در حال حاضر حجم زیادی از مقالاتی که هر ماه به دفتر "مجله" می رسند مطالعاتی هستند که با استفاده از پرسشنامه انجام شده اند. عنوان بسیاری از آن ها ارزیابی آگاهی یا نگرش افراد در مورد مسایل مختلف پزشکی - بهداشتی است. برخی نیز پس از یک مداخله نه چندان مهم نظیر آموزش مسواک زدن در مناطق توسعه نیافته، آموزش استفاده از پشه بند در مناطق مالاریاخیز و یا آموزش خودآزمایی پستان جهت غربالگری کانسر پستان در زنان به ارزیابی آگاهی افراد توسط پرسشنامه می پردازند. اما آیا این ها واقعا تحقیق اند. شاید چند دهه قبل تر از این، سنجش آگاهی و نگرش افراد در مورد مسایل مختلف، کاری بسیار باارزش و نوین محسوب می شد؛ اما آیا امکان دارد که با آموزش، آگاهی افراد در مورد یک پدیده آموختنی بیشتر نشود؟ اگر امکان دارد چرا ما فرزندانمان را به مدرسه می فرستیم؟بدون در نظر گرفتن موضوع این مطالعات، در اکثر این مقالات از پرسشنامه های خودساخته استفاده می شود. اگرچه ساختن پرسشنامه بسیار آسان و ساده به نظر می رسد اما معتبر ساختن آن بسیار دشوار است و البته زمانی طولانی می طلبد. برخی به اشتباه از پرسشنامه های معتبر که جهت غربالگری (Screening) بیماری ها طراحی شده اند بهره می برند؛ غافل از این که این پرسشنامه ها صرفا جهت غربالگری طراحی شده اند و تشخیص نهایی طبق معمول با پزشک است.