مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
سال:1398 | دوره:11 | شماره:4 |تعداد مقالات:2

مقدمه: زمینه و هدف فشارخون یک بیماری شایع است که سلامت افراد را تحت تاثیر قرار میدهد. افرادی که ازنظر شخصیتی توانایی مقابله کمی با استرس دارند و در مواجهه با استرسها با سوگیری پاسخ میدهند بیشتر دچار مشکلات جسمانی و روانی حاصل از بیماریهای مزمن میشود. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر کیفیت خواب و سوگیری شناختی بیماران مبتلابه فشارخون اولیه صورت گرفت. روش کار: مطالعه به روش تجربی یا پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل صورت گرفت. در این مطالعه تعداد 32 زن مبتلابه فشارخون بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به روش تصادفی بلوکهای جایگشتی در دو گروه کنترل 16 نفرو مداخله 16 نفر جایگزین شدند. هر دو گروه پرسشنامه های استاندارد کیفیت خواب پیترزبورگ و سوگیری شناختی را قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند. گروه مداخله به مدت هشت جلسه آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری دریافت کرد و گروه کنترل در این بازه زمانی از طرف تیم تحقیق آموزشی دریافت نکرد. داده های بهدستآمده با روش آماری توصیفی و استنباطی تجزیه تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد در مرحله بعد از مداخله بین دو گروه مداخله و کنترل در میزان کیفیت خواب و سوگیری شناختی تفاوت معنی دار وجود دارد 05 / 0 < P. برای مولفه های کانون توجه متمرکز بر خود 03 / 0 و متمرکز بر دیگران 74 / 3 معنیدار نبود 05 / 0 < P این یافته نشان میداد بین گروه آزمایش و کنترل در این مولفه تفاوت معنیداری وجود نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر میتوان نتیجه گرفت آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر کیفیت خواب و سوگیری شناختی زنان مبتلابه فشارخون اولیه اثربخش است و میتواند بهعنوان یک روش درمانی مکمل اثربخش و بدون عوارض مورداستفاده قرار بگیرد.

مقدمه: ورزش عامل موثری بر پیشگیری، درمان و توانبخشی بسیاری از اختلالات متابولیک میباشد. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تاثیر شش هفته تمرین استقامتی و مصرف ال کارنیتین بر فاکتورهای آپوپتوزی هیپوکامپ موش دیابتی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، 45 سر رت نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250 تا 300 گرم، بطور تصادفی به شش گروه تقسیم شدند. رتها با تزریق 95 میلیگرم نیکوتین آمید و پس از 15 دقیقه تزریق 55 میلیگرم استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. رتهای دریافت کننده ال کارنیتین روزانه 100 میلیگرم ال کارنیتین به صورت خوراکی دریافت کردند. پروتکل تمرین استقامتی شامل پنج جلسه، از 20 دقیقه، سرعت 10 و شیب صفر درجه در هفته اول شروع شده و در هفته ششم به 40 دقیقه، سرعت 20 و شیب 5 درجه رسید. متغیرهای مورد نظر 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به وسیله دستگاه الایزا و در بافت مغز اندازه گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، تمرین هوازی و مصرف ال کارنیتین بر Bax، Bcl-2 و نسبت Bax/Bcl2 هیپوکامپ موشهای صحرایی تاثیر معنی داری دارد 001 / 0 = P همچنین مشخص شد، در هر سه متغیر بین گروه کنترل دیابتی با گروه هایشم 001 / 0 = P، تمرین هوازی 001 / 0 = P، مکمل ال کارنیتین 036 / 0 = P، تمرین و مکمل 001 / 0 = P، بین گروه تمرین هوازی با گروه های مکمل ال کارنیتین 025 / 0 = P تمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین 001 / 0 = P و گروه مکمل با گروه تمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین 001 / 0 = P تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر بیشتر مداخله ترکیبی نسبت به تمرین و تمرین نسبت به ال کارنیتین بر فاکتورهای تحقیق، تمرینات استقامتی به افراد دیابتی توصیه میشود. اما از آنجا که مصرف این مکمل ممکن است عوارض جانبی داشته باشد، استفاده از ال-کارنیتین توسط پزشکان توصیه میشود.