مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1387 | دوره:10 | شماره:1 (پی در پی 25) |تعداد مقالات:18

زمینه و هدف : شواهد زیادی نشان می دهند که فعالیت گیرنده های گلوکوکورتیکوئیدی موجب تعدیل رفتارهای اضطرابی شده و احتمالا این اثرات به وسیله سیستم نیتریک اکساید واسطه گری می شود. هدف این مطالعه بررسی تعامل سیستم نیتریک اکساید و گلوکوکورتیکوئیدها بر رفتارهای اضطرابی در موش کوچک آزمایشگاهی در مدل ماز به علاوه ای مرتفع بود.روش بررسی: این پژوهش تجربی روی 80 سر موش سوری نر نژاد آلبینو با میانگین وزنی 30 -25 گرم در مرکز تحقیقات فیزیولوژی دانشگاه علوم پزشکی سمنان طی سال 1386 انجام شد. برای ارزیابی اضطراب از ماز به علاوه ای شکل مرتفع استاندارد استفاده شد. شاخص های ارزیابی شامل مدت زمان گذرانده شده در بازوی باز و تعداد ورود به آن در مدت 5 دقیقه بود. حیوانات یک ساعت قبل از ارزیابی اضطراب، 30) L-Name میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن) به عنوان مهارگر یا 50) L-Arginine  میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن) به عنوان پیش ساز سیستم نیتریک اکساید و یا سالین و 30 دقیقه قبل از ارزیابی کورتیکوسترون (1، 5/2 و 5 میلی گرم به ازاء هر کیلو گرم وزن) یا وهیکل به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت می نمودند.یافته ها : نتایج این مطالعه نشان داد که کورتیکوسترون در دوزهای 1 و 5/2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به طور معنی داری اضطراب را کاهش داده است .(P<0.05) همچنین تزریق L-Name اثر ضداضطرابی کورتیکوسترون را به طور معنی داری تقویت نمود  .(P<0.05)در حالی که تزریق L-Arginine اثر آن را به طور معنی داری مهار نمود (P<0.05).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که کورتیکوسترون اثر ضداضطرابی داشته و این اثر احتمالا با مهار تولید NO تقویت و با افزایش تولید آن مهار می شود. بنابراین به نظر می رسد که بین گلوکوکورتیکوئیدها و سیستم نیتریک اکساید در کنترل رفتارهای اضطرابی تعامل وجود دارد.

زمینه و هدف : آثار مخرب بافتی در پی مصرف اتانول در تعدادی از اعضای بدن به اثبات رسیده است. این در حالی است که در کلیه چنین آثاری کمتر به طور کلاسیک مورد تحقیق قرار گرفته است. این مطالعه به منظور بررسی اثرات اتانول بر ساختار هیستولوژیک بافت کلیه در موش انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 40 سر موش نژاد Balb/c از هر دو جنس نر و ماده با تعداد مساوی و با وزن تقریبی 35-30 گرم، به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل طی سال 1384 در دانشکده پزشکی مشهد تقسیم گردیدند. به طوری که در هر کدام از گروه های تجربی و کنترل نیمی از موش ها نر و نیمی دیگر ماده بودند. گروه تجربی روزانه به میزان یک میلی گرم اتانول به ازای یک گرم وزن بدن، به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند و گروه کنترل نیز به همین میزان و روش سرم فیزیولوژی دریافت کردند. نیمی از موش های گروه تجربی بعد از یک ماه مصرف روزانه اتانول و نیمه دیگر بعد از دوماه مصرف روزانه اتانول، تحت بیهوشی قرار گرفته و کلیه های آنها خارج شد. بعد از شستشو با نرمال سالین، به مدت 48 ساعت در فرمالین فیکس شدند. بقیه مراحل آماده سازی بافت ها به روش معمول در آزمایشگاه بافت شناسی انجام شد و با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. سپس نمونه ها با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند و از نمونه های موردنظر تصویر تهیه گردید.یافته ها : در بافت بینابینی قشر کلیه موش های نر و ماده گروه تجربی که یک ماه اتانول دریافت کرده بودند، خونریزی و اینفیلترای آماسی محدود مشاهده شد. در گروه تجربی که موش ها دوماه اتانول دریافت کرده بودند، اینفیلتراسیون بسیار متراکم سلول های آماسی لنفوپلاسموسیتی به ویژه در بخش عمقی مدولا و اطراف عروق خونی با گسترش به ناحیه کالیس ها و لگنچه دیده شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که اتانول اثرات تخریبی پیشرونده بر قشر و مغز کلیه دارد. به طوری که هرقدر زمان تزریق بیشتر باشد، میزان تغییرات ساختار هیستولوژیک بیشتر خواهد بود. 

زمینه و هدف : اعتیاد به مواد مخدر مانند مرفین از مهم ترین مشکلات اجتماعی می باشد. در حیوانات معتاد به مرفین مصرف آنتی اکسیدان ها مانند ویتامین C می تواند باعث کاهش علایم سندرم محرومیت از مرفین شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر پیشگیری کننده افشره گریپ فروت بر وابستگی به مرفین در موش های صحرایی نر بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی که طی سال 1386 در مرکز تحقیقات فیزیولوژی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد، تعداد 16 سر موش صحرایی نر جوان نژاد 250-300) wistar گرم) به طور تصادفی به دو گروه 8 تایی شاهد و درمان تقسیم شدند. موش های هر دو گروه با تجویز داخل صفاقی مرفین (3 روز اول 3 ,10   روز دوم 20 mg/kg و 3 روز آخر (40 mg/kg) معتاد شدند. گروه شاهد 2 میلی لیتر محلول نرمال سالین و گروه درمان 2 میلی لیتر افشره تازه میوه گریپ فروت را به صورت خوراکی روزانه یک ساعت قبل از تجویز مرفین به مدت 9 روز دریافت کردند. روز دهم 45 دقیقه بعد از تجویز یک دوز اضافی مرفین (40 mg/kg) برای ایجاد سندرم محرومیت مقدار 10mg/kg نالوکسان به صورت زیر جلدی به حیوانات تزریق گردید. سپس علایم سندرم محرومیت شامل دندان قروچه، لرزش شدید بدن، دفعات دفع مدفوع و دفعات لیسیدن پنیس برای مدت 30 دقیقه بررسی شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف افشره میوه گریپ فروت بر چهار نوع علایم وابستگی به مرفین در موش های صحرایی معتاد شامل دندان قروچه، لرزش بدن، تعداد دفع مدفوع و تعداد لیسیدن پنیس در مقایسه با گروه کنترل (سالم) اثر پیشگیری کننده داشته و آنها را به طور معنی داری کاهش داده است (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که افشره گریپ فروت می تواند، علایم محرومیت از مرفین را کاهش دهد. مکانیسم دقیق اثر آن نیاز به تحقیق و بررسی بیشتری دارد.

زمینه و هدف: در هیپوکامپ اصلی علاوه بر نورون های هرمی، آستروسیت ها نیز نقش بسیار مهمی را در تبادلات یونی، رهایی نوروترانسمیترها و حتی حافظه ایفا می کنند. حافظه و یادگیری مفاهیم بسیار نزدیکی هستند. در واقع آموزش نیازمند برخی امکانات برای ذخیره اطلاعات و مکانیسم های نگهداری اطلاعات شبیه به حافظه است. هدف ما از این مطالعه تعیین تاثیر آموزش فضایی روی تعداد آستروسیت های هیپوکامپ موش صحرایی بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی با استفاده از روش ماز آبی موریس (MWM) و روش حافظه مرجع 10 ،(Reference memory) سر موش صحرایی آزمایشگاهی نر از نژاد wistar به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. پس از انجام آزمایشات آموزشی مغز موش های صحرایی خارج و برای انجام مراحل آمادش بافتی، از مغزها برش های سریال تهیه و با رنگ آمیزی اختصاصی PTAH رنگ آمیزی شدند. داده های به دست آمده مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند.یافته ها: نتایج ما نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین تعداد آستروسیت های نواحی CA1 ، CA2 و CA3 در گروه حافظه مرجع با گروه کنترل وجود دارد. در واقع تعداد آستروسیت ها در هر سه ناحیه در گروه Ref.m. با میانگین و انحراف معیار 21/25±57/118، 59/23±91/58 و 116.6±31.14 نسبت به گروه کنترل با میانگین و انحراف معیار 29/17±49، 21/25±8/48 و 22/11±95/41 به ترتیب در نواحی CA1، CA2 و CA3 افزایش داشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش حافظه مرجع می تواند موجب افزایش تعداد آستروسیت ها در نواحی مختلف هیپوکامپ گردد.   

زمینه و هدف: با وجود مطالعات زیادی که روی حیوانات آزمایشگاهی انجام گرفته و نقش لنفوسیت های Th2 در ایمنی بر علیه کرم ها موثر دانسته شده، اما مطالعات جدیدتری که روی موش انجام شده، سلول های Th1 را نیز در بعضی از عفونت های ناشی از کرم مثل Hymenolepis nana دخیل دانسته اند. در مطالعه حاضر به منظور روشن شدن نقش لنفوسیت های Th1 و Th2 در ایمنی بر علیه Hymenolepis nana در سرم افراد آلوده به این انگل با استفاده از اندازه گیری میزان سایتوکاین های IL12 ،IFNg ، IL5 و IL13 انجام گردید.روش بررسی: این مطالعه مورد-شاهدی طی سال 1385 در دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. 31 بیمار که در آزمایش مدفوع آنها تخم انگل Hymenolepis nana دیده شد و 30 فرد سالم که از نظر سن و جنس مشابه گروه آزمایش بودند، وارد مطالعه شدند. میزان IL5، IL13،IFNg  و IL12 در سرم آنها به وسیله روش ELISA اندازه گیری شد. شمارش گلبول های سفید و درصد لنفوسیت ها، منوسیت ها، ائوزینوفیل ها و بازوفیل در خون محیطی تعیین گردید. برای مقایسه داده ها از آزمون های تی، من ویتنی و ویلکاکسون استفاده شد.یافته ها: میانگین غلظت سرمی هر کدام از سایتوکاین هایIFNg ،IL12 ، IL5 و IL13 در سرم بیماران بیشتر از گروه کنترل بود. ولی فقط بین غلظت IFNg و IL13 در دو گروه اختلاف معنی دار وجود داشت (P<0.05). تعداد منوسیت ها، لنفوسیت ها و ائوزینوفیل ها در بیماران بیشتر از گروه کنترل بود. ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که علاوه بر Th2، لنفوسیت های Th1 نیز در پاسخ های ایمنی بر علیه Hymenolepis nana فعالیت دارند. 

زمینه و هدف: امروزه منابع گیاهی به عنوان جانشین مواد شیمیایی در داروها و مواد غذایی مورد توجه روزافزون قرار گرفته و یافتن اثر ضدمیکروبی گیاهانی که قرن ها به طور سنتی مصرف خوراکی و دارویی شده اند، از اولویت بیشتری برخوردار است. این مطالعه به منظور تعیین اثرات ضدباکتریایی عصاره های چهار گونه گیاه خوراکی بن سرخ، شنگ، شاهتره، دو گونه آویشن و شمشاد اناری روی شش باکتری شاخص گرم مثبت و منفی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه in vitro در پژوهشکده گیاهان دارویی دانشگاه علوم پزشکی لرستان طی سال 1384 انجام گرفت. پودر گیاهان در سایه خشک و در هگزان حل شد. پس از طی چند مرحله صاف و تبخیر نمودن ماده غلیظی به دست آمد که در بافر فسفات حل و استفاده شد. آزمایش باکتری شناسی به روش برات میکرو دایلوشن و دیسک دیفیوژن انجام گرفت و حداقل غلظت مهار کنندگی MIC و کشندگی MBC باکتریایی عصاره ها مشخص و با کنترل آنتی بیوتیک مقایسه گردید.یافته ها: عصاره شاهتره در غلظت470mg/ml  از رشد اشرشیاکلی جلوگیری نمود. به روش دیسک دیفیوژن ها 11 میلی متر هاله عدم رشد در اطراف دیسک شاهتره مشاهده شد. عصاره شمشاد اناری بر ضد استاف ارئوس MIC=320mg/ml  اثر باکتریواستاتیکی و در غلظت  MBC=80mg/mlاثر باکتریوسیدی نشان داد. عصاره آویشن الیگودرز در غلظت MIC=235mg/ml  بر استاف ارئوس موثر بود. هاله عدم رشد اشرشیاکلی در اطراف دیسک این آویشن به قطر 16 میلی متر مشاهده شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره شاهتره ، شمشاد اناری و آویشن دارای اثرات ضدمیکروبی بوده و کاربرد آنها در صنایع دارویی، بهداشتی و غذایی توصیه می گردد. 

زمینه و هدف: پیلونفریت یک بیماری شایع دوران بارداری است. این مطالعه به منظور بررسی سفتریاکسون با اثرات درمانی سفازولین در پیلونفریت حاد بارداری در بیماران بستری بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 120 بیمار مبتلا به پیلونفریت حاد که به طور تصادفی در دو گروه درمانی مختلف (60 نفری) قرار گرفته بودند، انجام شد. در یک گروه سفازولین 2 گرم وریدی (50mg/kg) هر 6 ساعت و در گروه دیگر سفتریاکسون 1 گرم وریدی (50mg/kg) روزانه تزریق شد. درمان تا محو شدن علایم بالینی ادامه یافت و در صورت محو نشدن علایم بعد از 72 ساعت، بررسی از نظر انسداد انجام شد. در صورت عدم وجود علایم انسدادی داروی دوم جنتامایسین اضافه  گردید. سپس هر دو گروه با آنتی بیوتیک خوراکی که بر اساس حساسیت آنتی بیوتیک مشخص شده بود، به مدت 10-7 روز مرخص  شدند. بیماران 10-7 روز بعد از اتمام دوره درمان خوراکی برای پیگیری و انجام آزمایش آنالیز ادرار و کشت ادرار مراجعه  کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-10 و آزمون های آماری t-test و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان پاسخ درمانی در گروه درمانی سفازولین 7/86 درصد، موارد عود 3/13 درصد، بهبودی و در گروه سفتریاکسون بهبودی در 3/83 درصد و موارد عود در 7/16 درصد بود. از نظر آماری تفاوت معنی داری بین دو نوع درمان دارویی وجود نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که در درمان پیلونفریت حاد بارداری اثرات درمانی سفتریاکسون مشابه اثرات درمانی سفازولین است. 

زمینه و هدف: پیتریازیس روزه آ یک درماتوز التهابی حاد با علت ناشناخته می باشد که علی رغم خود محدود بودن و عدم به جاگذاشتن عوارض ممکن است تا دو ماه نیز ادامه یابد. این مطالعه به منظور تعیین میزان تاثیر اریترومایسین در مقایسه با دارونما در بهبود سیر بیماری پیتریازیس روزه آ انجام شد.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی، روی بیماران مبتلا به پیتریازیس روزه آی تیپیک که طی دی ماه 1380 لغایت اردیبهشت 1384 به درمانگاه بیمارستان 5 آذر گرگان مراجعه کرده بودند، انجام شد. تعداد کل بیماران 46 نفر بود که به صورت تصادفی در دو گروه 23 نفری قرار گرفتند. با توجه به دوسوکور بودن مطالعه، درمان به مدت دو هفته برای آنها تجویز و سپس در فواصل 6-2 هفته میزان بهبودی اندازه گیری شد. در گروه مورد داروی اریترومایسین با دوز یک گرم در روز به مدت 14 روز تجویز شد و در گروه کنترل دارونما تجویز شد. داده ها پس از جمع آوری و کدبندی و با استفاده از آزمون Pearson chi-square وارد نرم افزار SPSS 11.5 شد. با توجه به کیفی بودن صفت مورد بررسی و نوع مطالعه از مقایسه نسبت ها برای تجزیه و تحلیل استفاده شد.یافته ها: طی 2 ، 4 و 6 هفته پس از شروع درمان هر چند در گروه تحت درمان با اریترومایسین نسبت به گروه دارونما نتایج بهتری اخذ شد، ولی تفاوت در پاسخ دهی بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر ناچیز داروی اریترومایسین در سیر درمانی بیماران مبتلا به پیتریازیس روزه آ می باشد. 

زمینه و هدف: در حال حاضر مخدرها، درمان استاندارد کولیک کلیوی هستند. اما ضدالتهاب های غیراستروئیدی نیز مدت های طولانی در درمان کولیک کلیوی استفاده شده اند. اثرات تسکینی ترکیبی از داروهای مختلف در مطالعات گوناگون مورد بررسی قرار گرفته اند. این مطالعه به منظور بررسی اثر دسموپرسین استنشاقی همراه با پتیدین وریدی بر تسکین درد کولیک کلیوی و مقایسه آنها به صورت تنها و توام انجام پذیرفت.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 150بیمار مراجعه کننده با علایم کولیک کلیوی به مرکز آموزشی - درمانی پنجم آذر گرگان طی سال 1384 انجام گردید. بیماران به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. به گروه یک، 40 میکروگرم دسموپرسین استنشاقی، به گروه دوم 25 میلی گرم پتیدین وریدی و به گروه سوم، هر دو دارو تجویز شد. شدت درد بیماران بااستفاده از روش (Visual Analoge Scale) VAS در بدو ورود و دقایق 10، 20 و 30 بعد از تجویز اندازه گیری و ثبت شد. شدت درد بیماران با آزمون آماری تی زوجی آزمایش و میانگین شدت درد نیز با آزمون های آماری کروسکال والیس و ANOVA مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه میزان شدت درد در زمان های مختلف بین سه گروه از جدول آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. سطح معنی داری 5 درصد در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین شدت درد در گروه های سه گانه در دقایق صفر ، 10 ، 20 و 30 به ترتیب 38/19، 54/13، 15/9 و 18/6 بود. شدت درد در دقایق 30،20،10 تفاوت معنی داری در سه گروه داشت (P<0.05) .گروه دسموپرسین+پتیدین در دقیقه 30 بیشترین میزان کاهش درد را داشت و میانگین اختلاف شدت درد در دقیقه 30 تفاوت معنی داری داشت (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز توام دسموپرسین و پتیدین به طور معنی داری شدت درد کولیک کلیوی را کاهش می دهد. پیشنهاد می شود که دسموپرسین استنشاقی هم زمان با سایر داروها در تسکین دردهای ناشی از کولیک کلیوی استفاده شود.

زمینه و هدف: هیدروسل تجمع مایع در فضای بین دو لایه تونیکاواژینالیس اطراف بیضه می باشد و به دو نوع ارتباطی و غیرارتباطی تقسیم می شود. روش های مختلفی برای درمان هیدروسل غیر ارتباطی در بالغین ذکر شده است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج و عوارض روش جدید هیدروسلکتومی بسته و مقایسه آن با روش های هیدروسلکتومی اکسیزیونال بود.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تمام بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای امام رضا (ع) و قائم (عج) مشهد در فاصله سال های 85-1383 به منظور جراحی هیدروسل غیرارتباطی، به دو گروه تقسیم شدند. بیماران بالغی که هیدروسل غیرارتباطی ساده بدون آسیب شناسی زمینه ای داشتند و راضی به عمل با روش جدید بودند، وارد مطالعه شدند. در گروه اول (23 بیمار) با 24 مورد هیدروسل تحت هیدروسلکتومی بسته با استفاده از کاتتر (شنت) که بین زیر جلد اسکروتوم و ساک هیدروسل قرار داده می شد، قرار گرفتند. در گروه دوم (29 بیمار) با 29 مورد هیدروسل تحت هیدروسلکتومی اکسیزیونال قرار گرفتند. نتایج عمل شامل میزان بهبودی، عود و عوارضی مانند عفونت، درد پس از عمل، ادم، هماتوم و آتروفی بیضه در دو گروه مقایسه شد.یافته ها: در گروه یک ، 13 مورد (62 درصد) بهبودی و 8 مورد (38 درصد) عود (شکست درمان) مشاهده شد و در گروه دوم 22 مورد (6/95 درصد) بهبودی و یک مورد (4/4 درصد) عود وجود داشت. درد پس از عمل در گروه یک در 9 بیمار (9/42 درصد) کم، در 11 بیمار (4/52 درصد) متوسط و در یک بیمار (7/4درصد) زیاد بود و در گروه دوم درد در همه بیماران (100 درصد) زیاد و مستلزم آنالژزیک تزریقی (مخدر) بود. در گروه یک، ادم پس از عمل در 5 بیمار (8/23 درصد) و در گروه دوم در تمام بیماران (100 درصد) وجود داشت. هماتوم در 2 بیمار (7/8 درصد) گروه دوم ایجاد شد، ولی در هیچ یک از بیماران گروه یک مشاهده نگردید.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که هر چند میزان عود هیدروسلکتومی بسته بیشتر از باز بود، اما عوارض کمتری داشت. می توان این عمل را در بیماران پرخطری که انجام هیدروسلکتومی اکسیزیونال در آنها مقدور نیست، به عنوان روش انتخابی در نظر گرفت. 

زمینه و هدف: شیرخواران پره ترم نسبت به نوزادان ترم دارای ذخیره آهن کمتری هستند. پس از تولد نیز به دلیل افزایش سرعت رشد در این نوزادان، نیاز به آهن افزایش می یابد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر شروع زودرس آهن بر اندکس های خونی و بروز کم خونی فقرآهن در نوزادان پره ترم انجام شد.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 30 شیرخوار پره ترم 20 روزه مراجعه کننده به 4 مرکز بهداشتی درمانی شهرستان گرگان که تحت تغذیه انحصاری با شیر مادر بودند و بیماری زمینه ای و اختلال رشد نداشتند، طی سال 1384 انجام شد. این شیرخواران به دو گروه 15 نفری (مداخله و مقایسه) تقسیم شدند. برای هر شیرخوار پرسشنامه ای حاوی مشخصات فردی تکمیل گردید. گروه مداخله از 20 روزگی روی آهن پروفیلاکسی  2mg/kgقرارگرفتند. تمامی شیرخواران در دوماهگی از نظر وجود کم خونی فقرآهن بررسی شدند. پس از ورود اطلاعات از طریق نرم افزار SPSS-13 به رایانه، برای سنجش طبیعی بودن آماری نمونه ها از آزمون کلوموگروف و اسمیرنف، جهت مقایسه اندکس های خونی از آزمون آماری تی استیودنت برای نمونه های مستقل، برای مقایسه بروز کم خونی فقرآهن در دو گروه مداخله و مقایسه از آزمون آماری کای اسکوئر و شاخص آماری خطر نسبی (RR) استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.یافته ها: میزان خطر نسبی ابتلا به کم خونی فقرآهن در گروه مداخله 4/0 برابر گروه مقایسه بود که نشان دهنده اثر پیشگیری کننده قطره آهن در گروه مداخله می باشد 95, RR=0.091, 1.749]درصد[RR=0.4, CI=، اما ازنظر آماری این اختلاف بین دو گروه معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شروع قطره آهن در 20 روزگی در نوزادان نارس در پیشگیری از کم خونی فقرآهن از نظر بالینی موثر بوده است، هرچند این اختلاف از نظر آماری معنی دار نمی باشد. 

زمینه و هدف: علی رغم گستره جغرافیایی وسیع در منطقه مدیترانه، لیشمانیا اینفانتوم زایمودم (MON1@LON-49) به عنوان زیمودم غالب در ایجاد بیماری کالاآزار شناخته شده است. هر گونه و استرین از گروه لیشمانیا انتشار جغرافیایی خاص داشته و تمایل به ایجاد بیماری منحصر به فرد با روش درمان متفاوتی دارد. این مطالعه به منظور شناسایی گونه و زیرگونه های انگل های لیشمانیای جدا شده از انسان، مخازن حیوانی و ناقلین بر اساس پلی مرفیسم آنزیمی درشمال  غرب ایران انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی نمونه ها از 12 آسپیره مغز استخوان بیماران مبتلا لیشمانیازیس، 26 آسپیره طحال و کبد سگ و بیش از 100 پشه خاکی در طی سال های 86-1384 از منطقه شمال غرب ایران به دست آمدند. پس از کشت نمونه ها در محیط NNN و a MEM ، مقایسه با گونه های مرجع WHO، لیشمانیا (لیشمانیا) دونووانی (DD8)، لیشمانیا (لیشمانیا) اینفانتوم (IPT-1)، لیشمانیا (لیشمانیا) تروپیکا (K-27) و لیشمانیا (لیشمانیا) ماژور (5-ASKH)، با استفاده از الکتروفورز در Starch Gel انجام شد. آنزیم های مطالعه شده ALAT،ASAT، SOD، ES،NH ، MPI، GPI،MDH ،6PGD ،PGM ، PEPD و PK بودند.یافته ها: در این مطالعه تنها زایمودم به دست آمده در تمام نمونه های سگی و انسانی و پشه خاکی ها زایمودم MON1@LON-49 بود که متعلق به گونه لیشمانیا (لیشمانیا) اینفانتوم است.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که لیشمانیوز احشایی در شمال غرب ایران از نوع مدیترانه ای است که از پرتغال و مراکش، تا پاکستان در شرق و جمهوری های آسیای مرکزی توسعه پیدا کرده است و نیز سگ های اهلی به عنوان مخازن اصلی انگل لیشمانیوز احشایی از گونه لیشمانیا اینفانتوم (زایمودم MON1) محسوب می شوند. 

زمینه و هدف: گاستروآنتریت حاد ویروسی یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی و شایع ترین عامل ناخوشی و مرگ و میر کودکان جهان است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی و برخی خصوصیات اپیدمیولوژیک ویروس های روتا، آدنو و آسترو به عنوان مهم ترین عوامل گاستروآنتریت ویروسی در کودکان مبتلا به اسهال حاد مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا بابل انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی از 208 کودک که با علایم گاستروآنتریت حاد از زمستان 1383 تا پاییز 1384 به بیمارستان کودکان امیرکلا بابل مراجعه کردند، نمونه مدفوع تازه گرفته شد و پرسشنامه ای حاوی اطلاعاتی بر اساس متغیرهای مورد بررسی تکمیل گردید. نمونه ها با رعایت زنجیره سرد به آزمایشگاه ویروس شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران منتقل و شناسایی آنتی ژن روتا، آدنو و آستروویروس در نمونه های مدفوع با استفاده از کیت الایزا انجام شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS-10 انجام شد. از آزمون کای اسکوئر و تست دقیق فیشر برای تعیین ارتباط احتمالی عفونت این ویروس ها با متغیرهای دموگرافیک استفاده شد.یافته ها: شیوع عفونت روتا، آدنو و آستروویروس به ترتیب در 1/61 درصد، 9/2 درصد و 4/2 درصد کودک شناسایی شد. روتاویروس شایع ترین عامل گاستروآنتریت بود و بیشترین میزان آن در کودکان زیر 2 سال (70 درصد) به ویژه در گروه سنی 12-6 ماه (8/29 درصد) مشاهده شد (P<0.05) تمامی این کودکان مبتلا به اسهال بودند و تهوع و استفراغ (7/51 درصد) و تب (1/55درصد) شایع ترین علایم بود. همچنین شیوع عفونت روتاویروس در فصل زمستان (5/67 درصد) بیشتر از سایر فصول سال بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05). تفاوت معنی دار آماری بین عفونت ویروسی و جنسیت بیماران مشاهده نشد.نتیجه گیری: روتاویروس عامل اصلی گاستروآنتریت حاد کودکان به ویژه اسهال زمستانی در کودکان زیر 2 سال در بیمارستان امیرکلا بابل بود. وفور بالای آن فراهم نمودن واکسن مناسبی برای ایمن سازی کودکان موردنظر را ایجاب می کند.