زمینه و هدف: اختلالات دید دو چشمی از شایع ترین اختلالات بینایی می باشد که با علایم متعددی مانند سردرد، استنوپی، چشم درد و دوبینی گذرا همراه است. به دلیل شیوع بالای این اختلال یک معاینه منظم یا برنامه غربالگری بینایی با استفاده از تست هایی مانند ارزیابی نقطه نزدیک تقارب جهت بررسی این اختلالات لازم است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین مقدار نقطه نزدیک تقارب با مشکلات دید دو چشمی نزدیک می باشد.مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی تعداد 124 نفر از دانشجویان رشته های مختلف دانشکده پیراپزشکی و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مشهد به صورت تصادفی ساده انتخاب و در فاصله زمانی دی ماه 1384 تا تیرماه 1385 مورد بررسی قرار گرفتند. افراد بر اساس گزارش خود به دو گروه علامت دار و بدون علامت از نظر دید دوچشمی تقسیم شدند. تیزبینی با چارت اسنلن، عیوب انکساری به روش رتینوسکوپی (و در صورت لزوم با استفاده از داروی سیکلوپنتولات 1 درصد) و نقطه نزدیک تقارب با استفاده از یک حرف E با اندازه 6.9 از چارت اسنلن کوچک شده تعیین شد. داده ها در نرم افزار SPSS.13 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون من ویتنی و منحنی ROC) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از 124 فرد شرکت کننده %60 (75 نفر) دختر و %40 (49 نفر) پسر بودند. در این مطالعه 82 نفر (%61.1) بدون علامت و 42 نفر (%33.9) نفر علامت دار بودند و متوسط میزان نقطه نزدیک تقارب در گروه بدون علامت 8.4±3.95 و در گروه علامت دار 11.7±5.01 سانتی متر بود. آزمون غیر پارامتری من ویتنی اختلاف معنی داری بین نقطه نزدیک تقارب در افراد علامت دار و بدون علامت نشان داد (P<0.001). به منظور یافتن نقطه ای از نقطه نزدیک تقارب از منحنی ROC استفاده شد که نقطه برش معادل 9.5 سانتیمتر بدست آمد.نتیجه گیری: با توجه به شیوع اختلالات دید دوچشمی بویژه در دانشجویان، ارزیابی این فاکتور نقش مهمی در شناسایی افراد علامت دار خواهد داشت. بنابراین پیشنهاد می شود که نقطه نزدیک تقارب بویژه در افرادی که مدت زمان طولانی تری مشغول کار با دید نزدیک هستند، حتما ارزیابی شود. در غربالگری اختلالات دید دوچشمی نقطه برش 9.5 سانتی متر برای نقطه نزدیک تقارب توصیه می شود.