یافته
سال:1385 | دوره:8 | شماره:3 (پیاپی 29) |تعداد مقالات:16

مقدمه: کمبود ریزمغذیها یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی جهان است. در بین ریزمغذیها کمبود آهن و روی شیوع بیشتری داشته و تداخل این دو ماده معدنی با ویتامین آ از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر مکمل یاری آهن و روی به تنهایی و همراه با هم بر وضعیت ویتامین آ در کودکان ابتدایی است.مواد و روش ها: در این مطالعه که بصورت کارآزمایی بالینی دو سوکور انجام گرفت، 81 دانش آموز پایه پنجم ابتدایی شهر خرم آباد به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول مکمل آهن (20 میلی گرم آهن در روز)، گروه دوم مکمل روی (20 میلی گرم روی در روز) و گروه سوم مکمل آهن + روی (20 میلی گرم آهن+ 20 میلی گرم روی) را به مدت 4 ماه دریافت نمودند. در آغاز و پایان مداخله رتینول پلاسما با روش HPLC اندازه گیری شد.داده ها با استفاده از برنامه نرم افزاری  SPSS version 11.5تجزیه و تحلیل شدند. از آزمونهای ANOVA برای مقایسه میانگین بین گروهها و تی تست دوتایی (Paired t test) برای مقایسه قبل و بعد از مداخله استفاده شد. در مورد فریتین پلاسما با توجه به اینکه توزیع غیر نرمال بود، از آزمون کروسکال والیس برای مقایسه استفاده شد.یافته ها: تغییرات رتینول پلاسما در گروههای دریافت کننده آهن به تنهایی ، روی به تنهایی و توام آنها به ترتیب -0.1±0.1, -0.1±0.1, -0.1±0.2 میکرومول بر لیتر بود. این تغییرات به تفکیک جنس و به ترتیب دختر و پسر در گروه آهن -0.18±0.2 و -0.03±0.1، روی -0.1±0.1 و -0.08±0.09، آهن+روی -0.14±0.2 و -0.06±0.1 میکرومول بر لیتر بود. تفکیک گروهها بر اساس کمبود یا کفایت روی اولیه تاثیری بر نتایج نداشت.نتیجه گیری: رتینول پلاسما در هر سه گروه کاهش یافت. با توجه به اهمیت و نقش مهمی که رتینول در بدن بر عهده دارد پیشنهاد می شود در برنامه های مکمل یاری وضعیت ویتامین آ نیز در نظر گرفته شود.

مقدمه: یکی از داروهایی که در بیهوشی عمومی کاربرد فراوان دارد، کتامین است. حلالیت دارو و ماهیت آن، قدرت بسیار بالای دارو برای القای بیهوشی و عوارض اندک قلبی، عروقی و تنفسی آنرا داروی بسیار مناسبی برای بیهوشی ساخته است. اما این دارو عوارض جانبی از قبیل افزایش ترشحات راه هوایی، بالا رفتن فشار داخل مغزی، فشار داخل چشم، فشار داخل معده و ... دارد که به سهولت قابل کنترل می باشد. مهمترین و شایعترین عارضه جانبی آن توهم بعد از عمل می باشد که شیوعی بین 5 تا 30% داشته و درمانی هم ندارد اما برای پیشگیری از آن عمدتا بر استفاده از بنزودیازپین ها تاکید می شود. در این مطالعه اثر دیازپام و میدازولام را به عنوان پیش دارو در پیشگیری از توهم بعد از عمل ناشی از کتامین مورد بررسی قرار داده ایم.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور تعداد 50 نفر از بیمارانی که نامزد بیهوشی عمومی توسط کتامین بودند، به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه بعنوان پیش دارو از دیازپام و درگروه دیگر از میدازولام استفاده شد، سپس شیوع توهم بعد از عمل در هر دو گروه محاسبه گردید و با استفاده از آزمون کای دو تفاوت آماری بین دو گروه بررسی شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که در گروه نخست که دیازپام دریافت نمودند، 36 درصد دچار توهم شدند و در گروه دیگر که میدازولام دریافت کردند تنها 8 درصد دچار توهم بعد از عمل شدند. آزمون آماری مجذور کای تفاوت آماری معنی داری را بین دو گروه از نظر بروز توهم بعد از عمل نشان داد.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که میدازولام در پیشگیری از بروز توهم بعد از عمل ناشی از کتامین نسبت به دیازپام موثرتر است. به عبارتی اگر چه توهم بعد از عمل ناشی از کتامین درمان خاصی ندارد اما می توان با تجویز بنزودیازپین ها و به ویژه میدازولام از بروز آن پیشگیری نمود.

مقدمه: غضروف کوسه از جمله مکمل های دارویی مورد استفاده در درمان سرطان است که با مکانیسم های متعددی سبب مهار رشد تومور می شود. مدارک علمی کمی در خصوص نحوه تاثیر آن بر سیستم ایمنی انسان وجود دارد، لذا در این مطالعه اثر آن را بر سیستم ایمنی سلولی بیماران مبتلا به سرطان پستان بررسی کردیم.مواد و روش ها: پس از تهیه پودر غضروف کوسه و توزیع آنها در کپسول های دارو، بسته های دارویی کدگذاری شدند. بیماران مبتلا به سرطان پستان علاوه بر هورمون درمانی، کپسول های غضروف کوسه (گروه تست) و کپسول های نشاسته (گروه کنترل) را طبق پروتکل درمانی مصرف کردند. قبل و بعد از دوره درمانی از آنان خونگیری شد. پس از جداسازی سلول های تک هسته ای خون محیطی گروه تست و کنترل و کشت آنها در آزمایشگاه، میزانIL-4  و IFNg تولید شده توسط آنها به روش ELISA اندازه گیری گردید. درصد و نسبت سلول های T-CD4+ و T-CD8+ خون محیطی آنها با فلوسایتومتری قبل و بعد از درمان ارزیابی شد.یافته ها: مصرف غضروف کوسه سبب افزایش ترشح IFNg و افزایش نسبت سلول های T-CD8+ به T-CD4+ در بیماران گروه تست در مقایسه با قبل از درمان شد. درحالی که تفاوت معنی داری در این پارامترها در گروه کنترل دیده نشد.بحث و نتیجه گیری: غضروف کوسه ماهی می تواند با تقویت سیستم ایمنی سلولی که اهمیت فوق العاده ای در دفاع ضد توموری در بیماران مبتلا به سرطان پستان دارد، به عنوان مکمل درمانی مناسبی در کنار درمان های رایج این بیماران عمل کند.

مقدمه: شکستگی های متافیزیال دیستال رادیوس از شایعترین شکستگی های سیستم اسکلتی بوده و شیوع آن به علت افزایش شیوع اتئوپروز در حال افزایش است. هدف از مطالعه حاضر بررسی روش جااندازی و پین گذاری بسته در درمان این نوع شکستگی است.مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 44 بیمار که طبق تقسیم بندی یونیورسال در گروه 2 و در تقسیم بندی اولدر 2 و 3 بودند، در طی 3 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. شکستگی بیماران تحت بیهوشی عمومی و با استفاده از فلوروسکوپی جااندازی بسته شده و توسط دو عدد پین فیکس شدند. نتایج درمان از لحاظ پرتونگاری با بررسی طول رادیال، زاویه رادیال و چرخش ولار و از لحاظ بالینی توسط معیار مدیفیه دمریت بررسی شد.یافته ها: جااندازی خوب و قابل قبول از لحاظ پرتونگاری در 68 درصد موارد و نتایج عالی و خوب از لحاظ بالینی طبق معیار دمریت در 84 درصد موارد بدست آمد. در هیچ موردی تغییر شکل آشکاری در اندام بعد از درمان بوجود نیامد و هیچ یک از عوارض بوجود آمده موجب تاثیر عمده ای در کارایی کلی فرد نشدند.بحث و نتیجه گیری: با در نظر گرفتن سادگی روش جراحی و تهاجم بافتی کم و عوارض کمتر نسبت به دیگر روشها، جااندازی بسته و پین گذاری روش درمانی مناسبی جهت استفاده در شکستگی های متافیزیال دیستال رادیوس بخصوص با خردشدگی دورسال میباشد.

مقدمه: سایکوز بعد از زایمان یک اختلال خلقی است که بطور متوسط 3-2 هفته بعد از زایمان شروع می شود. در موارد شدید علایم به حدی است که بیمار نمی خواهد از بچه اش مراقبت نماید و یا قصد صدمه رساندن جدی به بچه یا خودش یا هر دو را دارد. به نظر می رسد عوامل روانی اجتماعی متعددی در بروز این اختلال موثر باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و علل وابسته در بیماران مبتلا به سایکوز بعد از زایمان در سالهای 84-82 انجام گرفته است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی است. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه زنانی است که به فاصله 3 الی 12 هفته اول بعد از زایمان با یکی از علایم اختلال خلقی به درمانگاه تخصصی آموزشی- درمانی اعصاب و روان و مطب های خصوصی سطح شهر مراجعه نموده اند. نمونه گیری به روش سرشماری انجام گرفت. کلیه زنانی که 12-3 هفته از زایمان آنها گذشته و با یکی از علایم خلقی به درمانگاه تخصصی اعصاب و روان و مطب های خصوصی سطح شهر مراجعه نمودند، توسط متخصص روانپزشکی مورد معاینه و مصاحبه بالینی قرار گرفته و افرادی که مبتلا به اختلال افسردگی بعد از زایمان با شدت شدید و تابلوی سایکوتیک بودند، به عنوان نمونه در پژوهش وارد و مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات پس از جمع آوری از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت توصیف فراوانی داده ها از آمار توصیفی استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که اکثریت واحدهای مورد پژوهش در رده سنی 30-20 سال قرار داشته و خانه دار بودند. در اکثر موارد جنسیت نوزاد دختر و زایمانها به روش طبیعی انجام گرفته بودند. اکثر نمونه ها در روابط زناشویی خود مشکل داشته و در اکثر موارد حاملگی ها ناخواسته بوده است. همچنین یافته های تحقیق نشان داد که از بین %29.6 نمونه هایی که سابقه قبلی بیماری روانی داشته اند %9.1 سابقه افسردگی اساسی، %5.6 سابقه کج خلقی را ذکر نمودند. %18.5 از واحدهای مورد پژوهش سابقه بیماریهای جسمی نظیر تشنج، عفونت دستگاه ادراری، هیپرتیروئیدی، تشنج و کیست تخمدان را ذکر نمودند. یافته های تحقیق ارتباط معنی داری بین وجود سایکوز بعد از زایمان با متغیرهایی مثل سن، سطح تحصیلات، شغل، سابقه قبلی بیماری روانی، رتبه زایمان، ناهماهنگی در روابط زناشویی و تمایل به بچه دار شدن نشان داد.بحث و نتیجه گیری: به منظور پیشگیری از بروز سایکوز بعد از زایمان شرایط مساعد جهت بارداری مادر فراهم گردد و با برنامه ریزی مناسب آموزشی زمینه حضور فرزند و تولد نوزاد در خانواده مهیا گردد.

مقدمه: عفونت بیمارستانی یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی درمانی محسوب می شوند. 10-7 درصد بیماران بستری در بیمارستان، حداقل به یک عفونت بیمارستانی مبتلا می شوند. پژوهش حاضر به منظور تعیین میزان رعایت اصول پیشگیری از عفونتهای بیمارستانی در بیمارستانهای آموزشی شهر خرم آباد در سالهای 84-1383 انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که روی کلیه بخش های (23 بخش) بیمارستان های آموزشی شهر خرم آباد (بجز اتاق عمل) انجام شد. فضای فیزیکی، منابع و امکانات و عملکرد کارکنان در خصوص کنترل عفونت مورد مشاهده و بررسی قرار گرفت. اطلاعات از طریق دو چک لیست جمع آوری شد. وضعیت بخش ها و عملکرد کارکنان بر اساس امتیاز کسب شده از چک لیست ها در سه سطح خوب، متوسط و ضعیف طبقه بندی شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS 11 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد رعایت اصول کلی پیشگیری از عفونت های بیمارستانی در اکثر کارکنان (%53.7) در حد متوسط و شستن دستها در 90% موارد در حد ضعیف بود. از نظر فضای فیزیکی %47.83 و در مورد منابع و امکانات %78.3 بخش ها جهت پیشگیری از عفونت های بیمارستانی در حد متوسط بودند.بحث و نتیجه گیری: آموزش مداوم کارکنان در رده های مختلف شغلی، استفاده از وسایل و روش های کاهش عفونت، افزایش منابع و امکانات و ارتقای فضای فیزیکی، تاسیس سیستم ملی نظارت و کنترل مستمر عفونت های بیمارستانی، بررسی اپیدمیولوژیک سالانه، و انجام کشت منظم، راهکارهای مهمی برای کنترل عفونت هستند که باید در بیمارستان های آموزشی اجرا شوند.

مقدمه: عفونت هپاتیت (HCV) C یکی از مسایل بهداشتی مهم در کشور ما می باشد. تصور می شود که انتقال ویروس هپاتیت C از طریق دستگاههای آندوسکوپی بندرت اتفاق می افتد. هدف این مطالعه بررسی میزان انتقال هپاتیت C بدنبال آندوسکوپی بعد از ضدعفونی به روش رایج و معمولی می باشد.مواد و روشها: در طی یک مطالعه آینده نگر 456 مورد بیمار که جهت آنها آندوسکوپی فوقانی انجام شده است مورد بررسی قرار گرفته اند. دستگاه های آندوسکوپی به روش معمولی با گلوتارالدئید 2% و به مدت 5 دقیقه ضدعفونی شده اند. آنتی بادی HCV جهت تمام بیماران چک شده و جهت بررسی سایر ریسک فاکتورهای هپاتیت C نیز پرسشنامه اطلاعات فردی بیماران ثبت شده است. شش ماه و یکسال بعد مجددا تست HCV آنتی بادی کنترل و نتایج مثبت به روش PCR ارزیابی شده اند. پانصد فرد دهنده سالم خون بعنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفته اند.یافته ها: در 5 بیمار (%1) نتایج آنتی بادی HCV مثبت گزارش شد. در 3 نفر از بیماران فوق عفونت HCV به روش PCR تایید شده است. در گروه کنترل نیز 6 نفر آنتی بادی HCV مثبت داشتند (%1.2). انتقال خون، سابقه تزریق دارویی غیربهداشتی، دستکاری های دندانپزشکی از عوامل خطر مستقل عفونت هپاتیت ‍C در گروه بیماران و کنترل بودند. تفاوت آماری قابل توجهی بین گروه بیماران و کنترل از نظر میزان شیوع آنتی بادی HCV دیده نشد (p=0.74).بحث و نتیجه گیری: به نظر نمی رسد که آندوسکوپی که به روشهای معمولی ضدعفونی می شود نقش عمده ای در انتقال عفونت هپاتیت C داشته باشد و روش ضدعفونی مناسب از انتقال آن جلوگیری می کند.

مقدمه: تلوژن افلوویوم یک بیماری خود محدود شونده غیر اسکار گذار است که خود را بصورت ریزش منتشر موهای سر نشان می دهد و معمولا 3 ماه بعد از یک بیماری حاد اتفاق می افتد. از لحاظ تئوری محلول مینوکسیدیل بعنوان درمان این حالت پیشنهاد شده است. در این مطالعه، ما تاثیر محلول مینوکسیدیل و یک داروی گیاهی مشتمل بر گزنه دو پایه، رازیانه، دم اسب، آویشن و بابونه آلمانی را در درمان تلوژن افلوویوم مورد بررسی قرار دادیم.مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه آینده نگر دوسوکور بود که در آن 24 بیمار مبتلا به تلوژن افلوویوم بصورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شده و تحت درمان با مینوکسیدیل و داروی گیاهی قرار گرفتند. اطلاعات بدست آمده توسط آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین مدت زمان طول کشیدن تلوژن افلوویوم در بیماران استفاده کننده از مینوکسیدیل معادل 17 هفته و در گروه استفاده کننده از داروی گیاهی معادل 7 هفته بود. این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: بر طبق نتایج حاصل از این مطالعه، می توان نتیجه گیری نمود که داروی گیاهی در درمان تلوژن افلوویوم موثر است، هر چند که مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است.

مقدمه: به دلیل مقاومت روزافزون باکتری های بیماریزا به آنتی بیوتیک های جدید محققین در پی یافتن مواد ضدمیکروبی با منشا گیاهی به عنوان جایگزین آنتی بیوتیکهای غیر موثر هستند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی خواص ضدباکتریایی عصاره آبی و الکلی گیاه آویشن شیرازی بر روی سویه های بالینی و استاندارد اشریشیاکلی انتروهموراژیک می باشد.مواد و روش ها: برگ های جوان گیاه پس از خشک شدن به طور جداگانه به میزان 10 گرم در دسی لیتر به اتانول 85 درجه و آب مقطر اضافه شده، سپس عصاره ها به روش تقطیر در خلا استخراج شدند. خواص ضدباکتریایی عصاره ها ابتدا به روش رقت در لوله تعیین و سپس وزن خشک عصاره ها در هر میلی لیتر محاسبه و حداقل غلظت مهارکنندگی و کشندگی آنها بدست آمد. معادل این غلظت ها به چاهک های حفر شده در محیط مولر- هینتون آگار اضافه و میانگین قطر هاله های عدم رشد برای عصاره ها و سویه ها مقایسه گردید. به منظور شناسایی مواد موثره ضدباکتریایی در عصاره های آبی و الکلی از روش کروماتوگرافی با صفحه نازک استفاده گردید.یافته ها: غلظت های معینی از عصاره الکلی دارای خواص ضدباکتریایی قابل توجهی بود. درغلظت 0.78 میلی گرم در میلی لیتر دارای اثر مهاری و اثر کشندگی بر روی هر سه سویه بود و از این نظر سویه ها با هم تفاوتی نداشتند. همچنین تاثیر عصاره با کم شدن غلظت آن در چاهک ها کم می شد. این در حالی بود که عصاره آبی در هیچکدام از غلظت ها بر روی سویه های استاندارد و بالینی موثر نبود.نتیجه گیری: عصاره الکلی آویشن شیرازی دارای اثرات چشمگیری بر روی سویه های اشریشیاکلی انتروهموراژیک می باشد ولی معرفی آن به عنوان یک ترکیب ضدباکتریایی نیاز به تحقیقات وسیع تری دارد.

مقدمه: ژیاردیا لامبلیا از شایع ترین تک یاخته های روده ای انسان در سراسر جهان می باشد. تشخیص آن عمدتا از طریق مشاهده مستقیم صورت می گیرد ولی روش های مبتنی بر IFA و ELISA نیز کاربردهای تحقیقاتی و سرواپیدمیولوژی دارد. برای تهیه آنتی بادی های پلی کلونال به هدف طراحی کیت های ELISA و IFA، مطالعات مولکولی و ژنومی، آزمایشاتی نظیر PCR و کشت انگل و سایر تحقیقات اپیدمیولوژی، نیاز به خالص سازی کیست های انگلی می باشد. روش های مختلفی برای این منظور منتشر شده است و در این بین روشی که بتواند کیست ها را در طی روند خالص سازی بطور سالم و زنده نگه داشته و نیز تقریبا عاری از سایر آلودگی های مدفوعی و مواد اضافه باشد، نیاز می باشد. لذا در این مطالعه ما بر آن شدیم که نمونه های مثبت را با چندین روش متدوال خالص سازی کرده و از نظر درجه خلوص با همدیگر مقایسه کنیم.مواد و روش ها: نمونه های مثبت طی سه روش جداگانه گرادیان یک مرحله ای سوکروز، گرادیان سوکروز- پرکول و گرادیان دو مرحله ای سوکروز در دو مرحله، مورد خالص سازی قرار گرفت. در نهایت نتایج حاصل از هر سه روش فوق از نظر درجه خلوص کیستی و میزان حذف مواد اضافی مدفوع و نیز میزان کیست های بازیافتی با لام مستقیم و لام نئوبار مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: محلول کیستی حاصل از روش اول و همچنین دوم حاوی کمی مواد دبری و سلولزی بود، در صورتی که در روش سوم، باکتری ها تقریبا حذف شده و کیست ها سالم بدست آمدند ولی میزان بازیافت آن کمتر بود (از 2 گرم مدفوع حدود (3×104).نتیجه گیری: روش سوم (گرادیان دو مرحله ای سوکروز) در خالص سازی و ایزولاسیون کیست های انگل نسبت به دو روش قبلی مناسب تر بوده و میزان مواد اضافی مدفوع کاهش پیدا می کند ولی با اینحال ابداع روشی ساده که بتواند مواد اضافی و زاید را تا حد زیادی حذف نموده و از طرفی میزان بازیافتی کیست ها را بالا ببرد، ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: گرچه مصرف سه و کمتر از سه وعده در روز (رژیم کم وعده) در بسیاری از کشورها رایج می باشد ولی در حال حاضر در کشورهای غربی گرایش فزاینده ای به سوی تعداد وعده های غذایی بیشتر ولی با حجم کمتر (رژیم پر وعده) مشاهده می گردد. تا بحال، اثرات تعداد وعده های غذایی بر ایمنی هومورال در حیوانات آزمایشگاهی مورد بررسی قرار نگرفته است. همچنین اطلاعات انسانی و حیوانی در مورد اثرات تعداد وعده های غذایی بر روی میزان انسولین سرم نیز ضد و نقیض است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تعداد وعده های غذایی بر پروفایل ایمونوگلوبولین ها برای اولین بار روی موش صحرایی می باشد. همچنین در مطالعه اخیر، اثر تعداد وعده های غذایی روی میزان انسولین سرم نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت.مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی قبل و بعد مدل حیوانی، 30 موش صحرایی ماده از نوع Wistar با 11 هفته سن (210±15 گرم) بعد از 10 روز دوره سازگاری وزن و به طور تصادفی به دو گروه کاملا مساوی تقسیم گردیدند. حیوانات غذای یکسان را یا بصورت 8 وعده به فواصل هر 2ساعت یک بار از ساعت 6 بعد از ظهر (رژیم پر وعده) و یا بصورت 2 وعده در ساعات 9 شب و 6 صبح (رژیم کم وعده) به مدت 60 روز دریافت نمودند. از هر حیوان قبل و بعد از مداخله خون گرفته شد. جهت اندازه گیری میزان انسولین و ایمونوگلوبولین های سرم از ELISA استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری Student’s t-test صورت گرفت. پروژه تحقیقاتی توسط کمیته اخلاق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مورد مطالعه و به تصویب رسید.یافته ها: هر دو رژیم غذایی باعث کاهش غیر معنی داری (P>0.05) در مقادیر انسولین و IgA سرم بعد از 60 روز مداخله گردیدند. گرچه در هر دو رژیم غذایی میزان انسولین سرم بطور غیر معنی دار کاهش پیدا کرده بود، اما درصد کاهش در رژیم پر وعده در قیاس با رژیم غذایی کم وعده بیشتر بود (-%5.3 در برابر -%2.3)، میزان IgM و IgG سرم در هر دو رژیم غذایی بطور معنی داری (P<0.05) افزایش پیدا کرده بود، اما اختلاف بین دو رژیم قبل و بعد از مداخله معنی دار (p<0.05) نبود. گرچه، در هر دو گروه میزان IgM و IgG سرم بطور معنی داری (P<0.05) افزایش پیدا کرده بود، اما درصد افزایش در رژیم پر وعده در قیاس با رژیم کم وعده بیشتر بود (به ترتیب 56% در مقابل 38% و 37% در مقابل %28.7 برای IgM و IgG سرم). دریافت آب و غذا بطور غیرمعنی داری (P>0.05) در رژیم کم وعده در قیاس با رژیم پر وعده کمتر بود.بحث و نتیجه گیری: رژیم غذایی پر وعده اثرات بهتری بر روی میزان انسولین، IgM و IgG سرم نسبت به رژیم کم وعده دارد. تحقیقات بیشتر در این زمینه روی انسان و حیوان توصیه می گردد.

مقدمه: در بیماری ایی مثل مولتیپل اسکلروزیس و آنسفالومیلیت خودایمن تجربی ارتشاح لکوسیتی به داخل سیستم عصبی مرکزی در پاتوژنز و پیشرفت بیماری موثر می باشد. برخی بررسی ها نشان می دهد که تجویز ویتامین D3 (فرم فعال ویتامین D) به موش های مبتلا به EAE، شدت بیماری را تعدیل می کند. هدف از این مطالعه، بررسی کارآمدی ویتامین D3 در مهار EAE، اثر ویتامین D3 روی میزان ارتشاح لکوسیتی به مغز موشهای مبتلا به EAE مورد مطالعه می باشد.مواد و روش ها: موش های نر نژاد C57BL/6 در دو گروه درمانی (هر گروه 8 راس) با شرایط سنی و وزنی مشابه قرار گرفتند. موش های گروه مطالعه (مبتلا به EAE تحت درمان با ویتامین D3) یک روز در میان 5 میکروگرم ویتامین D3 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی از سه روز قبل تا 19 روز پس از ایجاد بیماری دریافت کردند. موش های گروه شاهد (مبتلا به EAE درمان نشده) تنها حلال ویتامین را با همان جدول زمانی دریافت نمودند. همچنین 5 راس موش نر نژاد C57BL/6 با شرایط سنی و وزنی مشابه به عنوان گروه سالم در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد که شدت علایم کلینیکی در موش های تحت درمان با ویتامین (3.2±0.8) D3 در مقایسه با گروه درمان نشده (5.3±0.44) بطور معنی داری کمتر می باشد (p<0.001). همچنین اختلاف معنی داری در تعداد سلول های ارتشاح یافته به مغز، بین موش های مبتلا به EAE درمان شده با ویتامین D3 و درمان نشده مشاهده شد (p<0.01).بحث و نتیجه گیری: این نتایج مشخص می نماید که درمان با ویتامین D3 موجب کاهش ارتشاح لکوسیت ها به مغز موش های مبتلا به EAE شده و سبب کاهش ضایعات پاتولوژیک و علایم کلینیکی و تعدیل بیماری می گردد. لذا ویتامین D3 ممکن است در درمان بیماری های التهابی همراه با ارتشاح سلولی به داخل بافت، مفید باشد.