ارمغان دانش
سال:1397 | دوره:23 | شماره:1 (پی در پی 126) |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: تشخیص و درمان سرطان پستان می تواند اثر مخربی بر کیفیت زندگی زنان داشته باشد. برنامه خود مراقبتی جهت ارتقاء کیفیت زندگی آنان ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه خود مراقبتی مبتنی بر الگوی اورم بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت درمان با شیمی درمانی انجام گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 80 زن مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی مراجعه کننده به مراکز انکولوژی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز شرکت نمودند. روش نمونه گیری به صورت نمونه های در دسترس بود، اما نمونه ها بین دو گروه آزمون و شاهد به صورت تصادفی تخصیص یافتند. برنامه خودمراقبتی به صورت فردی و گروهی درطی 8 جلسه 45 دقیقه ای به بیماران گروه مداخله آموزش داده شد. از پرسشنامه QLQ-C30 و پرسشنامه اختصاصی سرطان پستان QLQ-BR23 جهت جمع آوری داده ها قبل از مداخله و دو هفته پس از آخرین جلسه مداخله استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آمارهای توصیفی و استنباطی با در نظر گرفتن سطح معنی داری کمتر از 05/0 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: تفاوت معنی دار آماری در زیر مقیاس های کیفیت زندگی، وضعیت کلی سلامت، کارکرد جسمی، کارکرد عاطفی، کارکرد نقش، کارکرد اجتماعی، تصویر ذهنی و آینده نگری بین دو گروه بعد از مداخله گزارش شده است. آزمون میانه، تفاوت معنی داری را بر اساس تعداد بیماران گروه آزمون که در زیر مقیاس های فوق الذکر دارای نمره ای بیشتر از میانه کل(بهبودی ابعاد کیفیت زندگی) بودند در مقایسه با تعداد بیماران گروه کنترل نشان داده است(05/0< p). هم چنین نتایج مطالعه در خصوص علایم مرتبط با کیفیت زندگی، تفاوت معنی دار آماری را بر اساس تعداد بیماران گروه آزمون که در علایم خستگی، تهوع و استفراغ، بی خوابی، بی اشتهایی، یبوست، عوارض جانبی درمان سیستمیک، علایم اندام فوقانی، علایم پستان و نگرانی ناشی از ریزش مو دارای نمره ای مساوی و یا کمتر از میانه کل(بهبودی علایم) بوده اند در مقایسه با بیماران گروه کنترل نشان داده است(05/0< p)، اما تفاوت معنی داری در سایر زیر مقیاس های کارکرد شناختی، کارکرد جنسی و لذت جنسی و نیز علایم درد، تنگی نفس، اسهال و مشکلات مالی بین دوگروه آزمون و شاهد گزارش نشد. نتیجه گیری: برنامه خود مراقبتی اورم توانسته است با بهبودی معنی دار بعضی از علایم مرتبط با بیماری و درمان، کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان را ارتقاء بخشد.

مقدمه و هدف: تتراکلریدکربن به عنوان یک حلال آلی و ماده شیمیایی بینابینی که در صنایع کاربرد دارد می تواند عوارض جانبی متعددی ازجمله سمیت کبدی را موجب شود. هدف مطالعه حاضر ارزیابی توانایی محافظت کبدی احتمالی روغن جوانه گندم در مقابل اختلالات کبدی ناشی از تتراکلریدکربن در موش های نر بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 48 سرموش سوری نر بالغ به طورتصادفی به 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند و به مدت 4 هفته تحت تیمار قرار گرفتند که شامل گروه شاهد، گروه تتراکلریدکربن (1 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی، 2بار در هفته)، گروه تتراکلریدکربن(1 میلی لیتر برکیلوگرم وزن بدن) + روغن جوانه گندم(250میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن روزانه به صورت خوراکی)، گروه تتراکلریدکربن (1 میلی لیتر برکیلوگرم وزن بدن)+ روغن جوانه گندم (500 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه به صورت خوراکی)، گروه روغن جوانه گندم(250 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن روزانه به صورت خوراکی) و گروه روغن جوانه گندم(500 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن روزانه به صورت خوراکی، بودند. درپایان دوره تیمار، خون حیوانات جهت اندازه گیری آنزیم های کبدی شامل آسپارتات آمینوترانسفراز(AST)، آلانین آمینوترانسفراز(ALT) و آلکالین فسفاتاز(ALP) جمع­ آوری شد. نمونه­ های بافت کبدی جدا، در فرمالین 10 درصد تثبیت، با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی و با استفاده از میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. داده­ ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: در موش های دریافت کننده تتراکلریدکربن توأم با روغن جوانه گندم (250و500 میلی گرم بر کیلوگرم وزن)، سطوح آنزیم های کبدی(ALP, ALT, AST) به طور معنی داری)05/0>(p نسبت به گروه تتراکلریدکربن کاهش یافت. پراکسیداسیون لیپیدی در گروه­ های تتراکلریدکربن+روغن جوانه گندم(250 و500 میلی گرم بر کیلوگرم وزن) در مقایسه با گروه تتراکلریدکربن به طور معنی داری)05/0>(p کاهش و سطوح آنزیم کاتالاز و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام به طورمعنی داری)05/0>(p افزایش یافت. هم چنین، روغن جوانه گندم در دوزهای 250 و500 میلی گرم بر کیلوگرم آسیب های بافتی ناشی از تجویز تتراکلریدکربن را بهبود بخشید. نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه چنین به نظر می رسد که روغن جوانه گندم در سمیت های کبدی ناشی از تتراکلریدکربن در موش واجد قابلیت محافظت کبدی می باشد.

زمینه و هدف: بیماری التهابی روده­ (IBD)، به صورت حالت مزمن در روده با علل ناشناخته شامل عوامل مختلف ایمنی، ژنتیکی و محیطی می باشد. امروزه در سراسر دنیا، بسیاری از ترکیب های گیاهی و تولیدی به عنوان فرآورده­ های ضدالتهاب استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر ضدالتهابی عصاره آبی گیاه کلپوره Teucrium poliumL. بر کولیت در موش بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 135 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر، با دامنه وزنی 20± 220 گرم و سن 1210 هفته، به طور تصادفی به 9 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه کنترل سالم بدون القا کولیت، نرمال سالین دریافت کردند، گروه کنترل منفی که کولیت با اسید استیک 3 درصد القا و هیچ درمانی دریافت نشد، گروه ژل پایه که کولیت القا و ژل پایه را به صورت انما دریافت نمودند، دو گروه کنترل مثبت دریافت کننده آساکول (10 کیلو گرم بر میلی گرم) به روش انما و مزالامین(10 کیلو گرم بر میلی گرم) به روش خوراکی در نظر گرفته شد، هم چنین فرم خوراکی عصاره آبی در دو گروه با دوزهای 50 و 100 کیلو گرم بر میلی گرم و فرم ژل به صورت انما در دو گروه به صورت10 و 20 درصد پس از القا کولیت در نظر گرفته شد. در پایان مطالعه، اندازه گیری شاخص آنتی اکسیدانی مالون دی آلدهید(MDA) و ارزیابی هیستوپاتولوژی بافت کولون انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و من ویتنی یو تست تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: ژل انمای 20 و 10 درصد باعث ترمیم آسیب های پاتولوژی در سطح میکروسکوپی بافت کولون و کاهش مالون دی آلدهید گردید(01/0p<). ژل 20 درصد در مقایسه با گروه کنترل منفی اختلاف معنی داری را از لحاظ MDA نشان داد(01/0p<). فرم خوراکی مسالازین و انمای آساکول به عنوان گروه های کنترل مثبت با یکدیگر و هم چنین فرم های خوراکی و انمای کلپوره تفاوت معنی داری را از نظر MDA نشان ندادند(01/0p<). اگرچه فرم ژل انما در مقایسه با فرم عصاره آبی خوراکی گیاه، تفاوت معنی داری را نشان نداد، ولی فرم انما در کنترل التهاب اثر بهتری را نشان داد. نتیجه گیری: گیاه کلپوره اثرات قابل ملاحظه ای بر روند التیام کولیت ایجاد شده در موش بزرگ سفید آزمایشگاهی نر دارد. با توجه به خواص ضد التهابی، آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی گیاه کلپوره، می توان گفت این گیاه در ترمیم زخم های روده ای مؤثر می باشد.

زمینه و هدف: تا کنون اطلاعاتی در مورد نقش استرادیول در تغییر قابلیتهای ایمونومودولاتوریسلول هتب بنیادیمزانشیمال در شرایط درون تنی مدل آزمایشگاهی یافت نشده است، هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرات تیمار با 17 بتا استرادیول برقابلیت های سلول های بنیادی مزانشیمال(MSC) در تعدیل پاسخ های ایمنی ذاتی در مدل حیوانی روماتوئید آرتریت(RA) می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی سلول های بنیادی مزانشیمال پس از جداسازی، به مدت 24 ساعت با 17 بتا استرادیول((E2 100 میکرو مولار مجاور شدند. بیماری آرتریت روماتوئید با استفاده از کلاژن و ادجوانت فروند کامل در رت های ویستار القاء شد. یک هفته بعد از ایمن سازی، رت ها در گروه های بدون درمان، گروه درمان شده با MSCs بدون تیمار (تزریق داخل صفاقی دو میلیون سلول)، گروه درمان شده با MSCs تیمار شده با E2 قرار گرفتند. تغییر قطر ناحیه مچ دست و پای هر رت تا روز 33 پس از القاء، بیماری هر 5 روز یک بار ثبت شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میزان ادم و تورم کف دست و پا در روز آخر در گروه کنترل مثبت (6/0± 9/5 میلی متر) بیشتر از گروه های درمانی بود. میزان تورم در گروه درمان شده با MSCs تیمار شده با E2 (45/0 ± 69/1 میلی متر) نسبت به گروه درمان شده با MSCs بدون تیمار (3/0± 96/2میلی متر) به طور معنی داری کاهش بیشتری یافت. هم چنین قابلیت انفجار تنفسی(11/0± 57/1)، میزان فاگوسیتوز نوترال رد(09/0± 11/1) و میزان تولید نیتریک اکساید(81/7± 16/219، میکرومول) در جمعیت سلول های ایمنی ذاتی طحال در گروه کنترل مثبت بیشتر از گروه های درمانی بود. میزان شاخص های قابلیت انفجار تنفسی، فاگوسیتوز و تولید نیتریک اکساید در گروه درمان شده MSCsهای تیمار شده به ترتیب به میزان (09/± 0 79/0، 08/0± 61/0 و 29/13± 9/155 میکرومول) و در گروه دریافت کننده MSCsهای بدون تیمار به ترتیب به میزان (08/± 0 99/0، 07/0± 88/0 و 18/12± 9/187میکرومول) بود. در تمام بررسی ها 05/0>p به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد. نتیجه گیری: تیمار MSCها با 17 بتااسترادیول موجب افزایش عملکرد تنظیمی و تأثیر مهاری بر واسطه های التهابی آسیب رسان سلول های ایمنی ذاتی طحال در مدل RA نسبت به سلول های بنیادی مزانشیمال بدون تیمار می گردد.

زمینه و هدف: امروزه استفاده از فرآورده­ های گیاهی به عنوان مکمل یا جانشین داروهای شیمیایی در درمان بیماری­ ها با عوارض جانبی و هزینه درمانی کم، رواج یافته است. هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره آبی دارچین بر رفتار شبه­ اضطرابی رت­ های نر دیابتی القا شده با استرپتوزوتوسین بود. روش بررسی: دراین مطالعه تجربی 28 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با وزن تقریبی30± 200 گرم در چهارگروه هفت تایی مورد استفاده قرار گرفت. برای القای دیابت در موش­ ها، از تزریق داخل صفاقی50 میلی­ گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین استفاده شد. آزمایش ها برای 3 هفته طراحی شدند که در این مدت تیمار به وسیله عصاره دارچین با غلظت 200 میلی­ گرم بر کیلوگرم به صورت خوراکی انجام شد و در پایان، ثبت و بررسی شاخص­ های ارزیابی رفتار اضطرابی موش­ ها که شامل مدت زمان حضور و تعداد دفعات ورود در بازوهای باز می­ باشند، در فواصل زمانی تنظیم شده برای مدت زمان 5 دقیقه با دستگاه ماز به علاوه­ ای مرتفع انجام شد. داده ها با استفاده از نرم­ افزار SPSS، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (آنوا) و مقایسه گروه­ ها با کمک آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ ها: اختلاف معنی­ داری در مدت زمان حضور در بازوهای باز ماز به علاوه­ ای مرتفع بین موش­ های سالم دریافت کننده­ ی عصاره دارچین با موش­ های سالم کنترل وجود نداشت. همچنین نتایج نشان داد مدت زمان حضور در بازوهای باز ماز در موش­ های کنترل دیابتی و دیابتی دریافت کننده عصاره دارچین به صورت معنی­ داری کمتر از گروه­ های سالم است. همچنین یافته ها نشان داد مدت زمان حضور در بازوهای باز ماز در موش­ های کنترل دیابتی و دیابتی دریافت کننده عصاره دارچین به صورت معنی­ داری کمتر از گروه­ های سالم (کنترل و دریافت کننده­ ی عصاره دارچین) است. در مجموع، افزایش رفتار اضطرابی در گروه­ های دیابتی نسبت به گروه­ های دیگر را نشان می­ دهد. میزان اضطراب در موش­ های دیابتی تیمار شده با عصاره اندکی نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش یافته، اما این کاهش از لحاظ آماری معنی­ دار نیست. نتیجه­ گیری: عصاره دارچین به واسطه کاهش قند خون تأثیری در بهبود رفتارهای اضطرابی و شبه اضطرابی نداشته است، . لذا می­ توان چنین پیشنهاد کرد که از یک سو احتمالاً غلظت دارچین مورد استفاده برای تیمار موش­ های دیابتی برای کاهش قند خون کافی نبوده و اثرات بهبود بخش بر عملکرد سیستم­ های نوروترانسمیتری کنترل اضطراب نداشته است.

زمینه و ﻫ ﺪ ف: استفاده از داروهای شیمیایی جهت درمان کیست هیداتید به علت اثرات جانبی متفاوت آنها مشکل می باشد. بنابراین امروزه استفاده از ترکیبات غیرشیمیایی مانند گیاهان دارویی به عنوان یک روش درمانی برعلیه کیست هیداتید مورد توجه می باشد. ﻫ ﺪ ف از ﻣ ﻄ ﺎ ﻟ ﻌ ﻪ ﺣ ﺎ ﺿ ﺮ ، ﺑ ﺮ رﺳ ﯽ اﺛ ﺮ اﺳ ﮑ ﻮ ﻟ ﮑ ﺲ ﮐ ﺸ ﯽ عصاره خرنوب در ﺷ ﺮ ایﻂ آزﻣ ﺎ یﺸ ﮕ ﺎ ﻫ ﯽ ﺑ ﻮ ده اﺳ ﺖ . روش بررسی: در این مطالعه تجربی غلظت های مختلف عصاره خرنوب در زمان های مختلف مواجه در شرایط آزمایشگاهی برای بررسی اثرات آن در کیست هیداتید مورد بررسی قرار گرفت. پروتواسکولکس ها به صورت کاملاً استریل از کبد گوسفند آلوده به کیست هیداتید جمع آوری شد و در مواجهه با 3 غلظت از عصاره خرنوب(10، 25 و 50 میلی گرم در میلی لیتر) برای مدت زمان 10، 20، 30 و 60 دقیقه قرار گرفت. زنده ماندن پروتواسکولکس ها با رنگ­ آمیزی ائوزین 1/0 درصد تعیین شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تی تست تجزیه و تحلیل شدند. یﺎ ﻓ ﺘ ﻪ ﻫ ﺎ : بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد که عصاره خرنوب در تمام غلظت های مورد استفاده دارای اثرات اسکولکس کشی معنی داری نسبت به گروه کنترل می باشد(05/0p<). عصاره خرنوب در غلظت 50 میلی گرم در میلی لیتر بعد از گذشت 30 دقیقه موجب از بین رفتن تمام پروتواسکولکس ها شد. ﻧ ﺘ ﯿ ﺠ ﻪ ﮔ ﯿ ﺮ ی: عصاره خرنوب دارای فعالیت اسکولکس کشی قوی می باشد. اگرچه تأثیر درون­ تنی این گیاه دارویی جهت بررسی درمان کیست هیداتید در انسان و حیوانات گیاه خوار بایستی مورد مطالعه قرار بگیرد.

­ زمینه و هدف: دیابت شایع­ ترین بیماری آندوکرین در جهان است که موجب اختلال در عملکرد تخمدان می­ شود. این مطالعه به منظور بررسی اثر پودر بامیه بر روی تغییرات بافتی تخمدان موش­ های ماده دیابتی با مدل جیره پرچرب، همراه تزریق داروی استرپتوزتوسین HFD/STZ انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 25 سر موش صحرایی از جنس ماده (نژاد ویستار) به 5 گروه مساوی تقسیم شد. گروه اول به عنوان کنترل، گروه دوم دیابتی در این گروه موش­ ها 4 هفته جیره غذایی پرچرب(HFD))چربی60 درصد + کربوهیدرات25 درصد +پروتئین15 درصد) را دریافت کردند و پس از آن داروی STZ (35 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت درون وریدی تزریق شد، گروه سوم دیابتی دریافت کننده پودر بامیه (200 میلی گرم بر کیلوگرم)، گروه چهارم دیابتی دریافت کننده متفورمین (200 میلی گرم بر کیلوگرم)، گروه پنجم شم یا شاهد موش­ های سالمی که پودر بامیه(200 میلی گرم بر کیلوگرم) را دریافت کردند. پس از 4 هفته درمان، حیوانات آسان کشی شده و وزن بدن، وزن تخمدان و مارکرهای مقاومت انسولین(سطح انسولین، گلوکز و HOMA-IR) اندازه گیری شد. از تخمدان راست به روش معمول تهیه­ مقاطع بافتی، برش­ هایی به ضخامت 65 میکرومتر تهیه، رنگ­ آمیزی و مورد مطالعه با میکروسکوپ نوری قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنوا یک طرفه و تست LSD تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: هیپرگلیسمی، مقاومت انسولین و کاهش وزن بدن بعد از تجویز پودر بامیه به مدت 4 هفته بهبود پیدا کرد. این اثرات تقریباً مشابه با متفورمین بود. پودر بامیه، سبب افزایش معنی­ دار فولیکول­ های آغازین، اولیه و بالغ (05/0< p)، افزایش جسم زرد دوره جدید، کاهش معنی­ دار فولیکو­ ل­ های پیش آنترال و آنترال آترزی (05/0< p) و کاهش جسم زرد دوره قبل در تخمدان موش­ های صحرایی دیابتی شد. بحث: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که گیاه بامیه با دارا بودن فعالیت آنتی­ اکسیدانی و دیگر خواص خود، دارای یک عملکرد اصلاحی بر هیپرگلیسمی و واسطه ای مناسب برای بهبود اختلالات تخمدان در موش­ های دیابتی است.

زمینه و هدف: برنامه تحول نظام سلامت در هشت گام، پاسخ دولت به مطالبات آسیب پذیر در بخش بهداشت و درمان در جامعه می باشد و کیفیت خدمات عامل مهمی برای رشد، موفقیت و ماندگاری سازمان است. از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی کیفیت خدمات درمانی پس از اجرای برنامه تحول سلامت در بیمارستان های شهر یاسوج بود. روش بررسی: جامعه آماری این مطالعه توصیفی در بیمارستان شهید بهشتی 380 بیمار، بیمارستان شهید رجایی 150 بیمار و بیمارستان امام سجاد 300 بیمار بود که طبق جدول مورگان در بیمارستان شهید بهشتی 181 بیمار، شهید رجایی 108 بیمار و امام سجاد 169 بیمار به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. تمامی آزمودنی ها پرسشنامه وضعیت اجرای طرح نظام سلامت و کیفیت خدمات درمانی را تکمیل نمودند. جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: بین نظام سلامت و کیفیت خدمات درمانی رابطه معنی داری وجود داشت(001/0=p)، هم چنین کیفیت خدمات درمانی با کاهش میزان پرداختی بیماران(001/0=p)، حمایت از ماندگاری پزشکان در مناطق محروم (001/0=p)، حضور پزشکان متخصص مقیم در بیمارستان های دولتی(001/0=p)، ارتقای کیفیت هتلینگ در بیمارستان ها(001/0=p) و ارتقای کیفیت خدمات ویزیت(001/0=p) در بیمارستان های دولتی شهر یاسوج رابطه معنی داری یافت شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد کیفیت خدمات درمانی پس از اجرای برنامه طرح تحول نظام سلامت در بیمارستان های شهر یاسوج بهبود یافته است.

زمینه و هدف: بهزیستی نوعی احساس مثبت و رضایت مندی عمومی از خود و دیگران در حوزه های مختلف می باشد که داشتن بهزیستی بالا می تواند منجر به پویاتر شدن جامعه گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین دلبستگی به خدا و بهزیستی روان شناختی به واسطه احساس شرم و گناه بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی است که به شکل معادلات ساختاری انجام گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه یاسوج که در سال تحصیلی 96_95 مشغول به تحصیل بودند که از میان آنها 284 دانشجو (120 پسر و164 دختر) دانشکده های یاسوج به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه های دلبستگی به خدا(ATGI) کریک پاتریک، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی(QEWB) آلن واترمن و پرسشنامه احساس شرم و گناه(GASP) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: مدل اندازه گیری نشان داد که متغیرهای آشکار(توجه به خدا، اعتماد به خدا، توکل به خدا، ارتباط با خدا، به خوبی متغیرهای نهان (دلبستگی به خدا و احساس شرم و گناه)را اندازه گیری می کند و مدل اندازه گیری نیز از برازش مطلوبی برخوردار است. هم چنین نتایج مدل ساختاری نیز نشان داد که بهزیستی روان شناختی تحت تأثیر دلبستگی به خدا و احساس شرم و گناه قرار دارد. بدین صورت که دلبستگی به خدا به طور مستقیم با ضریب بر بهزیستی اثر دارد و با ضریب55 درصد بر احساس شرم و گناه نیز اثر دارد. هم چنین احساس شرم و گناه به صورت منفی بر بهزیستی روان شناختی با ضریب 70 درصد اثر دارد و احساس شرم و گناه توانسته نقش واسطه ای ایفا کند. نتیجه گیری: این یافته ها ما را نسبت به عوامل دلبستگی به خدا و احساس گناه و شرم که بر بهزیستی اثر می گذارد، آگاه می نماید و دلبستگی به خدا می تواند منجر به افزایش بهزیستی روانشناختی گردد.

زمینه و هدف: سواد تغذیه ای ظرفیت افراد برای کسب، درک و ارزیابی اطلاعات تغذیه ای برای تصمیم گیری مناسب در زمینه تغذیه می باشد. این پژوهش با هدف سنجش سواد تغذیه ای معلمان ابتدایی شهر یاسوج طراحی و اجرا شده است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی شامل دو بخش بومی سازی ابزار سنجش سواد تغذیه ای که در کشور ترکیه تدوین شده و هم چنین سنجش سواد تغذیه ای در معلمان ابتدایی شهر یاسوج است. ابزار منتخب با روش ترجمه بازترجمه و دریافت و اعمال نظرات متخصصان حوزه رفتارهای تغذیه ای درباره ساختار و محتوای پرسشنامه و سپس اطمینان از پایایی آن برای استفاده در جامعه ایرانی بومی سازی شد. داده های مرتبط با سواد تغذیه ای در یک گروه 110 نفره از معلمان ابتدایی شهر یاسوج که با روش نمونه گیری طبقه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند، از طریق تکمیل پرسشنامه خودایفا جمع آوری شد و سپس با کمک آماره های توصیفی و تحلیلی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: ابزار سنجش سواد تغذیه ای بومی سازی شده دارای 35 گویه و ضریب آلفای کرونباخ آن 73/0 به دست آمد. میانگین و انحراف معیار امتیاز کسب شده معلمان از ابزار سنجش سواد تغذیه ای 2/3± 14/27 به دست آمد که نشان داد 7/22 درصد از معلمان مورد مطالعه سواد تغذیه ای ناکافی داشتند. معلمان با سابقه کار کمتر و تحصیلات بیشتر سطح بالاتری از سواد تغذیه ای داشتند. کمترین درصد پاسخ های صحیح مربوط به بخش مهارت تعیین واحدهای غذایی، انجام محاسبات و خواندن برچسب های غذایی بود. نتیجه گیری: اکثر معلمان مورد مطالعه از سواد تغذیه ای کافی برخوردار بودند، ولی نقص در سه بخش مهارت تعیین واحدهای غذایی، انجام محاسبات و خواندن برچسب های غذایی، نشانگر لزوم توجه به این اجزا در طراحی و اجرای برنامه های بهبود تغذیه است.