اقتصاد کاربردی
سال:1400 | دوره:11 | شماره:37 |تعداد مقالات:6

هدف این مقاله بررسی تأثیر روش های تأمین مالی بنگاه های اقتصادی بخش صنعت بر سرمایه گذاری بوده است. انجام هر سرمایه گذاری به خودی خود مناسب نیست و شرکت در انجام سرمایه گذاری بایستی به مفهوم کارایی سرمایه گذاری نیز توجه کند. وجود ابزارهای مالی گوناگون، انگیزش و مشارکت بیشتر مردم را در تأمین منابع مالی فعالیت های اقتصادی دراز مدت به همراه می آورد. روش های مختلف برای تامین مالی سرمایه گذاری بنگاه بر سودآوری و برنامه های آتی ینگاه های اقتصادی اثرگذار خواهد بود. به منظور بررسی رابطه بین متغیرهای تحقیق از روش داده های ترکیبی استفاده گردید. نمونه آماری مورد استفاده در این مطالعه مربوط به 70 شرکت شرکت فعال در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1399-1390 بوده است. نتایج بدست آمده از مدل برآورد شده نشان دهنده این موضوع بوده است که نوع تأمین مالی بر کارایی سرمایه گذاری تأثیر معنی داری دارد. نتایج نشان داد که متغیرهای نقدینگی، نسبت بدهی و اهرم مالی تاثیر منفی بر سرمایه گذاری و متغیرهای اندازه شرکت و بازده دارایی های اثرگذاری مثبتی داشته اند. بر این اساس می توان بیان کرد که برای کارا بودن سرمایه گذاری دو معیار باید مورد توجه قرار گیرید اول جمع آوری منابع تأمین مالی و دوم انتخاب و اجرای سرمایه گذاری به طور صحیح.

هدف اصلی این مقاله ارزیابی تأثیر آمادگی خانوار در برابر ریسک بر رشد اقتصادی ایران طی دوره زمانی (1399-1368) است. به این منظور، با پیروی از چارچوب ارائه شده در گزارش توسعه جهانی (2014)، یک شاخص ترکیبی با در نظر گرفتن چهار مؤلفه اصلی شامل دسترسی خانوار به منابع مالی، وضعیت سرمایه انسانی، میزان برخورداری خانوار از حمایت اجتماعی و ظرفیت دولت در ایجاد تسهیلات تدوین شد. پس از محاسبه شاخص مربوطه با استفاده از روش خودتوضیح برداری با وقفه های توزیعی و بهره گیری از نرم افزار مایکروفیت (Microfit)، تأثیر آمادگی خانوار در برابر ریسک بر رشد اقتصادی ایران، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از برآورد الگو نشان می دهد میان آمادگی خانوار در برابر ریسک و رشد اقتصادی ایران در کوتاه مدت و بلندمدت رابطه ای مستقیم برقرار است. تأثیر مثبت تعداد مشترکین تلفن همراه، نیروی کار، سرمایه فیزیکی و از طرفی تأثیر منفی جمعیت و تورم بر رشد اقتصادی ایران از دیگر نتایج این پژوهش می باشد.

یکی از عوامل مهم و زیربنایی توسعه، توجه به سلامت نیروی انسانی به معنی خاص و سلامت جمعیت به معنای عام می باشد. کیفیت نیروی انسانی به لحاظ سلامتی و آموزش، مهم ترین وسیله برای پیشبرد توسعه اقتصادی به عنوان هدف نهایی سیاست های اقتصادی است. لذا هدف مقاله، بررسی اثرات سرمایه های اجتماعی و انسانی بر اقتصاد سلامت در ایران می باشد. موضوع با روش اقتصادسنجی خودبازگشت با وقفه های توزیعی (ARDL) در بازه 1365-1397 در کشور جمهوی اسلامی ایران تجزیه و تحلیل گردیده است. یافته های تحقیق حاکی از وضعیت نامطلوب سرمایه اجتماعی در دوره مورد بررسی است. این متغیر در کوتاه مدت بر شاخص های سلامت تاثیر دوره ای داشته ولی در بلندمدت اثر آن بر هر دو شاخص اقتصاد سلامت از نظر آماری اثبات نگردیده است. سرمایه انسانی هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت بر شاخص اقتصاد سلامت تاثیر مورد انتظار داشته است. هم چنین، اثر شاخص قیمت مصرف کننده (تورم) بر هر دو شاخص نهاده و موجودی اقتصاد سلامت منفی بوده است. ضریب جینی به عنوان شاخص نابرابری درآمدی بر هر دو شاخص اقتصادسلامت تاثیر منفی بر جای گذاشته است. نرخ شهرنشینی، اثر مثبت بر هر دو شاخص اقتصاد سلامت داشته است.

به نظر می رسد در سال های آتی، در کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه[i] (OECD)، افزایش جمعیت سالخورده باعث کاهش شدید نیروی کار فعال خواهد شد. در حال حاضر، با وجود کمبود امکانات و تجهیزات کافی در جامعه آماری مورد نظر در مقایسه با کارگران جوان، نرخ کل مشارکت نیروی کار کاهش یافته و نسبت سالمندی افزایش یافته است. این گونه تحولات همراه با کاهش رشد نرخ جمعیت فعال، سطح زندگی و پایداری مالی مخارج اجتماعی را تا حد زیادی تحت الشعاع قرار می دهد. عموما، شواهد نشان می دهد که مشارکت بیشتر نیروی کار مسن تر موجب افزایش رفاه در بسیاری از کشورها شده است. مطالعه حاضر به بررسی تاثیرات طرح های بازنشستگی پیش از موعد و بازنشستگی سالمندی در کشورهای OECD طی سال های 2019-1990 می پردازد. در این تحقیق تاثیر سن بازنشستگی بر تغییرات نرخ مشارکت نیروی کار مورد بررسی قرار گرفته است. داده های تحقیق از بانک جهانی[ii] و صندوق بین المللی[iii] پول گرفته شده است. قلمرو مکانی تحقیق، 30 کشور عضو OECD هستند. مدل استفاده شده برای این تحقیق، مدل ارزش انتخاب می باشد و به منظور بررسی فرضیات و پاسخ به سوالات تحقیق با توجه به ماهیت داده های جمع آوری شده که بصورت سری زمانی و مقطعی هستند برای براورد تاثیرات سن معیار بازنشستگی از نرم افزار Eviews و روش اثرات ثابت استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر اینست که برای همه گروه های سنی شامل گروه 54-50 ساله، گروه 59-54 ساله، گروه 64-59 ساله و گروه 69-65 ساله؛ نرخ بیکاری جوانان، نرخ مالیات بر کار و سن معیار سالمندی تاثیر منفی بر نرخ مشارکت نیروی کار در کشورهای OECD دارند.

هدف اصلی این مطالعه، بررسی عوامل موثر ساختاری و محیطی بر تلاطم (Turbulence) صنایع ایران می باشد. برای دست یابی به این هدف، کد چهار رقمی (ISIC) داده های 116 صنعت فعال در دوره زمانی 1398-1388 مدنظر قرار گرفته است. در کنار متغیرهای ساختاری نرخ ورود به صنعت، نرخ خروج از صنعت، صرفه های مقیاس، نسبت تمرکز 4 بنگاه بزرگ و متغیرهای محیطی؛ تاثیر متغیرهای مهم و کلان اقتصادی مانند نرخ ارز واقعی، نرخ تورم و نااطمینانی نرخ تورم به عنوان متغیرهای کنترلی در مدل بررسی شده است. برای اندازه گیری متغیر نااطمینانی نرخ تورم از الگوی واریانس ناهمسانی شرطی اتورگرسیو تعمیم یافته (GARCH) استفاده شد. پس از بررسی مانایی داده ها و هم جمع بودن آن ها با آزمون کائو، مدل ارائه شده به صورت اثرات ثابت و به روش حداقل مربعات تعمیم یافته (FGLS) برآورد شده است. نتایج مطالعه حاکی از تاثیر معنی دار و منطبق با مبانی نظری و مطالعات تجربی عوامل ساختاری و محیطی بر تلاطم صنایع در ایران است. در این میان متغیرصرفه های مقیاس به عنوان شاخص مانع ورود به صنعت دارای کمترین تاثیر منفی و متغیر تولید ناخالص داخلی واقعی به عنوان متغیر محیطی دارای بیشترین تاثیر مثبت بر میزان تلاطم صنایع در دوره ی مورد بررسی است.

مطالعه تاثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر سرمایه گذاری داخلی یکی از موضوعات بحث انگیز ادبیات اقتصادی است. جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی، سرمایه گذاری داخلی را در ابعاد مختلفی تحت تاثیر قرار می دهد. ویژگی خاص تاثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر سرمایه گذاری داخلی مربوط به تاثیر مکملی یا جانشینی آن بر سرمایه گذاری داخلی است. در ارزیابی تاثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر سرمایه گذاری داخلی سئوال کلیدی این است که آیا جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی منجر به افزایش و یا کاهش سرمایه گذاری داخلی می شود؟ بنابراین، هدف این تحقیق نیز مطالعه آثار سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر سرمایه گذاری داخلی در کشورهای سند چشم انداز ایران در طول دوره زمانی 2020-1994 بود. بدین منظور از روش خودرگرسیون برداری پانلی (Panel VAR) استفاده شد. نتایج به دست آمده از توایع واکش آنی نشان داد که سرمایه گذاری داخلی نسبت به شوک های ناشی از سرمایه گذاری مستقیم خارجی عکس العمل مثبت نشان می دهد. در واقع جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی منجر به افزایش سرمایه گذاری داخلی در کشورهای سند چشم انداز ایران شده است. هم چنین سرمایه گذاری مستقیم خارجی نیز به شوک های ناشی از سرمایه گذاری داخلی عکس العمل مثبت نشان می دهد. بدین معنی که افزایش سرمایه گذاری داخلی منجر به افزایش جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در این کشورها شده است.