مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
سال:1387 | دوره:15 | شماره:3 (مسلسل 49) |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: مطالعات قبلی نقش گیرنده های آدنوزینی A2A را در گسترش تشنج های ناشی از کیندلینگ را به درستی روشن نکرده اند. در مطالعه حاضر با انسداد این گیرنده ها (توسط آنتاگونیست اختصاصی) نقش آن ها در تشنجات ناشی از کیندلینگ مسیر پرفورنت مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تجربی بر روی موش های صحرایی انجام شد که 24 سر موش در چهار گروه 6 تایی به صورت تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. روش کار به این صورت بود که حیوانات با تحریک الکتریکی مسیر پرفورنت کیندل شدند. در دو گروه از حیوانات قبل از هر بار تحریک کیندلینگ، آنتاگونیست گیرنده های آدنوزینی   (ZM 241385) A2A با غلظت های 500 و 200 میکرومولار به داخل بطن جانبی حیوانات تزریق می شد. حیوانات گروه کنترل نرمال فقط تحریکات کیندلینگ دریافت می کردند. درگروه چهارم حیوانات تزریق حلال داروی فوق به داخل بطن جانبی قبل از تحریکات کیندلینگ صورت می گرفت (گروه کنترل شم). جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس دو طرفه و توکی تحت نرم افزار Statistica استفاده شد.یافته ها: تزریق آنتاگونیست گیرنده های آدنوزینی (ZM 241385) A2A با غلظت 500 میکرومولار به داخل بطن جانبی حیوانات باعث به تعویق افتادن روند کیندلینگ شد. آزمون آنالیز واریانس دو طرفه نشان داد که تعداد تحریکات لازم برای رسیدن به مراحل تشنجی را به طور معنا داری افزایش داد ] =47,P<0.001 (40 و 4)[F. همچنین در این گروه کاهش معنا داری در مدت زمان امواج تخلیه متعاقب تجمعی ] =2.5,P<0.05 (60و6)[F نسبت به گروهی که حلال دارو دریافت کرده بودند (گروه کنترل شم)، مشاهده شد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، تزریق آنتاگونیست گیرنده های آدنوزینی A2A اثر ضدتشنجی معنا داری بر تشنجات القا شده توسط کیندلینگ مسیر پرفورنت دارد و این اثر از طریق مهار اثر آدنوزین درون زاد بر گیرنده های آدنوزینی A2A صورت می گیرد.

زمینه و هدف: صدا در شدت های بالا به عنوان یک عامل استرس زای فیزیکی تلقی می شود. لذا هدف از این مطالعه تعیین اثر استرسی تراز فشار صدای مجاز بر تغییرات آنتی اکسیدانی و لیپید پراکسیدانی بافت کبد خرگوش می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه در سال 1383 در دانشگاه تربیت مدرس به روش تجربی بر روی 18 سر خرگوش سفید نر نیوزلندی انجام شد. خرگوش ها به صورت تصادفی در سه گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه در تماس یا تراز فشار صدای 96) 85 dBA ساعت، 12 روز و روزی 8 ساعت) با فرکانس های 250-3540 Hz و گروه در معرض صدای با فرکانس های 3540-20000 Hz. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. برای مقایسه بین میانگین مقادیر پارامتر ها در بین گروه های مورد مواجهه صدا با گروه کنترل از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. سطح معناداری a=0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که سطح مالون دی آلدئید در گروه های کنترل، در معرض صدای بم (گروه دوم) و گروه سوم به ترتیب 5.5، 5.54 و 5.71 نانومول و سطح گلوتاتیون در هر سه گروه 0.131 میکرومول بر گرم بافت کبد به دست آمد ولی این اختلاف ها از نظر آماری معنا دار نبود (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، صدای با تراز فشار 85dBA با وجود افزایش محدود سطح مالون دی آلدئید، تغییر معناداری در سطح مالون دی آلدئید و گلوتاتیون بافت کبد خرگوش ایجاد نمی کند.

زمینه و هدف: در طب سنتی ایرانیان، این باور همواره وجود داشته است که کافور کاهش دهنده میل جنسی محسوب می شود. بر اساس این تفکر و به استناد مطالعات اندکی که در این زمینه وجود دارد، محققین بر آن شدند تا اثر این ماده را بر تغییرات هیستولوژیکی دستگاه تولید مثلی و روند اسپرماتوژنز موش مورد بررسی قرار دهند.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 24 موش نر balb/c در آستانه بلوغ انتخاب گردیده و به دو گروه تجربی و 2 گروه کنترل تقسیم شدند. سپس روزانه معادل 30 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن، کافور محلول در روغن زیتون به ترتیب به مدت 10 و 20 روز به صورت خوراکی به گروه های تجربی 1 و 2 تجویز گردید و در گروه های کنترل، مشابه این عمل با حجم مشابهی از روغن زیتون انجام پذیرفت. در پایان دوره، بیضه های هر گروه پس از بیهوشی و قطع نخاع حیوانات برداشته شد و به روش های معمول بافت شناسی مورد آماده سازی، تهیه برش های سریال و رنگ آمیزی قرار گرفت. سپس داده ها با استفاده از آزمون تی تحت نرم افزار MaCorr مورد آنالیز آماری قرار گرفتند.یافته ها: طبق نتایج حاصل از این پژوهش، اگر چه تفاوت میانگین قطر خارجی توبول ها در گروه های مختلف نسبت به همدیگر معنا دار نبوده است. اما در مقایسه نمونه های تجربی، میانگین قطر داخلی توبول ها (1.56±26.31) در مقایسه با گروه کنترل (2.19±42.38) به میزان 25 درصد و سلول های جنسی بالغ (71.3±71) در مقابل (28±3.92) به میزان 12 درصد کاهش نشان داد. نتیجه گیری: یافته های حاصل از این پژوهش بیانگر این موضوع است که تجویز کافور ممکن است از کانالیزه شده توبول های سمینیفر به شکل معنی داری کاسته و بالغ شدن سلول های جنسی را نیز کاهش داده و از این طریق ساختار تکاملی دستگاه تولید مثلی جنس نر را تحت تاثیر قرار دهد.

زمینه و هدف: فاکتور VII یکی از عوامل انعقادی مهم در مسیر خارجی انعقاد خون است که می تواند با فعال کردن FX نیاز بیماران هموفیل را به فاکتورهای VIII و IX رفع نماید. بیان نو ترکیب این فاکتور مشکلات موجود در تهیه فاکتور های مذکور از پلاسما (با توجه به میزان اندک آن ها) و همچنین خطر انتقال بیماری های خونی را برطرف می سازد. لذا هدف از این پژوهش بیان فاکتور مذکور به صورت نو ترکیب و در سطح بالا با استفاده از فناوری Gateway و TOPO cloning می باشد.مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی، cDNA فاکتور VII از رده سلولی کبدی HepG2 به کمک PCR جدا شد و سپس با تکنیک TOPO Cloning ژن مورد نظر در ساختمان ناقل پروکاریوتی قرارگرفت. ناقل نوترکیب پس از غربالگری برای کلونی های باکتریایی استخراج و از آن برای انجام واکنش نوترکیبی LR با ناقل بیانی باکولوویروس در فناوری Gateway استفاده شد. ویروس نوترکیب به میزبان حشره انتقال و پس از غربالگری های لازم بیان پروتئین بررسی گردید. نتایج آنالیز بیان پروتئین با الایزا به صورت تکرار سه تایی (انحراف معیار ± میانگین) ارایه و تفاوت بین گروه ها با استفاده از آزمون آماری تی استیودنت تحت نرم افزار SPSS مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از تست PCR برای واکنش های کلونینگ و نو ترکیبی همگی حاکی از کلونینگ ژن فاکتور VII با بازدهی بیش از 90 درصد در ساختار ناقل های مورد استفاده بودند. آنالیز های انجام شده برای بیان پروتئین توسط الایزا، SDS-PAGE و وسترن بلات بیان بالای این فاکتور را (30 mg/mL) تایید نمودند. نتایج حاصل از آنالیز الایزای نمونه های کشت آلوده تفاوت معناداری را با کنترل منفی نشان می دادند (P<0.001) و بیشترین سطح بیان در روز هفتم (1.960±0.076) به دست آمد.نتیجه گیری: یافته های حاصل از آنالیز بیان پروتئین نو ترکیب به کمک سیستم بیانی باکولوویروس نمایانگر تولید آن در مقیاس بسیار وسیع تر نسبت به سیستم های بیانی مشابه یوکاریوتی و پروکاریوتی است.

زمینه و هدف: یکی از عوامل احتمالی خطا در اندازه گیری فشارخون روی هم قراردادن پاها از ناحیه زانو در حالت نشسته هنگام اندازه گیری فشار خون می باشد و مطالعات انجام شده در این مورد نتایج متناقص ارایه داده اند. لذا، پژوهش حاضر جهت بررسی اثر روی هم قرار دادن پا ها در وضعیت نشسته بر روی فشار خون در بیماران دارای پر فشاری خون انجام گردید.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت نیمه تجربی انجام شد و جامعه پژوهش شامل بیماران دارای پر فشاری خون اولیه مراجعه کننده به درمانگاه های داخلی و قلب بیمارستان واسعی سبزوار بود که 90 بیمار به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. فشار خون بیماران بر اساس یک پروتکل نوشته شده، در سه مرحله، ابتدا در وضعیت کف پاها به صورت صاف بر روی زمین، در مرحله دوم پاها از ناحیه زانو بر روی هم قرار گرفته و در مرحله سوم مجددا کف پاها به صورت صاف بر روی کف اتاق ( مشابه مرحله اول) اندازه گیری و ثبت شد. جهت جمع آوری داده ها از فشارسنج جیوه ای ALPK2 ساخت ژاپن و گوشی پزشکی لیتمن ساخت آمریکا استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های تی مزدوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: روی هم قرار دادن پاها در حین اندازه گیری فشار خون، فشار خون سیستولیک را به مقدار 6.81 میلی متر جیوه (از 21.782±149.43 به 22.082±156.24) و فشار خون دیاستولیک را به مقدار 3.12 میلی متر جیوه (از 13.610±89.06 به 14.920±92.18) افزایش معنا داری (P<0.0001) داد. میانگین فشارخون سیستولیک زمانی که پاها در مرحله سوم از وضعیت روی هم قرار داده شده به وضعیت صاف بر روی کف اتاق قرار گرفت، 9.59 میلی متر جیوه (از 22.082±156.24 به 22.438±146.66) و فشارخون دیاستولیک 3.53 میلی متر جیوه (از 14.920±92.18 به 14.839±88.64) کاهش معنا داری (P<0.0001) یافت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، فشارخون بیماران دارای پر فشاری خون، زمانی که در حین اندازه گیری فشار خون پاهایشان را از ناحیه زانو روی هم قرار می دهند، افزایش می یابد.

زمینه و هدف: با تعیین به موقع رسیدگی نوزاد، می توان مشکلات و عوارض احتمالی را پیشگویی و نسبت به اقدامات لازم برای او تصمیم گیری نمود. با توجه به این که روش های موجود پیچیده، وقت گیر بوده و برای نوزاد استرس زا می باشند، پژوهشگران بر آن شدند تا روش ساده شده کلیمک را با روش متداول بالارد جدید مقایسه نمایند.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی می باشد که در آن 229 نوزاد به روش غیراحتمالی مبتنی بر هدف از جامعه مراجعین به بخش بعد از زایمان بیمارستان های قائم (عج) و امام رضا (ع) شهر مشهد از ابتدای اردیبهشت 1385 تا پایان مهر ماه 1385 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نوزادان واجد شرایط در یک گروه با دو روش بالارد جدید و کلیمک از نظر رسیدگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. بدین صورت که نوزاد اول با روش بالارد جدید توسط کمک پژوهشگر اول و بلافاصله توسط کمک پژوهشگر دوم با روش کلیمک معاینه شده و سپس نوزاد دوم ابتدا توسط پژوهشگر اول با روش کلیمک و بلافاصله توسط کمک پژوهشگر دوم با روش بالارد جدید معاینه شد. معاینه در فاصله 12-6 ساعت بدو تولد انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های من ویتنی یو و ضریب توافق کاپا انجام شد.یافته ها: در مطالعه انجام شده، تعیین سن جنینی به دو روش بالارد جدید و اولین روز آخرین قاعدگی (LMP) تفاوت معنا داری وجود نداشت و در 74.6 درصد (171 مورد) سن جنینی و روش بالارد جدید یکسان بودند (P=0.664). همچنین در تعیین سن جنینی به دو روش کلیمک و اولین روز آخرین قاعدگی تفاوت معناداری وجود نداشت و در 75.9 درصد (174 مورد) سن جنینی و روش کلیمک یکسان بودند (P=0.943). در 51.5 درصد (118 مورد) هر دو روش نوزادان را همزمان رسیده تشخیص دادند (K=0.806).نتیجه گیری: روش ساده شده کلیمک در تعیین رسیدگی نوزادان، با روش پیچیده بالارد جدید و نیز با روش تعیین سن جنینی بر اساس اولین روز آخرین قاعدگی کاملا همخوانی دارد.

زمینه و هدف: قارچ های کراتینولیتیک از جمله قارچ های موجود در خاک هستند که فعالیت آنزیمی آن ها باعث تجزیه مواد کراتینیزه در خاک شده و یکی از عوامل مهم بیماری زا محسوب می گردد و به منظور تعیین فعالیت آنزیمی در قارچ های کراتینولیتیک و بررسی اثرات شرایط اقلیمی در فعالیت آنزیمی این مطالعه صورت گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق از نوع توصیفی مقطعی بوده و در سال 2004 میلادی بر روی 90 قارچ کراتینولیتیکی که به صورت تصادفی از ایران و سایر کشورها انتخاب شده بودند، انجام گرفت. نمونه ها در محیط ژاپکس تغییر یافته مایع کشت داده شد. سپس فعالیت آنزیمی عصاره میسلیومی آن ها با استفاده از سوبستراهای Azocasein، سوبسترای کروموژنیک سنتتیک و کراتین آزور تعیین گردید. داده ها با استفاده از جداول دو بعدی توصیف گردید و با استفاده از آزمون آنالیز واریانس بدون تکرار یک طرفه و توکی تحت نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: این مطالعه نشان داد که مریودنتیوم کراتینوفیلوم با 94.6 u/ml و میکروسپوروم کوکئی با 81.6 u/ml دارای بالاترین فعالیت آزوکازئینولیتیک بوده و سوبستراهای کروموژنیک N-Bz-Phe-Val-Arg-rNA, N-Suc-Ala-Ala-Ala-Pro-Phe-rNA و N-Suc-Ala-Ala-Ala-Pro-Leu-rNA را به ترتیب هیدرولیز نمودند. بین روش های بررسی فعالیت آنزیمی اختلاف معناداری وجود دارد (P<0.05).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که آنزیم های مترشحه در این قارچ ها ماهیت پروتئینازی داشته و به آنزیم های گروه سرین پروتئینازهای سوبتیلیزین- کیموتریسین مانند تعلق دارد.

زمینه و هدف: مصرف مواد روانگردان و پدیده ناخوشایند اعتیاد تحت تاثیر عوامل مختلف فردی و اجتماعی در افراد بروز می نماید و بر زندگی فردی و اجتماعی فرد معتاد اثر می گذارد. لزوم توجه به این پدیده ناخوشایند باعث شد تا در این پژوهش به تعیین عوامل تاثیرگذار بر اعتیاد و ترک اعتیاد معتادان خودمعرف پرداخته شود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی از بین معتادان خود معرف مراجعه کننده به کلینیک ترک اعتیاد بهزیستی سبزوار، بر حسب تصادف 456 نفر انتخاب شدند که پرسشنامه طراحی شده متناسب با اهداف توسط مددکار مربوطه در طی مطالعه پرونده و مصاحبه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری مجذور کای و تی استیودنت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه از بین 456 نفر نمونه، 394 نفر (86.4 درصد) مرد و 62 نفر (13.6 درصد) زن بودند. میانگین سن مردها 10.7±37.4 سال و زن ها 13.4± 41.79 بود. در گرایش به اعتیاد در مردها، به ترتیب دوست و همکار 46 درصد و افراد غریبه 42 درصد و در زنان، خانواده و بستگان 40 درصد و افراد غریبه 30 درصد نقش داشتند که این تفاوت معنادار بین زن و مرد می باشد (P<0.05). حدود 80 درصد افراد بیسواد و یا کم سواد می باشند. 38.8 درصد مردان اولین مصرف را در محل کار و 87.10 درصد زنان در منزل تجربه کرده اند. 63 درصد شهرنشینان و 76 درصد روستاییان شخصا تصمیم به ترک گرفته اند، حال آن که نقش همسران افراد شهرنشین در ترک اعتیاد فرد (12.5 درصد) و به مراتب بیشتر از روستاییان 2.8) درصد) بوده است. افراد مجرد، بیوه و مطلقه سابقه ترک قبلی داشته اند اما 59 درصد متاهلین دارای چنین سابقه ای نبوده اند (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه خانواده، همسر، دوست و همکار هم در اعتیاد و هم ترک اعتیاد از عوامل شایع بوده اند.