مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال:1392 | دوره:11 | شماره:4 (مسلسل 45) |تعداد مقالات:6

پیش زمینه: در مورد انتخاب پیوند مناسب برای بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی تناقضات زیادی وجود دارد. در مطالعه حاضر، نتایج بالینی و عملکردی بازسازی آرتروسکوپی رباط متقاطع جلویی با استفاده از تاندون همسترینگ داخلی و تاندون پاتلار مقایسه شدند.مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر، 88 بیمار دچار آسیب رباط متقاطع جلویی در یک مرکز درمانی شهر یزد بررسی شدند. بیماران بر اساس نوع اتوگرافت مورد استفاده برای بازسازی آرتروسکوپی رباط متقاطع جلویی به دو گروه تاندون همسترینگ (48 نفر) و تاندون پاتلار (40 نفر) تقسیم شدند. در معاینه نهایی که پس از 18.5±2.2 ماه در گروه همسترینگ و 19.3±2.9 ماه در گروه پاتلار انجام شد، شدت درد با استفاده از معیار دیداری درد (VAS) و دامنه خمیدگی زانو اندازه گیری شد. نتایج جراحی با استفاده از نمره «تگنر لی شلم» و KOOS و توانایی بازگشت بیماران به فعالیت قبلی ارزیابی شد.یافته ها: بین دو گروه از نظر دامنه خمیدگی زانو، نمره KOOS و «تگنر لی شلم» اختلاف معنی دار وجود نداشت. میانگین نمره دیداری درد در گروه همسترینگ 0.9±0.3 و گروه پاتلار 1.15±0.5 بود (p³0.05). 80% بیماران گروه تاندون پاتلار و 85.4% بیماران گروه همسترینگ توانایی بازگشت به فعالیت قبلی را به دست آوردند (p³0.05).نتیجه گیری: بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی با استفاده از اتوگرافت تاندون پاتلار و تاندون همسترینگ داخلی در کوتاه مدت موثر و با نتایج مطلوب بالینی و عملکردی همراه است و نوع گرافت تاثیری در نتایج کوتاه مدت بازسازی آرتروسکوپیک این رباط ندارد.

پیش زمینه: استاندارد طلایی برای بازسازی رباط متقاطع جلویی، اتوگرافت استخوان تاندون پاتلا استخوان با ثابت کردن به وسیله پیچ اینترفرنس بوده است. هدف از این مطالعه، مقایسه دو روش ثابت کردن پرس فیت (PF) و پیچ اینترفرنس (IS) طی یک سال پیگیری بود.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، 158 بیمار با میانگین سنی 29.8 سال برای پارگی رباط متقاطع جلویی به روش استخوان تاندون پاتلا استخوان در یک بیمارستان آموزشی شهر تهران درمان شدند. در 82 بیمار روش پرس فیت و 76 بیمار پیچ اینترفرنس استفاده شد. در آخرین پیگیری، 71 بیمار در گروه پرس فیت و 65 بیمار در گروه پیچ اینترفرنس ارزیابی شدند. معیارهای ارزیابی شامل بازگشت به سطح فعالیت اولیه، درد، پایداری زانو، محدودیت حرکت زانو، نمره IKDC عوارض آن بود.یافته ها: در آخرین پیگیری، 59 بیمار گروه پرس فیت و 55 بیمار گروه پیچ اینترفرنس، نمره IKDC خوب تا عالی داشتند (p³0.05). میانگین شلی، در گروه پرس فیت با 2.7 میلی متر و در گروه پیچ اینترفرنس با 2.5 میلی متر بهبود داشت. میزان اینتگریتی رباط متقاطع جلویی، بر اساس تست «لاکمن» و «پیووت شیفت» پیشرفت قابل توجهی در هر دو گروه داشت ولی تفاوت آماری بین دو گروه معنی دار نبود (p³0.05).نتیجه گیری: ثابت کردن به روش پرس فیت نتایجی شبیه به روش پیچ اینترفرنس دارد. از طرف دیگر این روش مزایایی از قبیل ترمیم سریع استخوان به استخوان، پایداری بالا و بازتوانی زودرس دارد. این روش معایب مرتبط با وسیله های تثبیت را ندارد، بازسازی ساده تری دارد و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است.

پیش زمینه: هیدروکسی آپاتیت سنتزی، بتاتری کلسیم فسفات و سایر ترکیبات فعال زیستی ساختاری شبیه استخوان دارند و به همین دلیل در ارتوپدی کاربرد دارند. استفاده از جایگزین های بی خطر پیوند استخوانی، رو به افزایش است و در این مطالعه استفاده همزمان هیدروکسی آپاتیت به همراه پودر صفحه رشد جنین گاو و روند التیام استخوان بررسی گردید.مواد و روش ها: دراین مطالعه 15 خرگوش نیوزلندی به صورت تصادفی به 3 گروه مساوی تقسیم شدند. قطعه استخوانی به شکل طولی به اندازه دو برابر عرض استخوان رادیوس برداشته شد. در گروه اول نقیصه ایجاد شده با هیدروکسی آپاتیت، در گروه دوم با هیدروکسی آپاتیت و پودر صفحه رشد جنینی و در گروه سوم با پودر صفحه رشد جنینی پر شد. ارزیابی پرتونگاری و هیستوپاتولوژی انجام شد و داده ها مورد بررسی آماری قرار گرفت.یافته ها: در 56 روز پس از عمل، از نظر تشکیل استخوان و باز آرایی آن، اختلاف معنی داری بین گروه ها وجود داشت (p=0.03). پنجاه و شش روز پس از جراحی گروه 2 نسبت به دو گروه دیگر از نظر آماری برتری داشت. در ارزیابی هیستوپاتولوژی اختلاف معنی داری بین گروه ها دیده نشد (p³0.05).نتیجه گیری: هیدروکسی آپاتییت نقش هدایت کننده، و پودر صفحه رشد نقش القاء کننده در استخوان سازی داشتند که باعث بهبود و تسریع روند التیام نقیصه استخوانی نسبت به دو گروه دیگر گردید.

پیش زمینه: هدف از انجام این مطالعه، سنجش مقادیر ایزوکینتیک پارگی های ترمیم شده عضله سینه ای بزرگ در مقایسه با سمت آسیب ندیده و تعیین حرکتی از سمت آسیبی بود که بیشتر از همه متاثر شده بود.مواد و روش ها: نه پارگی عضله سینه ای بزرگ در 9 بیمار بررسی گردید. تمامی بیماران توسط یک جراح جراحی شدند و پس از میانگین مدت زمان 2.4 سال (4-1 سال)، ارزیابی های بالینی، پرسشنامه و دینامومتری ایزوکینتیک به صورت دوطرفه انجام گردید. یک گروه متشکل از 6 بدن ساز آسیب ندیده نیز که توسط دینامومتری ایزوکینتیک ارزیابی شدند، برای بررسی تفاوت ها بین دو اندام سالم، در مطالعه حضور داشتند.یافته ها: در گروه بیماران تفاوت معنی داری برای میانگین گشتاور خم شدن بین دو سمت آسیب دیده و ندیده مشاهد نشد (p³0.05) در حرکات باز کردن تفاوت بین دو اندام معنی دار بود (p=0.034)، اما برای حرکات دیگر اختلاف معنی دار مشاهده نشد. بر اساس تقسیم بندی «کاکوانی»، هیچ یک از بیماران در گروه عالی یا ضعیف قرار نگرفتند. نتایج 6 بیمار خوب و 3 بیمار نسبتا خوب بود. مهم ترین معیاری که باعث شد این 3 بیمار، که سه ماه پس از آسیب جراحی شده بودند، در گروه نسبتا خوب قرار گیرند، نارضایتی از عدم زیبایی بود.نتیجه گیری: ترمیم جراحی در درمان پارگی عضله سینه ای بزرگ از درمان غیرجراحی مفید تر می باشد و تمرکز بر تمرینات قدرتی خم کردن و باز کردن برای دستیابی به بهترین نتایج لازم است.

پیش زمینه: اندازه گیری و جای گذاری مناسب جزء ها (templating) قبل از جراحی تعویض کامل مفصل ران رایج می باشد. این مطالعه به منظور تعیین دقت و پایایی انجام «اندازه پروتز» قبل از جراحی در تعویض کامل مفصل ران غیرسیمانی انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت مقطعی گذشته نگر به مدت چهار ماه انجام شد، 50 بیمار که به دلیل استئوآرتریت شدید ران در یک بیمارستان دانشگاهی تهران تحت عمل تعویض مفصل ران قرار گرفته بودند، انتخاب شدند. با استفاده از الگوهای دستی، اندازه جزءهای فمورال و استابولار برروی پرتونگاری جلویی و پشتی قبل از جراحی توسط چهارجراح تعیین گردید. میانگین درصد توافق بین اندازه های تعیین شده بر اساس «اندازه پروتز» و اندازه های به کار رفته در جراحی، به عنوان دقت در نظر گرفته شد. همچنین از ضریب کاپا برای تعیین پایایی استفاده گردید.یافته ها: دقت «اندازه پروتز» برای تعیین اندازه جزءهای استابولار و فمورال به ترتیب برابر 60% و 59.5% و پایایی interobserver برابر 49% و 52% به دست آمد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، «اندازه پروتز» قبل از جراحی نمی تواند اندازه دقیق جزءهای تعویض کامل مفصل ران را قبل از جراحی تعیین نماید و برای دستیابی به نتایج بهتر، تعیین اندازه مناسب در زمان جراحی هستیم.