هرچه شهرها توسعه و گسترش پیدا می کنند، برخورد آن ها با عناصر محیطی (اقلیمی و ژئومورفولوژیکی) و موضوعات مربوط به آن ها زیادتر می شود. اقدام به توسعه و عمران شهرها، به نحوی با پویایی و دینامیسم محیط طبیعی در ارتباط است؛ به طوری که اگر در برخورد با این عوامل در جریان توسعه شهر، اگر برخی اصول و نکات ضروری رعایت نشود، تعادل مورفودینامیک محیط به هم خورده و خطرات بزرگی غالب کاربری ها و تجهیزات و امکانات شهری را در جریان توسعه شهر مورد تهدید قرار می دهد و شهرها را با ناپایداری مواجه می سازد. از این رو، این تحقیق با هدف بررسی و تعیین بهترین جهات برای توسعه فیزیکی شهر مشگین شهر بر مبنای مجموعه شاخص های طبیعی مانند گسل و ساختار زمین شناسی، منابع آب سطحی، بافت و عمق خاک، خطوط ارتباطی و کاربری اراضی جهت کاهش مخاطرات طبیعی و خسارات ناشی از آن انجام گرفته است. این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش توصیفی و تحلیلی است. داده ها به صورت کتابخانه ای با استفاده از نقشه های معیارهای تحقیق و میدانی با تطبیق نقشه ها با وضع موجود محدوده مورد مطالعه گردآوری شده است. برای استاندارد-سازی و وزن دهی داده ها از نظر اساتید و کارشناسان و از نرم افزار Super Decision و برای ورود، پردازش و تحلیل داده ها از نرم افزار ArcGIS و برای ارائه راهبردهای مناسب جهت توسعه بهینه از مدل سوات استفاده شده است. جهت ارزش گذاری جهات بهینه توسعه فیزیکی، شهر به چهار طبقه ی بسیار نامناسب، نامناسب، نسبتا مناسب و مناسب تقسیم بندی شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد، بیش تر قسمت های مرکزی شهر در اراضی نسبتا مناسب توسعه یافته اند و دیگر قسمت های مشگین شهر، به خصوص قسمت های حاشیه ای در اراضی نامناسب شکل گرفته اند، همچنین قسمت هایی از شهر که بر اساس طرح و برنامه قبلی طرح ریزی و ساخته شده اند، در اراضی نامناسب و در مواقعی در بخش های بسیار نامناسب قرار گرفته اند و فقط قسمت های محدودی از شهر در اراضی مناسب شکل گرفته است. علاوه بر این، با توجه به ارزش گذاری انجام شده، سمت شمال و شمال غربی و قسمت هایی از جنوب غربی شهر مشگین شهر، بهترین جهات برای توسعه فیزیکی شهر و اجرای طرح های شهری است.