فیزیولوژی و فارماکولوژی
سال:1388 | دوره:13 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

مقدمه: نیتریک اکساید یکی از میانجی های عصبی مهم در ناحیه هیپوکامپ است که به صورت یک پیامبر برگشتی در روندهای شکل پذیری سیناپسی و در نتیجه یادگیری و حافظه دخیل می باشد. مطالعات گذشته حاکی از ساخته شدن نیتریک اکساید در نورونهای پیرامیدال هیپوکامپی است. آنزیم سازنده نیتریک اکساید (نیتریک اکساید سنتاز) میتواند هدف فارماکولوژیکی مناسبی برای بررسی نقش نیتریک اکساید در روندهای مختلف شناختی در مغز قرار بگیرد. در این تحقیق با استفاده از مهارکننده آنزیم سازنده نیتریک اکساید (L-NAME) نقش نیتریک اکساید در یادگیری احترازی غیرفعال بررسی گردید.روش ها: به این منظور از موش های صحرایی نژاد ویستار به وزن 200 تا 250 گرم استفاده شد. بوسیله جراحی استرئوتاکسیک، در ناحیه CA1 هیپوکامپ به صورت دو طرفه کانول گذاری انجام شد. یک هفته پس از جراحی آزمایش های رفتاری صورت گرفت. 25 دقیقه قبل از شروع آموزش در دستگاه یادگیری احترازی غیرفعال، L-NAME در دوزهای 5، 10 و 15 میکروگرم در نیم میکرولیتر حلال (سالین) در ناحیه CA1 تزریق شد. تست به یادآوری با سه فاصله زمانی بعد از آموزش انجام گرفت. حافظه جاری (بلافاصله بعد از آموزش)، حافظه کوتاه مدت (90 دقیقه بعد از آموزش) و حافظه بلندمدت (24 ساعت بعد از آموزش) ارزیابی شد.یافته ها: نتایج این تحقیق نشان می دهد که با تزریق دوز 15 میکروگرم در نیم میکرولیتر L-NAME قبل از آموزش باعث افزایش معنی دار تعداد ورود حیوان به اتاق تاریک در بررسی حافظه جاری و کاهش معنی دار زمان ورود به اتاق تاریک در آزمایش حافظه کوتاه مدت نسبت به گروه حلال شده است.نتیجه گیری: این یافته ها بیان می دارد که مهار ساخته شدن نیتریک اکساید هیپوکامپی قبل از آموزش باعث تخریب حافظه جاری و کوتاه مدت می شود اما اثر معنی داری بر حافظه بلندمدت ندارد. لذا پیشنهاد می شود که احتمالا نیتریک اکساید به عنوان یک پیامبر برگشتی در مراحل ابتدایی یادگیری و حافظه احترازی غیرفعال دخیل می باشد.

مقدمه: آنزیم ماتریکس متالوپروتئیناز نوع دو (MMP-2) یکی از واسطه های التهابی است که به نظر می رسد در فرایند پردازش درد دخیل باشد و تولید آن توسط عوامل التهابی مانند نیتریک اکساید تنظیم می شود. با توجه به نقش شناخته شده نیتریک اکساید در فرایند پردازش درد به ویژه دردهای التهابی، در مطالعه حاضر نقش ماتریکس متالوپروتئیناز 2 در ایجاد اثر بی دردی زایی ناشی از مهار نیتریک اکساید سنتاز نورونی در آزمون فرمالین مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: سطح MMP-2 در مایع مغزی نخاعی موش های صحرایی، پس از تزریق فرمالین (50mL, %2.5) و بعد از تزریق داخل نخاعی مهارکننده نیتریک، اکساید سنتاز نورونی، به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. همچنین نقش تزریق داخل نخاعی مهارکننده MMP-2 را بر (1) رفتار درد و (2) در اثر بی دردی زایی ناشی مهار نیتریک اکساید سنتاز نورونی (nNOS) بررسی شد.یافته ها: موش هایی که مهارکننده MMP-2 را با دوز 30 میلی مولار دریافت کرده بودند، پاسخ شدیدی به درد ناشی از تزریق فرمالین نشان دادند. شدت درد پس از مهار nNOS کاهش یافته بود. مطالعات ایمونولوژیک (ELISA) نشان دادند میزان MMP-2 در موش هایی که قبل از تزریق فرمالین مهارکننده nNOS را دریافت کرده بودند کاهش یافته است.نتیجه گیری: این بررسی ها نقش احتمالی MMP-2 را در ایجاد اثرات بی دردی مهارکننده nNOS پیشنهاد می کنند.

مقدمه: مطالعات اخیر بیان می کند که هیپرکسی نورموباریک (HO) باعث ایجاد پدیده تحمل به اکسیتوتوکسیسیتی و استرس اکسیداتیو در انواع اندام ها به خصوص مغز می شود، هدف از این مطالعه بررسی اثر پیش شرطی هیپرکسی نورموباریک بر نارسایی های نورولوژیک و فعالیت آنزیم سوپراکسیداتیو دیسموتاز بافت مغز در مدل جانوری بیماری هانتینگتون است.روش ها: در این آزمایش رت ها در سه گروه دسته بندی می شوند. جانوران در گروه اول اکسیژن بالای 90 درصد به مدت 4 ساعت در روز به مدت 6 روز استنشاق می کردند. جانوران گروه دوم و سوم هوای اتاق (RA) استنشاق می کردند. بلافاصله بعد از پایان پیش شرطی سازی، مدل سازی بیماری هانتینگتون با تزریق داخل صفاقی روزانه 20 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن اسید نیتروپروپیونیک (3-NP) در شش روز انجام می شد.یافته ها: پیش شرطی سازی با HO باعث ایجاد پدیده تحمل به اکسیتوتوکسیسیتی می شود. پیش شرطی سازی با HO در مقایسه با هوای اتاق باعث کاهش معنی دار نقص نورولوژیک مانند تعادل بر روی میله، زمان عقب کشیدن اندام حرکتی، زمان پنجه گیری، افتادن از سطح شیب دار می شد. همچنین فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در شرایط هیپرکسی افزایش می یافت.نتیجه گیری: اگر چه مطالعات بیشتری برای وضوح مکانیسم های بهبود دهنده پیش شرطی سازی لازم است، اما HO ظاهرا تا حدی آثارشان را از طریق مقاوم سازی سلولها با پیش شرطی سازی و افزایش میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید انجام می دهد.

مقدمه: هدف از این مطالعه کسب دید تازهای در ارتباط احتمالی بین خواص کارکردی مسیر آهسته پنهان و خواص وابسته به سرعت گره دهلیزی بطنی است.روش ها: در یک گروه شامل 7 نمونه از گره دهلیزی بطنی با تغذیه سطحی خرگوش پروتکل های تحریکی وابسته به سرعت ریکاوری، تسهیل و خستگی اجرا شدند. سوزاندان با کمک ولتاژ مستقیم (110-100 ولت) توسط الکترود نقره تک قطبی انجام گرفت.یافته ها: سوزاندن مسیر سریع باعث کاهش معنی دار میزان تسهیل شد ولی روی زمان خستگی و تحریک ناپذیری گره ای تاثیری نداشت. مهمترین اثر سوزاندن مسیر سریع افزایش معنی دار زمان هدایت حداقل بود.نتیجه گیری: سوزاندن مسیر سریع سبب آشکار شدن اثرات مسیر آهسته پنهان می شود. خواص وابسته به سرعت گره دهلیزی- بطنی به تداخل دینامیک دو مسیر آهسته و آهسته پنهان بستگی دارند. مسیر سریع در ایجاد پدیده تسهیل موثر است.

مقدمه: نقش و اهمیت انسولین در نشخوارکنندگان متفاوت از تک معده ایهاست. در این تحقیق هایپواینسولینمیا دایمی با شدت های متفاوت توسط دوزهای 25 (کم)، 50 (متوسط) و 75 (بالا) استرپتوزوتوسین (mg/kg BW) در گوسفند ایجاد شد.روش ها: بیست بره پرواری به چهار گروه تیماری تقسیم و بصورت انفرادی نگهداری شدند. تیمارها شامل شاهد و تزریق منفرد و درون رگی سه دوز استرپتوزوتوسین بود. دوره تحقیق شامل هشت هفته متوالی بود که تزریق استرپتوزوتوسین در پایان هفته سوم انجام گرفت. نمونه های خون از رگ وداج به طور هفتگی و در حالت های ناشتا و 2.5 ساعت بعد تغذیه جمع آوری و آنالیز شد. مصرف خوراک و آب و همچنین تغییرات وزن حیوانات اندازه گیری گردید. بعد از کشتار، اندام های درونی توزین شد و نمونه ادرار از مثانه جمع آوری گردید.یافته ها: با تزریق دوز بالا، حیوانات دچار شرایط غیرعادی شده و نتوانستند آزمایش را ادامه دهند. نتایج حاکی از بروز هایپواینسولینمیا با تزریق دوز متوسط بود که با کاهش معنی دار غلظت انسولین ناشتا و بعد تغذیه و همچنین غلظت لپتین ناشتا نسبت به شاه همراه بود (P<0.05). دوز متوسط باعث افزایش معنی داری در سطح گلوکز، تری گلیسریدها، کلسترول، پروتئین تام، ازت اوره ای و همچنین اجساد کتونی خون نسبت به شاهد شد (P<0.05). حیوانات با تزریق دوز متوسط، پرخوری دیابتی و افزایش مصرف آب را در هفته های بعد تزریق نسبت به شاهد نشان دادند (P<0.05) ولی علیرغم مصرف غذای بیشتر نتوانستند وزن بیشتری نسبت به شاهد کسب کنند. غلظت قند و پروتئین ادرار به طور وابسته به دوز افزایش داشت ولی معنی دار نبود .(P>0.05) وزن و شاخص اندام های داخلی بدن بین گروه ها تفاوت معنی داری نشان نداد فقط وزن لاشه در گروه دوز متوسط نسبت به دو گروه دیگر بیشتر بود.نتیجه گیری: نتایج بیانگر نقش حیاتی تنظیمی انسولین در متابولیزم انرژی نشخوارکنندگان بوده که با اعمال دو اثر متضاد کاتابولیک مغزی و آنابوتیک محیطی می باشد که موافق با یافته ها در تک معده ایها بود.

مقدمه: کانال های پتاسیمی ROMK در غشای راسی سلول های کلیه قرار گرفته اند. ایزو فورم های مختلفی از کانال پتاسیمی ROMK در قسمت های انتهای نفرون و در مجاری جمع کننده شناسایی شده اند که وظیفه ترشح یون K+ را بر عهده دارند. تحقیقات نشان داده اند که آندوسیتوز کانال های پتاسیمی ROMK برای ترشح K+ در مجاری جمع کننده نقش مهمی دارا می باشد. در این مطالعه اثرات موتاسیون S362A (جایگزین کردن اسید آمینه سرین در جایگاه شماره 362 با اسید آمینه آلانین) بر روی آندوسیتوز کانال پتاسیمی ROMK2 پس از بیان در غشای اووسیت بررسی گردیده است.روش ها: در این پژوهش تجربی اووسیت های Xenopus laevis با استفاده از کلاژناز به روش استاندارد جدا گردیدند و جهت ایجاد موتاسیون در انتهای کربوکسیل کانال پتاسیمی ROMK2 با استفاده از روش ایجاد تغییر سریع ایجاد موتاسیون زای مستقیم گردیدcRNA . ای که ROMK2 و موتاسیون S362A راکد می کرد به اووسیت ها تزریق شد. پس از گذشت سه روز (زمان صفر) به محیط کشت برفلدین (+BFA) A مهار کننده انتقال پروتئین های ساخته شده به غشا به مقدار 25 میکرومولار یا اتانول به عنوان حلال (-BFA) BFA اضافه گردید. با استفاده از تکنیک ثابت نگه داشتن ولتاژ با استفاده از دو الکترود جریان های یونی مربوط به کانال های پتاسیمی ROMK2 و موتاسیون S362A اندازه گیری گردید.یافته ها: یافته ها نشان داد که مقدار جریان یونی پتاسیم از کانال های پتاسیمی ROMK2 با موتاسیون S362A بر خلاف کانال های پتاسیمی بدون موتاسیون ROMK2 پس از انکوبه شدن در محلول 25 میکرومولار BFA کاهش معنی داری پیدا نکرد. برای ROMK2 پس از اینکه اووسیت ها 48 ساعت تحت تاثیر BFA بودند میزان کسر جریان برابر با 0.24±0.05(n=16) بود.نتیجه گیری: این نتایج افزایش پایداری و ثبات کانال های پتاسیمی ROMK2 در غشا بعد از ایجاد موتاسیون S362A را نشان می دهد. قسمت داخلی ناحیه PDZ به ترتیب با اسیدهای سرین- گلوتامیک اسید- والین (S-E-V) در تعیین پایداری و آندوسیتوز کانال های پتاسیمی ROMK2 در غشا سلول دخالت دارد.

مقدمه: بر اساس مطالعات پیشین، حضور 6-Bromoindirubin-3′- Oxime) BIO) در محیط کشت برخی سلول ها سبب افزایش بقا و تکثیر آن می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی اثرات این ماده بر تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان موش صحرایی است.روش ها: در این مطالعه تجربی، سلول های مغز استخوان 7 سرموش صحرایی نر در حضور غلظت های 0.01، 0.05، 0.1، 1 و 1.5 میکرومولار BIO کشت شد و با انجام سه پاساژ متوالی تکثیر گردید. کشت سلول در گروه های مختلف، در طول مدت کشت از لحاظ برخی شاخص های رشد شامل قطر و تعداد کلونی های تشکیل شده، میزان دوبرابر شدگی جمعیت سلولی و تعداد سلول های زنده مقایسه شد. در پایان سلول های پاساژ 3 در گروه های مختلف از لحاظ حفظ توان تمایز به استخوان و چربی ارزیابی شد.یافته ها: بر اساس نتایج، بزرگترین کلونی ها در گروه های 0.1 و 1 میکرومولار و به ترتیب با قطر 43.96±1262.27 و 19.16±1335.71 میکرومترو تشکیل شد. از لحاظ تعداد کلونی نیز این دو گروه به گروه های آزمایشی دیگر و کنترل برتری داشتند .(P<0.05) در طی 3 پاساژ متوالی در گروه 0.1 و 1 میکرومولار جمعیت سلولی نسبت به گروه های آزمایشی و کنترل دو برابر شد .(P<0.05) همچنین، در این دو گروه، تعداد سلول های زنده بیش از گروه های دیگر بود .(P<0.05) رنگ آمیزی آلیزارین رد برای استخوان و اویل رد برای چربی نشان داد که سلول های گروه های مختلف توان تمایزی خود را حفظ کرده اند.نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت که تیمار کشت سلول های مغز استخوان موش صحرایی BIO بویژه با غلظت های 1 و 0.1 میکرومولار سبب افزایش سرعت رشد و نیز توان زیستی سلول ها می شود.

مقدمه: تا به حال مطالعات زیادی در مورد اثر مهاری اتساع مری بر فعالیت حرکتی معده انجام شده است ولی اخیرا گزارش شده است که اتساع مری سبب کاهش ترشحات معده نیز می گردد. تاثیر اخیر از طریق فعال شدن رفلکس مهاری واگی- واگی اعمال می گردد. اما تاکنون در مورد تاثیر این رفلکس بر جریان خون و ترشح هورمون های معدی گزارشی ارایه نشده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر اتساع مری بر جریان خون معده و هورمون های گاسترین و سوماتوستاتین می باشد.روش ها: تعداد 79 سر موش های صحرایی نر، از نژاد Wistar با وزن 230-175 گرم جهت انجام این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. حیوانات با کمک یورتان 1.2 g/kg, i.p.)) بیهوش شده و سپس تراکئوستومی شدند. پس از لاپاراتومی، معده از طریق دئودنوم جهت شستشو و اتساع لوله گذاری شد. انتهای سینه ای مری توسط بالون متسع شد (10 دقیقه،0.3ml ) و اتساع معده بکمک محلول سرم فیزیولوژی 1.5ml/100 g, B.W.)) در دمای 37oC و pH=7 انجام شد. تغییرات جریان خون معده با استفاده از دستگاه لیزر داپلر اندازه گیری شد. غلظت سرمی گاسترین و غلظت پلاسمایی سوماتوستاتین با روش رادیوایمنواسی اندازه گیری گردید. جهت بررسی نقش عصب واگ در عملکرد مهاری اتساع مری بر جریان خون معده، یک گروه از حیوانات در ناحیه گردن واگوتومی شدند.یافته ها: اتساع مری جریان خون ناحیه پروکسیمال معده را کاهش داد (P<0.001) ولی تاثیری بر جریان خون ناحیه دیستال معده نداشت. پس از قطع دوطرفه اعصاب واگ، تاثیر مهاری اتساع مری بر جریان خون پخش پروکسیمال معده حذف شد. اتساع مری تاثیری بر غلظت خونی هورمون های سوماتوستاتین و گاسترین نداشت.نتیجه گیری: حذف اثر مهاری اتساع مری بر جریان خون بخش پروکسیمال معده پس از قطع اعصاب واگ، موید نقش اعصاب واگ در بروز این تاثیر مهاری بر جریان خون می باشد.

مقدمه: حجامت یکی از روش های درمانی طب سنتی است که از زمان های گذشته در جوامع مختلف مورد استفاده بوده است. گرچه منابع ما در مورد طب سنتی و مکمل و از جمله در مورد حجامت غنی است اما اطلاعات ما در مورد مکانیسم های دخیل در این زمینه، علی رغم پیشرفت علوم در حیطه های مختلف بسیار کم است. با مشخص شدن توجیه علمی و مکانیسم عمل طب سنتی استفاده از آن راحت تر خواهد بود و می توان با پشتوانه قوی تر، آن را به جامعه پزشکی نوین معرفی کرد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه خون ورید و خون حاصل از حجامت از نظر فاکتورهای بیوشیمیایی، هماتولوژی و پاسخ ایمونولوژیک و ارزیابی اختلاف موجود می باشد.روش ها: جامعه آماری 56 مرد داوطلب 40-20 ساله سالم بودند که ابتدا از هر فرد 16 میلی لیتر خون ورید برای سنجش فاکتورهای بیوشیمیایی و هماتولوژی و ایمونولوژی گرفته شد. سپس حجامت بر روی فرد انجام شده و همین حجم خون از خون حاصل از حجامت برای سنجش فاکتورهای ذکر شده برداشته شد. فاکتورهای بیوشیمیایی با استفاده از سرم خون داوطلب و به وسیله اتوآنالیزور Selectra، سنجش هماتولوژی با استفاده از سل کانتر KX-21 و سنجش سدیمانتاسیون با روش دستی وسترگرین انجام گردید. سایتوکاین ها با استفاده از کیت الایزا R&D سنجش شد.یافته ها: آزمون های آماری تفاوت معنی داری را در بسیاری از فاکتورهای بیوشیمیایی و هماتولوژی و ایمونولوژی بین خون ورید و خون حاصل از حجامت نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل، میتوان نتیجه گیری کرد که ترکیب خون وریدی و خون حجامت یکسان نبوده، با هم تفاوت دارند. علاوه بر این، علیرغم اینکه تعداد لنفوسیت ها در خون حجامت بیشتر از خون وریدی بوده است، توان پاسخ دهی آن در برابر مایتوژن، از خون وریدی همزمان کمتر است. و لذا خون حجامت توان پاسخ دهی ایمونولوژیک کمتری نسبت به خون ورید دارد.

مقدمه: در موش صحرایی ماده حساسیت به درد به مرحله سیکل جنسی بستگی دارد. نقش گابا از طریق گیرنده GABAB در کنترل تجربی درد بررسی شده است. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تزریق داخل بطن مغزی آگونیست GABAB (باکلوفن) و آنتاگونیست (CGP 35348) GABAB بر حساسیت به درد در مراحل مختلف سیکل استروس می باشد.روش ها: 40 موش صحرایی ماده با وزن 220-200 گرم مورد استفاده قرار گرفت. موش های صحرایی در سیکل نوری 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی و درجه حرارت استاندارد 2±22 درجه سانتیگراد نگهداری شدند و غذا و آب آزادانه در اختیار آنها بود. حساسیت به درد توسط تست فرمالین ارزیابی گردید. تست فرمالین با تزریق 50 میکرولیتر فرمالین 2.5 درصد در پای عقبی حیوان در هر یک از مراحل سیکل استروس انجام شد. داده ها توسط Two ways ANOVA measuring و تست تشخیصی Tucky بررسی شدند. سطح معنی داری، P<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: داده ها نشان داد که باکلوفن در تمام مراحل مختلف سیکل استروس بطور معنی داری باعث کاهش حساسیت به درد شد (P<0.05). بی دردی حاصل از باکلوفن در مراحل مت استروس و دای استروس در مقایسه با مراحل پرواستروس و استروس بطور معنی داری بیشتر بود (CGP 35348 .(P<0.05 در مراحل مختلف سیکل استروس بطور معنی داری باعث افزایش حساسیت به درد شد (P<0.05). پردردی حاصل از CGP 35348 در مراحل مت استروس و دای استروس در مقایسه با مراحل پرواستروس و استروس بطور معنی داری کمتر بود (P<0.05). با بکار بردن توام باکلوفن و CGP 35348 تغییرات معنی داری در حساسیت به درد در هیچکدام از مراحل مختلف سیکل استروس مشاهده نگردید (P>0.05).نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان می دهد که گابا می تواند از طریق گیرنده GABAB حساسیت به درد را در ضمن سیکل استروس تنظیم کند.

مقدمه: علت اصلی بیماری های قلبی- عروقی در جوانان فاقد عوامل خطرزای کلاسیک (مانند افزایش چربی، فشار خون بالا و دیابت)، افزایش شکل گیری لخته و ترومبوز می باشد. در مطالعات متعددی اثر تمرینات هوازی بر عملکرد انعقاد و فیبرینولیز بررسی شده است. با توجه به اهمیتی که تمرینات قدرتی در توانمندی های فیزیکی افراد دارد، در این مطالعه اثر تمرینات ترکیبی هوازی- قدرتی و هوازی بر فعالیت های انعقادی مردان جوان سالم بررسی شد.روش ها: افراد شرکت کننده 30 مرد جوان سالم غیرورزشکار با میانگین سنی 5±25 سال به صورت تصادفی در سه گروه ده نفری هوازی، ترکیبی هوازی- قدرتی و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه هوازی در یک برنامه 24 دقیقه ای بر روی دوچرخه ثابت با شدت متوسط شرکت کردند. در گروه ترکیبی افراد 12 دقیقه تمرین قدرتی با شدت 60 درصد 5) 1RM جلسه اول) و شدت 80 درصد 5) IRM جلسه دوم) و بلافاصله بعد از آن 12 دقیقه بر روی دوچرخه ثابت رکاب زدند. 10 نفر گروه کنترل هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشتند.یافته ها: 10 جلسه تمرین باعث کاهش معنادار PT در گروه هوازی و فیبرینوژن در هر دو گروه هوازی و ترکیبی گردید در صورتیکه PTT در هر دو گروه هوازی و ترکیبی افزایش معنادار پیدا کرد.نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام 10 جلسه تمرین ترکیبی هوازی- قدرتی و هوازی با شدت متوسط، می تواند موجب کاهش فعالیت انعقادی گردد.