پژوهشنامه حمل و نقل
سال:1394 | دوره:12 | شماره:4 (پیاپی 45) |تعداد مقالات:9

امروزه در دنیا از مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای برای مقابله با شیارشدگی استفاده می شود. بخش درشت دانه این نوع مخلوط با برقراری تماس سنگدانه ای بار محورها را تحمل می کند و آن را به لایه زیرین انتقال می دهد. قسمت ریزدانه، فیلر، قیر و افزودنی ها (الیاف و پلیمر) در مخلوط نقش پرکننده فضای خالی درشت دانه را ایفا می کند. در این میان قیر وظیفه در کنار هم نگه داشتن سنگدانه های درشت را نیز دارد و چون قیر خالص به تنهایی قادر به انجام این کار نیست، استفاده از افزودنی ها ضرورت می یابد. افزودنی ها به دو دسته الیاف و پلیمر تقسیم می شوند. در این تحقیق به منظور جلوگیری از ریزش قیر در حین ساخت از الیاف سلولزی استفاده شده است. به کارگیری پلیمر های الاستومر-ترموپلاستیک موجب افزایش مقاومت شیارشدگی در دماهای بالا می شود. خاصیت الاستومری موجب بازگشت پذیر شدن تغییرشکل ها و خاصیت ترموپلاستیک موجب افزایش درجه عملکردی قیر می شود. به منظور بهبود مقاومت شیارشدگی، کوپلیمر های پلی اتیلن در درصدهای 3، 5، 7 و کوپلیمرهای اتیلن-وانیل-استات در 4، 8، 12 درصد استفاده شدند. این پلیمرها را می توان در حین ساخت به مخلوط اضافه کرد. این روش اختلاط پلیمر در مخلوط های آسفالتی در ایران رایج است و در این پژوهش به کار گرفته شده است. برای مقایسه، آزمایش خزش دینامیکی نامحصور بر روی نمونه های شاهد و اصلاح شده انجام شد. با انتخاب دمای 50 درجه سانتی گراد به عنوان دمای انجام آزمایش خزش و سطح تنش 450 KPa به عنوان تنش انحرافی، ضمن ارزیابی مخلوط ها در دمای بالا، شرایط بار گذاری محورهای سنگین نیز شبیه سازی شده است. مقایسه نتایج مشخص کرد که چنانچه پلی اتیلن به صورت مستقیم به مخلوط در حین ساخت اضافه شود، بهبودی در مقاومت شیارشدگی حاصل نمی شود. مقایسه نتایج خزش دینامیکی مخلوط های اصلاح شده با استایرن-بوتادین-استایرن و اتیلن- وانیل- استات نیز مشخص کرد که اتیلن-وانیل-استات در درصد های 8 و 12 مقاومت شیارشدگی ای برابر برابر 4 و 6 درصد استایرن-بوتادین-استایرن دارد.

یکی از بخش های مهم در هر کشور صنعت حمل و نقل هوایی می باشد که بروز بودن سیستم های نظارتی و فرودگاهی از عوامل تاثیرگذار بر این صنعت است. مبحث ایمنی پرواز و سیستم های مراقبتی پرواز از مهمترین و اساسی ترین موضوعات در عرصه حمل و نقل هوایی می باشد که باید با دقت مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. سیستم نظارتی چندگانه یک سیستم جدید نظارتی مستقر روی زمین است که با داشتن حداقل سه دستگاه گیرنده، و محاسبه اختلاف زمان ورود سیگنال از آنتن های مختلف موقعیت هواپیما را مشخص می کند. این سیستم نظارتی به دلیل داشتن هزینه نصب، اجرا، تعمیر و نگهداری پایین و قابلیت اطمینان و سطح دقت بسیار بالا نسبت به سایر سیستم های نظارتی به خصوص سیستم نظارتی مراقبتی ثانویه، تحولی در عرصه نظارت هوایی به وجود آورده است. در این مقاله با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) به ارزیابی فنی و اقتصادی استفاده از سیستم های نظارتی چندگانه (MLAT) نسبت به دیگر سیستم های نظارتی موجود در فرودگاه های کوهستانی پرداخته شده و مدل رتبه بندی جامعی بر اساس پارامتر های سطوح هزینه و ایمنی برای سیستم های نظارتی هوایی ارایه گردیده است. اعتبار سنجی مدل به دست آمده نیز در سه فرودگاه کوهستانی ایران انجام پذیرفته، که نتایج آن ارایه شده است.

بررسی خطرات احتمالی به منظور کاهش خسارات وارد بر سیستم حمل و نقل ریلی با توجه به هزینه های گزاف تعمیر و نگهداری بسیار با اهمیت می باشد. چرخ و ریل از جمله مهم ترین عناصر سیستم راه آهن می باشد که بخش قابل توجهی از هزینه ها را به خود اختصاص می دهند. اندرکنش چرخ و ریل سبب سایش و هم چنین ایجاد پدیده خستگی لغزشی می شود. امروزه با توجه به نیاز روزافزون به افزایش سرعت، بار محوری و بهره برداری بیشتر، چرخ و ریل بیش از پیش در معرض عیوب ناشی از تماس غلتشی می باشند. بدین منظور محققان با ارایه روش های مختلف پدیده شکست چرخ و ریل را مورد بررسی قرار داده اند.یکی از رایج ترین روش ها، روش اجزاء محدود می باشد. در پژوهش های گذشته مدل سازی ها عمدتا به صورت دوبعدی و با استفاده از خواص تقارن صفحه ای انجام شده است. هدف اصلی این پژوهش، مدل سازی دقیق و نزدیک به واقعیت شرایط تماسی چرخ و ریل و بررسی رفتار ترک سطحی تاج ریل می باشد. بدین منظور ضرایب شدت تنش برای ترک هایی با عمق مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده علاوه بر تطبیق با واقعیت موجود، نشان داد که با افزایش عمق ترک اولیه و دور شدن محل نوک ترک از سطح تماس میزان تنش ها و ضرایب شدت تنش کاهش پیدا می کند.

کاهش مصرف سوخت های فسیلی و اثرات ناشی از آن، از مهم ترین بحث های مرتبط با توسعه پایدار است. فرم شهر از عوامل بسیار موثر بر مصرف سوخت های فسیلی است. به طوری که با افزایش فاصله از مرکز شهر، افزایش زمان پیاده روی تا حمل و نقل عمومی، کاهش تراکم و اختلاط کاربری، وابستگی به اتومبیل شخصی افزایش یافته و در نتیجه آن مصرف سوخت در بخش حمل و نقل افزایش می یابد. با توجه به این موضوع و برای کاهش مصرف سوخت در بخش حمل و نقل، شناخت فرم های شهری مناسب و تحلیل فرم فعلی شهرها ضرورتی انکارناپذیراست. مقاله حاضر به بیان یافته های حاصل از یک تحقیق تجربی می پردازد که در آن تاثیر فرم شهر بر رفتارسفر خانوارها در بخش حمل و نقل، در سه محله کلانشهر شیراز با خصوصیات فرم شهری مختلف، مورد بررسی قرار گرفته است. در بررسی این تاثیر متغیرهای فاصله از مرکز شهر، زمان پیاده روی تا حمل و نقل عمومی، اختلاط کاربری و تراکم به عنوان متغیرهای فرم شهری مورد مطالعه قرار گرفته اند. همچنین متغیرهای فراوانی سفر، زمان سفر، طول سفر و وسیله سفر به عنوان متغیرهای رفتار سفر مورد پژوهش قرار گرفته اند. برای دستیابی به اطلاعات مربوط به متغیرهای فرم شهری، به غیر از زمان پیاده روی تا حمل و نقل عمومی، از نقشه های GIS شهر و در ارتباط با متغیرهای رفتار سفر و همچنین زمان پیاده روی تا حمل و نقل عمومی، از تکمیل پرسشنامه به تعداد 260 عدد استفاده شده است. برای بررسی ارتباط بین متغیرهای ذکر شده، از تحلیل همبستگی استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر وجود ارتباط بین متغیرهای فرم شهری و رفتار سفر است، به گونه ای که خانوارهای ساکن در محله های نزدیک به مرکز شهر و با تراکم و اختلاط کاربری بالا، رفتار سفر متفاوت تری با ساکنین سایر محله ها داشته اند.

این مقاله نوعی روش ترکیبی مورچگان (HACO) را برای حل مساله مسیریابی وسیله نقلیه ظرفیت دار (CVRP)، که یکی از مهم ترین مسائل بهینه سازی ترکیباتی است و امروزه به علت کاربردهای وسیع صنعتی توجه زیادی را به خود جلب کرده است، پیشنهاد می کند. اهداف مساله CVRP کمینه کردن تعداد وسایل نقلیه و کاهش هزینه مسیریابی برای وسایل نقلیه مورداستفاده است. درروش پیشنهادی مفهوم جستجوی همسایگی متغیر (VNS) برای حرکت از جواب جاری به جواب بعدی استفاده می شود. به علاوه سه نوع الگوریتم جستجوی محلی شامل بهبوددهنده دوگانه، درج و جابجایی برای ارتقای بیشتر الگوریتم بکار گرفته می شود. برای آزمایش کارایی الگوریتم، چهارده مثال استاندارد کریستوفیدز از 50 تا 199 مشتری در نظر گرفته شده است. نتایج محاسباتی نشان می دهد که الگوریتم HACO توانسته است که رقابت خوبی در به دست آوردن جواب های باکیفیت با الگوریتم های مشهور فراابتکاری داشته باشد. به علاوه انحراف از بهترین جواب های تاکنون به دست آمده در حدود 1 درصد است و ده بهترین جواب تاکنون پیداشده برای مثال ها به وسیله الگوریتم پیشنهادی به دست آمد.

با گذر جمعیت شهرها از مرز یک میلیون نفر، احداث مترو یا قطار سبک شهری جهت رفع مشکل تقاضای سفر امری اجتناب ناپذیر می باشد. بالا بردن جذب مسافر توسط این سیستم ها نیاز به تغذیه کننده های مناسب و موثر دارد. از آنجایی که هزینه های بسیار کلانی صرف ساخت و راه اندازی آنها می گردد، لازم است که پس از احداث مترو و یا هر سیستم حمل و نقل انبوه دیگر، مطالعات جذب سفر و به خصوص کارآیی تغذیه کننده آنها به طور جدی مورد مطالعه قرار گیرد تا مشکلات احتمالی آنها رفع گشته تا اکثر ظرفیت بالقوه آنها مورد استفاده قرار گیرد. تغذیه کننده های معمول در بیشتر کشورها شامل سیستم های موجود حمل و نقل عمومی (اتوبوس، مینی بوس، تاکسی و...) می باشند. سهم جذب سفر مترو تهران- کرج و در حال حاضر 1،400،000 سفر است که تنها 000، 218 سفر جذب مترو می گردد که کمبود و عدم کارآیی سیستم تغذیه کننده ها دلیل اصلی این مشکل می باشد. در این تحقیق مشخص شد که سیستم های تغذیه کننده حمل و نقل موجود کارآیی لازم را ندارند. لذا، جهت سهولت دسترسی به پایانه متروی تهران- کرج و افزایش بازدهی آن ارایه شد و نیز پیشنهاد به منظور توسعه مسیر تغذیه کنند ها ارایه گردید. جهت رسیدن به این هدف شهر به نواحی مختلف همگن تقسیم گردید و سپس با توجه به آمار به دست آمده از سالنامه آماری شهرداری کرج، سال 1389 و با استفاده از نرم افزار GNE میزان تقاضا در هر کریدور برآورد گردید. سپس با استفاده از نرم افزار QRS یک مدل سازی انجام گرفت. بر اساس مدل به دست آمده خطوط ضخامت هر کریدور ترسیم گردید و با توجه به حجم به دست آمده از مسیرهایی که دارای بیش از 000، 10 سفر در ساعت در هر جهت هستند مسیر هایی جهت استقرار سیستم ریلی پیشنهاد شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در اوایل دهه 60 میلادی، صنعت راه اروپا ضرورت اجرای روسازی های مقاوم در مقابل شیارافتادگی سطح راه، ساییدگی و خرابی های گوناگونی که به وسیله بارهای ترافیکی سنگین و لاستیک های یخ شکن ایجاد می شد، احساس گردید. برای برطرف کردن این ضرورت محققین روسازی راه ها در کشور آلمان، مخلوط آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای (SMA) را ابداع کردند. SMA مخلوطی با دانه بندی میانتهی (ناپیوسته)، شامل مقدار زیادی مصالح درشت دانه برای بیشینه کردن تماس سنگدانه به سنگدانه و ایجاد شبکه کارا برای توزیع بار چرخ است. ذرات مصالح درشت دانه به وسیله یک ملات غنی از فیلر، الیاف و پلیمر با لایه نسبتا ضخیم قیر، به یکدیگر متصل شده اند. الیاف به عنوان نوعی تثبیت کننده و جذب کننده قیر است که برای جلوگیری از ریزش قیر در مخلوط های SMA استفاده می شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر الیاف طبیعی سلولزی و کنف بر مشخصات مکانیکی آسفالت SMA ساخته شده با دو نوع سنگ دانه مرمریت و آهکی است. همچنین نتایج مربوط به مخلوط SMA با نتایج بتن آسفالتی معمولی (HMA) به عنوان مخلوط شاهد، مقایسه شده است. در درصد قیر بهینه، ریزش ماستیک مخلوط های SMA و ضریب برجهندگی مخلوط های HMA و SMA تعیین و با یکدیگر مقایسه شده اند. نتایج آزمایش ها نشان داد که درصد قیر بهینه مخلوط های ساخته شده با مصالح سنگی آهکی، اندکی بیشتر از مرمریت است، همچنین درصد قیر بهینه مخلوط های ساخته شده با الیاف سلولز، اندکی بیشتر از کنف است. استقامت مارشال و نشانه سختی مارشال در مخلوط های SMA ساخته شده با مصالح سنگی آهکی، بیشتر از مرمریت است، همچنین استقامت مارشال و نشانه سختی مارشال در مخلوط های SMA ساخته شده با الیاف کنف، بیشتر از سلولز است. ضریب برجهندگی مخلوط های ساخته شده با مصالح سنگی مرمریت، بیشتر از آهکی است، همچنین ضریب برجهندگی مخلوط های ساخته شده با الیاف سلولزی، بیشتر از کنف است. میزان ریزش ماستیک در مخلوط های ساخته شده با مصالح آهکی، کمتر از مخلوط های حاوی مرمریت است، همچنین میزان ریزش ماستیک در مخلوط های ساخته شده با الیاف کنف کمتر از مخلوط های حاوی الیاف سلولز است. با اضافه کردن الیاف سلولزی و کنف به اندازه %0.3 به مخلوط های SMA، مقدار ریزش از حد مجاز 0.3 درصد وزن کل مخلوط کمتر است.