر، 1 تیمار کنترل فاقد نانو مواد هر کدام در سه تکرار) قرار داده شدند. در پایان روز چهارم به صورت تصادفی از ماهی های هر تیمار نمونه برداری شده و شاخص های خونی و بافت آبشش از روش بافت شناسی کلاسیک مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: کاهش معناداری در تعداد گلبول های قرمز و هماتوکریت در تیمار 10 میلی گرم نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی مشاهده شد(05/0>P. محاسبه گلبول سفید کاهش معناداری را در تیمار 10 میلی گرم نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی نشان داد(05/0>P. اختلاف معناداری در میزان هموگلوبین، MCVو MCHدر بین تیمارهای مختلف آزمایشی مشاهده نگردید(05/0Pعوارضی هم چون نکروز، تورم سلول های سنگفرشی، هایپرپلازی، آنوریسم لاملایی و چسبیدن لاملاهای ثانویه مشاهده شد که شدت آن وابسته به غلظت های مختلف نانو لوله کربنی چند جداره بود. نتیجه گیری: براساس این نتایج می توان چنین نتیجه گیری کرد که نانولوله های کربنی چند جداره اثرات تخریبی بر شاخص های خونی و بافت آبشش دارند.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین فاکتورهای ایجاد سرطان کولورکتال، عفونت های باکتریایی است. بررسی ها نشان می دهند عفونت با نوع خاصی از باکتری های اشریشیاکلی و کلبسیلاپنومونیه در افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو می تواند باعث سرطان کولورکتال شود. پروبیوتیک ها، میکروارگانیسم های زنده و مفیدی هستند که در صورت مصرف در انسان یا حیوان و با اثر بر فلور میکروبی بدن باعث بروز اثرات مفیدی بر سلامتی میزبان می شوند. امروزه پروبیوتیک به عنوان عاملی برای پیشگیری از ابتلا به بسیاری از بیماری های عفونی و سرطانی شناخته شده اند. هدف از این تحقیق بررسی بافتی مولکولی اثر پروبیوتیک بر تومورهای سرطانی آلوده به اشریشیاکلی و کلبسیلاپنومونیه دارای ژنوتوکسین کلی باکتین است. روش کار: مطالعات میکروبیولوژی و مولکولی 30 نمونه بیوپسی افراد سالم و 30 نمونه بیوپسی از بافت تومور افراد مبتلا به سرطان کولورکتال مورد مطالعه قرار گرفت. پس از شناسایی باکتری های اشریشیاکلی و کلبسیلاپنومونیه از بافت روده ی بزرگ و تومورهای سرطان کولورکتال با روش های میکروبی و بیوشیمیایی ژنوم باکتری استخراج و به روش Multiplex PCRبرای باکتری های موردنظر از لحاظ داشتن ژن های موجود در منطقه ی PKSاستفاده ی محصولPCR بررسی شد. پروبیوتیک های مورد استفاده شامل جنس لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم با روش های رایج میکروبیولوژی و بیوشیمیایی شناسایی و با روش سنجش قطر هاله ی عدم رشد اثر آن ها بر باکتری های اشریشیاکلی و کلبسیلاپنومونیه مشخص گردید. یافته ها: همه 6 گونه باکتری های اسیدلاکتیک مورد آزمایش توان ضدمیکروبی خوبی در مقابل اشریشیاکلی وکلبسیلاپنومونیه دارای ژنوتوکسین کلی باکتین نشان دادند بیشترین اثر مهارکنندگی را باسیلوس کوآگولانس علیه اشریشیاکلی طی روش چاهک با میانگین قطر هاله ی عدم رشد 3/19 میلی متر از خود نشان داد. همچنین در مقایسه روش دیسک و چاهک روش چاهک به مراتب حساس تر از روش دیسک بود. نتیجه گیری: طی این مطالعه متابولیت های تولید شده توسط باکتری های اسیدلاکتیک توانستند از رشد باکتری های دارای کلی باکتین جلوگیری کنند. این نشان دهنده نقش مثبت این دسته از باکتری ها در سلامت انسان است.

زمینه و هدف: صنعت پرورش ماهی می تواند تحت تاثیر آلودگی های ناشی از دریا قرار بگیرد و مشکلات و مسائلی برای آن به وجود بیاورد، تجمع فلزات سنگین در بافت ماهی سلامت این آبزی و انسان را به عنوان استفاده کننده از این غذا تهدید می کند. اگر غلظت فلزات سنگین به بیش از حد مجاز در محیط برسند اثرات سمیت فراوانی دارند. در این مطالعه، بررسی مقادیر کادمیوم در بافت عضله کپور معمولی وحشی Cyrprinus carpioدریای خزر در رابطه با وزن ماهی و مقایسه نتایج با استانداردهای بین المللیWHO هدف تحقیق بوده است. روش کار: آزمایشبا تعداد 60 قطعه ماهی در دو گروه ماهیان تغذیه شده با جیره غذایی دستی و تجاری و با نمونه گیری از 10 قطعه ماهی از هر گروه به مدت 8 هفته انجام پذیرفت. خون گیری از ماهیان با استفاده از قطع ورید ساقه دمی انجام و برای اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی و آنزیمی، ابتدا نمونه های خون گرفته شده از ماهیان در دستگاه سانتریفیوژ با 5000 دور در مدت 5 دقیقه قرار گرفته و سرم جداسازی گردیده و در ادامه برای تعیین مقادیر هر کدام از فاکتورها در دستگاه اتوآنالیزر قرار داده شدند. یافته ها: میزان کادمیوم عضله ماهی کپور معمولی دریایی دریای خزر مورد مطالعه در این تحقیق بین 08/0 تا 17/0 میکروگرم بر گرم(میانگین 114/0 میکروگرم بر گرم) بوده است. میزان همبستگی بین وزن ماهی و میزان کادمیوم عضله برابر 409/0 rو میزان سطح معنی داری آزمون تحلیل واریانس رگرسیون نیز برابر 025/0 P=شده است. لذا آزمون معنی دار شده و نشان می دهد که با افزایش وزن بدن ماهی ماهی کپور معمولی مورد مطالعه در این تحقیق، میزان فلز سنگین کادمیوم به طور معنی داری(05/0 P) افزایش می یابد. نتیجه گیری: حد مجاز میزان کادمیوم در مصارف انسانی زیر 2/0 میکروگرم بر گرم وزن هر ماده غذایی تعریف شده است و لذا با توجه به میزان حداکثری 17/0 میکروگرم کادمیوم بر گرم وزن عضله ماهی کپور معمولی در تحقیق حاضر، غلظت آن در عضله این ماهی کمتر از حد قابل قبول آن بر مبنای استاندارد WHOمی باشد و دلالت بر سالم بودن این ماهی برای مصارف انسانی به واسطه صید از دریای خزر می باشد.

زمینه و هدف: امروزه استفاده از گیاهان دارویی جهت درمان و کاهش درد، مورد توجه محققین قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات محیطی سیلیمارین بر درد احشایی با استفاده از مدل آزمایشگاهی با تاکید بر سیستم هیستامینرژیک بررسی شد. روش کار: در این مطالعه از 42 سر موش های صحرایی بالغ نر نژاد ویستار با وزن 250-220گرم استفاده گردید. برای ایجاد درد احشایی از آزمون رایتینگ استفاده شد. حیوانات در 7 گروه 6 تایی به صورت زیر تقسیم شدند. گروه اول(شاهد)، سالین نرمال(داخل صفاقی)+ اسید استیک 1 درصد به حجم 1 میلی لیتر داخل صفاقی، گروه های 2، 3، 4 و5 تزریق داخل صفاقی سیلیمارین(50، 100، 200 و 400 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) + اسید استیک 1 درصد، گروه 6 کلرفنیرآمین(آنتاگونیست گیرنده H1هیستامینی)20 میلی گرم به کیلوگرم(داخل صفاقی) + اسید استیک 1 درصد، گروه 7، کلرفنیرآمین20 میلی گرم به کیلوگرم + سیلیمارین به مقدار100میلی گرم به کیلوگرم+ اسید استیک 1 درصد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که سیلیمارین 100 میلی گرم اثرات ضد دردی ایجاد کرده و به طور معنی داری(05/0 P) موجب کاهش تعداد انقباضات شکمی و نیز افزایش در مدت زمان شروع اولین انقباض شکمی نسبت به گروه شاهدگردید. پیش تزریق کلرفنیرآمین 20 میلی گرم قبل از سیلیمارین 100 میلی گرم موجب تقویتمعنی دار(05/0 P) اثرات ضد دردی سیلیمارین شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش مشخص نمود که اثرات ضددردی سیلیمارین در آزمون درد احشایی احتمالاً از طریق تداخل با گیرنده های H1هیستامینی صورت می گیرد.