مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام
سال:1385 | دوره:14 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

مقدمه: افزایش شیوع انتروکوک های مقاوم به ونکومــایسین (VRE) در محیط های بهداشتی و غیر بهداشتی از جمله فاضلاب های شهری به یکی از مسایل مهم در حوزه بهداشت و درمان تبدیل شده است. در این مطالعه پس از جداســازی انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین از فاضلاب و تعیین الگوی مقاومت ضد میکروبی، با استفاده از روش PCR وجود ژن های vanA، vanB، vanC1 و vanC2/3 در سویه ها بررسی شد.مواد و روش ها: پس از نمونه برداری از فاضلاب و فیلتراسیون نمونه ها، ممبران های حاصله بر روی محیط های اختصاصی و حاوی آنتی بیوتیک قـرار گـرفته و انتـروکوک هــای مقاوم به ونکومایسین خالص سازی گردید. سپس تست های بیوشیمیایی، آنتی بیوگرام و MIC سویه ها در مورد ونکومایسین و چندین آنتی بیوتیک دیگر انجام شد. در نهایت PCR جهت تشخیص ژنهای vanA، vanB، vanC1 و vanC2/3 انجام گرفت.یافته های پژوهش: طبق نتایج، از بین سویه های VRE جدا شده، 53 کلنی بطور تصادفی خالص سازی گردید. با انجام تست های بیوشیمیایی تمام ایزوله ها بعنوان انتروکوک فسیوم شناسایی شدند. نتایج حساسیت ضد میکروبی حاکی از وجود مقاومت چندگانه در سویه هــا بود و 98 درصد سویه ها دارای مقاومت سطح بالا به ونکومایسین بودند. طبق نتایج PCR، بالاترین فرکانس، مربوط به ژن vanA  (96 درصد) بود و ژن vanB نیز در 15 درصد سویه ها وجود داشت. هیچیک از ژنهای vanC1 و vanC2/3 در سویه های مورد نظر یافت نشد.نتیجه گیری نهایی: به سبب اینکه ژنهای مقاومت به ونکومایسین قابل انتقال بین باکتریها و نیز بین باکتریها و محیط بوده و مخازن محیطی می توانند در انتشار انتروکوک های با مقاومت آنتی بیوتیکی نقش داشته باشند از اینرو باید نسبت به نظارت دقیق تر بر سیستم دفع و تصفیه فاضلاب های شهری و حذف ارگانیسم های مقاوم از آن توجه بیشتری مبذول داشت. گفتنی است وضع قوانین بهداشتی در مورد استفاده محدودتر از ونکومایسین در حوزه های مختلف بهداشتی، درمانی و صنایع غذایی تاثیر بسزایی در کنترل شیوع مقاومت به این ارگانیسم خواهد داشت.

مقدمه: در حالی که استفاده از دوزهای بالای داروهای شیمیایی موفقیت های چشم گیری را در درمان بیماران مبتلا به سرطان بدنبال داشته است ولی این درمان ها بعضا منجر به کاهش سطح ایمنی (نوتروپنی) شده است. کاهش نوتروفیل های خون در بیماران مذکور منجر به ایجاد عفونت های جدی و افزایش مرگ و میر شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی و علل بروز تب در بیماران بستری شده با تب و نوتروپنی از سال 74 تا 84 در بیمارستان بقیه اله الاعظم (عج) بود.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی انجام شد. جامعه آماری این مطالعه 95 بیمار بودند که با تشخیص تب و نوتروپنی از سال 74 تا 84 در بیمارستان بقیه اله (عج) بستری شده بودند. کل جامعه آماری به صورت سرشماری وارد مطالعه شد. پس از جمع آوری داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته های پژوهش: از تعداد 95 بیمار مورد بررسی، 44.2 درصد موارد از نظر میکروبیولوژیک و 60 درصد موارد از نظـر کلینیکی دارای عفونت بودند. شایع ترین کـانون عفونت در این بیماران، عفونت های ریوی (17.9درصد) و بعد از آن عفونت های ادراری (10.5درصد) بود. از نظر ارگانیسم های ایزوله شده، 29.5 درصد موارد ناشی از عوامل باکتریایی گرم منفی و 7.4 درصد موارد ناشی از باکتری های گرم مثبت و شایع ترین ارگانیسم ایزوله شده، اشریشیاکولی بود.نتیجه گیری نهایی: برخلاف اکثر منابع موجود که عوامل باکتریایی گرم مثبت  را شایع تـرین علل تب در این بیماران ذکر می کنند، در مطالعه حاضر باکتریهای گرم منفی شایع تر بودند.

مقدمه: آنزیم فسفاتیدات فسفوهیدرولاز (PAP)، تبدیل اسید فسفاتیدیک به دی آسیل گلیسرول و فسفات را کاتالیز می کند. این آنزیم در کبد موش صحرایی دارای دو فرم می باشد. یک فرم سیتوزولی (PAP1) در متابولیسم گلیسرولیپیدها نقش داشته و برای فعالیت نیازمند یون Mg2+ می باشد. فرم دیگر آن (PAP2) غشایی است که در Signal transduction دخیل است و جهت فعالیت خود نیازی به یون Mg2+ ندارد. PAP2 دارای دو ایزوفرم PAP2a و PAP2b می باشد. اطلاعات محدودی پیرامون خواص آنزیمولوژیکی، مکانیسم عمل PAP2 و علت عدم نیاز آن به Mg2+ نسبت به PAP1 وجود دارد. در تحقیقات انجام گرفته بر روی این آنزیم همواره خصوصیات سوبسترای متفاوت آن از نظر دور مانده است. به همین دلیل اهداف این تحقیق بر روی فعالیت آنزیم و چگونگی پاسخ های آن به برخی از عوامل از جمله Mg2+، علت عدم نیازمندی آن به Mg2+ و تاثیر ساختارشکن های اوره و گوانیدین هیدروکلراید بر فعالیت آنزیم از دیدگاه سوبسترای آن می باشد.مواد و روش ها: آنزیم غشایی PAP2b طی چندین مرحله کروماتوگرافی از کبد موش صحرایی تخلیص گردید. تمایل آنزیم PAP2b در مصرف فرم های (Lamellar)La و (Hexagonal)HII سوبسترای فسفاتیدات در حضور غلظت های مختلف تریتون X-100 بررسی شد. تاثیر زمان و اثر ساختارشکن های مذکور بر روند تبدیل فرم La به  HIIفسفـاتیدات بررسی شد. مقدار فرم La به روش هضم فسفولیپیدی در حضور ساختارشکن ها و غلظت های مختلف یون Mg2+ بررسی شد.یافته های پژوهش: PAP2b فرم La سوبسترا را مصرف می کند. ساختار شکن های اوره و گوانیدین هیدروکلراید با ابقا فرم La باعث افزایش فعالیت آنزیم گردیدند. نتایج حاصل از هضم فسفولیپیدی نیز حاکی از ابقا فرم La فسفاتیدات در حضور ساختارشکن های مذکور بود. روند تبدیل فرم La به HIIدر محیط فاقد تریتون 100-X نسبت به محیط  حاوی تریتون 100- X سریع تر صورت گرفت.نتیجه گیری نهایی: PAP2b فرم La فسفاتیدات را مصرف می کند و لذا هر عاملی که باعث تسهیل روند تبدیل فرم La به HII گردد باعث کاهش فعالیت آنزیم می گردد و بر عکس، عواملی مثل ساختارشکن های اوره و گوانیدین هیدروکلراید بعلت ابقا فرم La باعث افزایش فعالیت آنزیم می گردند. چون یون Mg2+ باعث تسهیل ایجاد فرم HII سوبسترا می شود و آنزیم نیاز به فرم La سوبسترا دارد لذا می توان نتیجه La فسفاتیدات، HII فسفاتیدات گرفت که نه تنها آنزیم نیازی به یون Mg2+ ندارد بلکه توسط آن مهار می گردد.

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری در موکوس معده کلونیزه می شود و انواعی از تظاهرات بالینی در دستگاه فوقانی گوارش ایجاد می کند. نتایج بالینی عفونت هلیکوباکتر پیلوری ممکن است در ارتباط با وجود یا عدم وجود ژن cagA باشد.مواد و روش ها: به منظور بررسی وجود ژن cagA در سویه های هلیکوباکتر پیلوری مرتبط باNon Ulcer Dyspepsia، زخم های پپتیک و سرطان معده، 150 نمونه بیوپسی از بیماران آلوده به هلیکوباکتر پیلوری تهیه گردید. نمونه های بیوپسی بر روی محیط اختصاصی تحت شرایط میکروآئروفیلیک کشت داده شد. پس از پایان مهلت انکوباسیـون، کلنی های مشکوک به هلیکوباکتر پیلوری با روش های بیوشیمیایی تعیین هویت گردید. در مـرحله بعد، کلنی های باکتری جهت استخراج DNA مورد استفاده قرار گرفتند. در نهایت با استفاده از پرایمر اختصاصی، حضور یا عدم حضور ژن cagA با روش PCR مورد بررسی قرار گرفت.یافته های پژوهش: از میان نمونه های مورد بررسی در 92 مورد باکتری با روش کشت، ایزوله گردید. پس از انجام PCR فراوانی ژن cagA در سویه های مرتبط با بیماران مبتلا به NUD، زخم اثنی عشر، زخم معده و سرطان معده به ترتیب برابر بود با 7/64% (22 مورد از 34 نمونه مورد مطالعه)، 100 % (28 مورد از 28 نمونه مورد مطالعه)، 90% (18 مورد از 20 نمونه مورد مطالعه) و 100% (10 مورد از 10 نمونه مورد مطالعه). تفاوت معنی داری در همـراهی این ژن با سویه های جدا شده از بیماران مبتلا به زخم های پپتیک و سرطان معده وجود داشت (P<0.05)، اما این تفاوت در مورد سویه های جدا شده از بیماران NUD معنی دار نبود (P=0.08).نتیجه گیری نهایی: با توجه به نتایج این مطالعه می توان استنباط نمود که وجود ژنcagA  در سویه های هلیکوباکترپیلوری می تواند منجر به نوع شدید بیماری از جمله زخم های پپتیک و سرطان گردد.

مقدمه: اسینتوباکترها باکتری های گرم منفی هستند که توانایی تخمیر نداشته و بطور شایع در عفونتهای بیمارستانی نقش دارند. اسینتوباکترها بعنوان پاتوژنهای فرصت طلب بیمارستانی به تعداد زیادی از آنتی بیوتیک ها مقاوم بوده و عامل عفونت های متعدد از جمله باکتریمی، پنومونی، مننژیت، عفونتهای مجرای ادراری و عفونت زخمهای جراحی هستند. در این مطالعه مقاومت دارویی سویه های اسینتوباکتر بومانی و سایر گونه های اسینتوباکتر به آنتی بیوتیکهای رایج مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در طول این مطالعه 66 ایزوله اسینتوباکتر بومانی و 46 ایزوله از سایر گونه های اسینتوباکتر مورد مطالعه قرار گرفت. پس از شناسایی گونه ها با استفاده از روشهای بیوشیمیایی، تعیین حساسیت گونه ها به آنتی بیوتیک های مختلف، با استفاده از روش دیسک دیفیوژن انجام گردید.یافته های پژوهش: در این مطالعه تمام ایزوله های اسینتوباکتر بومانی به آنتی بیوتیک های سفتیزوکسیم، سفوپرازون، سفتازیدیم، تیکارسیلین – کلاولانیک اسید، سفوتاکسیم، ازترونام، مروپنم، سفیکسیم، سفتریاکسون، سفوتاکسیم، کاربنی سیلین و تیکارسیلین مقاوم و تمام ایزوله ها به کلیستین حساس بودند. در مورد ایزوله های غیربومانی، پلی میکسین B تنها آنتی بیوتیکی بود که بر علیه همه ایزوله ها موثر بود.آنتی بیوتیکهای سفیکسیم، مروپنم، سفوتاکسیم، کاربنی سیلین و سفتریاکسون از جمله آنتی بیوتیکهای مورد استفاده بر علیه ایزوله های غیربومانی بودند و به ترتیب %91.3, %93.5, %93.5, %97.8, %100 ایزوله های غیربومانی به این آنتی بیوتیکها مقاوم بودند.نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که ایزوله های بالینی اسینتوباکتر بویژه اسینتوباکتر بومانی مقاوت بالایی به آنتی بیوتیک ها بخصوص سفالوسپورین های نسل سوم و پنی سیلین های وسیع الطیف

مقدمه: در گذشته از روش های فیزیکی همچون شانه زدن، برداشتن شپش از لابلای مو و تراشیدن مو برای مبارزه علیه شپش سر استفاده می شد. ولی امروزه روش های تلفیقی فیزیکی و شیمیایی برای مبارزه و کنترل شپش کاربرد دارد. این مطالعه به منظور ارزشیابی اثرات درمانی حشره کش تمفوس در آلودگی شپش سر در مقایسه با گاما بنزن هگزاکلرید (GBHC) که هم اکنون در درمان آلودگی شپش سر کاربرد وسیع دارد، انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مداخله ای بوده و 50 نفر دانش آموز دختر در دو گروه 25 نفری، یک گروه تحت درمان حشره کش تمفوس و گروه دیگر تحت درمان حشره کش گاما بنزن قرار گرفتند و گروه سوم به تعداد 176 نفر به عنوان شاهد هیچگونه دارویی حتی دارونما نیز دریافت نکردند. اثرات بالغ و نمف کشی پس از 24 ساعت و تخم کشی (رشک کشی) پس از یک و دو هفته از مصرف دو حشره کش با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفتند و داده های مورد نظر جمع آوری گردید.یافته های پژوهش: بر طبق نتایج پژوهش حشره کش تمفوس 92 درصد و گاما بنزن 100 درصد اثرات نمف و بالغ کشی داشته اند. همچنین اثرات تخم کشی آنها یک و دو هفته پس از درمان به ترتیب زمان تماس، برای تمفوس 84 و 80 درصد و برای گاما بنزن 80 و 68 درصد بود و اختلاف معنی داری بین دو روش درمان وجود نداشت. ولی بین گروه شاهد و دو گروه تحت درمان این اختلاف معنی دار بود (P=0.000).نتیجه گیری نهایی: عدم وجود عوارض و اثرات بالغ کشی و تخم کشی تمفوس در مقایسه با گاما بنزن نشان داد که این حشره کش می تواند با توجه به احتمال بروز مقاومت در خصوص GBHC به عنوان جایگزین (آلترناتیو) مناسبی در درمان آلودگی شپش سر معرفی و برای دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: بیماریهای قلب و عروق شایع ترین علت مـرگ و میـر در جهان می باشد که علت عمده آن عوارض عروق کرونر می باشد. به منظور بررسی علل افزایش روز افزون بیماریهای قلبی، مطالعات مختلفی انجام شده است. این مطالعه جهت ارزیابی اپیدمیولوژی انفارکتوس میوکارد از نظر سن، جنس، نوع انفارکتوس و نیز ریسک فاکتورها و مرگ و میر زودرس در بیماران بستری با تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد در بیمارستان شهید دکتر بهشتی کرمانشاه انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی – تحلیلی گذشته نگر با مراجعه به پرونده 1466 بیمار بستری با تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد در سالهای 1377 و 1378 در مرکز آموزشی درمانی شهید دکتر بهشتی کرمانشاه انجام گرفت. بیمارانی که با تشخیص فوق بستری شده و در طول بستری انفارکتوس حاد قلبی با بروز تغییرات در نوار قلب و افزایش آنزیم های قلبی LHD) و CPK) و به تایید رسیده بود وارد مطالعه شدند و اطلاعات مورد نیاز از پرونده استخراج و با روشهای آماری توصیفی مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته های پژوهش: تعداد کل بیماران 1466 نفر بود که 1038 نفر مرد(9/70%) و 428 نفر زن (1/29%) بودند. نتایج حاصله نشان داد که انفارکتوس حاد در جنس مرد (71%) و در افراد سیگاری (45%) شایع تر بود. پس از آن فشار خون بالا (33%)، هیپرلیپیدمی (14%) و دیابت (12%) قرار داشت. همچنین انفارکتوس ناحیه قدامی (آنتروسپتال) شیوع بیشتری داشت (49%) میزان مرگ ومیر در بیمارستان 5/7 درصد بود.نتیجه گیری نهایی: بیماری قلبی در مردان سیگاری و بیماران با فشار خون بالا شایع تر است که هر دو مورد با اقدامات وسیع فرهنگی و بسط آگاهی عموم قابل پیشگیری است. تلاش درجهت اصلاح ریسک فاکتورهای اصلی در جامعه ما اهمیت بیشتری دارد. مرگ و میر بیمارستانی، قابل مقایسه با آمار ذکر شده در مطالعات قبلی می باشد که حاکی از اقدامات درمانی مناسب در بیمارستان شهید بهشتی کرمانشاه می باشد.

مقدمه: مطالعات انگلی متعدد طی سالهای 79-1369 در بین جمعیت های شهر همدان بیانگر بالا بودن میزان آلودگی انگلی در ناحیه بود. این مطالعه با هدف بررسی عفونت های انگلی و قارچی دستگاه گوارش، تناسلی و پوست در بیماران روانی مزمن بیمارستان سینا انجام گرفت.مواد و روش ها: جهت بررسی عفونت انگلی روده از 106 نفر از بیماران (78 نفر مرد و 298 نفر زن) نمونه مدفوع تهیه شد و با روش مستقیم و اثر فرمالین اتر مورد آزمایش قرار گرفتند. برای ارزیابی عفونت های قارچی جلدی از 124 نفر (31 نفر زن و 93 نفر مرد) نمونه از ضایعات مشکوک تهیه و با روش مستقیم و کشت مورد آزمایش قرار گرفتند. تمام 124 نفر مرکز برای تشخیص گال و شپشک مورد معاینات دقیق قرار گرفتند. همچنین برای تشخیص عفونت های انگلی و قارچی دستگاه تناسلی از 31 نفر زن نمونه با سوآپ تهیه گردید که نمونه ها بطور مستقیم تهیه و کشت داده شدند.یافته های پژوهش: نتایج حاصل از این بررسی به شرح زیر بود: 6/23 درصد آلوده به انگل، آلودگی آسکاریس 71/4 درصد، تریکوسفال 83/2 درصد، هیمنولیپیس نانا 94 درصد، ژیاردیا 49/8 درصد و ضایعات قارچی جلدی 3 مورد ( 2 مورد کاندیدا در کشاله ران و یک مورد اونیکو مایکوزیس) بود. هیچگونه آلودگی به تریکوموناس واژینالیس، عفونت های قارچی دستگاه تناسلی، گال و شپش بدن در بیماران مشاهده نگردید.نتیجه گیری نهایی: نتایج بررسی با جمعیت عادی شهر همدان نشان  داد که میزان آلودگی در بیماران روانی مرکز (6/23 مرکز) بطور معنی داری از میانگین آلودگی انگلی در جمعیت های عادی شهر همدان (50 درصد) پایین تر می باشد. نکته مهم در بررسی فاکتورهای اپیدمیولوژیکی داشتن ارتباط معنی دار بین طول زمان بستری بیماران مرکز با میزان آلودگی ها بوده بطوریکه افرادی که مدت بیشتری در بیمارستان مذکور بستری بودند و بطور نسبی از میزان آلودگی کمتری برخوردار بودند.