مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال:1390 | دوره:9 | شماره:3 (مسلسل 36) |تعداد مقالات:10

پیش زمینه: تغذیه کافی و مناسب نقش مهمی در قدرت و سلامت استخوان ها دارند. در کنار اجزای اصلی معدنی استخوان نظیر کلسیم، فسفر و ویتامین «د»، سایر مواد مغذی مثل بورون و فلوراید نیز تاثیرگذار هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر مواد مطرح بر خواص مکانیکی بافت های استخوانی و هورمون های متابولیکی استخوان در موش صحرایی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه 34 موش نر ویستار به 5 گروه: «کنترل» (گروه 1: 8 موش)؛ «فلوراید» (گروه 2: 7 موش)، «فلوراید، بورون» (گروه 3: 7 موش)، «فلوراید، کلسیم، ویتامین د» (گروه 4: 5 موش)، و «فلوراید، بورون، کلسیم، ویتامین د» (گروه 5: 7 موش) تقسیم شدند. بورون به مقدار 1.23 میلی گرم، کلسیم و ویتامین «د» 210 میلی گرم 55 واحد و فلوراید 0.7 میلی گرم به ازای هر موش روزانه به مدت 8 هفته به آب آشامیدنی اضافه شد. سپس نمونه های استخوانی و خون بطنی جمع آوری شد. تغییر در خواص مکانیکی فمور و مهره پنجم کمر بررسی گردید.یافته ها: نتایج نشان داد ترکیب فلوراید و بورون مناسب ترین تاثیر را بر خواص مکانیکی و هورمون های مرتبط با متابولیسم استخوان داشت. تجویز فلوراید و بورون آثار مثبت بیشتری به ویژه بر روی سفتی و استحکام استخوان حتی در مقایسه با مصرف کلسیم و ویتامین «د» به جای گذاشت.نتیجه گیری: در درمان مشکلات تراکم استخوان در انسان، استفاده همزمان از فلوراید و بورون می تواند نقش داشته باشد و مطالعات حیوانی بیشتری را برای تعین نقش درمانی و عوارض آنها طلب می کند.

پیش زمینه: استئوتومی پروگزیمال تی بیا عمل مناسب برای جلوگیری از پیشرفت آرتروز کمپارتمان داخلی زانو است. روش جراحی معمول برداشتن قسمتی از استخوان تی بیا به صورت گوه بسته است. هدف این تحقیق بررسی نتایج کوتاه مدت استئوتومی گوه باز پروگزیمال تی بیا با پلاک «تی باترس» و گوه فلزی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه از نوع بررسی متوالی موردها 60 بیمار (67 زانو، 27 مرد، 33 زن) در یک مرکز درمانی کرمان تحت استئوتومی گوه باز پروگزیمال تی بیا با پلاک «تی باترس» و گوه فلزی قرار گرفتند. بررسی پرتونگاری با اندازه گیری محورهای آناتومیکال و مکانیکال، ارتفاع پاتلا با شاخص «اینسال - سالواتی»، شیب پشتی پلاتوی تی بیا و بررسی بالینی با برگه «نمره گذاری زانو» انجام گرفت.یافته ها: میانگین زاویه آناتومیک تیبیوفمورال از -6.8 به +4.32 درجه رسید. 26 (%43.3) بیمار به گرافت استخوانی نیاز داشتند. میانگین اندازه گوه 11.07 (8-15) میلی متر بود. میانگین شاخص «نمره گذاری زانو» از 75.5 به 98.73؛ میانگین زاویه شیب پشتی تی بیا از 8.05±1.95 به 8.68±1.54 درجه؛ و میانگین ارتفاع پاتلا از 1.06 به 0.97 رسید. پنج مورد شکستگی، 3 مورد ورود پیچ به داخل زانو، 1 مورد ورود پیچ به داخل مفصل تیبیوفیبولار، 1 مورد اصلاح ناکافی و 2 مورد عفونت محل جراحی داشتند. مواردی از آسیب عصب پرونئال، جوش نخوردگی، اصلاح بیش از حد، شکستگی پلاک و عارضه محل دهنده گرافت استخوانی و ترومبوز ورید عمقی مشاهده نشد.نتیجه گیری: در روش استئوتومی گوه باز پروگزیمال تی بیا با پلاک گذاری میزان استفاده از گرافت کمتر بود، بهبود قابل توجهی در شاخص «نمره گذاری زانو» مشاهده شد و ساده و ایمن بود.

پیش زمینه: تشخیص نهایی هر تومور وابسته به بیوپسی و جواب آسیب شناسی می باشد. بیوپسی در تومورهای عضلانی اسکلتی می تواند به روش مرکزی با سوزن بزرگ یا باز انجام شود. در بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ آسیب بافتی بسیار اندک و مشکلات جراحی بعدی و هزینه کمتر است؛ ولی مشکل این روش نمونه بافتی اندک است. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بیوپسی سوزنی در تومورهای استخوانی با بیوپسی باز بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر 57 بیمار مشکوک به تومور استخوانی که طی دوسال به دو مرکز درمانی مشهد مراجعه نمودند تحت بیوپسی باز قرار گرفتند. در همان جلسه قبل از شروع عمل جراحی، بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ نیز انجام و گزارش بیوپسی باز با بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ مقایسه شدند. همچنین گزارش آسیب شناسی دو روش بیوپسی پس از جراحی با یکدیگر مقایسه گردید.یافته ها: دقت تشخیصی بیوپسی سوزنی برای تومورهای استخوانی %77.2، برای تومورهای خوش خیم %69.2، برای تومورهای بدخیم اولیه %82.7، برای ضایعات خوش خیم شبه تومور %50 و برای تومورهای ثانویه (متاستاتیک) %100 بدست آمد. دقت تشخیصی بیوپسی باز در تمامی موارد تومورهای استخوانی %100 ارزیابی شد.نتیجه گیری: بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ یک روش دقیق و با هزینه کم در تشخیص تومورهای استخوانی می باشد. اما احتمال خطا در تشخیص نوع تومور در این روش وجود دارد.

پیش زمینه: در مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که به صورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان می شوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگ های عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، 95 بیمار دچار پیچ خوردگی مچ پا یا شکستگی با ثبات پا یا مچ پا که تحت درمان گچ گیری بودند، از نظر تشکیل ترومبوز وریدی اندام تحتانی بررسی شدند. روزهای 7 تا 14 پس از شروع درمان، سطح D-dimer اندازه گیری شد. اگر سطح D-dimer بالاتر از 0.2 mg/ml بود، نتیجه تست مثبت و بیمار تحت بررسی با سونوگرافی داپلر قرار گرفت تا تشکیل ترمبوز رگ های عمقی بررسی گردد. همچنین تاثیر عوامل مستعد کننده در تشکیل ترمبوز رگ های عمقی بررسی گردید.یافته ها: از 95 بیمار، 46 نفر دارای حداقل یکی از عوامل مستعد کننده بروز ترمبوز رگ های عمقی بودند. در 21 بیمار (%22.1) آزمون D-dimer مثبت بود. سونوگرافی داپلر نشان داد که در 3 بیمار ترمبوز رگ های عمقی تشکیل شده بود. همچنین بین افزایش احتمال بروز ترمبوز وریدی و وجود عوامل مستعد کننده متعدد (3£) ارتباط آماری معناداری وجود داشت (p=0.01).نتیجه گیری: ترمبوز رگ های عمقی عارضه شایع به دنبال گچ گیری زیر زانو نیست و پروفیلاکسی روتین در مواردی که بیمار کمتر از سه عامل مستعد کننده دارد، ضروری نمی باشد.

پیش زمینه: شکستگی استخوان ران از شایع ترین شکستگی ها به دنبال ضربه می باشد و می تواند منجر به عوارض طولانی مدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی های تنه استخوان ران به دو روش پلاک گذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی تنه استخوان ران با روش پلاک گذاری و 61 بیمار با روش میله داخل استخوانی قفل شونده در دو بیمارستان آموزشی اهواز مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 31.1 سال (60-15 سال) و مدت زمان پیگیری یک سال بود.یافته ها: میانگین زمان جوش خوردگی در گروه میله گذاری 19.8 هفته و در گروه پلاک 21.6 هفته بود. در گروه میله گذاری 2 مورد عفونت، 5 مورد جوش نخوردگی و 2 مورد نارسایی وسیله؛ و در گروه پلاک گذاری این موارد به ترتیب 10، 5 و 9 مورد بودند. 59 بیمار در گروه میله گذاری و 45 بیمار در گروه پلاک گذاری دامنه حرکتی زانو بیش از 90 درجه بدست آوردند. شایع ترین شکایت در گروه میله گذاری، لنگش در 35 بیمار (%57.4) بود.نتیجه گیری: با توجه به عوارض بالای پلاک گذاری نسبت به میله داخل استخوانی باز در شرایط مساوی و در مواردی که میله گذاری بسته مقدور نمی باشد جهت تثبیت شکستگی های تنه استخوان ران میله گذاری داخل استخوانی باز نسبت به پلاک گذاری ارجح می باشد.

پیش زمینه: شکستگی دیستال رادیوس از شایع ترین شکستگی های استخوان های بلند است که در سنین مختلف دیده می شود و علی رغم روش های درمانی متعدد، چالش ها و اختلاف نظرهای زیادی در درمان آن وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج درمان جااندازی بسته با گچ کوتاه و گچ بلند ساعد در نوع A2 شکستگی دیستال رادیوس بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، نتایج درمان 50 مورد جااندازی بسته با گچ کوتاه ساعد با 50 مورد جااندازی بسته با گچ بلند ساعد در شکستگی با ثبات و خارج مفصلی انتهای رادیوس در طی یک سال در سه مرکز آموزشی مشهد مقایسه شدند. پس از جااندازی، پرتونگاری کنترل انجام شد. گچ بلند در هفته 4 کوتاه گردید و هر دو نوع گچ در هفته 6 باز شدند. بیماران از نظر دامنه حرکات ساعد، آرنج، وضعیت جوش خوردگی، عوارض شکستگی، رضایت از نوع گچ و پایداری مفصل رادیو اولنار تحتانی در هفته های 6 و 18 بررسی شدند.یافته ها: شدت شکستگی در هر دو گروه مشابه بود. هیچ مورد جوش نخوردگی، بدجوش خوردگی غیرقابل قبول، آتروفی سودک، سندرم کمپارتمان و کارپال تونل دیده نشد. رضایت مندی در گچ کوتاه وجود داشت و بیماران گچ بلند تمایل به کوتاه کردن گچ داشتند. حرکات ساعد و آرنج در بیماران با گچ کوتاه بهتر بود.نتیجه گیری: جااندازی با گچ کوتاه ساعد به اندازه گچ بلند موثر و عوارض آن کمتر است، از سوی بیماران بهتر تحمل می شود و نتایج آن در کوتاه مدت ارجح می باشد. بنابراین استفاده از جااندازی بسته با گچ کوتاه ساعد در موارد شکستگی پایدار پیشنهاد می گردد.

کندرودیسپلازی پانکتاتا که با کلسیفیکاسیون منقوط اپی فیز طی سال اول تولد و تاخیر در استخوانی شدن آن به همراه اختلالاتی مانند کاتاراکت و کوتاهی اندام ها مشخص می گردد، می تواند با دررفتگی مفصل ران یا کوکسا وارا همراه باشد. در این گزارش یک مورد از این نوع دیسپلازی اسکلتی نادر مطرح می گردد که به علت تشخیص دررفتگی مفصل ران دو طرف به مدت طولانی با پاولیک هارنس درمان شد. استفاده از سونوگرافی و ام آرآی قبل از انجام عمل جراحی برای جااندازی باز، موقعیت صحیح سر غضروفی هر دو فمور در استابولوم و وجود کوکسا وارای واضح دو طرفه را نشان داد.