مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال:1389 | دوره:15 | شماره:2 (مسلسل 56) |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: روتاویروسها عامل گاستروآنتریت کودکان زیر 5 سال هستند و سالانه موجب حدود 800000 مرگ می شوند. افزودن واکسن روتاویروس در برنامه ایمن سازی کودکان می تواند باعث کاهش قابل ملاحظه مرگ و میر کودکان به خصوص در کشورهای درحال توسعه شود. پروتئین VP4 خار کپسید خارجی روتاویروس بوده که روتاویروس توسط آن به گیرنده خود متصل می شود. پروتئین VP4 موجب تولید آنتی بادی خنثی کننده می شود. با در نظر گرفتن موارد فوق ما، ژن VP4 روتاویروس را در پلاسمید به منظور بیان VP4 در آینده کلون کردیم. روش بررسی: سلول BSC-1 به صورت تک لایه کشت داده شد. وقتی کشت سلولی CPE کامل روتاویروس را نشان داد سه مرتبه ذوب و فریز شد. روتاویروس توسط اولتراسانتریفیوژ نسبتا خالص گردید. پرایمرهای اولیگونوکلئوتیدی مخصوص قطعه 4 ژنوم روتاویروس که VP4 را کد می کند ساخته شد. ژنوم RNA ویروس استخراج و به عنوان الگو برای ساخت cDNA توسط ترانس کریپتاز معکوس استفاده گردید. سپس به وسیله  PCRتکثیر داده و محصول PCR در ناقل پلاسمید کلون شد. پلاسمید حاصل با آنزیمهای محدودالاثر و تعیین توالی مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتیجه تعیین توالی به وسیله نرم افزار BLAST تحلیل شد که %100 با توالی قطعه شماره 4 روتاویروس موجود در بانک NCBI ژنی مشابه بود. نتیجه گیری: نتیجه تحلیل توالی تایید می کند که نوکلئوتیدهای ژن VP4 بعد از پاساژهای طولانی روتاویروس SA11 در آزمایشگاه ما ثابت مانده است.

زمینه و هدف: رعایت فاکتورهای ارگونومی در طراحی سیستم خواب اثر مستقیمی بر کیفیت نگهداری ستون مهره ها هنگام خواب دارد. مطالعات نشان می دهند که لزوما تشک با سفتی یکنواخت نمی تواند راستای طبیعی ستون مهره ها را حفظ نماید. بکارگیری تشک هایی که دارای اجزایی با سفتی های متفاوت هستند، می تواند به عنوان یک راه حل مورد بررسی قرار گیرند. در این مطالعه راستای ستون مهره های مردان بر روی سطح سفت، نرم و یک نوع جدید از تشک سفارشی چیدمان شده، استخراج و مورد مقایسه قرار گرفته است. هدف این مطالعه بررسی عملکرد این نوع جدید تشک و استخراج چیدمان اختصاصی برای هر داوطلب بود. روش بررسی: پس از اخذ داده های ابعاد سنجی، از 25 داوطلب مرد خواسته شد تا بر روی سطوح نرم و بسیار سفت، با سفتی مشخص بر اساس پروتکل از پیش تعیین شده ای، در وضعیت خواب به پهلو قرار گیرند. سپس مختصات مکانی نشانگرهای نصب شده بر روی زواید خاری ستون مهره های آنان توسط روش ردیابی نوری در صفحه فرونتال اخذ گردید. در مرحله بعدی برای هر داوطلب، المان های فوم - فنر ساخته شده و به نحوی در یک قاب چیدمان گردید تا راستای ستون مهره های آنان در صفحه فرونتال به راستای طبیعی شان نزدیک شود. یافته ها: مشاهده شد که در وضعیت خوابیده به پهلو در صفحه فرونتال سطح سفت به علت عدم حمایت مهره های ناحیه کمری، باعث ایجاد انحنای c شکل در راستای ستون مهره ها شده و در سطح نرم، نرمی تشک باعث ایجاد فرو رفتگی بیشتر در ناحیه لگنی و از بین رفتن راستای طبیعی می گردد. اما در چیدمان المان ها با سفتی متفاوت که تشک با چیدمان سفارشی باعث حفظ راستای طبیعی می گردد. چیدمان اختصاصی نیز برای هر داوطلب استخراج گردید. نتیجه گیری: نتایج بررسی راستای ستون مهره ها پس از تطبیق داده ها و مقایسه آنها مشخص نمود که تشک با چیدمان سفارشی روشی مناسب برای نگهداری بهینه ستون مهره ها در هنگام خواب می باشد و تشک های متداول با سفتی یکنواخت توانایی نگهداری راستای ستون مهره ها در وضعیت طبیعی را ندارند. چیدمان های اختصاصی استخراج شده برای وضعیت خواب به پهلو، در مطالعات آتی می تواند کمک به پیش بینی چیدمان مورد نیاز برای هر فرد بدون انجام آزمایش مستقیم کند.

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ یکی از عوارض شایع بعد از عمل جراحی است و در حدود 20 - 70 درصد کل اعمال جراحی دیده می شود که بستگی به روش بیهوشی و عواملی همچون وضعیت همودینامیک، غلضت اکسیژن، درد و غیره دارد. در مطالعاتی تجویز اکسیژن با غلظت بالاتر در طی اعمال جراحی منجر به کاهش تهوع و استفراغ شده است و در بعضی مطالعات دیگر تاثیری در کاهش تهوع و استفراغ نداشته است. در مطالعه حاضر تاثیر اکسیژن درمانی تکمیلی بر میزان بروز و شدت تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی سزارین به روش بی حسی نخاعی بررسی شده است. روش بررسی: این کار آزمایی بالینی بر روی 122 زن کاندید سزارین به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل انجام شد. برای گروه مداخله، حین عمل جراحی و پس از اتمام عمل جراحی در ریکاوری به صورت مداوم و در بخش بعد از زایمان به مدت 6 ساعت به صورت متناوب با استفاده از ماسک ونچوری به میزان 80 درصد معادل 12 لیتر در دقیقه تا شش ساعت استفاده شد و در گروه کنترل اقدامات روتین انجام شد (30 درصد اکسیژن معادل 3 - 5 لیتر در دقیقه با ماسک معمولی). میزان بروز و شدت تهوع و استفراغ در حین عمل جراحی و تا 6 ساعت بعد از عمل جراحی در ریکاوری و بخش بعد از زایمان در برگ ثبت اطلاعات درج گردید. یافته ها: بر اساس نتایج حاصله میزان بروز تهوع حین عمل جراحی در دو گروه اختلاف آماری معنی داری نداشت و بعد از عمل جراحی در بخش ریکاوری و بعد از زایمان در گروههای مداخله و کنترل اختلاف آماری معنی دار بود.(p<0.01)  میزان بروز استفراغ حین عمل جراحی و در بخش بعد از زایمان در گروههای مداخله و کنترل اختلاف آماری معنی داری نداشت اما در بخش ریکاوری اختلاف معنی دار بود.(p<0.001) شدت تهوع در گروه های مداخله و کنترل حین عمل جراحی، در بخش ریکاوری و تا 6 ساعت بعد از عمل جراحی در بخش بعد از زایمان اختلاف آماری معنی داری داشت و شدت تهوع در گروه کنترل بیشتر بود.(p<0.05)  نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که دریافت اکسیژن اضافی حین و بعد از عمل جراحی در پیشگیری از بروز تهوع و استفراغ حین عمل جراحی موثر نبود اما بعد از عمل جراحی سزارین در بخش ریکاوری در پیشگیری از بروز و کاهش شدت استفراغ و تهوع به روش بی حسی نخاعی موثر بود. اکسیژن مکمل نیاز به داروهای ضد استفراغ را در این بیماران کاهش داد.

زمینه و هدف MRI :زانو به علت غیر تهاجمی بودن و دقت بالا امروزه بسیار مورد توجه است. گزارشات معدودی در مورد دقت سکانسهای  PD در تعیین آسیب های منیسکال و رباط های صلیبی منتشر شده است. این مطالعه با هدف مقایسه ارزش تشخیصی سکانس های PD. Fat Suppression وecho   T2 Gradientدر ضایعات منیسکال و رباط های صلیبی انجام شد. روش بررسی: نوع مطالعه توصیفی - تحلیلی بود. حجم نمونه 100 مورد برآورد شد. در این مطالعه ارزش تشخیصیMRI  با سکانس  PDFSو روش معمول ز GRE سنجیده و با هم دیگر مقایسه شد. سپس با توجه به استاندارد طلایی آرتروسکوپی؛ حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و Accuracy سکانس های مختلف MRI محاسبه شد. یافته ها: در این مطالعه 100 بیمار شامل 79 مرد (%79) و 21 زن (%21) با میانگین سنی 9.04 ±27.80  سال مورد بررسی قرار گرفتند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی وAccuracy  سکانس PDFS در تشخیص پارگی منیسک مدیال به ترتیب %96.05، %95.83، %98.64، %88.46 و %96 و در منیسک لترال به ترتیب %90، %100، %100، %100 و %97 و در ACL در تمام پارامترها %100 بود.نتیجه گیری: سکانس پروتون دنسیتی با سرکوب چربی در ارزیابی آسیب های زانو، می تواند به عنوان یک بخش قابل اعتماد در پروتوکل تصویر برداری زانو مورد استفاده قرار گیرد و به عنوان جایگزین مناسبی برای سکانس های غیر سرکوب کننده چربی در این بیماران مطرح گردد.

زمینه و هدف: در مطالعات قبلی خواص آنتی اکسیدانی اسفناج در به تاخیر انداختن فرآیند پیری سیستم اعصاب مرکزی و یا نقایص و رفتارهای شناختی وابسته به پیری و نیز برخی بیماریهای نورودژنراتیو گزارش گردید. هدف این مطالعه ارزیابی اثرات ضد اضطرابی دوزهای مختلف عصاره آبی برگ اسفناج می باشد. روش بررسی: در این مطالعه از 50 سر موش سوری نر به وزن 25 - 30 گرم استفاده شد. حیوانات به سه گروه ده تایی آزمایش و دو گروه ده تایی کنترل تقسیم گردیدند. گروههای آزمایش سه دوز پودر عصاره آبی اسفناج 0.05 ,0.10 و 0.15 گرم (به ازای هر موش در روز) و در یک گروه کنترل آب آشامیدنی و در گروه کنترل دیگر ساکاروز 3% w/v به همراه آب آشامیدنی به صورت خوراکی به مدت یک ماه دریافت کردند. سپس موشها در جهت افزایش فعالیت حرکتی و حس کنجکاوی به مدت 5 دقیقه در یک جعبه با دیواره های مشکی قرار داده شدند. پس از آن در فواصل زمانی تنظیم شده به ماز بعلاوه ای مرتفع منتقل گردیدند و به مدت 5 دقیقه شاخص های استاندارد ارزیابی اضطراب از طریق مشاهده در آنها بررسی و ثبت شد. یافته ها: عصاره اسفناج با دوز 0.10 و 0.15 گرم در مقایسه با گروه های شاهد به صورت معنی داری موجب افزایش درصد مدت زمان ماندن در بازوی باز و نیز با دوز 0.15 گرم موجب افزایش تعداد ورود به بازوی باز ماز بعلاوه ای شکل مرتفع شده است (P<0.05). هیچ اختلافی هم بین تعداد کل ورود به بازوها در بین گروه ها دیده نشد. همچنین عصاره اسفناج با دوز 0.10 و 0.15 گرم در مقایسه با گروه شاهد بصورت معنی داری موجب کاهش تعداد SAP گردید.(P<0.05)   نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد عصاره اسفناج در دوزهای بالاتر احتمالا دارای اثرات ضد اضطرابی می باشد.

زمینه و هدف: آدنوزین -5 تری فسفات (ATP) نه تنها به عنوان منبع رایج انرژی در تمامی سلول ها به شمار می رود، بلکه در تحریک مسیرهای پیام رسانی داخل سلولی نیز که منجر به آپوپتوز و یا تمایز می شود نیز، نقش ایفا می کند. در طول سالیان گذشته گزارش های متعددی درباره اثرات ضد سرطانی این ترکیب بر رده های سلولی سرطان های مختلف ارایه شده است. همچنین چندین مکانیسم در مورد نحوه عملکرد ATP ارایه شده است و به نظر می رسد مکانیسم اثر ATP تا حدود زیادی بستگی به نوع سلول هدف دارد. در مطالعه حاضر اثرات ATPو مکانیسم عمل آن بر رده سلولی K562 به عنوان مدلی برای لوسمی میلوئید مزمن (CML) مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: رده سلولی K562 انسانی پس از کشت، تحت تاثیر ATP در غلظت و فاصله های زمانی مختلف قرار گرفت. اثرات ATP بر رشد سلول های K562 با استفاده از آزمون MTT بررسی شد. برای بررسی آپوپتوز از روش های فلوسایتومتری و آزمون قطعه قطعه شدن DNA  استفاده شد. محتوای DNA و چرخه سلولی با دستگاه فلوسایتومتر مورد مطالعه قرار گرفت. جهت بررسی مکانیسم اثر ATP اثرات ATPγS (آگونیست غیر قابل تجزیه (ATP و نوکلئوتیدهای حاصل از تجزیه ATP (آدنوزین، ADP و (AMP بر روی سلول های K562 مطالعه شد. از دی پریدامول برای بررسی ورود آدنوزین به داخل سلول و از یوریدین برای بررسی القا قحطی پیریمیدینی استفاده شد. یافته ها: داده های حاصل از مطالعه ما نشان داد که ATP در فواصل زمانی 24 تا 72 ساعت و در غلظت های بین 100 تا 1000 میکرومولار سبب مهار رشد و توقف چرخه سلولی در مرحله S گردید. این اثرات ATP به وقوع مرگ سلولی از نوع آپوپتوز منجر گردید. همچنین مطالعه مکانیسم عمل ATP در سلول K562 نشان داد که این نوکلئوتید از طریق تبدیل به آدنوزین و سپس القا قحطی پیریمیدینی اثرات خود را اعمال می کند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر، از آنجایی که روش های درمانی کنونی CML که بیشتر آنها مبتنی بر شیمی درمانی است تاکنون چندان موثر واقع نشده اند و همراه اثرات جانبی از جمله مقاومت دارویی می باشند، ATP با توجه به خاصیت های قوی مهار رشدی و القا آپوپتوز در سلول های K562، می تواند به عنوان ترکیبی موثر در درمان این لوسمی به صورت یک دارو و یا در ترکیب با داروهای دیگر مد نظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: ترومبوز وریدهای مغزی (CVT) یک اختلال نادر می باشد. بروز CVT در کشورهای در حال توسعه کاملا مشخص نیست. این مطالعه با هدف بررسی میزان بروز موارد ترومبوز وریدی مغز، علایم و برخی عوامل مستعد کننده آن در شهر کرمانشاه انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه توصیفی و حجم نمونه 21 مورد بود. در این مطالعه موارد ترومبوز مغزی تشخیص داده شده بر اساس سکانسهای T1,T2 ,FLAIR MRI و تایید شده بوسیله استاندارد طلایی MR ونوگرافی در طول مدت 12 ماه وارد مطالعه شدند. داده های بدست آمده وارد نرم افزار آماری SPSS شد و با استفاده از آمار توصیفی، فراوانی داده ها محاسبه شد. یافته ها: در این مطالعه 21 بیمار شامل 3 مرد (%14.3) و 18 زن (85.7) با میانگین سنی  10.13±36.00  سال مورد بررسی قرار گرفتند که جمعا دارای 55 مورد ترومبوز بودند. بیشترین علامت بالینی، عامل مستعد کننده، اختلال همراه، سینوس درگیر به ترتیب شامل سردرد (%95.2)، مصرف(%52.4) OCP ، انفارکت (%47.6) و سینوس ساژیتال فوقانی %71.4 بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بروز ترومبوز وریدی مغز در شهر کرمانشاه نسبت به آمار ذکر شده در سایر مطالعات از میزان نسبتا بالاتری برخوردار است، لذا انجام مطالعات آتی جهت بررسی بیشتر عوامل موثر در بروز این بیماری توصیه می شود.

زمینه و هدف: لژیونلا پنوموفیلا، عامل پنومونی در انسان می باشد. هدف از این مطالعه جداسازی لژیونلا پنوموفیلا از آبهای راکد، میادین شهری، کولرهای آبی و شیرهای آب لوله کشی و بررسی ایمنی زایی سلول کامل کشته شده این باکتری در موش است. روش بررسی: نمونه ها ابتدا تغلیظ، سپس روی محیط کشت انتخابی(GVPC)  کشت داده شدند. پس از تایید لژیونلا پنوموفیلا، برای تهیه سلول کامل کشته شده، بیوماس باکتری با استفاده از فرمالین %0.5 برای 24 ساعت فیکس شد. چهار گروه موش ماده نوع BALB/c (هر گروه شامل 15 موش) انتخاب شد. به دوگروه از موشها سه دوز به میزان4 x 108 CFU  از سلول کامل کشته شده به فواصل دو هفته ای به صورت داخل صفاقی و به دو گروه دیگر به عنوان شاهد فقط محلول سالین تزریق شد. پس از دو هفته از آخرین تزریق به یک گروه واکسینه شده و شاهد دوز کشنده لژیونلا پنوموفیلا تزریق شد و 6 هفته پس از آخرین واکسیناسیون چلنج برای دو گروه دیگر نیز انجام شد.یافته ها: از 120 نمونه گرفته شده 25 نمونه آلوده به لژیونلا پنوموفیلا بودند. نتایج چلنج نشان داد که تاثیر ایمنی زایی سلول کامل کشته شده دو هفته پس از آخرین واکسیناسیون %93.33 و بعد از شش هفته %86.66 بوده است. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آبهای راکد دارای بیشترین آلودگی به این باکتری بودند. همچنین سلول کامل کشته شده آن یک کاندید مناسب برای مطالعات بیشتر روی واکسن لژیونلا پنوموفیلا می باشد.

زمینه و هدف: پنومونی وابسته به ونتیلاتور از عفونت های شایع بیمارستانی در بخش های مراقبت ویژه است که با مرگ و میر بالایی همراه است. ساکشن داخل تراشه، روشی است که بطور معمول جهت پاکسازی ترشحات راه های هوایی در بیماران تحت ونتیلاتور مورد استفاده قرار می گیرد. تاثیر روش های ساکشن باز و بسته بر بروز پنومونی بدرستی مشخص نمی باشد. این مطالعه با هدف مقایسه ساکشن به روش باز و بسته بر میزان بروز پنومونی در بیماران تحت تهویه مکانیکی انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که بر روی 156 بیمار بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام گرفت. بیمارانی که کمتر از 24 ساعت بعد از بستری شدن در بیمارستان، به بخش ویژه وارد می شدند و از زمان لوله گذاری داخل تراشه، کمتر از 6 ساعت گذشته بود و به تهویه مکانیکی نیاز داشتند بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بیماران گروه کنترل (74 نفر) با روش باز و به روش معمول، و بیماران گروه مداخله (82 نفر) با روش بسته ساکشن شدند. پس از گذشت 72 ساعت تمام بیماران با استفاده از مقیاس پنومونی باکتریال که یک ابزار استاندارد است مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان بروز پنومونی در گروه مداخله (روش بسته) %28 و در گروه کنترل (روش باز) %48.6 می باشد. با استفاده از آزمون کای اسکویر نشان داده شد که اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر میزان بروز پنومونی وجود دارد.(p=0.01)  بروز پنومونی در بیمارانی که سابقه مصرف سیگار داشتند بیشتر بود، اما بین زن و مرد اختلافی دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به این که در ساکشن بسته خطر انتقال آلودگی از طریق وسایل و دست های پرسنل کمتر می باشد، این روش در مقایسه با ساکشن باز می تواند منجر به کاهش خطر ابتلا به پنومونی وابسته به ونتیلاتور گردد.

زمینه و هدف: مداخلات روانشناختی می تواند به واسطه بهبود وضعیت جسمی - روانی - اجتماعی سهم به سزایی در ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشارخون داشته باشد. هدف این پژوهش، بررسی اثر بخشی مداخله گروهی مدیریت استرس با رویکرد شناختی رفتاری برکیفیت زندگی و فشارخون بیماران زن مبتلا به فشارخون بود. روش بررسی: این پژوهش به روش آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه شاهد انجام شده است. نمونه شامل 30 بیمار زن مبتلا به فشارخون بود که به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند و در 2 گروه آزمایشی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار داده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (SF - 36)استفاده شد که در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط افراد تکمیل گردید و فشارخون آنها در این سه مرحله اندازه گیری شد. درمان شناختی - رفتاری مدیریت استرس طی 8 جلسه روی گروه آزمایش انجام گرفت و در این فاصله درمانهای متداول پزشکی ادامه یافت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه آزمایش به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد افزایش پیدا کرد(p<0.05)  و فشارخون گروه آزمایش به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش یافت .(p<0.05)    نتیجه گیری: نتایج حاکی از اثر بخشی مداخله گروهی مدیریت استرس با رویکرد شناختی - رفتاری بر بهبود کیفیت زندگی و فشارخون بیماران زن مبتلا به فشارخون بود.

زمینه و هدف: آکرودرماتیت انتروپاتیکا یک بیماری نادر ژنتیک می باشد که بصورت اوتوزوم مغلوب انتقال می یابد. میزان روی سرم در این بیماران معمولا پایین می باشد ولی در موارد نادرتری سطح سرمی روی نرمال گزارش شده است. علایم مهم بالینی این بیماری ضایعات پوستی، بخصوص در نواحی پره اوریفیسیال و همچنین اندامها، به همراه ریزش مو و اسهال می باشد که این سه علامت فقط در %20 موارد همراه یکدیگر دیده می شوند. علایم دیگر بیماری تغییرات خلقی و رفتاری٬ اختلال رشد٬ استعداد ابتلا به عفونتهای مختلف، تغییرات ناخن و تاخیر در بهبودی زخم ها می باشد. معرفی بیمار: بیمار یک دختر بچه 11 ماهه مبتلا به آکرودرماتیت انتروپاتیکا با سطح سرمی نرمال روی بود که در بیمارستان بعثت ویزیت گردید. از 4 ماه قبل ضایعات اریتماتو٬ اروزیون و کراست در نواحی دور دهان و پره آنال و باسن، ژنیتال و اندام ها آشکار شد. بیمار دارای سابقه بیقراری و بندرت اسهال بوده است. آزمایشات روتین و سطح سرمی روی بیمار نرمال بود. بیمار با تشخیص بالینی آکرودرماتیت انتروپاتیکا تحت درمان با سولفات روی خورکی قرار گرفت که بعد از دو هفته ضایعات پوستی بهبودی یافتند. نتیجه گیری: تشخیص آکرودرماتیت انتروپاتیکا بطور معمول بر اساس علایم بالینی می باشد و این تشخیص با سطح سرمی پایین روی تایید می گردد. ولی در موارد نادری که سطح سرمی روی نرمال است و علایم بالینی به نفع این بیماری است درمان آزمایشی با روی در مدت کوتاه می تواند سبب بهبودی بیمار و تاییدکننده تشخیص باشد.