مجله تحقیقات دامپزشکی ایران (دانشگاه شیراز)
سال:1392 | دوره:14 | شماره:3 (مسلسل 44) |تعداد مقالات:15

اسیدوز تحت حاد شکمبه به عنوان یکی از مهمترین بیماری های متابولیک تحت بالینی در گاوهای شیری پرتولید معرفی شده است که تاثیرات مهمی بر سلامت دام ها و میزان سودآوری گله ها دارد. هدف از انجام این مطالعه تایید حضور بیماری اسیدوز تحت حاد شکمبه در گله های گاو شیری یونان و تعیین میزان شیوع و عوامل خطر مرتبط با آن بود. نمونه مایع شکمبه، به روش رومینوسنتز، از تعداد 153 گاو شیری در 12 گله (بیش از 12 گاو در هر گله) اخذ گردید. به منظور تشخیص اسیدوز تحت حاد شکمبه، pH مایع شکمبه در مجاورت دام و با استفاده از pH متر پرتابل اندازه گیری شد. حدود 16% گاوهای نمونه گیری شده (24.153) دارای pH شکمبه £5.5 بودند که نشان دهنده ابتلا به اسیدوز تحت حاد شکمبه می باشد. سی و سه درصد گله ها (4.12) مبتلا به اسیدوز تحت حاد شکمبه بودند، %8.33 (1.12) در مرز ابتلا قرار داشتند و %58.33 غیر مبتلا بودند. تعداد گروه های گاو شیری، ترتیب افزوده شدن مواد غذایی به واگن اختلاط، اندازه ذرات مواد غذایی، ترکیب جیره، الگوی نگهداری (free stall یا جایگاه باز) و میزان سرانه فضا برای هر گاو تاثیر معنی داری بر حضور اسیدوز تحت حاد در گله ها داشتند.

همبستگی ژنتیکی و غیر ژنتیکی میانگین سلول های سوماتیک در مراحل مختلف (100، 150، 200، 305 و 365 روز دوره شیردهی) با عملکرد شیردهی، بر اساس داده های زایش اول سال های 1379 تا 1388 گاوهای هلشتاین ایران برآورد شد. مولفه های واریانس-کوواریانس با روش حداکثر درست نمایی محدود شده بر اساس مدل حیوانی چند صفتی برآورد شدند. همبستگی ژنتیکی میانگین سلول های سوماتیک 100 روز اول شیردهی با تولید شیر 100 روز اول، مقدار چربی 100 روز اول، تولید شیر، مقدار چربی و پروتئین 305 روز به ترتیب 0.14، 0.19، 0.11، 0.15 و 0.17 برآورد شد. همبستگی محیطی میانگین سلول های سوماتیک 100 روز اول با صفات ذکر شده به ترتیب -0.13، -0.03، -0.18، -0.10 و -0.13 بود. همبستگی ژنتیکی میانگین سلول های سوماتیک در 150 روز اول شیردهی با تولید شیر و مقدار چربی 100 روز اول، تولید شیر، مقدار چربی و پروتئین 305 روز به ترتیب 0.14، 0.19، 0.11، 0.15 و 0.17 و همبستگی های محیطی به ترتیب -0.13، -0.03، -0.18، -0.10 و -0.13 برآورد شد. همبستگی ژنتیکی میانگین 305 روزه سلول های سوماتیک با تولید شیر، مقدار چربی و پروتئین 305 روز، درصد چربی و پروتئین 305 روز به ترتیب 0.12، 0.11، 0.18، -0.05 و -0.08 برآورد شد. همبستگی ژنتیکی بین میانگین سلول های سوماتیک 100 یا 150 روز اول شیردهی با دوره های طولانی تر (305 یا 365 روز) 0.99±1 بود که حاکی از آن است که ثبت داده های سلول های سوماتیک برای دوره های کوتاه تر شیردهی (100 یا 150 روز اول) در تعداد زیادتر از گله ها و گاوها برای برنامه های اصلاحی کارایی لازم را دارد و روش مقرون به صرفه تری برای جمع آوری داده های کل دوره شیردهی است.

پاستورولا مولتوسیدا در طیور عامل وبای ماکیان است. اثر محافظتی به دست آمده از طریق واکسن های معمول رضایت بخش نمی باشد، لذا تحقیقات بر روی واکسن های جدید بر علیه پاستورولا مولتوسیدا در طیور ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه ژن های OmpH و OmpA رمزدهی کننده پروتئین های H و A غشاء بیرونی پاستورولا مولتوسیدا به درون ناقل یوکاریوت pcDNA3.1(+) بیان کننده کلون شدند و پلاسمیدهای نو ترکیب به نام DNA واکسن های pOMPH) و (pOMPA به دست آمدند. پنج گروه از جوجه (هر گروه شامل 20 قطعه جوجه n=20) به صورت درون ماهیچه ای با دو پلاسمید نو ترکیب، واکسن زنده تخفیف حدت یافته، کنترل ناقل pcDNA3.1(+) و PBS تزریق شدند. بعد از ایمن سازی، پاسخ ایمنی و اثر محافظتی توسط سرولوژی و چالش ارزیابی شدند. افزایش چشمگیر در میزان آنتی بادی در سرم جوجه های واکسینه شده با واکسن زنده تخفیف حدت یافته و همچنین دو DNA واکسن مشاهده گردد. به علاوه تست تکثیر لنفوسیت (میزان SI) در جوجه های ایمن سازی شده با واکسن تخفیف حدت یافته و دو DNA واکسن بیشتر از جوجه های تزریق شده با pcDNA3.1(+) و PBS بود (P<0.05)، از این گذشته دو DNA واکسن محافظت محدود در جوجه های واکسینه شده ایجاد کردند اگرچه این محافظت کمتر از محافظت ایجاد شده توسط واکسن زنده تخفیف حدت یافته بود.

هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی ژنوتیپ های کلامیدیا تراکوماتیس در شیراز بوده است. در این مطاله تعداد 212 نمونه اندوسرویکال از زنان مراجعه کننده به درمانگاه مطهری شیراز مورد بررسی قرار گرفت. تشخیص اولیه کلامیدیا تراکوماتیس در این نمونه ها با انجام PCR بر روی ژن پلاسمیدی صورت گرفت. ژنوتیپ باکتری در موارد مثبت، با انجام PCR بر روی ناحیه VD1-VD2 ژن omp1 و تعیین توالی آن مشخص گردید. نتایج بیانگر فراوانی کلامیدیا تراکوماتیس به میزان %8 بود. فراوانی ژنوتیپ ها به ترتیب مربوط به ژنوتیپ های f (%46.6)، E (%33.3) و D (%13.3) بود. ژنوتیپ G تنها در یک نمونه شناسایی گردید. مقایسه توالی نوکلئوتیدی ژنوتیپ های شناسایی شده با توالی سویه های مرجع در GenBank بیانگر وجود تفاوت نوکلئوتیدی در 4 ژنوتیپ بود. یافته های حاصل از مطالعه حاضر به عنوان بخشی از مطالعات اپیدمیولوژیک به منظور تعیین فراوانی ژنوتیپ های کلامیدیا تراکوماتیس در ایران حائز اهمیت است.

بیماری بورس عفونی (IBD) یک بیماری نابود کننده و به شدت واگیر در ماکیان جوان می باشد و عامل ایجاد کننده آن ویروس بیماری بورس عفونی می باشد (IBDV). به منظور بهینه کردن ایمنی زایی واکسن تحت واحدی نو ترکیب IBDV، از واکسن IBD حاوی آنتی ژن mVP2 گلیکوزیله شده استفاده گردید. در ابتدا ژن mVP2 ویروس IBDV همراه با یک توالی اسید نوکلئیک کد گذاری شده اپی توپ سلولی B ویروس IBDV (KFDQML) در انتهای 5’ ژن VP2، همراه با یک توالی اسید نوکلئیک کد گذاری شده اپی توپ سلولی B ویروس IBDV (LASP) و برچسب هیستیدینی (His) در انتهای 3’ ژن VP2 کلون گردید. سپس پروتئین mVP2 ویروس IBDV در مخمر متیلوتروف Pichia pastoris که می تواند پروتئین گلیکوزیله را ترشح کند، بیان گردید. پروتئین نو ترکیب mVP2 با رنگ آمیزی PAS به رنگ صورتی در می آید که بیانگر گلیکوزیله شدن آن می باشد. در انتها پروتئین mVP2 ویروس IBDV با استفاده از ستون هیستیدینی کروماتوگرافی خالص گردید. نتایج نشان داد که پروتئین گلیکوزیله ویروس IBDV تغییر یافته با پپتیدهای اپی توپ می تواند در مخمر Pichia pastoris بیان گردد. این تحقیق زمینه ای برای توسعه و تکامل یک واکسن نو ترکیب بیماری بورس عفونی با ایمنی زایی بالا را فراهم می کند.

اسانس گیاه آویشن شیرازی (Zataria multiflora) دارای اثرات تعدیل کننده ایمنی می باشد و هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر اسانس این گیاه بر پاسخ های ایمنی ناشی از تجویز واکسن های زنده نیوکاسل در جوجه گوشتی و طول دوره دفع سویه ویروس واکسن در مدفوع می باشد. 180 جوجه از هر دو جنس به 6 گروه مساوی تقسیم شدند: گروه 1: غیر واکسینه، گروه 2: واکسینه، گروه 3: واکسینه + لوامیزول 150 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه با گاواژ، گروه 4: واکسینه + اسانس آویشن شیرازی 0.1 گرم بر کیلوگرم روزانه زیر جلدی، گروه 5: واکسینه + اسانس آویشن شیرازی 0.2 گرم بر کیلوگرم روزانه زیر جلدی و گروه 6: واکسینه + اسانس آویشن شیرازی 0.4 گرم بر کیلوگرم روزانه زیر جلدی. پرندگان با واکسن B1 واکسینه شده و پس از 10 روز واکسن لاسوتا تجویز گردید. لوامیزول و اسانس آویشن شیرازی به ترتیب برای 10 و 5 روز پشت سرهم پس از واکسن B1 تجویز شدند. در روزهای 0، 7، 14، 28 و 35 پس از واکسن دوم آزمون مهار هماگلوتیناسیون (HI) انجام شد. پاسخ های ایمنی سلولی با انجام آزمون ازدیاد حساسیت تاخیری (DTH)  14 روز پس از واکسن دوم سنجیده شدند. در طی 15 روز پس از واکسن دوم نمونه های مدفوع هر سه روز یک بار جمع آوری شده و شناسایی ویروس با آزمون RT-PCR انجام پذیرفت. تجویز اسانس آویشن شیرازی سبب افزایش تیتر آنتی بادی به صورت وابسته به دوز و در سطحی بالاتر از لوامیزول و سرکوب واکنش DTH گردید. تاثیر اسانس آویشن شیرازی در دوز 0.1 گرم بر کیلوگرم در کوتاه کردن دوره دفع ویروس در مدفوع مشابه لوامیزول بود، حال آنکه مقادیر بالاتر اثر کاهنده قوی تری ایجاد نمودند. در کل، اسانس آویشن شیرازی در جوجه های واکسینه شده با واکسن های زنده نیوکاسل موجب تحریک پاسخ های ایمنی هومورال و کوتاه شدن دوره دفع ویروس در مدفوع می شود، در حالی که پاسخ های ایمنی سلولی را سرکوب می نماید.

شیوع استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین و ناقلی استافیلوکوکوس ارئوس در بین طیور و کارکنان مزارع آن ها در کشور مالزی ناشناخته است. در تحقیق حاضر 30 مزرعه پرورش جوجه و همچنین کارکنان آن ها از نظر وجود استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم و حساس به متی سیلین مورد غربالگری قرار گرفتند. خصوصیات ژنتیک سویه های ایزوله شده با استفاده از روش های مولکولی مثل multi locus sequence typing (MLST) و Staphylococcus protein A (spa) و تعیین الگوی ژن های حدت مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از عدم وجود استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین و شیوع پایین استافیلوکوکوس ارئوس (7 سویه از 503 نمونه %1.4) در بین گله ها و مراقبین از گله ها بود. استافیلوکوک ارئوس های جدا شده به چهار سکانس تایپ st97 (spa type t359)، st1179 (t359)، st692 (t2247) و st188 (t189) متعلق بودند. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که شیوع استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین در بین مرغداری ها و همچنین مراقبت کنندگان از آن ها ناچیز بوده، بنابراین، انتقال متقاطع از این طریق در کشور مالزی خطر جدی محسوب نمی شود.

گل گلاب به طور سنتی به عنوان یک گیاه دارویی برای اهداف درمانی مختلف به کار می رفته است. جهت بررسی مقدماتی اثرات توکسیک احتمالی این گیاه، دم کرده آن در دوزهایی معادل نصف تا 8 برابر دوز توصیه شده برای انسان در طب سنتی (روزانه 90 تا 1440 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) به 5 گروه 5 تایی سگ خورانده شد. سگ های گروه شاهد (n=4) دارونما دریافت کردند. مقادیر سرمی اوره، کراتینین، فسفاتاز قلیایی(ALP) ، آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، بیلی روبین، آلبومین و پروتئین در تمامی گروه های آزمایشی در روزهای صفر، 1، 3، 7 و 10 اندازه گیری شد. به استثنای یک افزایش گذرا در میزان بیلیروبین (روز 3) و همچنین ازدیاد مقادیر سرمی ALT در روز دهم که هر دو با بیشترین دوز درمان صورت گرفت، هیچ تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف آزمون و گروه شاهد وجود نداشت. نتایج این پژوهش اثرات نفروتوکسیک و هپاتوتوکسیک ناچیزی برای دم کرده گل گلاب پیشنهاد می کنند. با این حال، این درمان در دوزهایی که به طور غیر معمول بالا باشند می تواند از خود اثرات هپاتوتوکسیک به جای گذارد.

در این مطالعه اثرات بیس فنول A و د.د.ت بر روی جنین بلدرچین بررسی شد. 13 تخم بارور شده به عنوان کنترل مورد استفاده قرار گرفت (فقط تزریق 20 میکرو لیتر روغن ذرت)، در 15 تخم استرادیول 17 بتا تزریق شد (0.04 میلی گرم محلول در 20 میکرو لیتر روغن ذرت)، در 20 تخم BPA تزریق شد (2 میلی گرم محلول در 20 میکرو لیتر روغن ذرت) و در 20 تخم د.د.ت (2 میلی گرم محلول در 20 میکرو لیتر روغن ذرت). کلیه تزریقات در گروه های مورد مطالعه در روز 13 انکوباسیون صورت گرفت. 2 روز بعد از تزریق، کبد جنین ها خارج شد. از کبد نمونه ها، DNA جهت تعیین جنسیت به طریقه مولکولی استخراج گردید. در همان حال RNA جهت تزریق mRNA ویتلوژنین تایپ 2 استخراج گردید. در جنین های ماده استرادیول 17 بتا و د.د.ت به درجات متفاوتی، mRNA ویتلوژنین را القاء نموده بودند و در جنین های نر به میزان کمی القاء صورت گرفته بود. در مقابل هیچگونه القایی بعد از تزریق BPA رخ نداده بود. در مطالعه مزبور چنین نتیجه گیری می شود که استروژنیسیتی BPA پایین تر از د.د.ت و هر 2 آن ها پایین تر از استرادیول 17 بتا بوده است.

مطالعه الکتروکاردیوگرافی 50 بز سالم از نژاد مرغز در گروه های سنی از زیر یک سال تا بالای 3 سال انجام گردید. تعداد ضربان قلب 99 تا 123 ضربان در دقیقه و با میانگین 110 ضربان در دقیقه به دست آمد. تفاوت معنی داری از نظر تعداد ضربان قلب در گروه های سنی مختلف مشاهده گردید (P<0.05). میانگین طول زمان امواج P و T و فاصله QT در اشتقاق قاعده ای-راسی، موج QRS در اشتقاق I و فاصله PQ در اشتقاق avF از نتایج مطالعات به دست آمده در سایر نژادها بالاتر ولی میانگین طول زمان امواج QRS و T در اشتقاق avR، موج P در اشتقاق III و فاصله QT در اشتقاق avR از سایر مطالعات پایین تر به دست آمد. میانگین طول زمان موج QRS در تمام اشتقاق های بز نژاد مرغز از سایر نژادها در مطالعات مشابه بالاتر به دست آمد. تفاوت معنی داری بین امواج QT با گروه های سنی مختلف وجود داشت (P<0.05). در اشتقاق قاعده ای-راسی اموج P و T به ترتیب با (0.18±0.032) و (0.446±0.035) میلی ولت بالاترین ارتفاع و در اشتقاق III به ترتیب با (0.041±0.005) و (0.16±0.021) پایین ترین ارتفاع را نشان دادند.

هدف از این تحقیق شرح الگوی الکتروفورز ادراری سگ های مبتلا به کرم قلب می باشد. نمونه های ادراری 15 سگ مبتلا به کرم قلب و 15 سگ سالم اخذ گردید. وزن مخصوص ادرار، غلظت پروتئین و نسبت پروتئین به کراتینین ادرار مشخص گردید. در بررسی پروتئین های ادراری از SDS-PAGE استفاده شد. نتایج به دست آمده تفاوت معنی داری را در نسبت پروتئین به کراتینین ادرار نشان دادند اما وزن مخصوص و غلظت پروتئین های ادرار تفاوت معنی داری را مشخص نکردند. بررسی SDS-PAGE پروتئین ادرار، هشت باند مجزا را در مبتلایان به کرم قلب نشان داد. حضور پروتئین های خاص در ادرار مبتلایان حتی در پروتئین اوری خفیف می تواند مشخص کننده آسیب کلیه باشد. بنابراین SDS-PAGE روشی حساس در تعیین و دسته بندی پروتئین اوری در سگ های مبتلا به کرم قلب می باشد.

هدف از انجام این مطالعه اثر دم چینی بر فرکانس پالس هورمون LH در بره های ماده نژاد تاژ بود. 12 راس بره ماده در دو گروه مساوی تقسیم شدند. حلقه لاستیکی در قاعده دم آن ها قرار داده شد تا دم قطع گردد. هر بار نمونه های خون به مدت 8 ساعت در سن 4 و 8 ماهگی بره ها جمع آوری شد تا ترشح پالسی LH ارزیابی گردد. برای آنالیز غلظت پروژسترون، از سن 6 ماهگی نمونه های خون سه بار در هفته جمع آوری گردید. پالس هورمون LH در اولین زمان آنالیز غلظت LH وجود نداشت، اما پالس های این هورمون در دومین زمان آنالیز غلظت LH در هر دو گروه مشاهده شد. تعداد پالس های LH بین گروه ها تفاوتی نداشت. در سرتاسر فصل تولید مثل، غلظت پروژسترون پلاسما کمتر از 1 نانوگرم در هر میلی لیتر بود. در نتیجه، دم چینی بره های ماده نژاد دنبه دار تاثیری بر پالس هورمون LH نداشت.

بیماری کمپیلوباکتریوزیس مقاربتی گاوان، یک بیماری مهم از نظر اقتصادی است که می تواند باعث کاهش باروری، افزایش رخداد سندروم واکلی و سقط جنین در گاو شیری گردد. در حالی که رخداد موارد متعدد سندرم واکلی و سقط جنین در بسیاری از مزارع گاو شیری ایران گزارش می شود، اطلاعات کمی در مورد وجود و شیوع کمپیلوباکتریوزیس و ارتباط آن با موارد متعدد سندرم واکلی و سقط جنین در ایران در دسترس است. در این مقاله، تشخیص مولکولی C. fetus subsp. venerealis با انجام واکنش زنجیره ای پلیمراز بر روی نمونه های ترشحات مهبل و گردن رحم 2 راس گاو از میان 8 راس گاو هلشتاین واکل یا مبتلا به سقط در یک واحد پرورش گاو شیری در مشهد، شمال شرق ایران، گزارش شده است.

یک مورد کیست مجرای گارتنر عود کننده همراه با عفونت مخمری در یک راس تلیسه نژاد مخلوط گزارش شده است. عود مجدد به علت عفونت مخمری کنترل نشده رخ داده که در آزمایش ها حساسیت به اکسی تتراسیکلین را نشان داد. تجویز موضعی کلوتریمازول و سیستمی اکسی تتراسیکلین با دوزهای درمانی سبب بهبودی کامل حیوان گردید.

این گزارش درباره یک مورد تومور نورواکتودرمی فک سگ نر نژاد مخلوط است که محل بروز نادری دارد. توده زخمی و پایه دار دارای ابعاد 6´4´5.5 سانتی متر بود که سمت جلوی استخوان فک پایین را محو ساخته بود و در سطح مقطع رنگ سفید آغشته به خون داشت. در هیستوپاتولوژی، تومور سلول های گرد کوچک با هسته پر رنگ تشخیص داده شد. در بررسی ایمونوهیستوشیمیایی، سلول های توموری از لحاظ وایمنتین، S100 و GFAP مثبت و از لحاظ NSE و دسمین منفی بودند، لذا با توجه به این نتایج، تومور نورواکتودرمی تشخیص داده شد. تومور نورواکتودرمی در فک سگ نادر است.