پژوهش در پزشکی
سال:1391 | دوره:36 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: تغذیه احتمالا نقش مهمی در استحکام و سلامت استخوان دارد و برای دستیابی به یک استخوان سالم و مقاوم نیاز به یک رژیم غذایی متنوع و متعادل می باشد. در تحقیق حاضر، تاثیر مواد مغذی انتخابی (کلسیم، ویتامین D و بورون) (Ca، D و B) و مصرف فلوراید (F) بر مقاومت مکانیکی بافت استخوا ن در موش صحرایی بررسی گردید.روش بررسی: تحقیق به روش تجربی روی 31 سر موش صحرایی نر از نژاد Albino Wistar در پنج گروه انجام گرفت. گروه اول شاهد، گروه دوم فلوراید (F)، گروه سوم فلوراید و بورون (F+B)، گروه چهارم فلوراید و کلسیم و ویتامین D (F+Ca+D) و گروه پنجم فلوراید و بورون و کلسیم و ویتامین D (F+B+Ca+D) بودند که به مدت 8 هفته تغذیه گردیدند. بورون به میزان 1mg، ویتامین D به میزان 55IU، کلسیم 210mg و فلوراید به میزان 0.7mg در رژیم غذایی گروه ها اضافه گردید. در پایان 8 هفته و پس از انجام آزمایشات، نتایج تست های بیومکانیک استخوان های فمور و مهره های کمری میان گروه های مختلف مورد آنالیز قرار گرفتند.یافته ها: میزان سفتی استخوان فمور در گروه F+B نسبت به گروه های شاهد F و F+B+Ca+D افزایش معنی داری داشت. استحکام فمور در گروه های F+B و F+B+Ca+D نسبت به گروه شاهد نیز افزایش معنی داری را نشان داد. تغییر شکل تا نقطه حداکثر استحکام در پنجمین مهره کمری در همه گروه ها در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش داشته و در گروهF+B+Ca+D  نیز نسبت به گروه هایF ، F+B و F+Ca+D از افزایش معنی داری برخوردار بود (p<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد که اثر دو عنصر فلوراید و بورون بر روی سفتی و استحکام استخوان در مقایسه با کلسیم و ویتامین D بیشتر باشد.

سابقه و هدف: عفونت ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل معضل در حال گسترشی در بیمارستان است که شیوع بالایی از آن در سال های اخیر گزارش شده است. شناسایی منبع عفونت کلستریدیوم دیفیسیل در کنترل و جلوگیری از گسترش عفونت بیمارستانی ناشی از آن از اهمیت به سزایی برخوردار است. با توجه به اینکه روش PCR ribotyping اخیرا به عنوان روشی موثر در مطالعه اپیدمیولوژیکی سویه های کلستریدیوم دیفیسیل پیشنهاد شده است، این تحقیق انجام گرفت.روش بررسی: مطالعه در طی یک دوره 12 ماهه به صورت توصیفی صورت پذیرفت. 17 نمونه کلستریدیوم دیفیسیل از بیماران مشکوک به عفونت با کلستریدیوم دیفیسیل جداسازی گردید. تمامی نمونه های مدفوع با شوک الکل و محیط عصاره مخمر تیمار شدند. سپس از سوسپانسیون تیمار شده روی محیط اختصاصی سیکلوسرین سفوکسیتین فروکتوز آگار (CCFA) غنی شده با 5 درصد خون گوسفند به روش خطی کشت و در شرایط بی هوازی تا 5 روز انکوبه شدند. شیوع ایزوله ها تعیین و میزان واقعی آن (Confidence Interval) در جامعه برآورد گردید. برای تعیین هویت قطعی، ژن cdd-3 و همچنین تعیین پروفایل توکسینی، ژن های tcdA،tcdB  با استفاده از روش PCR شناسایی شدند. جهت شناسایی ریبوتایپ بر روی نمونه های کلستریدیوم دیفیسیل بدست آمده از بیماران بستری در بیمارستان با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن های ریبوزومی PCR گذاشته شد.یافته ها: از 108 نمونه ارسالی، 17 (15.7%) نمونه مثبت بود. فراوانی ایزوله های با پروفایل توکسینی 12A+B+ (%70.59)، (%5.9) 1A+B-و (%23.9) 4A-B+ گزارش شد. آنالیز ریبوتایپینگ ایزوله ها نشان داد که تمامی آنها دارای الگوی باندی متفاوت هستند.نتیجه گیری: به نظر می رسد که ریبوتایپ های در حال گردش در بخش های مختلف بیمارستان متفاوت بوده و عفونت ممکن است به دلیل سویه های اندوژن یا کسب سویه های بیماری زا از محیط باشد.

سابقه و هدف: با توجه به مراجعه مبتلایان به متاستازهای مغزی و نگرانی از پیش آگهی بقای درمان با رادیوسرجری گامانایف در این بیماران و برای پاسخ به این سوال که آیا نمره بندی GPA قادر به پیش بینی بقا درمان خواهد بود یا خیر، این تحقیق روی مراجعین به مرکز گامانایف ایران طی سال های 89-1381 انجام گرفت.روش بررسی: مطالعه به روش مقطعی انجام گرفت. کلیه بیمارانی که با تشخیص متاستازهای مغزی تحت درمان با گامانایف قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. در پایان پی گیری شاخص های بالینی و پرتونگاری و سیستم نمره بندی GPA بررسی و بقای بیماران با کاپلان مایر ارایه گردید.یافته ها: طی مدت 8 سال، مطالعه روی 220 بیمار واجد شرایط انجام گرفت. سن بیماران 12.7±54 سال (از حداقل 19تا 82 سال) بوده و بیماران به مدت میانگین 7 ماه ( 25-1 ماه) بعد از درمان با گاما نایف پی گیری شدند. نمره GPA و متوسط بقای بیماران بر اساس زیر گروه های رتبه بندی GPA، 0-1، 1.5-2.5،3 و 4- 3.5 به ترتیب 0.4±4، 0.7±6، 0.9±9 و 1.8±12 و بقای کلی بیماران 0.6±7 ماه بود و تفاوت آماری معنی داری بین گروه ها دیده شد (P<0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد نمره بندی GPA در پیش آگهی بقای بیماران متاستاز مغزی در درمان با گاما نایف موثر و مفید است. انجام تحقیقات تجربی بیشتر در این زمینه توصیه می گردد.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت تشخیص سریع سکته مغزی و پیشرفت های نوین در علوم اعصاب، استفاده از نوار مغزی کمی شده در بررسی عملکردهای مغز در شرایط مختلف از جمله خواب، بیهوشی، صرع و هیپنوتیزم روشی موثر و کارا می باشد. ‎در این پژوهش، امواج نوار مغزی ثبت شده از بیماران دچار سکته مغزی در حالت استراحت با چشمان بسته مورد ثبت و پردازش قرار گرفته و نتایج حاصل از این پردازش با نظرات پزشکان متخصص مقایسه شد.روش بررسی: تحقیق به روش تشخیص انجام گرفت. در این پژوهش، دو نمای مقیاس بندی را با به کارگیری روش تجزیه و تحلیل نوسانات حذف شیب چند فرکتالی از نوارمغزی ‎‎17‎ فرد سالم و ‎‎‎12 ‎‎فرد بیمار از هر دو جنس با مرتبه (q=2.37) به کمک نرم افزار Matlab محاسبه کرده و سپس با بکارگیری این نمای مقیاس بندی و استفاده از پردازش عددی، دو فاکتور (h,n)‎ برای تفکیک افراد بیمار از سالم بر اساس نوار مغزی آنها بدست آمد. ارزش پیش بینی مثبت و ارزش پیش بینی منفی نمای مقیاس بندی به دست آمده از نوار مغزی نسبت به تشخیص واقعی محاسبه گردید.یافته ها: از 29 نفر مورد بررسی که 17 نفر سالم و 12 نفر بیمار، ارزش پیش بینی مثبت و ارزش پیش بینی منفی نوار مغزی در تشخیص سکته مغزی 100 درصد بود.نتیجه گیری: این روش بدون نیاز به عملیات پیچیده و وقت گیر مانند انجام تجزیه و تحلیل فوریر و تبدیل سری زمانی به فرکانسی و همچنین بی نیاز از نرم افزار تخصصی خاصی امکان تجزیه و تحلیل آسان و تشخیص سریع بروز سکته را براساس نوار مغزی در بیماران فراهم می آورد و می تواند در زمان عدم دسترسی به پزشک متخصص جهت تشخیص سکته مغزی بر اساس نوار مغزی کمک شایانی به کادر پزشکی بکند و به نظر می رسد که نمای مقیاس بندی بدست آمده توان لازم برای تشخیص سکته مغزی را داراست و همچنین تحقیقات بیشتری را نیز در این مورد توصیه می نماییم.

سابقه و هدف: یکی از مشکلات بیماران در دوره پس از عمل جراحی در مواردی که تحت بیهوشی اسپاینال قرار گرفته اند، وقوع سردرد پس از عمل جراحی است. این مطالعه جهت تاثیر راه اندازی زودهنگام بر بروز سردرد پس از عمل، در بیمارانی که با استفاده از بیهوشی اسپاینال سزارین شده اند در بیمارستان آیت اله طالقانی و در طی سال های 1388 الی 1389 انجام شد.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 80 مادر باردار کاندید سزارین با بیهوشی اسپاینال در 2 گروه 40 نفری تقسیم شدند: گروه اول راه اندازی در 9 ساعت پس از انجام اسپاینال و گروه دوم، راه اندازی در 18 ساعت. دو گروه از نظر شدت سردرد و میزان و نوع درمان های ضد سردرد با هم مقایسه شدند. از برنامه آماریSPSS  ویرایش 11 برای تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: دو گروه از نظر متغیرهای زمینه ای (سن، وزن، قد، مدت زمان جراحی و مدت زمان بلوک حسی پس از اسپاینال) با هم اختلاف نداشتند. همچنین، شدت سردرد پس از عمل ((P=0.1 و نوع و میزان کاربرد درمان های ضد سردرد در دو گروه یکسان بود (P=0.3).نتیجه گیری: راه اندازی زودهنگام در مقایسه با راه اندازی در زمان متداول، باعث کاهش شیوع سردرد پس از بیهوشی اسپاینال در سزارین نمی شود؛ اگرچه ممکن است راه اندازی زودهنگام منافع دیگری برای مادران داشته باشد.

سابقه و هدف: ترومبوسیتوپنی در بیماران بستری در ICU شایع می باشد. با توجه به خلا و یا تعداد مقالات محدود در کشور، با هدف ارزیابی ارتباط بین تعداد پلاکت، ریسک فاکتورهای ترومبوسیتوپنی و بقای بیماران در ICU، این تحقیق روی بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین (ع) در سال های 88-1386، انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه با طراحی مقطعی، بر روی کلیه بیماران 18 سال و بالاتر که به مدت بیش از 48 ساعت در ICU بستری بوده و در هنگام پذیرش تعداد پلاکت آنها طبیعی بود، انجام گرفت. از مدل multivariate logistic regression برای بررسی رابطه ترومبوسیتوپنی و مرگ ومیر در ICU استفاده شد و نقش تعداد پلاکت ها با مرگ و میر و بروز ترومبوسیتوپنی بررسی شد.یافته ها: از 394 بیمار مورد بررسی، ترومبوسیتوپنی در 61.4 درصد و مرگ و میر در 21.3 درصد بیماران بروز کرد. بروز مرگ در افراد غیرترومبوسیتوپنی 9.2 درصد و افراد ترومبوسیتوپنیک 28.5 درصد بود (P<0.001). بیمارانی که دچار ترومبوسیتوپنی در طی بستری در ICU شدند، به طور معنی داری تعداد پلاکت بدو بستری، حداقل پلاکت و نیز تعداد پلاکت روز چهارم کمتری داشتند. جنس مونث، طول مدت بستری در ICU و میزان آلبومین سرم با ایجاد ترومبوسیتوپنی همراهی معنی داری داشت و تعداد پلاکت بالاتر در بدو بستری درICU با کاهش قابل ملاحظه ریسک ترومبوسیتوپنی همراه بود. در آنالیزmultivariate regression  سن ایجاد ترومبوسیتوپنی در طی بستری، INR بالا، متوسطAPACHE II Score  بالاتر، درمان جایگزینی کلیوی و تهویه مکانیکی به طور قابل ملاحظه ای همراه با افزایش مرگ و میر بود.نتیجه گیری: میزان بروز ترومبوسیتوپنی و مرگ در بیماران بستری در ICU بالا بوده و جای نگرانی دارد؛ لذا بررسی اتیولوژی آن و نیز اقدامات برای کاهش میزان بروز آنها را توصیه می نماید.

سابقه و هدف: شکستگی سر رادیوس معمول ترین مشکل استخوانی آرنج در بالغین است. برش لیگامان اوربیکولاریس برای دسترسی به سر رادیوس در روش های خلفی با بی ثباتی مفصل همراه بوده است. در روش رایتینگتون نیازی به برش این لیگامان نیست و احتمالا نتایج بهتری دارد. لذا به منظور مقایسه نتایج درمان شکستگی سر رادیوس بین دو روش کوخر و رایتینگتون این تحقیق انجام گرفت.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، تعداد 60 بیمار دچار شکستگی سر رادیوس به صورت تصادفی به دو گروه رایتینگتون و کوخر (هر گروه 30 نفر) تقسیم شدند. جراحی به روش استاندارد انجام گرفت. یک سال پس از درمان، نتایج از نظر دامنه حرکتی، درد و سایر عوارض بررسی و در دو گروه مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: دامنه حرکتی در گروه ریتینگتون 27±142 درجه به طور معنی داری از گروه کوخر به میزان 29±125 درجه بیشتر بود (P<0.05). دو گروه از نظر دامنه حرکتی سوپیناسیون، پروناسیون و میزان درد اختلاف آماری معنی داری با هم نداشتند. موردی از عفونت دیده نشد. محدودیت حرکتی در 16.7% از بیماران گروه کوخر و 6.7% از بیماران گروه رایتینگتون وجود داشت. همچنین در گروه کوخر 3.3% بیماران دچار آسیب PIN شدند. میزان بروز عوارض بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود.(NS) نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از روش رایتینگتون برای درمان بیماران دچار شکستگی سر رادیوس به دلیل آسیب کمتر بافت نرم و عدم برش کمپلکس لیگامانی خارجی و آسیب بافت نرم با دامنه حرکتی بهتر و عوارض کمتری همراه و نتایج درمان بهتر از روش کوخر است.

سابقه و هدف: کریپتوسپوریدیوم، تک یاخته انگلی است که اخیرا به عنوان یکی از عوامل مهم ایجاد کننده اسهال در انسان و حیوانات شناخته شده است. از آنجایی که آلودگی با این انگل می تواند سبب اسهال های حاد، مزمن، طولانی و به دنبال آن دهیدراتاسیون گردد و از طرفی به علت نبود مطالعه ای در خصوص عوارض آلودگی با این انگل در افراد بزرگسال مبتلا به اسهال در استان چهار محال و بختیاری، این مطالعه انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی کلیه بیمارانی که به علت اسهال در سال 1387 در بخش عفونی بیمارستان هاجر بستری شدند، مورد مطالعه قرار گرفتند. 146 نمونه مدفوع با استفاده از روش الایزا از جهت وجود آنتی ژن سطحی کریپتوسپوریدیوم بررسی گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS13 و با استفاده از آزمون های آماری کای دو و دقیق فیشر تحلیل شدند.یافته ها: از 146 نمونه مدفوع، 5 نمونه (3.5%) آلودگی به کریپتوسپوردیوم را نشان دادند که شامل 2 نفر زن و 3نفر مرد بودند. بین آلودگی با کریپتوسپوریدیوم و وجود دهیدراتاسیون، نوع اسهال و نگهداری دام ارتباط معنی داری وجود داشت (p<0.05)، ولی میان آلودگی با انگل و جنسیت، شغل، سابقه بستری شدن و بیماری در سه ماه قبل از بستری شدن و همچنین محل زندگی بیماران ارتباط معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: فراوانی آلودگی با کریپتوسپوریدیوم (3.5%) در این مطالعه بیانگر آن است که آلودگی با این انگل در این استان نیز همانند سایر نقاط کشور است. بر خلاف سایر مطالعات که ادعا دارند کریپتوسپوریدیوزیس یک آلودگی بدون علامت و خود به خود محدود شونده در افراد بزرگسال است نتایج این تحقیق نشان داد ارتباط معنی داری بین آلودگی با این انگل و دهیدراتاسیون در افراد دارای سیستم ایمنی طبیعی نیز می تواند دیده شود.

سابقه و هدف: همکاری علمی یکی از ویژگی های اصلی نظام پژوهشی می باشد که به سرعت در حال رشد است و همکاری پژوهشی اغلب به عنوان راه حل موثری در دستیابی به دانش و فناوری علمی برای کشورها محسوب می گردد، به طوری که هم نویسندگی و همکاری در نگارش مقالات یکی از شاخص های بررسی اعتبار مقالات علمی می باشد. با توجه به خلاء اطلاعاتی در رابطه با میزان مشارکت نویسندگان مقالات در مجله پژوهش در پزشکی، این تحقیق با هدف تعیین ضریب همکاری گروهی نویسندگان مقالات مجله پژوهش در پزشکی از سال 1386 تا 1390 انجام گرفت.روش بررسی: پژوهش حاضر به روش مقطعی انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل کلیه مقالات منتشره در سال های بررسی بود. 250 مقاله چاپ شده از نظر تعداد و جنسیت نویسندگان مشخص و ضریب همکاری گروهی بین نویسندگان محاسبه شد. جمع آوری داده ها از طریق مراجعه به اصل مقالات و جهت ورود اطلاعات از نرم افزارExcel  استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و فرمول محاسبه ضریب همکاری انجام گردید.یافته ها: 250 مقاله مورد بررسی دارای 1020 نویسنده بود. میانگین (±انحراف معیار) تعداد نویسندگان 1.94±4.08 و بیشترین تعداد مقالات توسط 4 نویسنده نوشته شده بود. در سال های مورد بررسی گرایش نویسندگان به تک نویسندگی کاهش یافته، به طوری که ضریب همکاری نویسندگان در سال های مورد بررسی از 64 صدم در سال 1386 به 76 صدم در سال 1390 افزایش یافت که نشان می دهد نویسندگان مقالات این نشریه، تمایل به تولید آثار مشترک دارند.نتیجه گیری: به نظر می رسد نویسندگان مقالات مجله پژوهش در پزشکی گرایش زیادی به همکاری گروهی داشته که این همکاری با گذشت زمان سیر صعودی را نشان می دهد. با توجه به این که مشارکت جمعی منجر به افزایش کیفیت فعالیت های پژوهشی می شود انتظار می رود اقدامات لازم توسط مسوولین امور پژوهشی جهت افزایش میزان همکاری محققین در فعالیت های پژوهشی انجام گیرد.

 سابقه و هدف: ایکتیوز هارلکوئن نوعی اختلال بسیار نادر و کشنده پوستی با اختلال شاخی شدن اپیدرم پوست، با توارث اتوزومال مغلوب است. این بیماری کشنده سبب مرگ جنین و یا کودک در روزهای اول زندگی کودک می شود. با توجه به گزارش موارد محدودی از این اختلال، در این مقاله به گزارش یک مورد نادر آن اقدام شده است.معرفی بیمار: در این مقاله یک نوزاد ترم مذکر با چهره دلقک مانند متولد شده از مادر 32 ساله معرفی می گردد. پوست این کودک از صفحات هیپرکراتوتیک ضخیم، پهن، سفت، و شکاف های افقی و عمیق پوست همراه با ابنورمالیتی های متعدد بود. نوزاد دقایقی بعد از تولدبه دلیل آپگار پایین بدو تولد و احیای ناموفق فوت کرد.نتیجه گیری: با توجه به مرگ و میر بالای این نوزاد در روزهای ابتدایی حیات به نظر می رسد گنجاندن اقدامات تشخیصی زودهنگام کمک کننده باشد.