زمینه و هدف: رینوسینوزیت مزمن یک تشخیص شایع در کودکان بوده و روی زندگی بیمار و خانواده وی تاثیرگذار است. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر جراحی آدنوئیدکتومی با آدنوتانسیلکتومی در تغییر علایم رینوسینوزیت مزمن در کودکان زیر 14 سال بود.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 60 بیمار زیر 14 سال که با تشخیص رینوسینوزیت مزمن مقاوم به درمان آنتی بیوتیکی به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در یک گروه عمل آدنوئیدکتومی و در گروه دیگر عمل آدنوتانسیلکتومی انجام شد و قبل از جراحی و یک ماه بعد از جراحی علایم و نشانه های رینوسینوزیت بر اساس مقیاس سنجش بصری درد (VAS) درجه بندی شد. هم چنین بعد از جراحی از آنها گرافی واترز گرفته شد. داده ها با آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در هر دو گروه تغییرات VAS در مورد علایم سردرد، سرفه، ترشح چرکی پشت حلق، بوی بد دهان، رینوره و گرفتگی بینی قبل و بعد از عمل معنی دار بود (p<0.05). هم چنین مقایسه میانگین تغییرات قبل و بعد از عمل VAS در عمل آدنوتانسیکتومی با آدنوئیدکتومی معنی دار بود (p<0.05). در این مطالعه میزان کاهش علایم و نشانه های بالینی رینوسینوزیت بعد از جراحی آدنوئیدکتومی 100 درصد بود، ولی روند بهبود یافته های گرافی واترز 53 درصد بود. میزان کاهش علایم و نشانه های رینوسینوزیت به دنبال جراحی آدنوتانسیلکتومی 100 درصد بود، ولی بهبود یافته های رینوسینوزیت در گرافی واترز 80 درصد بود.نتیجه گیری: جراحی آدنوئیدکتومی و آدنوتانسیلکتومی در روند بهبود علایم و نشانه ها و یافته های رادیولوژیک کودکان مبتلا به رینوسینوزیت مزمن موثرند و جراحی آدنوتانسیلکتومی تاثیر بیشتری در بهبود علایم و نشانه ها و یافته های رادیولوژیک واترز دارد.