مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1388 | دوره:11 | شماره:2 (پی در پی 30) |تعداد مقالات:20

زمینه و هدف: گیاه سنبل الطیب (Valeriana Officinalis) به طور سنتی در معالجه بسیاری از اختلالات گوارشی کاربرد داشته و احتمالا موجب کاهش انقباض عضله صاف و حرکات روده می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره هیدروالکلی ریشه گیاه سنبل الطیب بر انقباضات ایلئوم خوکچه هندی به روش In Vitro انجام شد.روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 5 سر خوکچه هندی نر انجام شد. پس از کشتن حیوان حداقل 6 قطعه از ایلئوم آن به طول 2 تا 3 سانتی متر جدا و در محلول تیرود نرمال و جریان گاز کاربوژن و حرارت 37 درجه سانتی گراد قرار گرفت. سپس هر نسج در بین 2 الکترود قرار گرفت و به یک استیمولاتور مرتبط شد و انقباضات روده توسط یک ترانس دیوسر ایزوتونیک به فیزیوگراف منتقل و ثبت گردید. پس از آن عصاره گیاه مذکور در غلظت های مختلف و در ضمن تحریک ایلئوم به حمام بافت اضافه شد و مجددا انقباضات ثبت گردید. از هر بافت حداقل 7 پاسخ تهیه شد.یافته ها: عصاره ریشه گیاه سنبل الطیب با غلظت های 5، 15، 50، 150 و 500 میلی گرم در هر میلی لیتر سبب کاهش طول انقباضات ایلئوم خوکچه هندی به طور وابسته به مقدار گردید که درصد کاهش به ترتیب 45/34 درصد، 07/36 درصد، 53/47 درصد، 42/56 درصد و 22/76 درصد بود. فعالیت 50 درصد این اثر در غلظت 50 میلی گرم در میلی لیتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره سنبل الطیب به طور وابسته به دوز موجب کاهش انقباضات ایلئوم خوکچه هندی می شود.

زمینه و هدف: شواهد فراوانی در رابطه با نقش شرایط اکسیداتیو در پیشرفت بیماری دیابت و عوارض آن وجود دارد؛ زیرا هایپرگلیسمی به شدت با افزایش استرس اکسیداتیو و گونه های اکسیژنی فعال در ارتباط بوده و به دنبال آن ظرفیت آنتی اکسیدانی کاهش خواهد یافت. این مطالعه به منظور تعیین اثر آنتی اکسیدانی آلفا-لیپوئیک اسید (ALA) بر غلظت قندخون و HbA1c بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی 57 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 (14 مرد و 43 زن) با میانگین سنی 5/53 سال مراجعه کننده به درمانگاه شهیدمطهری شیراز از اردیبهشت 1385 تا مهر 1385 به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. بیماران گروه مورد به مدت 8 هفته روزانه 300 میلی گرم کپسول آلفا-لیپوئیک اسید در سه نوبت و گروه شاهد نیز روزانه 3 عددکپسول پلاسبو مصرف کردند. قبل و بعد از مداخله نمونه خون بیماران برای اندازه گیری قندخون ناشتا، قندخون 2ساعته و HbA1c گرفته شد. اندازه گیری های آنتروپومتریک شامل قد، وزن و شاخص توده بدنی برای هر یک از بیماران قبل و بعد از مداخله انجام شد.یافته ها : مقایسه وزن و نیز شاخص توده بدنی بین دو گروه قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان نداد. در گروه مورد میانگین غلظت قندخون ناشتا و قندخون 2 ساعته در پایان مطالعه، در مقایسه با قبل از مداخله کاهش معنی داری داشت (P<0.05) و این در حالی بود که کاهش مختصر میزان HbA1c در این گروه بعد از مداخله معنی دار نشد. در گروه شاهد نیز در هیچ یک از متغیرهای مورد بررسی تغییر محسوسی مشاهده نگردید. علاوه بر آن مقایسه میانگین تغییرات غلظت قندخون ناشتا در انتهای این کارآزمایی، حاکی از اختلاف معنی دار بین دو گروه مورد و شاهد بود (P<0.05)؛ اما در مورد HbA1c بعد از مصرف مکمل آلفا-لیپوئیک اسید اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده نشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مصرف کپسول آلفا-لیپوئیک اسید به میزان 300 میلی گرم روزانه به مدت 8 هفته در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به عنوان یک آنتی اکسیدان کاربردی در کاهش غلظت قندخون موثر می باشد.

زمینه و هدف : پلانتار فاشیاتیس حاصل التهاب نیام کف پایی می باشد که در بیماران 60-30 ساله شایع است. این مطالعه به منظور تعیین اثر ارتز جدید اصلاح شده بر بهبود فعالیت های روزمره و فعالیت های ورزشی و سرگرمی بیماران مبتلا به پلانتار فاشیاتیس انجام شد.روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی در کلینیک های ارتوپدی فنی شهر تهران طی شهریور 1386 تا خرداد 1387 انجام گردید. 15 بیمار مبتلا به پلانتار فاشیاتیس (4 مرد و 11 زن) با دامنه سنی 45-25 سال (5.05±35) از بین نمونه های در دسترس با روش غیراحتمالی ساده انتخاب شدند. ارتز جدید اصلاح شده به بیماران داده شد. از پرسشنامه FAOS برای ارزیابی میزان فعالیت های روزمره و فعالیت های ورزشی و سرگرمی بیماران استفاده گردید. مطالعه در دو مرحله، قبل از مداخله و 4 هفته بعد از مداخله صورت گرفت. داده ها با استفاده آزمون های تی زوج و اسمیرونوف کولموگروف و نرم افزار  SPSS-13تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میزان فعالیت های روزمره قبل از مداخله درمانی 16/10±30/44 و بعد از مداخله درمانی 16.26±61.08 بود و اختلاف آنها از نظر آماری معنی دار نبود. میزان فعالیت های ورزشی و سرگرمی قبل از مداخله درمانی 10.09±26.50 و بعد از مداخله درمانی 12.23±52.50 بود (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ارتز اصلاح شده جدید بر بهبود میزان فعالیت های روزمره بیماران مبتلا به پلانتار فاشیاتیس تاثیری ندارد؛ ولی در بهبود میزان فعالیت های ورزشی و سرگرمی موثر است.

زمینه و هدف : اتیسم یک اختلال عصبی رشدی مغز است که در سال های اولیه زندگی رخ می دهد و با علایمی چون اختلالات کیفی در ارتباط کلامی و غیرکلامی، اختلال در تعاملات اجتماعی، عدم توانایی در ارتباط با دیگران، رفتار کلیشه ای، فقدان تماس چشمی و حالات صورتی نامناسب بروز می کند. شیوع آن 5-2 در ده هزار کودک بوده و در پسران شایع تر است. با توجه به تاخیر رشد زبان و گفتار در این کودکان باید بین اختلال رفتاری، ارتباطی و حسی با کم شنوایی حسی عصبی یا انتقالی تشخیص افتراقی صورت گیرد. هدف از این مطالعه بررسی ناهنجاری های احنمالی تاثیرگذار بر عصب حلزونی یا مسیر شنوایی در ساقه مغز کودکان مبتلا به اتیسم بود.روش بررسی : این مطالعه مورد - شاهدی روی 12 کودک مبتلا به اتیسم (گروه مورد) و 12 کودک سالم (گروه شاهد) که به صورت داوطلبانه به مرکز جامع توانبخشی ظفر تهران طی پاییز و زمستان 1384 مراجعه نمودند؛ انجام شد. پاسخ های شنیداری ساقه مغز در گروه مورد و شاهد در محدوده سنی 12-3 سال ثبت شد. مقادیر زمان نهفتگی مطلق امواج I، III و V و همچنین فواصل بین موجی I-III، III-V و I-V در کودکان مورد و شاهد مقایسه شد. موج V در تمامی کودکان مورد و شاهد تا سطح آستانه ردیابی شد.یافته ها : زمان تاخیر موج V و فاصله بین قله ای امواج III-V و I-V در کودکان مبتلا به اتیسم افزایش معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان داد  .(P<0.05)نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سرعت انتقال عصبی در مسیر شنوایی ساقه مغز کودکان مبتلایان به اتیسم کاهش می یابد. صدمه به ساقه مغز قسمتی از اختلال نورولوژیک در کودکان اتیستیک است که موجب تاخیر گفتار و اختلال در رشد اجتماعی و شناختی می شود. افزایش زمان تاخیر امواج انتهایی ABR در تشخیص زود به هنگام اتیسم کمک کننده می باشد.

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین و ناخوشایندترین عوارض بعد از بیهوشی، تهوع و استفراغ است که باعث اسپاسم، هیپوکسی و آسپیراسیون ریوی می شود. پروپوفول و متوکلوپرامید دو داروی قابل دسترس می باشند که تجویز هر کدام می تواند؛ به نوعی در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل موثر باشد. از طرفی تجویز دگزامتازون همراه با داروهای یاد شده تاثیر به سزایی در کاهش تهوع و استفراغ دارد. این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر داروهای متوکلوپرامید و پروپوفول همراه با دگزامتازون در جلوگیری از ایجاد تهوع و استفراغ بعد از اتمام بیهوشی عمومی انجام گرفت.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 100 بیمار ASAI و ASAII در محدوده سنی 60-16 سال که طی سال های 85-1384 برای عمل جراحی انتخابی ارتوپدی اندام ها تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته بودند؛ به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به تمامی بیماران داروهای پره مدیکاسیون، اینداکشن و بیهوشی یکسان داده شد. به گروه اول (48 نفر) متوکلوپرامید (10mg) به همراه دگزامتازون (8mg) و به گروه دوم (52 نفر) پروپوفول (20mg) با دگزامتازون (8mg) داخل وریدی 5 دقیقه قبل از اتمام عمل جراحی تزریق گردید و تا 4 ساعت بعد از عمل شیوع تهوع و استفراغ در هر گروه ثبت شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های تی استودنت، کای اسکوئر و تست دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میزان تهوع در گروه اول 4/35 درصد و در گروه دوم 5/11 درصد به دست آمد (P<0.05). همچنین شیوع استفراغ در گروه اول 7/27 درصد و در گروه دوم 7/7 درصد بود (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که پروپوفول همراه با دگزامتازون باعث کاهش معنی دار تهوع و استفراغ در بیماران بعد از بیهوشی عمومی در مقایسه با متوکلوپرامید همراه دگزامتازون می گردد.

زمینه و هدف: کارسینوم کولورکتال تقریبا 10 درصد کل موارد سرطان را شامل می گردد. مرحله (Stage) بیماری مهم ترین عامل تعیین کننده پیش آگهی بیمار است. این مطالعه به منظور ارزیابی اثر بعضی از عوامل پیش آگهی مفروض بر بقا بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم غیرمتاستاتیک رکتوم انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه همگروهی-گذشته نگر، 76 بیمار (40 مرد ، 36 زن) مبتلا به آدنوکارسینوم غیرمتاستاتیک رکتوم ارجاعی به بخش رادیوتراپی-انکولوژی بیمارستان امید مشهد طی سال های 85-1380 بررسی شدند. تمام بیماران تحت رزکسیون جراحی قرار گرفتند. موارد با درگیری غددلنفاوی و یا T3-T4، رادیوتراپی و شیمی درمانی اجوانت دریافت کردند. بقا بدون بیماری از تاریخ تشخیص تا تاریخ عود بیماری به وسیله روش کاپلان-مایر تعیین شد. از آزمون Log-rank برای ارزیابی منحنی بقاء بین گروه ها استفاده شد. آنالیز چندمتغیری (Multivariate) با استفاده از روش Cox Proportional Regression به اجرا درآمد.یافته ها : 4 بیمار در مرحله 1، 34 بیمار در مرحله 2 و 38 بیمار در مرحله 3 بیماری بودند. 48 بیمار تومورهای با تمایز خوب داشتند و 11 بیمار با علایم انسدادی مراجعه کردند. با متوسط زمان پیگیری 18 ماه ، 17 بیمار دچار عود شدند. بقا 3 ساله برای تمام بیماران 2/68درصد تعیین شد. درصد بقا 3 ساله برای مرحله 1 و مرحله 2 در قیاس با مرحله 3، بیماران بدون علایم انسدادی در قیاس با بیماران با علایم انسدادی، بیماران با سن بالاتر از 50 سال در قیاس با بیماران کمتر از 50 سال و بیماران با تمایز خوب در قیاس با بیماران با تمایز متوسط یا ضعیف به طور معنی داری بهتر بود .(P<0.05) جنس و محل تومور اثر عمده ای بر بقا نداشت. در آنالیز چندمتغیری تنها مرحله بیماری به عنوان تعیین کننده عمده بقا باقی ماند (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مرحله بیماری مهم ترین عامل تعیین کننده بقا در بیماران با آدنوکارسینوم غیر متاستاتیک رکتوم می باشد. هر چند بیماران کمتر از 50 سال، تومورهای با تمایز متوسط یا ضعیف، و وجود علایم انسدادی نیز با کاهش بقا در محاسبات تک متغیری همراه بودند؛ ولی در آنالیز چند متغیری فاقد تاثیر بود.

زمینه و هدف : مطالعات نشان داده است که وضعیت قرار گرفتن مادر در مرحله اول زایمان بر طول مدت مرحله دوم موثر است. هدف این مطالعه تاثیر قرار گرفتن مادر در وضعیت های نشسته و لیتوتومی (خوابیده به پشت) بر طول مدت مرحله دوم و نیز عوارض مادر و نوزاد در زنان نخست زا در شهرستان یزد بود.روش بررسی : در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی 110 زن نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد که دارای حاملگی ترم و سیر زایمان طبیعی بودند؛ طی سال 85-1384 بررسی شدند. آزمودنی ها به روش تصادفی طی مرحله دوم زایمان در دو وضعیت نشسته و لیتوتومی قرار گرفتند و زایمان نمودند. طول مدت مرحله دوم زایمان محاسبه و بعد از زایمان میزان اپی زیوتومی، پارگی و صدمات دیگر پرینه و آپگار 5 دقیقه اول نوزاد هر دو گروه بررسی و با هم مقایسه گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-11.5 و آزمون های آماری T student و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری کمتر از 05/0 معنی دار تلقی شد.یافته ها : در گروه نشسته و لیتوتومی میانگین طول مرحله دوم به ترتیب 34 و 42 دقیقه بود (P<0.05)؛ 15 نفر (3/27درصد) از گروه نشسته و 24 نفر (6/43 درصد) از گروه لیتوتومی دچار درجاتی از پارگی پرینه شدند (P<0.05). آپگار 5 دقیه اول نوزاد دو گروه تفاوت معنی دار  آماری نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که قرار دادن مادر در وضعیت نشسته در مرحله دوم زایمان باعث سریع تر شدن این مرحله و کاهش صدمه به پرینه مادر می شود.

زمینه و هدف: سرطان کولورکتال سومین بدخیمی شایع در دنیا محسوب می شود. امروزه ارتباط نزدیکی بین سرطان کولورکتال و بعضی عادات فردی نظیر شیوه زندگی و رفتارهای تغذیه ای مشخص شده است. این مطالعه به منظور تعیین رابطه شاخص های تغذیه ای و ابتلا به سرطان کولورکتال در استان گلستان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مورد-شاهدی روی 47 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال که بیماری آنان در سال های 84-1383 تشخیص داده شده بود و 47 فرد سالم در استان گلستان در سال 1385 انجام شد. برای هر یک از افراد مورد مطالعه پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک و تغذیه ای (FFQ) تکمیل شد. برای مقایسه نسبت ها از آزمون کای اسکوئر استفاده شد.یافته ها: در هر یک از دو گروه 4/40 درصد افراد زن و 6/59 درصد مرد بودند. انحراف معیار و میانگین سن گروه مورد و شاهد به ترتیب 52.4±13.4 و 52.1±13.1 سال بود. میزان انرژی مصرفی تام بیشتر از 5/1837 کیلوکالری در روز با بروز سرطان کولورکتال ارتباط معنی داری داشت. ( 95 CI 1+.2-11+.3, OR:3.8درصد) میزان ابتلا به سرطان کولورکتال در افرادی که روش پخت غذا در اغلب آنها سرخ کردن بود؛ بیش از سایر گروه ها دیده شد. (95 CI 0.8-11.1, OR:3 درصد) مصرف چربی در مقادیر بالاتر از 5/118 گرم در روز خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را 5/6 برابر نسبت به سایر الگوهای مصرف چربی افزایش داد ( 95 CI 1.5-28.8درصد) .بین مصرف سبزیجات و ابتلا به سرطان کولورکتال ارتباط معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که افزایش انرژی مصرفی تام، چربی بالا و پخت به روش سرخ کردن، نقش موثری را در ابتلا به سرطان کولورکتال در این منطقه دارد.

زمینه و هدف: سرطان معده یکی از سرطان های عمده در جهان است که همچنان بخش قابل توجهی از آن در مراحل پیشرفته بیماری تشخیص داده می شود. این مطالعه به منظور تحلیل عوامل مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان معده با استفاده از مدل رگرسیون لگ نرمال انجام پذیرفت.روش بررسی: در این مطالعه گذشته نگر به 746 پرونده بیمار مبتلا به سرطان معده که از بهمن 1381 لغایت دی ماه 1385 در بخش گوارش بیمارستان طالقانی تهران تحت درمان بودند؛ مراجعه شد و با تماس تلفنی اطلاعات مربوط به بقای بیماران جمع آوری گردید. جنسیت، سن در زمان تشخیص بیماری، سابقه خانوادگی سرطان، اندازه تومور و وجود متاستاز به سایر اندام ها به عنوان عوامل دموگرافیک و بالینی به مدل لگ نرمال وارد شدند و از خطر نسبی (RR) برای تفسیر نتایج استفاده گردید.یافته ها : نتایج حاصل از آنالیز تک متغیری نشان داد که خطر نسبی مرگ در بیمارانی که در زمان تشخیص بیماری بیشتر از 45 سال سن داشتند؛ به طور معنی داری بالاتر بود. (95 CI 1.01-1.03 درصد RR=1.01) همچنین در بیماران با تومور بزرگ تر از 35 میلی متر (95 CI 1.07-2.25 درصد RR=1.64) و نیز بیمارانی که سرطانشان متاستاز داده بود (95 CI 1.60-2.86 درصد RR=2.14)؛ نتایجی مشابه در آنالیز چندمتغیری برای اندازه تومور (95 CI 1.23-3.33 درصد RR=2.04) و متاستاز (95 CI 1.13-3.56 درصد RR=2.01) به دست آمد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تشخیص سرطان معده در سنین پایین تر و مراحل ابتدایی توسعه آن، منجر به افزایش قابل توجهی در میزان بقای بیماران و کاهش خطر نسبی مرگ می گردد.

زمینه و هدف: رتینوپاتی نوزادان نارس، ضایعه ای در شبکیه نوزادان نارس با وزن کم هنگام تولد است که منجر به کوری می شود. این عارضه عامل مهم نابینایی کودکان در کشورهای در حال توسعه محسوب می شود. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی و شدت رتینوپاتی و بررسی برخی عوامل خطر مرتبط نوزادان نارس در بیمارستان طالقانی گرگان انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی نتایج معاینات بالینی و آزمایش های 89 نوزاد نارس با سن حاملگی کمتر یا مساوی 34 هفته در نوزادان ترخیص شده از مرکز مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان طالقانی گرگان طی فروردین 83 تا آذرماه 84 در پرسشنامه ای ثبت شد. این نوزادان در زمان ترخیص و سپس در صورت لزوم هر 4 هفته، تا زمان کامل شدن واسکولاریزاسیون رتین، مورد معاینه چشم قرار گرفتند و نتایج معاینه هم در پرسشنامه ثبت شد.یافته ها: رتینوپاتی در 6/5 درصد (5 نفر) از نوزادان نارس دیده شد که تمام موارد در مرحله یک بیماری بود. بیشترین درصد فراوانی در نوزادان با وزن 1001 تا 1250 گرم و در سن حاملگی کمتر از 29 هفته بود. تمام موارد مبتلا تحت اکسیژن گیری قرار گرفته بودند و علی رغم تعداد کم موارد ROP مشاهده شده، همراهی معنی داری بین استفاده از CPAP و ROP در نوزادان مشاهده شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مهم ترین عوامل خطرآفرین برای ایجاد رتینوپاتی نوزادان نارس، سن کم حاملگی، وزن کم هنگام تولد و دریافت اکسیژن کمکی می باشد.

زمینه و هدف : روش های مختلفی برای بهبود پارامترهای اسپرم وجود دارد که از آن جمله می توان به روش Swim up اشاره کرد. شستشوی اسپرم مرحله ای در این روش ضروری می باشد. به نظر می رسد؛ دوبار شستشو به ویژه در نمونه هایی با غلظت بالا و مواردی که سیمن به خوبی مایع نمی شود؛ نتایج بهتری به دنبال داشته باشد. این مطالعه به منظور مقایسه پارامترهای اسپرم در روش Swim up با یک بار و دوبار شستشو انجام شد.روش بررسی : این مطالعه آزمایشگاهی روی 50 نمونه اسپرم مرد مراجعه کننده به مرکز ناباروری حضرت فاطمه الزهرا (س) دانشگاه علوم پزشکی بابل، طی سال 1386 صورت گرفت. نمونه ها دارای حجم 5-2 میلی لیتر، تعداد بیش از 20 میلیون، حرکت بالای 50 درصد و مورفولوژی طبیعی بیشتر از 14 درصد برابر معیار کروگر بودند. با در نظر گرفتن شرایط نمونه گیری، شستشوی اسپرم در طی دو مرحله صورت گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS-10 و با استفاده از آزمون measurement repeated و Paired T-test آنالیز شدند و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته ها : میانگین حجم مایع سیمن در افراد مورد مطالعه 1.006±4.05 بود. میانگین حرکت اسپرم در یک بار و دوبار شستشو نسبت به قبل از شستشو افزایش یافت (P<0.05)، ولی بین یک و دو بار شستشو این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. با انجام شستشوی دوم، حرکت اسپرم به صورت معنی داری در گرید III و IV افزایش یافت و گرید I نیز کاهش پیدا کرد .(P<0.05) میانگین مورفولوژی طبیعی اسپرم ها با شستشو افزایش یافت، لیکن بین یک بار و دوبار شستشو این افزایش معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که Swim up روش مناسبی برای آماده سازی اسپرم می باشد و دو بار شستشو سبب بهبود قابل توجه پارامترهای اسپرم می گردد.

زمینه و هدف: استئوپروز شایع ترین بیماری متابولیک استخوان است که با کاهش استحکام استخوان مشخص می شود. این مطالعه به منظور ارزیابی فراوانی عوامل موثر در کاهش تراکم استخوان وعلل ثانویه موثر در ایجاد استئوپروز انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی روی 105 بیمار (76 زن و 29 مرد) مبتلا به کاهش تراکم استخوان که طی سال های 85-1382 به درمانگاه غدد بیمارستان سینای تبریز مراجعه نمودند؛ انجام شد. تاریخچه بیماری و یافته های آزمایشگاهی بررسی و نتایج با نرم افزار آماری SPSS-14 و آزمون آماری کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از 105 بیمار مبتلا به کاهش تراکم استخوان 55 درصد استئوپروز و 45 درصد استئوپنی داشتند. میزان دریافت روزانه کلسیم در 8/63 درصد بیماران کمتر از 400mg، در 9/31 درصد بیماران بین 400 تا 1000mg و در 4/3 درصد بیماران بالاتر از  1000mgبود. متوسط کلسیم سرم بیماران 9.5±0.6mg/dl بود. متوسط غلظت سرمی ویتامین 45±37.1 nmol/LD بود و 2/61 درصد بیماران درجاتی از کمبود ویتامین D داشتند. 3/33 درصد بیماران دارای استئوپروز ثانویه بودند. بیمارانی که استئوپروز اولیه داشتند؛ 3/11 درصد مبتلا به هیپرکلسیوری بودند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که کاهش تراکم استخوانی در زنان بیشتر بود و میزان دریافت موثر کلسیم در این بیماران کم بوده است. لذا با مصرف غذاهای سرشار از کلسیم و غنی سازی مواد غذایی با ویتامین D تا حدود زیادی از ایجاد و پیشرفت استئوپروز جلوگیری خواهد شد.

زمینه و هدف: گزارشات متعددی در مورد ارتباط یا همراهی تب تیفوئید و عفونت هلیکوباکترپیلوری در مناطق مختلف دنیا وجود دارد. این مطالعه به منظور بررسی همراهی عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران مبتلا به تب تیفوئید در شهر اهواز انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مورد شاهدی 50 بیمار بستری با تشخیص قطعی تیفوئید در بیمارستان های رازی و ابوذر شهر اهواز مورد مطالعه قرار گرفتند. به ازا هر بیمار یک نفر شاهد با تطابق سنی و جنسی با شرایط اقتصادی اجتماعی یکسان انتخاب شد. از تمام افراد آزمایش سرولوژی (IgG) هلیکوباکترپیلوری به روش ELISA انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری کای اسکوئر و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: فراوانی سرمی هلیکوباکترپیلوری در گروه مورد (66 درصد) از گروه شاهد (44 درصد) بیشتر بود (P<0.05). در مردان اختلاف معنی دار آماری بین گروه مورد و شاهد از نظر عفونت هلیکوباکترپیلوری مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که همراهی معنی داری در جنس مذکر بین تب تیفوئید و عفونت هلیکوباکترپیلوری وجود دارد.

سردرد سرویکوژنیک (Cervicogenic Headache) سندرم درد مزمن نیمه سر است که منشا آن ستون فقرات گردن یا بافت نرم اطراف آن می باشد. این نوع سردرد اختلال نسبتا شایعی است که از آن چشم پوشی می شود. دلیل کافی برای این اختلال وجود داشته و علایم تشخیصی موجود کافی هستند. هدف از گزارش این مورد تشریح نگرش مداخله ای شامل روش های ریلیز (Release) و انرژی ماهیچه ای برای بیماری با سردرد سرویکوژنیک بود. معاینه های بالینی وجود نقاط ماشه ای میوفاشیال (Myofascial trigger point) را در عضلات تراپزیوس، استرنوکلایدوماستوئید و ارکتورهای (Erectors) فوقانی ستون فقرات گردن نشان داد. کاهش دامنه حرکات روتیشن (Rotation) و فلکشن (Flexion) مشهود بود. بعد از سه جلسه درمان درد بیمار کاملا از بین رفت. نتایج حاکی از تشخیص و درمان صحیح سردرد سرویکوژنیک بود.

کودک آزاری به عنوان یک پدیده نابهنجار همواره در هر جامعه ای مورد نکوهش بوده است. با توجه به شدت جراحات عمدی که توسط والد یا قیم کودک ایجاد می گردد و احتمال وقوع مرگ ناشی از آن زیاد است؛ لزوم مداخله در مراحل اولیه برای حفظ حیات کودک ضروری است. روزانه موارد زیادی از مرگ و میر ناشی از کودک آزاری در سراسر دنیا  اتفاق می افتد که در معاینه های روتین تشخیص داده نمی شوند. لذا لزوم ارائه برنامه برای شناسایی و مداخله امری اجتناب ناپذیر است. مقاله حاضر گزارشی از یک مورد کودک آزاری است که به دنبال صدمات کشنده شکمی کودک فوت نمود.