مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار
سال:1379 | دوره:7 | شماره:4 (مسلسل 18) |تعداد مقالات:13

دوپلیکاسیون مجرای ادراری - تناسلی، آنومالی نادر و پیچیده ای است. اکثر دوپلیکاسیونها در صفحه ساژیتال بر روی یکدیگر قرار دارند و بندرت در کنار یکدیگر در صفحه افقی واقع می شوند. بیمار مورد بحث در این مقاله، آقای محمد.م، 29 ساله و سرباز می باشد که به علت خروج ترشحات چرکی از مجرایی در بالای مجرای طبیعی ادراری - تناسلی بر روی گلنس پنیس به بخش اورولوژی بیمارستان امام رضا (ع) در بیرجند معرفی شده بود. با توجه به معاینه بالینی و اقدامات پاراکلینیکی، بیمار با تشخیص دوپلیکاسیون مجرا، تحت عمل جراحی قرار گرفت و تظاهرات بالینی بیمار پس از آن کاملا از بین رفت و درمان شد.

در مطالعات متعدد این موضوع مشخص شده که در مصرف دوزهای مکرر مرفین، تعداد کانالهای کلسیم افزایش می یابد و برخی علایم بازگیری مواد افیونی می تواند با این کانالها ارتباط داشته باشد. در سالهای اخیر، مطالعاتی بر روی حیوانات آزمایشگاهی جهت مطالعه اثر کلسیم، ویتامین D3 و کلسی تریول بر علایم قطع مصرف مرفین به عمل آمده بود اما پژوهشگران مطالعه کنترل شده ای بر روی انسان نیافتند؛ بنابراین با هدف مطالعه کفایت اثر قرص های کلسیم D بر کاهش علایم بازگیری مواد افیونی در انسان به این پژوهش اقدام نمودند. این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی می باشد. مراجعه کنندگان به مرکز پذیرش و پیگیری معتادان "خودمعرف" مشهد، بطور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه شاهد تنها رژیم دارویی معمول مرکز (کلونیدین + تریمی پرامین) را دریافت کردند. گروه آزمون علاوه بر رژیم دارویی معمول، روزانه یک قرص کلسیم D نیز دریافت نمودند؛ کلیه بیماران 72 ساعت بعد مورد ارزیابی قرار گرفتند. تغییرات در علایم حیاتی آنها ثبت شد و طبق پرسشنامه ارزیابی شدت بازگیری، شدت علایم بازگیری آنها نمره دهی شد. دو گروه بر اساس تغییرات علایم حیاتی و نمره این پرسشنامه با استفاده از t-test با یکدیگر مقایسه شدند. همچنین تعداد لغزش ها نیز در گروه، مورد مقایسه قرار گرفت. نمره کل علایم بازگیری در گروهی که کلسیم D دریافت کرده بودند؛ بطور معنی دار پایین تر از گروه شاهد بود و تعداد بسیار کمتری از دریافت کنندگان کلسیم D، دچار لغزش شده بودند

استفاده از بلئومایسین به روش تزریق داخل ضایعه، روش موثری برای درمان زگیلهای مقاوم به درمان می باشد. غلظتهای مختلف از دارو، با روشهای متفاوت تزریق و پروتکلهای مختلف بکار برده شده و موفقیت درمانی متفاوتی نیز گزارش شده است. در این مطالعه روش جدید تزریق بلئومایسین به صورت تاتو در درمان زگیلهای مقاوم به درمان معرفی و مورد بررسی قرار گرفته است. در 55 بیمار و مجموعا در 158 زگیل، از انواع مختلف زگیلهای معمولی، کف دست، اطراف ناخن، زیر ناخن، کف پا و موزاییک را، پس از بیحسی موضعی با لیدوکائین 1 درصد، بلئومایسین با غلظت mg/cc 1 را بر روی سطح ضایعه چکانده و با فرو کردنهای متعدد سر سوزن سرنگ انسولین در ضایعه، مایع به داخل زگیل وارد گردید (40 بار سوزن زدن به ازای هر 5mm2 سطح زگیل). این درمان با فواصل یک ماهه و در صورت عدم بهبودی، حداکثر 4 جلسه تکرار گردید. موفقیت درمانی در این روش، بسته به نوع زگیل از 50 درصد در زگیلهای موزاییک تا 92 درصد در زگیلهای معمولی، متغیر بود. در نتیجه موفقیت درمانی 83.5 درصد برآورد گردید که با نتایج حاصل از سایر مطالعات، قابل مقایسه است؛ با این تفاوت که این روش بدون عارضه یا توام با عوارض ناچیز زودگذر بود و به راحتی انجام پذیر و بخوبی تحمل می گردید. استفاده از بلئومایسین در درمان زگیلهای مقاوم به درمان به روش تاتوئینگ، با توجه به میزان موفقیت درمانی، عوارض ناچیز، عود کم و نیز سهولت انجام، به عنوان یک روش درمانی موثر، مفید، مطمئن و بی خطر معرفی می گردد.

در این مطالعه آینده نگر تاریخی از دانش آموزان مشغول به تحصیل (29-12) ساله در مدارس پسرانه و دخترانه شهرستان بیرجند، 80 دانش آموز از خانواده های گسسته و 80 نفر شاهد که دارای خانواده پیوسته بودند؛ به طور تصادفی انتخاب گردیدند. دو گروه مورد و شاهد، از نظر سن و جنس، تحصیلات و شغل پدر و مادر و منطقه محل سکونت، همسان بودند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه و فرم مشاهده بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون t - student استفاده گردید. نتایج نشان دهنده این مطلب است که رفتارهای نابهنجار در نزد نوجوانان دختر و پسر، متفاوت است؛ به طوری که میزان افسردگی و اضطراب در دختران خانواده های گسسته، بیشتر از پسران و میزان پرخاشگری و بزهکاری در پسران خانواده های گسسته، بیشتر از دختران می باشد. نتایج فوق در مطالعات مختلف قبلی نیز مورد تایید قرار گرفته است و نشان دهنده تنش زا بودن طلاق به خصوص در کودکان و نوجوانان می باشد. متفاوت بودن رفتارهای نابهنجار در پسران و دختران، ممکن است؛ به علت تفاوتهای مزاجی، انعطاف پذیری و مکانیسمهای تطابقی متفاوت افراد باشد.

انتشار ذرات سیلیس در کارگاههای سنگ خردکن و سنگبری، باعث آلودگی هوای محیط کار کارگاه می گردد. تماس بیش از حد مجاز با ترکیبات سیلیس به عنوان یک عامل خطرناک در ایجاد بیماریهای تنفسی شناخته شده است. اهداف این تحقیق، بررسی ظرفیتهای ریوی کارگران کارگاههای فوق در مقایسه با گروه شاهد و نیز اندازه گیری پراکنش ذرات در هوای محیط کارگاه می باشد. جهت ارزیابی، ظرفیتهای تنفسی شامل بر ظرفیت حیاتی عملی (VC)، ظرفیت حیاتی سریع (FVC) و حجم بازدم سریع در ثانیه اول (FEV1)، 99 نفر از کارگران که در کارگاههای سنگ بری و سنگ خردکن اطراف همدان اشتغال داشتند؛ اندازه گیری شد و با ظرفیتهای تنفسی 65 فرد شاهد که در محیط عاری از هر گونه آلاینده اشتغال داشتند؛ مورد مقایسه قرار گرفت. با استفاده از پرسشنامه، اطلاعات کلی مربوط به افراد همچون سن، شغل، اعتیاد به سیگار و غیره جمع آوری گردید. نتایج آزمون نشان داد که تفاوت معنی داری بین FEV1/VC وFEV1  کارگران سنگ کوبی با گروه شاهد وجود دارد اما مقادیر VC, FEC, FEV1 در کارگران سنگبری با گروه شاهد تفاوت معنی دار ندارد. غلظت ترکیبات سیلیس در کارگاههای سنگ کوبی 5 تا 8 مرتبه بیش از حد مجاز توصیه شده توسط سازمان ملی بهداشت و ایمنی آمریکا است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که باید در کارگاههای سنگ کوبی سیستم تهویه موضعی تعبیه شده و کارگران تحت مراقبتهای بهداشتی و معاینات دوره ای قرار گیرند.

حاملگی ناخواسته و عوارض ناشی از آن، از مهمترین مشکلات مادران در تمام دنیا می باشد. سقط های عفونی به دنبال حاملگی های ناخواسته، یکی از پنج عامل مهم مرگ و میر مادران می باشد. از طرف دیگر، نقش شیر مادر در رشد و بقای کودک و ارتباط عاطفی مادر و نوزاد، در مطالعات مختلفی مورد تاکید قرار گرفته است. در این تحقیق که بین ماههای آذر تا اردیبهشت سالهای 76-1375 در بیمارستانهای دولتی و خصوصی شهر اهواز انجام شد. حاملگی ناخواسته با گروه گواه (حاملگی خواسته) به طور مقطعی مقایسه شدند. این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی می باشد. مصاحبه، تکمیل پرسشنامه و مشاهده دقیق، ابزار جمع آوری اطلاعات بودند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود و نمونه از بین مادرانی که جهت زایمان به زایشگاهها مراجعه می نمودند؛ از طریق مصاحبه، انتخاب و پس از تکمیل پرسشنامه توسط پرسشگر آموزش دیده، زمان اولین شیردهی ثبت می گردید. تجزیه و تحلیل نهایی بر روی 376 نمونه انجام شد. آزمونهای آماری مورد استفاده، آزمون t و آزمون کای اسکوئر بود. زمان شروع شیردهی پس از زایمان، بین دو گروه مورد مطالعه، تفاوت معنی داری را نشان می داد. زمان شروع شیردهی در موارد زایمان طبیعی، ارتباط معنی داری را نشان می داد ولی در موارد سزارین، زمان اقدام به اولین شیردهی پس از زایمان بین دو گروه، ارتباط معنی داری را نشان نمی داد. نتیجه اینکه بین اولین شیردهی پس از زایمان با ناخواسته بودن حاملگی ارتباط معنی دار وجود دارد.

هدف این مطالعه مقایسه دمای پرده تمپانیک و دهان، در بیماران بستری در بخش سوختگی بیمارستان قائم (عج) دانشگاه علوم پزشکی مشهد در 1379 بود. دمای تمپانیک با ترمومتر ترمواسکن و دمای دهان با ترمومتر جیوه ای اندازه گیری شد. اندازه های بدست آمده در دو محل شبیه هم بودند و همبستگی داشتند. این مطالعه نشان داد که استفاده از ترمومتر ترمواسکن، در بیمارانی که اندازه گیری دما از طریق دهان امکان پذیر نیست؛ روش جایگزینی مناسبی است. با این حال نیاز به تحقیقات با نمونه های بیشتر، اختلالات گوناگون و ساعات متفاوت شبانه روز می باشد تا حساسیت دو محل از نظر تغییرات دما، مورد بررسی دقیقتر قرار گیرد.

این پژوهش یک مطالعه مقایسه ای توصیفی - تحلیلی و مقطعی است که به منظور مقایسه سطح امید مبتلایان به سرطان تحت درمان با بیماران، پس از طی یک برنامه کامل درمانی در بیمارستان امید شهر مشهد در سال 1379 انجام شد. در این مطالعه 100 بیمار مبتلا به سرطان سرپایی بخشهای شیمی درمانی، اشعه درمانی و درمانگاه بیمارستان امید که مایل و قادر به همکاری بودند؛ شرکت کردند. نمونه گیری به روش زوجهای جور شده در دو گروه بیماران تحت درمان و پس از طی یک برنامه کامل درمانی صورت گرفت. اطلاعات بوسیله فرم انتخاب نمونه، مشخصات فردی، شاخص امید هرث، مصاحبه نیمه سازماندهی شده و یک سوال باز جمع آوری گردید. نتایج این پژوهش، افزایش معنی داری را در سطح امید بیماران، پس از طی یک برنامه کامل درمانی نسبت به بیماران تحت درمان نشان داد. همچنین رابطه معنی داری بین تکالیف دینی و حمایت اجتماعی با میزان امید دیده شد و بیماران در هر دو گروه، خدا، خانواده، برخورد پزشک و پرستاران، نداشتن مشکل جسمی و مادیات را به عنوان منابع امیدبخش ذکر کردند. با آگاهی از منابع امیدبخش و تقویت این منابع می توان تا حد زیادی باعث ارتقا و تسریع بازگشت امید شد. تحقیقات بیشتر برای بررسی وسیعتر و دقیق تر متغیرهای بررسی شده و سایر متغیرهای موثر بر سطح امید توصیه می شود.

آنچه در این اثر به رشته تحریر در می آید؛ حاصل مطالعه و پژوهش در قلمرو مولفه های «حرمت خود»، دفاع رزمی در قالب «کاراته»، «ناشنوایی» و تاثیر آنها بر یکدیگر می باشد. این پژوهش با دیدی تحولی، تلاشی تجربی به منظور دستیابی به راههای کاربردی آسیب شناختی در قلمرو کودکان استثنایی، بالاخص ناشنوایان می باشد. فرض بر این است که در صورت مشارکت دانش آموزان ناشنوا در فرایند آموزش کاراته، سطح «حرمت خود» آنها افزایش می یابد؛ لذا به منظور آزمون فرض مذکور از 94 نفر دانش آموز ناشنوای پسر در مقطع راهنمایی، استفاده گردیده است. ابزار اصلی پژوهش، تست «حرمت خود» کوپر اسمیت بوده است و یافته ها حکایت از این دارند که از یک سو سطح حرمت خود گروه آزمایش، نسبت به قبل از فراگیری کاراته، تفاوت یافته است و از سوی دیگر سطح حرمت خود گروه آزمایش، نسبت به گروه گواه در پس آزمون، تفاوت معنی داری را نشان می دهد. لذا نتیجه می گیریم که آموزش و ورزش رزمی کاراته بر سطح حرمت خود دانش آموزان ناشنوا، تاثیر مثبت داشته است و موجبات افزایش حرمت خود ایشان را فراهم آورده است.

در این مطالعه مقایسه باز گذاشتن پریتوان (احشایی و جداری) و بستن آن در طی 100 مورد سزارین، در زایشگاه قدس زاهدان بررسی شده است. دو گروه مورد مطالعه، از نظر سیر قبل از عمل، حین عمل و پس از عمل جراحی، مورد بررسی قرار گرفتند. مهمترین عاملهای مورد نظر، مدت عمل، استفاده از داروهای مخدر پس از عمل، نیاز به آنتی بیوتیک، برگشت فونکسیون روده ها، موربیدیتی تبدار و عوارض پس از عمل بود. در ضمن، کاهش میزان مصرف اولیه و کاهش مصرف داروهای بیهوشی حین عمل، جز اهداف فرعی بازگذاشتن پریتوان بود. شواهد موجود دال بر این هستند که بازگذاشتن صفاق (جداری و احشایی) با مزایای حین عمل و پس از آن همراه می باشد. کاهش طول مدت عمل، وقتی صفاق باز می ماند؛ همراه با طول مدت بیهوشی کمتری می باشد و سبب می شود که زخم، کمتر در معرض محیط خارج قرار گیرد. اختلاف 8.5 دقیقه در طول مدت عمل، بین دو گروه از نظر بالینی، مهم به نظر نمی رسد ولی از نظر آماری بسیار قابل توجه است. در روش بستن صفاق، ترمیم دیفکت ها بوسیله گرافت در صورت استفاده از موادی که حداقل راکسیون را داشته باشند؛ منجر به افزایش ایسکمی بافتی، نکروز و راکسیون جسم خارجی می شود و ممکن است؛ منجر به افزایش تشکیل چسبندگی در محل ترمیم شده گردد. بازگذاشتن صفاق، سبب تفاوت واضح و میزان درد پس از عمل و نیاز به داروهای مخدر پس از عمل می باشد. باز گذاشتن صفاق با درد شکمی کمتری همراه است و احتمالاً به علت فقدان کشش روی لبه های صفاق می باشد. بازگذاشتن صفاق با برگشت زودتر فونکسیون روده ها همراه است. بازگذاشتن صفاق با مصرف آنتی بیوتیک کمتری همراه است و به دلیل کمتر بودن موربیدیتی، تبدار و عفونی می باشد. طول مدت بستری در هر دو گروه مشابه بود.

اعتقاد عمومی بر این است که آتروپین و پرومتازین، مدت فاز فعال زایمان را کوتاه کرده و باعث تسریع زایمان و در نتیجه کوتاه شدن مدت زمان درد کشیدن می شود. از سویی تسریع زایمان می تواند عوارضی به همراه داشته باشد. این مطالعه به بررسی تاثیر این دارو در سیر زایمان و عوارض احتمالی آن می پردازد. این پژوهش یک کار آزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور می باشد. 90 زن حامله که درد زایمان آنها شروع شده بود و شرایط لازم برای زایمان طبیعی را داشتند؛ بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. به یک گروه آتروپین به میزان 0.5 میلی گرم و گروه دیگر پرومتازین 1 میلی گرم که حجم هر دو با آب مقطر به 2 میلی لیتر رسانده شده بود و به گروه شاهد، نرمال سالین به مقدار 2 میلی لیتر با کدهای از پیش تعیین شده به صورت عضلانی، یک نوبت در شروع فاز فعال زایمان تزریق شد. نتیجه سیر زایمان، آپگار دقیقه اول و پنجم نوزاد و وجود عوارض احتمالی ثبت شد. تفاوت میانگین مدت زمان پیشرفت زایمان، در 3 گروه از نظر آماری معنی دار نبود. تفاوت میانگین مدت زمان فول شدن تا زایمان نیز در 3 گروه از نظر آماری با آزمون کای دو معنی دار نبود. میانگین نمره آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان نیز در سه گروه، اختلاف معنی دار آماری نداشت. این مطالعه نشان می دهد که تجویز داروهایی نظیر آتروپین یا پرومتازین تاثیری در سیر زایمان نداشته و فقط می تواند به عنوان اتلاف دارو و صرف وقت تلقی گردد.

به منظور ارزیابی کم خونی فقر آهن و وضعیت تغذیه ای، تعداد 325 نفر از دختران دانش آموز دبیرستانهای شهر زاهدان، در سال 1372 به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت تعیین میزان انرژی، پروتئین، آهن و ویتامین ث دریافتی، از پرسشنامه یادآمد خوراک دو روزه استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد؛ در مقایسه با معیارهای سازمان بهداشت جهانی، در دختران دانش آموز، 63.1 درصد از انرژی، 22.8 درصد از پروتئین، 20.3 درصد از ویتامین ث و 16 درصد از نظر آهن دریافتی آسیب دیده هستند و نیز به ترتیب 8.3 درصد، 13.2 درصد، 4.9 درصد و 10.5 درصد آسیب پذیر می باشند. همچنین به ترتیب 59.7 درصد، 64 درصد، 79.8 درصد و 73.5 درصد در وضعیت رضایت بخشی می باشند. ضریب همبستگی مثبت و معنی داری بین انرژی با پروتئین، آهن و ویتامین ث دریافتی مشاهده شد. نتایج تحقیق، حاکی از آن است که با توجه به شروع دوران بلوغ، عدم کفایت انرژی و سایر مواد مغذی دریافتی، افراد جامعه مورد مطالعه، آسیب پذیر هستند و در معرض خطر کم خونی فقر آهن می باشند.