پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1393 | دوره:17 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

هدف: سرطان پروستات دومین سرطان شایع و پنجمین عامل مرگ ناشی از سرطان مردان در سال 2012 در جهان است. مسیر PI3K/AKT نقش اساسی در بیماری زایی سرطان پروستات دارد و به دلیل نقش کلیدی این مسیر در پیشروی سرطان آن را به هدف جذابی برای استراتژی های جدید درمانی تبدیل می کند. یکی از روند های تنظیمی ژن ها، میکرو RNAها است که توانایی ویژه ای برای کنترل چندین ژن و مسیر به طور هم زمان، آن ها را کاندید قابل توجهی برای اهداف درمانی می کند. این مطالعه با هدف به دست آوردن میکروRNA موثر بر مسیر PI3K/AKT با روش های بیوانفورماتیکی و بررسی نتایج حاصل در سلول های رده پروستات انجام شد.مواد و روش ها: برای پیدا کردن میکروRNA موثر بر مسیر PI3K/AKT، شش ژن این مسیر که به عنوان هدف های دارویی مطرح هستند را در ده الگوریتم متفاوت پیش بینی بررسی شد. سپس به صورت بیوانفورماتیکی میکروRNA حاصل از نظر میزان بیان در بافت پروستات سالم و رده های سلولی سرطان پروستات و همچنین از لحاظ هدف گیری در نرم افزارهای تجزیه و تحلیل چرخه ارزیابی شد. به صورت عملی بیان میکروRNA های کاندید در نمونه کنترل و رده های سلولی سرطان پروستات ارزیابی شد.نتایج: خانواده miR-29 بیشترین شناسایی را از مجموعه 6 ژنی داشتند و سایر بررسی های بیوانفورماتیک نیز موید نتیجه حاصل بودند. بررسی ها نشان دهنده کاهش بیان معنی دار خانواده miR-29 در رده های سلولی سرطان پروستات LNCAP، PC3 و DU-145 نسبت به نمونه کنترل سالم است.نتیجه گیری: ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺒﺘﻨﻲﺑﺮ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞﻫﺎی ﺑﻴﻮاﻧﻔﻮرﻣﺎﺗﻴﻚ و ﺑﺮرﺳﻲ ﺑﻴﺎن خانواده miR-29، نشان دهنده امکان استفاده از خانواده miR-29 برای مهار مسیر PI3K/AKT در سرطان پروستات است.

هدف: دندریمرها نانوساختارهای سه بعدی است که کاربردهای زیادی در پزشکی از جمله دارورسانی و تصویر برداری پیدا کرده است. دندریمر آنیونی پلی اتیلن گلیکول- سیترات، پتانسیل بالایی برای دارو رسانی و افزایش حلالیت داروهای نامحلول در آب دارد ولی روش ساخت آن زمانبر و چند مرحله ای است و از مواد سمی مانند دی کلرو متان در ساخت آن استفاده شده است. در این تحقیق روشی ساده تر و یک مرحله ای و با استفاده از شیمی سبز برای ساخت آن ابداع شد.مواد و روش ها: چهار روش مختلف برای بهینه سازی ساخت این دندریمر بررسی شد. تایید و تعیین ساختمان محصولات توسط روش تفرق نور پویا، طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز و کروماتوگرافی مایع- طیف سنجی جرمی انجام و میزان سمیت سلولی با استفاده از آزمون XTT بررسی شد.نتایج: در این تحقیق روش ساخت دندریمر G2 در یک مرحله و بدون تخلیص G1 ابداع شد که در مقایسه با روش های قبلی ارایه شده برای ساخت این دندریمر نه تنها به زمان بسیار کمتری نیاز دارد بلکه از مواد غیر سمی و شیمی سبز نیز در آن استفاده شده است. همچنین با توجه به نتایج آزمون XTT سمیت قابل توجهی تا غلظت 800 میکرومولار در رده های سلولی Hela و Vero مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که ساخت یک مرحله ای دندریمر آنیونی پلی اتیلن گلیکول- سیترات نسل دو (G2) روش ساده و مناسبی برای ساخت این دندریمر است. همچنین این دندریمر زیست سازگار بوده و می تواند به عنوان حامل مناسبی برای اهداف دارو رسانی استفاده شود.

هدف: برای بهبود حلالیت و فراهمی زیستی کورکومین در درمان سرطان، یک پلی یورتان کاتیونی نوین و آب پایه ساخته شد و به عنوان یک نانو حامل به منظور بارگیری کورکومین، استفاده شد. در این تحقیق اثر نانو داروی آماده شده روی ملانوما (F10B16) و فیبروبلاست (L929) بررسی شد.مواد و روش ها: ریخت شناسی، اندازه و توانایی ورود به سلول نانو ذرات ساخته شده، به ترتیب با استفاده از اندازه گیرنده زتا، میکروسکوپ الکترونی روبشی انتشار میدان، میکروسکوپ نیروی اتمی و میکروسکوپ فلورسانس بررسی شد. به این ترتیب پیش بینی شد که کورکومین در هسته آب گریز حامل های پلی یورتان بارگیری شود. بعد از تعیین غلظت مناسب و انجام آزمون ورود به سلول، میزان تاثیر گذاری بر سلول های سرطانی و سالم با آزمون MTT و Real time PCR بررسی شد.نتایج: قطر نانو ذره بارگیری شده و پراکنش آن، در دمای 25 درجه سانتی گراد به ترتیب 37.62±7.1 نانومتر 080.0±1.2 بود. میزان بازده کپسوله سازی کورکومین در پلی یورتان 87±2.0 درصد است. مطالعات ریخت شناختی نیز، کروی شکل بودن و پراکنش مناسب نانو ذرات، بدون تجمع قابل توجه را تایید کرد. نتایج حاصل از آزمون MTT نشان می دهد که IC50 محاسبه شده برای زمان 24 و 48 ساعت به ترتیب 2.36 و 4.25 مایکرومولار است. نتایج Real time PCR نشان می دهد که نانو سامانه به مقدار قابل توجهی میزان بیان mRNA ژن های VEGF، Bcl-2، MMP-9 و COX-2 را کاهش و BAX را افزایش می دهد.نتیجه گیری: نتایج بررسی حاضر شواهد قابل قبولی در مورد اثر بازدارنده تکثیر سلولی و القای مرگ برنامه ریزی شده نانو سامانه دارویی کورکومین، روی سلول های سرطان پوست نشان داد در حالی که اثر قابل توجهی روی سلول های سالم مشاهده نشد.

هدف: اندومتریوز بیماری شایعی است که طی آن غدد و استرومای آندومتر در بیرون از حفره رحمی به صورت نا به جا رشد می کند. ایجاد مدل های حیوانی برای ارزیابی این بیماری کمک کننده خواهد بود. بنابراین در این مطالعه سعی شد دو مدل حیوانی اندومتریوز با استفاده از قطعات بافت و سلول های جدا شده آندومتر انسان ایجاد شود و با هم مقایسه شود.مواد و روش ها: ابتدا بافت آندومتر انسان در فاز تکثیری یا ترشحی از زنان بستری در بیمارستان امام خمینی تهران که تحت هیستروسکوپی به علل خوش خیم قرار گرفته بودند تهیه شد و پس از تایید سالم بودن بافت، قسمتی از بافت آندومتر انسان به تکه هایی به ابعاد 2 میلی متر مکعب بریده شد و بقیه بافت برای جداسازی سلول ها و کشت تا چهار مرحله استفاده شد. در مدل اول تکه های آندومتر به ابعاد 2 میلی متر مکعب و در مدل دوم 610×2 سلول آندومتر حاصل از پاساژ چهارم به صورت زیر جلدی به موش های تحت تیمار با اشعه گاما منتقل شد و به مدت 20 روز موش ها در شرایط کنترل شده و استریل نگهداری شدند. خون گیری از موش ها قبل و پس از پیوند برای تعیین سطح استروژن انجام گرفت و بافت اکتوپیک ایجاد شده در هر دو مدل جمع آوری شدند و برای ارزیابی ریخت شناسی با به کارگیری رنگ هماتوکسیلین و ائوزین و بررسی ترشحات غدد از واکنش اسید پریودیک شیف استفاده شد همچنین تعداد مقاطع غدد در واحد سطح محاسبه و شمارش شد.نتایج: 20 روز پس از پیوند بافت غددی شبیه بافت آندومتر در زیر جلد موش در هر دو مدل دیده شد و تعداد مقاطع غدد در واحد سطح میلی متر مربع در مدل اول 57.55±17.18 و در مدل دوم 271.57±77.98 بود. وسعت غدد ایجاد شده در مدل دوم بیشتر از مدل اول بود (P£0.05) و ترشحات غدد با رنگ آمیزی اسید پریودیک شیف واکنش مثبت داشت. همچنین میزان استروژن تولید شده در هر دو مدل نسبت به گروه کنترل سالم بیشتر و در مدل دوم نیز بیشتر از مدل اول بود (P£0.05).نتیجه گیری: در مجموع مدل اندومتریوز با به کار گیری سلول های آندومتر کشت شده، کارآیی بیشتری را از نظر ریخت شناسی، سطح غدد شکل گرفته و فعالیت استروژنی بالا نشان داد و می تواند در مطالعات اندومتریوزی از این مدل استفاده شود.

هدف: CtxB با تحریک تولید آنتی بادی علیه CtxB منجر به اثر بخشی واکسن شده است تلاش های مختلفی در راستای افزایش تولید این آنتی بادی صورت پذیرفته شده است. کایتوسان پلی ساکاریدی است که می تواند به مخاط بچسبد، این ماده با توجه به ویژگی های منحصر به فرد از جمله زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، چگالی بار بالا و غیر سمی، پتانسیل بسیار زیادی برای تحویل واکسن خوراکی دارد.مواد و روش ها: دراین مطالعه از نانو کایتوسان و نانو کپسول به عنوان یک سیستم حامل برای ارایه خوراکی CTXB استفاده شد. نانوکایتوسان حاوی آنتی ژن توسط الکترواسپینینگ محلول کایتوسان / AcOH آماده شد. آنتی ژن در داخل نانو الیاف کایتوسان از طریق تجزیه و تحلیل طیف سنجی مادون قرمز تایید شد. خوکچه های هندی توسط تلقیح مستقیم نانو الیاف کایتوسان حاوی آنتی ژن به داخل حفره دهانی ایمن شدند. پاسخ های ایمونوگلوبولین سرم G(IgG) و ایمونوگلوبولین روده ای (IgA)A آنتی بادی تعیین شد.نتایج: خوکچه های هندی به وسیله کایتوسان همراه با آنتی ژن یا آنتی ژن به تنهایی ایمن شدند. نتایج به دست آمده نشانگر پاسخ بسیار زیاد آنتی ژن همراه نانو فیبر و نانو کپسول بود. آنتی بادی IgA و IgG پس از تجویز خوراکی CtxB تولید نشد. نتایج آنتی بادی تولید شده با استفاده ازآزمون ANOVA و LSD تجزیه و تحلیل شد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان دهنده آن است که در روش خوراکی می توان با نانویی کردن آنتی ژن تیتر آنتی بادی را بالا برد. این سیستم می تواند برای انتقال دیگر آنتی ژن ها استفاده شود.

هدف: شباهت بیشتر به محیط درون تنی، به افزایش تکثیر و تمایز سلول ها در شرایط برون تنی کمک می کند. در این مطالعه، اثر محیط کشت پویا و وجود نانو ذرات هیدرو کسی آپاتیت بر تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به سلول های استخوانی با استفاده از داربست های الکتروریسی شده ی پلی کاپرولاکتون بررسی شده است.مواد و روش ها: ابتدا داربست های پلی کاپرولاکتون و پلی کاپرولاکتون-نانوهیدروکسی آپاتیت به روش الکتروریسی تهیه شدند. پس از کشت ایستای داربست ها با سلول های بنیادی مزانشیمی، داربست ها در یک دوره 14 روزه در دو گروه کشت ایستا و پویا تقسیم شدند. داربست های کشت پویا بر روی همزن قرار گرفتند. تکثیر و تمایز سلول ها در روزهای 3، 7 و 14، با آزمایش های MTT، کلسیم و آلکالین فسفاتاز بررسی شدند. نتایج: نتایج به دست آمده از بررسی MTT داربست ها در روز 14، افزایش 1.1 برابری میزان تکثیر سلول ها را در کشت پویا نسبت به ایستا نشان داد. همچنین در طی این دوره، میزان کلسیم تولیدی توسط سلول ها برای داربست های پلی کاپرولاکتون و پلی کاپرولاکتون-نانوهیدروکسی آپاتیت در حالت پویا نسبت به ایستا در روز 14، به ترتیب 1.23 و 1.46 برابر بود. در بررسی فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز، میزان فعالیت برای داربست های پلی کاپرولاکتون و پلی کاپرولاکتون-نانوهیدروکسی آپاتیت در حالت پویا نسبت به ایستا در روز 14، به ترتیب .241 و 1.28 برابر بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از کشت پویا، تکثیر و تمایز بیشتر سلول های بنیادی به استخوانی را برای هر دو نوع داربست پلی کاپرولاکتون و پلی کاپرولاکتون-نانوهیدروکسی آپاتیت نسبت به ایستا نشان داد. همچنین، میزان تکثیر و تمایز سلولی در داربست های حاوی نانوهیدروکسی آپاتیت بیشتر از داربست های بدون آن بود.

هدف: دوزهای بالای استامینوفن ایحاد آسیب های کبدی می کند. عامل سلول بنیادی و گیرنده آن c-kit باعث بهبود آسیب های کبدی ناشی از سمیت استامینوفن می شوند. مطالعه حاضر به بررسی اثر فاکتور سلول بنیادی بر فعالیت آنزیم های گلوتاتیون-اس- ترانسفراز در سمیت استامینوفن پرداخته است.مواد و روش ها: 45 سر موش نر نژاد Balb/c به 3 دسته هر یک شامل 3 گروه (هر گروه 5 سر) تقسیم شدند: 1) تزریق 300 میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن استامینوفن درون صفاقی 2) تیمار با 40 میکروگرم / کیلوگرم وزن بدن فاکتور سلول بنیادی، 30 دقیقه پس از تزریق استامینوفن (300 میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن) و 3) تیمار با نرمال سالین (گروه کنترل).دسته موش ها به ترتیب پس از 1، 12 و 24 ساعت کشته شدند. ارزیابی سمیت با آسیب شناسی کبد و سنجش نشانگرهای سرمی آسیب کبدی (آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات آمینو ترانسفراز) در موش های دسته 24 ساعت انجام شد. میزان پروتئین c-kit، و فعالیت آنزیم های گلوتاتیون-اس- ترانسفراز سنجش شد.نتایج: مشاهدات هیستوپاتولوژی و افزایش معنی دار (P<0.05) سطح آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات آمینو ترانسفراز، سمیت کبدی ناشی از تزریق دوز 300 میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن از استامینوفن را نشان داد. فاکتور سلول بنیادی باعث افزایش معنی دار فعالیت گلوتاتیون-اس- ترانسفرازها و کاهش معنی دار در میزان پروتئین c-kit پس از 24 ساعت شد.نتیجه گیری: اتصال فاکتور سلول بنیادی به گیرنده آن (c-kit) در کبد باعث بهبود آسیب های کبدی ناشی از استامینوفن به واسطه افزایش فعالیت گلوتاتیون-اس- ترانسفرازها در کبد موش می شود.

هدف: سرطان سینه با شیوع حدودا یک میلیونی یکی از معمول ترین سرطان ها در میان زنان سراسر جهان بوده و هفت درصد مرگ و میرهای ناشی از سرطان را شامل می شود. چندین راهبرد ایمنی زایی و شناسایی زود هنگام با استفاده از آنتی ژن های سطحی سرطان سینه هم اکنون به صورت بالینی توسعه یافته است. در واقع سرطان سینه در اثر افزایش بیان بیش از حد یک سری از ژن ها حادث می شود. HER-2 به عنوان گیرنده تیروزین کینازی در خانواده گیرنده های فاکتور رشد اپیدرمی قرار دارد. نقش HER-2 در سرطان سینه بطور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. HER-2 تنها در30-25 درصد از بیماران مبتلا به سرطان سینه شایع بوده و هدف درمانی HER-2 با آنتی بادی های انسانی مثل هرسپتین ثابت شده است. هدف از این تحقیق تولید پروتئین نوترکیب HER-2 به منظورتشخیص زود هنگام سرطان سینه می باشد. مواد و روش ها: بخشی از ژن her-2 با طراحی پرایمر مناسب بوسیله PCR تکثیر شده و سپس درون ناقل پلاسمیدی pET28a جهت بیان کلون شد، پس از تائید فرایند کلونینگ با روش های هضم آنزیمی و تعیین توالی، بیان این ژن در باکتری E.coli با استفاده از IPTG القا شده و سپس پروتئین مورد نظر توسط ژل SDS-PAGE بررسی شد. نتیجه گیری: بخشی از ژن her-2 انسانی به صورت نوترکیب در باکتری E.coli بیان گردید که می تواند یک عامل تشخیصی مناسب برای سرطان سینه باشد.