گوارش
سال:1386 | دوره:12 | شماره:2 (پیاپی 59) |تعداد مقالات:10

به نظر می رسد همزمانی آرتریت تاکایاسوو بیماری کرون پدیده ای نادر باشد. بنابر دانسته های ما، تاکنون در ایران هیچ موردی از ابتلای همزمان به هر دو بیماری گزارش نشده است. در گزارش موردی، دختر ایرانی 22 ساله ای معرفی می شود که مورد شناخته شده بیماری کرون بوده و متعاقبا به آرتریت تا کایاسو مبتلا شده است.

شناخت پروتئینهای بافت سرطانی و متمایز کردن آنها از بافت معمولی و خروج آنها از سلول به خون، یکی از رشته های مهم تحقیقات در سالهای اخیر است که با نام «تحقیقات پروتئومیکس» (شناخت پروتئینهای بافت) خوانده می شود و نتیجه این تحقیقات، تشخیص زود هنگام و قبل از بروز علایم سرطان پیشرفته به کمک شناخت شاخصهای تومور در خون است.

زمینه و هدف: بسیاری از بیماران با بدخیمی های دستگاه گوارش در مرحله ای به درمان جراحی می رسند که مدتها است علامت دار بوده اند و برخی از آنان در مرحله غیر قابل علاج هستند. لازم است که تمامی عوامل ممکن در ایجاد مشکل فوق بررسی و راهکارهای کاربردی آن مشخص شود.روش بررسی: در یک بررسی آینده نگر بیماران مبتلا به سرطانهای مری، معده و کولورکتال که برای اولین جراحی مراجعه کرده بودند، بررسی شدند و از شرح حال، مدارک تشخیصی، پرونده بخش جراحی و گزارش پاتولوژی بیماران، اطلاعات لازم جهت بررسی میزان تاخیر در تشخیص و درمان و عوامل موثر در آنها استخراج شد.یافته ها: اطلاعات 109 بیمار مورد بررسی قرار گرفت که 42 نفر (38.5%) بدخیمی مری، 35 نفر (32.1%) بدخیمی معده و 32 نفر (29.4%) بدخیی کولورکتال داشتند. متوسط فاصله زمانی از علامت دار شدن بیماری تا بستری 348 روز و از علامت دار شدن بیماری تا انجام جراحی 367 روز بوده است. اجزای عمده این تاخیر به ترتیب عبارتند از: عدم ارجاع به موقع توسط پزشک عمومی (124 روز)، درمان طبی نادرست توسط متخصصان (100 روز)، آندوسکوپی نامناسب (58 روز)، تاخیر به علت مراجعه دیر بیمار (41 روز). درمان طبی نابجای پزشکان عمومی در بدخیمی های معده در مقایسه با بدخیمی های مری به طور معنی داری بیشتر بود (p-value=0.01). آندوسکوپی نادرست در بیماران با بدخیمی های مری و معده تاخیر بیشتری نسبت به بدخیمی کولورکتال ایجاد کرده بود (p-value=0.016). نیاز به تکرار آندوسکوپی نادرست در بیماران با سرطان مری، معده و کورکتال به  ترتیب 43%، 51% و 22% بوده است (p-value=0.040).نتیجه گیری: به نظر می رسد تاخیر عمده در درمان سرطانهای دستگاه گوارش مرتبط با درمانهایی است که به صورت سرپایی در سطح جامعه توسط پزشکان انجام می شود. تخصیص قسمتی از برنامه های آموزش مداوم پزشکان، به ویژه پزشکان عمومی، به سرطان های دستگاه گوارش برای تاکید بر علایم بیماری و شک بالینی، اندیکاسیون بررسیهای تشخیصی یا ارجاع، انواع آزمونهای تشخیصی و ارزش هر یک، از راهکارهای دارای اولویت می باشند.

زمینه و هدف: ریفلاکس معده به مری (GER) با عبور محتویات معده به داخل مری و بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) با علایم و مشکلات حاصل از برگشت محتویات معده مشخص می شود و از شایعترین مشکلات در کودکان است.در این مطالعه، آزمونهایی که به طور معمول برای تشخیص ریفلاکس معده به مری استفاده می شوند. برای دستیابی به یک آزمون حساس و اختصاصی که درجه تهاجمی کمتری نیز داشته باشد، مورد بررسی قرار می گیرند.روش بررسی: این مطالعه آینده نگر مقطعی را برای مقایسه دقت بلع باریم و سونوگرافی در تشخیص ریفلاکس معده به مری در مقایسه با pH متری انجام دادیم. پنجاه کودک (یک ماهه تا 15 ساله) با علایم بیماری ریفلاکس معده به مری به مطالعه وارد شدند. پس از کسب رضایت نامه از والدین برای بلع باریم ، سونوگرافی و pH متری 24 ساعته، هر اقدام توسط یک پزشک متخصص، که هیچ یک از نتایج دیگری اطلاع نداشتند، انجام شد.یافته ها: در بیمارانی که نتیجه pH متری آنها مثبت بود، نتایج 90% موارد سونوگرافی (p=0.004) و 50% موارد بلع باریم (p=0.02) مثبت به دست آمد. میزان منفی کاذب در بلع باریم 50% و در سونوگرافی 10% بود. میزان مثبت واقعی در سونوگرافی 90% و در بلع باریم 50% و میزان منفی واقعی در سونوگرافی 40% و در بلع باریم 35% بود. میزان حساسیت برای سونوگرافی 90% و برای بلع باریم 50% و میزان ویژگی برای سونوگرافی 40% و برای بلع باریم 35% به دست آمد. میزان پیشگویی مثبت (positive perdictive value-PPV) برای سونوگرافی 69% و برای بلع باریم 53% بود و میزان پیشگویی منفی (negative predictive value-NPV) برای سونوگرافی 72% و برای بلع باریم 31% بود.نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که سونوگرافی از حساسیت و ویژگی و میزان پیشگویی مثبت و منفی بالاتری نسبت به بلع باریم برخوردار است و با توجه به هزینه کمتر و بی خطر بودن انجام آن برای کودکان، می توان آن را در خط اول تشخیص برای بیماران مشکوک به برگشت محتویات معده به مری قرار دارد و توصیه می شود از pH متری 24 ساعته برای پیگیری بیماران مقاوم به درمان استفاده گردد.

زمینه و هدف: در جامعه ما 1.3 درصد افراد، دارای آنتی بادی ضد HBc در سرم خون می باشند. هدف اصلی این مطالعه مشخص کردن میزان سروکاتورژن آنتی بادی ضد HBs، پس از واکسیناسیون، در افرادی است که به صورت پایدار، تنها دارای آنتی بادی ضد HBc هستند.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 94 نفر از مراجعه کنندگان به سازمان انتقال خون تهران که تنها دارای آنتی بادی ضد HBc بودند، به روش غیر احتمالی آسان، طی سالهای 1381 تا 1383 مورد مطالعه قرار گرفتند. این افراد تحت واکسیانسیون هپاتیت B نو ترکیب در سه نوبت و به فاصله 1 و 6 ماه پس از ترزیق اول قرار گرفتند. ایمنی زایی با تعیین تیتر HBsAb (بیشتر از 10mIU: ایمن) ارزیابی شد.یافته ها: میزان پاسخ به واکسیانسیون هپاتیت B پس از واکسیانسیون نوبت اول، دوم و سوم، به ترتیب 27.7%، 61.7% و 75.5% بود. پاسخ کلی به واکسیانسیون در 75 نفر (79.8%) مشاهده شد. 19 نفر (20.2%) حتی پس از سه بار واکسیانسیون نیز دارای سطح ایمنی از anti-HBs در سرم خود نشدند. مثبت بودن آنتی بادی anti-HBs، وجود سابقه حجامت و سابقه قبلی مثبت بودن HBsAg، احتمال پاسخ به واکسیانسیون را به ترتیب به طور معنی داری 6.4 برابر (p=0.008)، 3.1 برابر (p=0.039) و 5.6 برابر (p=0.002) کاهش می داد.نتیجه گیری: به طور کلی، اگرچه در مطالعات مختلف در مقایسه با مطالعه ما تفاوتهایی در میزان پاسخ به واکسیانسیون پس از تزریق اول، دوم و سوم دیده می شود، درصد پاسخ کلی به واکسیانسیون بسیار نزدیک به اکثر مطالعات مشابه است.

زمینه و هدف: هر چند بیماری ریفلاکس معده به مری (gastroesophageal reflux disease-GERD) از بیماریهای شایع دستگاه گوارش است، علل موثر در ایجاد آن شناخته شده نیست. اطلاعات کمی در زمینه ارتباط اختلالات روان با GERD وجود دارد. از آنجا که تاکنون در ایران، ارتباط وضعیت روان و ریفلاکس بررسی نشده است، نقش عوامل روانی در بیماری مطالعه شد.روش بررسی: 1016 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به مطالعه دعوت شدند، با افرادی که شرکت در مطالعه را پذیرفتند مصاحبه حضوری انجام شد (1000 نفر با محدوده سنی 40-18 سال). کسانی که در طی 12 ماه گذشته، حداقل یک بار سوزش پشت جناغ سینه و یا برگشت اسید را داشتند، به عنوان مورد و گروهی که هرگز این علایم را نداشتند، به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. در بررسی وضعیت روان از پرسشنامه (general health questionnaire) GHQ-28، که اختلالات غیر سایکوتیک روان را ارزیابی می کند، استفاده شد.یافته ها: شیوع ریفلاکس هفتگی، 12.3% بود. اختلالات روان تنی (OR: 3.50; %95 CI: 2.17-5.66)، اضطراب (OR: 4.02; %95 CI: 2.51-6.43)، اختلالات عملکرد اجتماعی (OR: 1.95; %95 CI: 1.21-3.17)، افسردگی (OR: 3.29; %95 CI: 1.95-5.50)، افزایش سن و چاقی با بروز بیشتر GERD همراه بودند.نتیجه گیری: شیوع GERD در این منطقه، بیش از اغلب کشورهای آسیایی و قابل مقایسه با کشورهای غربی است. نتایج حاصل از این مطالعه همراهی معنی دار اختلالات روان با علایم ریفلاکس را نشان می دهند. ممکن است عومل روانی - اجتماعی نقش مهمی در ایجاد علایم GERD داشته باشند.

پانکراتیت خود ایمنی اختلال نادری است که امکان دارد به صورت انسداد مجاری صفراوی مشترک نمایان شود. بیمار، آقای 75 ساله ای بود که به علت دل دردهای مکرر و زردی همراه با افزایش بیلی روبین و آلکالن فسفاتاز سرمی و مشاهده هتروژنسیته سر پانکراس در سی تی اسکن و اتساع مجرای صفراوی داخل و خارج کبدی، بیماری وی سرطان سرپانکراس تشخیص داده شد و استنت مجرای صفراوی مشترک گذاشته شد.بیمار به علت ادامه دردهای مکرر مراجعه کرد، ولی با توجه به طبیعی شدن بیلی روبین و آلکالن فسفاتاز سرمی در سیر بیماری، شاخصهای طبیعی توموری و افزایش قابل توجه IgG4 و آنتی بادی ضد هسته ای برای بیمار آندوسونوگرافی انجام شد و از هتروژنسیته سرپانکراس نمونه برداری به عمل آمد. در پاتولوژی نمونه های به دست آمده از سرپانکراس، فیبروز همراه با آنفیلتراسیون لنفوپلاسماسیتیک بدون شواهدی از بدخیمی گزارش شد.