مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال:1395 | دوره:14 و 15 | شماره:4 و 1 (مسلسل 56) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه: برای تعیین وجود تاندون پالماریس لانگوس از تست های متعددی استفاده می شود. در این مطالعه ما سعی کردیم پایایی درون و بین مشاهده گران پنج تست از مشهورترین آنها و همچنین تست فونکسیون عضله فلکسور سطحی پنجم را بررسی نماییم. مواد و روش ها: دو معاینه گر که در مورد انجام تست ها آموزش دیده و تمرین کرده بودند، 105 داوطلب را در دو نوبت و به فاصله یک ماه مورد بررسی قرار دادند و نتایج معاینه آنها ثبت گردید. میزان پایایی روش های مختلف در دو مرحله با اندازه گیری Kappa بررسی شد. یافته ها: میزان Kappa برای تست های مختلف و مراحل مختلف اندازه گیری از 0.541 (پایایی متوسط) تا 0.813 (پایایی تقریبا کامل) برای پالماریس متفاوت بود. بیشترین پایایی درون و بین مشاهده گران و همچنین بیشترین توافق با سایر تست ها را تست شافر داشت. کمترین میزان Kappa برای تست تامپسون (Thompson) بدست آمد و بقیه تست ها پایایی خوب به بالا داشتند. میزان Kappa در مورد پایایی درون و بین مشاهده گران برای فلکسور سطحی پنجم به ترتیب 0.415 و 0.500 بود (پایایی متوسط). نتیجه گیری: تست های مورد مطالعه دارای پایایی خوبی هستند بجز تست تامپسون که وضعیت متوسطی داشت. به نظر می آید تست استاندارد شافر بهترین تست برای معاینه وجود یا عدم وجود تاندون پالماریس لانگوس باشد. روش مورد مطالعه برای معاینه فلکسور سطحی پنجم دارای پایی متوسط درون و بین مشاهده گران بود.

پیش زمینه: استئوآرتریت حاصل یک واکنش در مقابل نیروهای طولانی و مکرر اعمال شده به مفصل است که با افزایش مصرف انرژی و تغییرات در جابه جایی مرکز فشار در بیماران مبتلا همراه است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر کفی با لبه خارجی 8 درجه بر مصرف انرژی و جابه جایی مرکز فشار در بیماران مبتلا به استئوآرتریت داخلی زانو بود. مواد و روش ها: روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. در این پژوهش 26 بیمار مبتلا به استئوآرتریت داخلی زانو در محدوده سنی 40 تا 60 سال، به صورت نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری مصرف انرژی از دستگاه پلارالکترو و برای اندازه گیری جابه جایی مرکز فشار از دستگاه صفحه نیرو استفاده شد. بیماران در دو حالت «با» و «بدون» استفاده از کفی، در طول فرایند راه رفتن مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین مصرف انرژی و جابه جایی مرکز فشار قبل و بعد از استفاده از کفی کاهش یافته است. میانگین مصرف انرژی قبل و بعد از استفاده از کفی به ترتیب 0.381 و 0.318 (p<0.001) و میانگین جابه جایی مرکز فشار قبل و بعد از استفاده از کفی به ترتیب 26.99 و 17.23 (p<0.001) به دست آمد. نتیجه گیری: استفاده از کفی با لبه خارجی 8 درجه، در کاهش مصرف انرژی و جابه جایی مرکز فشار تاثیر معنادار دارد.

توکسین بوتولونیوم توسط باکتری بی هوازی کلستریدیوم بوتولونیوم تولید می شود. این باکتری چند نوع مختلف توکسین تولید می نماید که بعضی از آنها در انسان از لحاظ فارماکولوژیک فعال می باشند. توکسین بوتولونیم همیشه به یک پروتئین غیرفعال متصل می شود همانطور که فرم فعال از دو زنجیره تشکیل شده است که هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارد. مکانیسم اثر مهارکردن انتشار استیل کولین در سیناپس است. در این مقاله ما اصول کلی دارو شناسی و نکات بالینی جهت استفاده از این توکسین را مد نظر قرار می دهیم و ملاحظات در زمینه های خاص هدف این مجال نیست.

مقدمه: دیسپلازی هیپ یکی از دلایل تغییرات دژنراتیو زودهنگام هیپ است. در مطالعات قبلی مقادیر مختلفی برای شیوع این مشکل درافراد نرمال در کشورهای مختلف دنیا گزارش شده است. ما در این مطالعه به بررسی شیوع دیسپلازی هیپ در جامعه نرمال ایرانی و اندازه گیری پارامترهای مختلف مورفولوژی استابولوم پرداختیم. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، 586 هیپ متعلق به 293 فرد نرمال از نظر مفاصل هیپ بررسی شدند. در رادیوگرافی ساده قدامی خلفی 5 پارامتر central edge angle (CEA)، acetabular angle (AA)، acetabular depth (AD)، acetabular roof obliquity (ARO) و roof angle (RA) اندازه گیری شد. مقادیر بین زنان و مردان و نیز هیپ های سالم و دیسپلاستیک مقایسه شد. همچنین، همبستگی CEA و AA و سایر پارامترها بررسی شد. نتایج: بر اساس CEA، 15 هیپ (2.6%) و بر اساس AA، 19 هیپ (3.2%) دچار دیسپلازی قطعی یا خفیف بودند. مقادیر AD و RA به طور معناداری در مردان بیشتر بود. به غیر از AA و AD، در سایر موارد، همبستگی آماری معناداری بین CEA یا AA و پارامترهای دیگر وجود داشت. مقادیر CEA، AA، ARO و RA در گروه دیسپلاستیک بر اساس CEA یا AA، با گروه نرمال اختلاف آماری معناداری داشت. نتیجه گیری: دیسپلازی قطعی در 0.7%، دیسپلازی خفیف در 1.9% دیده شد. باتوجه به این که مقدار CEA بین دو جنس زن و مرد یکسان بود و این زاویه با سایر پارامترهای مورفولوژی استابولوم همبستگی معناداری داشت، به نظر می رسد استفاده از CEA برای ارزیابی وجود دیسپلازی هیپ مناسب تر است.

مقدمه: مفصل زانو از جمله مهمترین مفاصل بدن است که تحت تاثیر بیماری های مختلفی قرار دارد. استئوآرتریت شایعترین بیماری درگیر کننده زانو است که باعث علایمی از جمله درد، تورم، محدودیت حرکتی و ناتوانی فرد می شود. روش های درمانی متعددی از جمله درمان دارویی، فیزیوتراپی و درمان های جراحی از قبیل دبریدمان آرتروسکوپیک و تعویض مفصل زانو برای این بیماری به کار گرفته شده اند. تعویض مفصل زانو از جمله موثرترین روش های درمانی برای این بیماری شمرده می شود. این بررسی برای ارزیابی عملکرد زانو پس از عمل تعویض مفصل زانو طراحی شد. مواد و روش ها: این مطالعه که از نوع قبل و بعد (before and after) بود، در یک بیمارستان آموزشی انجام شد و در جریان آن 57 بیمار که جراحی تعویض مفصل زانو برای آنها انجام شده بود مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران قبل و بعد از عمل معاینه شدند و از نظر میزان درد با استفاده از پرسشنامه های KSS ،WOMAC و SF-36 بررسی شدند. همچنین، رادیوگرافی بعد از عمل بیماران با استفاده از فرم KSRE مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: از مجموع 57 بیمار مورد مطالعه، 51 نفر زن و 6 نفر مرد بودند. میانگین سنی بیماران 62.5 سال بود. بیماران به طور متوسط 7.31 ماه پس از عمل جراحی مورد معاینه و ارزیابی مجدد قرار گرفتند. بر اساس فرم Kss، میانگین نمره عملکرد بیماران از 27±24.03 قبل از عمل به 8.93±69.66 بعد از عمل افزایش یافته بود و میانگین نمره زانوی بیماران از 7.58±40.43 قبل از عمل به مقدار 7.03± 82.38 بعد از عمل افزیش یافته بود. میانگین نمره WOMAC بیماران از 11.02±69.21 قبل از عمل به 5.92±25.73 کاهش یافته بود و نمره درد بیماران از 0.77±8.89 قبل از عمل به 1.00±1.54 بعد از عمل کاهش یافته بود. میانگین نمره پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 بیماران از 18.85±45.75 قبل از عمل به 17.86±65.26 بعد از عمل افزایش یافته بود. در بررسی نتایج تصویربرداری بیماران، میانگین زاویه آلفا 0.98±97.5، میانگین زاویه بتا1.11±89.78، میانگین زاویه گاما 1.62±2.57 و میانگین زاویه دلتا 0.81±86.38 بدست آمد. نتیجه گیری: جراحی تعویض مفصل در درمان استئوآرتریت زانو موثر است و با توجه به نتایج این بررسی، بهبود نمره درد، عملکرد زانو، دامنه حرکت و بهبود در کیفیت زندگی را در کوتاه مدت به همراه خواهد داشت.

پیش زمینه: قدرت دست برای گرفتن اجسام می تواند یک شاخصه تندرستی باشد. به نظر می رسد در برخی از رشته های تخصص بالینی، نیاز به دست های قوی و پنجه های نیرومند وجود دارد و در نتیجه افرادی که وارد این رشته ها می شوند با داشتن این استعداد می توانند در فعالیت بالینی خود موفق تر باشند. این مطالعه با هدف بررسی قدرت دست (Grip & Pinch) متخصصان مرد رشته های ارتوپدی و مقایسه آن با متخصصان سایر رشته ها صورت گرفت تا صحت این فرضیه را دریابد. مواد و روش ها: 164 پزشک مرد شاغل در دانشگاه، با شرایط سلامتی مطلوب، به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. برای اندازه گیری قدرت دست از یک دینامومتر دستی استفاده شد. همه اندازه ها با استفاده از روش های استاندارد ثبت شد. نتایج ثبت شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: این مطالعه نشان داد که قدرت Grip دست راست و چپ در دستیاران و متخصصین رشته ارتوپدی نسبت به سایر رشته ها بالاتر است ولی در قدرت Pinch تفاوتی دیده نشد. در مطالعه حاضر 87.2% افراد راست دست و 12.8% جپ دست بوده اند. در مطالعه ما قدرت grip در اساتید با میانگین سن 44.8 سال و انحراف معیار 10.27 از رزیدنت های رشته ارتوپدی و غیرارتوپدی به طور معنادار بیشتر بود. در این پژوهش قدرت هر دو دست grip در گروه ارتوپدها به طور معنادار بیشتر از گروه غیر ارتوپدها بود و میزان آن به ترتیب بود از 48.8519 کیلوگرم با انحراف معیار 2.36320 در برابر 41.8675کیلوگرم با انحراف معیار 10.94105؛ (P<0.001). اما در قدرت Pinch هر دودست، در گروه ارتوپدها نسبت به گروه غیرارتوپدها تفاوت معناداری وجود نداشت و به ترتیب عبارت بود از 9.4815 کیلوگرم ا انحراف معیار: 0.70858، در برابر 9.5381 با انحراف معیار 1.86404؛ (p<0.799).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه قدرت Grip دست راست و چپ در دستیاران و متخصصین رشته ارتوپدی نسبت به سایر رشته ها بالاتر است ولی در قدرت Pinch تفاوتی دیده نشد.