شهر و برنامه ریزی در آن به دلیل در برداشتن مسایل متعدد و تعامل پدیده ها در این بستر، نیازمند به کارگیری سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری (DSS) بوده و این پیچیدگی باعث گردیده تا طراحی و بهره گیری از انواع مدل ها همواره، اصلی مهم در فرایند تصمیم گیری محسوب گردد و متناسب با نوع مساله، انواع الگوها و شبیه سازی ها در شهرسازی و برنامه ریزی شهری به وجود آیند.این امر نه تنها در حوزه مفاهیم و رویکردهای نظری بلکه در حوزه استفاده از ابزارهای شناخت و تحلیل مسایل که امکان انتخاب الگوهای مداخله را نیز فراهم می سازد امری اجتناب ناپذیر تلقی می شود. سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری از جمله ابزارهایست که با توجه به ادبیات غنی مفهومی و تکنیکی خود، در سال های اخیر جایگاه مناسبی را در مطالعات شهرسازی کسب نموده است. در این چارچوب به کارگیری مدل های پویا (Dynamic Models) جایگاه ویژه ای را دارا بوده و در بسیاری از مقولات بااهمیت شهرسازی نظیر کاربری اراضی، برنامه ریزی حمل و نقل شهری، مسکن، اوقات فراغت، خدمات، زیرساخت های شهری و ... استفاده از این مدل ها بسیار متداول شده است. اسکان های غیررسمی نیز از جمله مواردی می باشد که به دلیل اهمیت یافتن آن در ابعاد مختلف و از جمله طراحی مدل های پویا مدنظر قرار گرفته و در کنار مدل ها و الگوهایی نظیر UGM، SIMLAND،What if? ، LTM، UPLAN، CUF، LUCAS و ... مدل رشد سکونتگاه های غیررسمی (ISGM) نیز مورد توجه قرار گرفته است.در این مقاله سعی شده با توجه به اهمیت سکونتگاه های غیررسمی، متدهای نوین و الگوهای پیشرفته مدلسازی مسایل شهری را به ویژه در رابطه با رشد سکونتگاه های غیررسمی کنکاش کرده و همچنین نمونه ای از این مدل ها که در سال های اخیر با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی به مدلسازی در این خصوص پرداخته را در تجربیات جهانی مانند (Nordin, 2004)، (Sietchiping, 2004)، (Webert, 2002)، (Klosterman, 2002)، (Shabazian, 2000) بررسی نماییم.