زمینه و هدف: لوله های تراشه به منظور تامین مسیری از میان راه هوایی فوقانی طراحی شده اند. هدف این مطالعه مقایسه فراوانی نسبی استریدور بعد از اکستوباسیون با استفاده از لوله تراشه کافدار و لوله تراشه بدون کاف در اطفال 6-4 ساله بود.روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 200 کودک 6-4 ساله در دو گروه مداخله و کنترل کاندید عمل جراحی الکتیو انجام شد. پس از القای بیهوشی به یک روش ثابت، راه هوایی در گروه مداخله با لوله تراشه کافدار و در گروه کنترل با لوله تراشه بدون کاف باز شد. پس از خاتمه جراحی و برگشت از داروهای بیهوشی لوله تراشه بیماران خارج می شد. تعداد دفعات تعویض لوله تراشه و وجود استریدور 1 و 5 دقیقه بعد از اکستوباسیون بررسی شدند. همچنین متغیرهای همودینامیک، اشباع اکسیژن خون شریانی و تعداد تنفس نیز بررسی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی دانشجویی، مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: سن متوسط کودکان در گروه مداخله 59 ماه و در گروه کنترل 61 ماه بود. استریدور پس از اکستوباسیون در گروه کنترل 2.9 درصد و در گروه مداخله 9.2 درصد بود (p>0.05). نسبت تعویض لوله تراشه در گروه کنترل 10.9 درصد و در گروه مداخله 7.1 درصد بود (p>0.05).نتیجه گیری: استفاده از لوله تراشه کافدار در کودکان 4 تا 6 ساله هیچ گونه تاثیری بر متغیرهای همودینامیک، میزان اشباع اکسیژن خون شریانی، تعداد تنفس و استریدور نداشت و در نتیجه آسیب راه هوایی که منجر به تغییر در این متغیرها شود، وجود ندارد.