مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1393 | دوره:22 | شماره:4 (مسلسل 47) |تعداد مقالات:11

مقدمه: مطالعات نشان می دهد زایمان به دلیل استرس تقاضای اکسیژن را افزایش داده و ممکن است در ایجاد استرس اکسیداتیو نقش داشته باشد، این مطالعه با هدف مقایسه شاخص های استرس اکسیداتیو بارداری با زایمان بی درد و ارتباط مقادیر زایمانی آن ها در نوزاد انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه موردی شاهدی از نوع خود شاهد که در سال 1386 انجام گرفت 60 زن بارداری که در هفته 38-40 بارداری بودند و تمایل به زایمان بی درد با روش انتونکس داشتند وارد نمونه گیری شدند. پس از رضایت کتبی 5 سی سی خون گرفته شد. سایر نمونه های خون از زمانی که همان مادران وارد مرحله دوم زایمان شدند گرفته شد که شامل نمونه های خون مرحله دوم زایمان و خون بند ناف نوزاد بودند. آزمایشات شامل لیپید پراکسیداسیون، گروه های تیول و ظرفیت تام انتی اکسیدانی بودند.یافته ها: لیپید پراکسید زایمان و حاملگی به ترتیب 4.61±2.712 و 4.606±3.32 بود (p=0.994). شاخص تیول زایمان و حاملگی به ترتیب 0.265±0.243 و 0.284±0.388 بود (p=0.694).ظرفیت تام آنتی اکسیدان زایمان و بارداری 1.26±1.015 و 1.370±1.1126 بود (p=0.56). ارتباط مثبت و معنی داری بین شاخص تیول (P=0.002) و لیپید پراکسیداسیون مادر و نوزاد دیده شد (p=0.001).نتیجه نهایی: نتایج نشان داد که شاخص های استرس اکسیداتیو در زایمان بی درد نسبت به حاملگی تفاوت نمی کند و می توان از این روش بی دردی استفاده کرد.

مقدمه: بیماران مبتلا به بیماری سلول داسی شکل در طول زندگی خود از عوارض متعدد این بیماری رنج می برند و باید با ارتقاء سطح خودمدیریتی و پیشگیری از عوارض بیماری، با این بیماری مزمن سازگار شوند. برنامه های خودمدیریتی در بیماری های مزمن ترکیبی از استراتژی هایی هستند که منجر به افزایش سطح خودکارآمدی و ارتقاء رفتارهای خودمدیریتی می شوند. هدف این مطالعه تعیین تاثیر برنامه خودمدیریتی بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری سلول داسی شکل است.روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 53 بیمار مبتلا به بیماری سلول داسی شکل مراجعه کننده به درمانگاه تالاسمی بیمارستان شفا اهواز به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. برنامه خودمدیریتی طی دو جلسه آموزش انفرادی، یک جلسه آموزش گروهی بزرگ و دو جلسه آموزش گروهی کوچک به مدت 12 هفته اجرا شد. میزان خودکارآمدی بیماران قبل از مداخله، هفته دوازدهم و هفته سی و ششم با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی بیماران سلول داسی شکل ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS/19 و آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل و آزمون اندازه های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری اختلاف معنی داری بین میانگین نمره کل و زیرگروه های خودکارآمدی در هفته دوازدهم و هفته سی و ششم بعد از مداخله در مقایسه با قبل از مداخله نشان داد (p<0.001).نتیجه نهایی: مطالعه نشان داد مداخلات خودمدیریتی بر ارتقاء سطح خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری سلول داسی شکل موثر بوده است. بنابراین استفاده از برنامه های خودمدیریتی جهت تغییر رفتار و ارتقاء سطح خودکارآمدی این بیماران قابل توصیه است.

مقدمه: مراقبت معنوی، در ایجاد احساس سلامتی و آرامش در بیمار و خانواده وی، نقش اساسی دارد، لذا برخورداری از صلاحیت حرفه ای برای پرستاران ضروری است. با توجه به اهمیت مراقبت معنوی و ارزیابی صلاحیت حرفه ای پرستاران در این حیطه، این مطالعه با هدف تعیین صلاحیت حرفه ای پرستاران در حیطه مراقبت معنوی در شهرستان کاشان سال 1393 انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، جامعه پژوهش شامل کلیه پرستاران شاغل در بخش های بالینی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کاشان بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه تعیین صلاحیت حرفه ای پرستاران در حیطه مراقبت معنوی گردآوری و تجزیه و تحلیل آنها با استفاده از نرم افزار SPSS/11.5 انجام شد.یافته ها: در این مطالعه 239 پرستار شرکت کردند. میانگین و انحراف معیار نمره کل صلاحیت حرفه ای پرستاران در حیطه مراقبت معنوی 99.64±25.95 بود. میانگین و انحراف معیار نمره صلاحیت حرفه ای آنها در حیطه ارزیابی و اجراء مراقبت معنوی 46.70±17.54. در حیطه ارزش های انسانی 20.68±4.60، در حیطه آگاهی 11.85±3.12، در حیطه نگرش 11.28±2.78 و در حیطه خودشناسی 7.50±1.54 بود. پرستاران بخش های اورژانس از پایین ترین صلاحیت در ارائه مراقبت معنوی برخوردار بودند.نتیجه نهایی: مطالعه حاضر نشان داد که پرستاران شرکت کننده از صلاحیت حرفه ای مناسبی در ارائه مراقبت معنوی برخوردار نیستند و تاکنون آموزشی در رابطه با این مفهوم دریافت نکرده اند. این یافته ها لزوم انجام مطالعات بیشتر در زمینه معنویت و مراقبت معنوی در ایران را نشان می دهد.

مقدمه: حوادث رانندگی بصورت عمده مرتبط با عامل انسانی بوده و بعنوان یک معضل مهم مورد توجه تیم بهداشتی در دنیاست. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش سبک زندگی در ارتباط با وقوع حوادث رانندگی انجام شد.روش کار: نوع مطالعه مورد شاهدی بود که در شهر همدان در سال 1392 انجام گرفت. نمونه گیری بصورت دو مرحله ای انجام شد. تعداد نمونه، 309 نفر، شامل 103 نفر گروه مورد (دچار حادثه رانندگی) و 206 نفر گروه شاهد (فاقد حادثه رانندگی) بود. ابزار مطالعه پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک و سبک زندگی (فعالیت های روزانه،سبک رانندگی، درک قوانین و استرس های رانندگی) بود. روایی و پایایی ابزار از طریق روایی محتوی و آزمون مجدد (ضریب آلفای کرونباخ 0.89) تایید شد. تکمیل پرسشنامه ها به صورت خوداظهاری بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS/16، با بکارگیری آزمون کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک تطبیق یافته بر اساس سن و جنس تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی دار کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: شانس وقوع حوادث رانندگی در گروه مورد بدلیل فعالیت های معمول روزانه، سبک رانندگی و درک از قوانین رانندگی به ترتیب 1.165، 0.656 و 1.308 بیشتر از گروه شاهد بود؛ هر چند از نظر آماری این اختلاف معنی دار نشد. شانس وقوع حادثه رانندگی در گروه مورد به دلیل استرس، حدود سه برابر بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.001 و OR=2.958 و 5.265،CI%95= 1.661).نتیجه نهایی: برگزیدن سبک زندگی خطرناک به عنوان فاکتور مساعد کننده در وقوع حوادث رانندگی نقش دارد. می توان با کنترل این عامل از ایجاد حوادث رانندگی پیشگیری نمود.

مقدمه: مشکلات جنسی بیماران دیالیزی یکی از مهمترین عوامل موثر بر کیفیت زندگی این افراد و خانواده های آنها می باشد. انجام اقدامات لازم به منظور بر طرف کردن آنها گامی موثر در جهت ارتقای کیفت زندگی این بیماران خواهد بود. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر توانبخشی جنسی بر کیفیت زندگی (جنسی) بیماران تحت درمان همودیالیز انجام شد.روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهی، قبل و بعد بر روی 40 مددجوی تحت درمان همودیالیز انجام شد. نمونه ها به روش نمونه های در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون تخصیص داده شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی جنسی مردان (SQOL-M) و پرسشنامه کیفیت جنسی زنان (SQOL-F) بود. مداخله مشتمل بر مداخله چهار سطحی آنون (PLISST) که شامل: 1- اجازه (Permission) 2- اطلاعات محدود (Limited Information) 3- پیشنهادات ویژه (Specific Suggestion) 4- درمان های اختصاصی تر و ارجاع (Intensive Therapy). کیفیت زندگی جنسی در دو مرحله اندازه گیری شد و با استفاده از روش های آماری کای دو، من ویتنی، t مستقل و آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تفاوت معنی داری بین میانگین امتیاز کل کیفیت زندگی جنسی قبل از مداخله،بین دو گروه آزمون و شاهد مشاهده نشد (p>0.05). این در حالی است که بعد از مداخله تفاوت معنی داری در میانگین کیفیت زندگی جنسی دو گروه مشاهده شد (p<0.05).نتیجه نهایی: اجرای توانبخشی جنسی در بهبود کیفیت زندگی (جنسی) بیماران دیالیزی موثر می باشد، لذا به کار گیری این روش غیر دارویی و آموزشی می تواند مفید بوده و به عنوان یک روش موثر، جهت حل مشکلات جنسی بیماران دیالیزی و توانمندسازی آنان بکار گرفته شود.

مقدمه: کاهش کیفیت خواب یکی از شکایات شایع دوران بارداری است که می تواند بستر مناسبی برای بسیاری از اختلالات، در دوران بارداری و پس از زایمان را برای مادر و جنین ایجاد کند. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت خواب زنان نخست باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد در سه ماهه سوم بارداری، انجام شد.روش کار: تعداد 168 نفر از زنان واجد شرایط مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی در این پژوهش توصیفی شرکت کردند. اطلاعات با استفاده از فرم مشخصات فردی و مامایی و پرسشنامه کیفیت خواب پبتزبورگ (PSQI) و با روش نمونه گیری مستمر جمع آوری گردید. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS/11.5 و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: این پژوهش نشان داد، میانگین کیفیت خواب در سه ماهه سوم 8.27±2.91 بود و %89.88 زنان باردار از کیفیت خواب نامطلوب برخوردار بودند. افزایش سن مادر (p=0.04) و کاهش میزان فعالیت فیزیکی (p=0.003) با کیفیت خواب نامطلوب همراه بود. همچنین زنان با کیفیت خواب نامطلوب تعداد مراجعات بیشتری به مطب پزشک (p=0.002) داشتند. بیدار شدن شبانه به علت تکرر ادرار (%61.3) و تغییر وضعیت در بستر (%56.0) هم بیشترین مقادیر را به خود اختصاص داده بودند.نتیجه نهایی: با توجه به شیوع بالای اختلال خواب در زنان باردار، توجه برای یافتن و اجرای راهکارهای ایمن برای ارتقای کیفیت خواب زنان باردار الزامی می باشد.

مقدمه: پرستاران به عنوان بزرگ ترین و مهم ترین منابع انسانی در سازمان های مراقبت بهداشتی– درمانی، نقش کلیدی در تحقق اهداف سازمان بعهده دارند و تعهد سازمانی آنها یکی از فاکتورهای مهم در جهت نیل به اهداف سازمانی است.روش کار: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی که در سال 1392 در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از نوع نسبتی، تعداد 360 نفر از پرستاران شاغل بعنوان نمونه پژوهش انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه تعهد سازمانی 18 سوالی تعدیل شده آلن و مایر بود. داده ها با استفاده از آزمون های تی نمونه های مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج بیانگر سطح متوسط تعهد سازمانی پرستاران بود. تعهد سازمانی پرستاران بر حسب گروه سنی، سابقه کاری و وضعیت استخدام آنها تفاوت معنادار آماری داشت (p<0.05). پرستاران در گروه سنی £ 40 سال، سابقه کاری 16-20 سال و استخدام رسمی تعهد سازمانی بیشتری نسبت به سایر پرستاران داشتند (p<0.05) ولی تعهد سازمانی آنها بر حسب جنسیت (p=.131) سطح تحصیلات (p=0.77) تفاوت معناداری نداشت.نتیجه نهایی: مدیران مراکز آموزشی درمانی باید با فراهم نمودن شرایط به ارتقاء تعهد سازمانی پرستاران دارای سابقه کاری کمتر از ده سال، با وضعیت استخدامی پیمانی، قراردادی و طرحی توجه ویژه داشته باشند.

مقدمه: پره اکلامپسی با مرگ و میر بالایی همراه است.گرچه ماهیت ناشناخته آن پیش بینی و پیشگیری بیماری را با مشکل مواجه ساخته، اما با آموزش خودمراقبتی می توان از بروز برخی مشکلات و عوارض جنینی جلوگیری نمود. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش خود مراقبتی مادران باردار مبتلا به پره اکلامپسی بر سلامت نوزاد آنها صورت گرفته است.روش کار: در این کار آزمائی بالینی 60 بیمار مبتلا به پره اکلامپسی بطور تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (60 نفر) تقسیم شدند. چهار جلسه آموزشی برای گروه مداخله انجام شد و تا پایان بارداری تحت پیگیری قرار گرفتند، گروه کنترل مراقبت های روتین بخش را دریافت نمودند. فرم های جمع آوری داده ها به صورت قبل و بعد در هر دو گروه تکمیل گردید. داده ها با نرم افزار SPSS/16 و آزمون های آماری t مستقل، من ویتنی، کای اسکوئر و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدندیافته ها: اختلاف نمره آپگار نوزاد در دقیقه اول با میانگین و انحراف معیار 8.3±0.8 در گروه کنترل و 8.6±1.5 در گروه آزمون (p>0.05) و اختلاف وزن نوزادان با میانگین و انحراف معیار 2773.5±650 گرم در گروه کنترل و 2973.9±625.6 گرم در گروه آزمون معنادار نبود (p=0.2). اما اختلاف نمره آپگار نوزاد در دقیقه پنجم بین دو گروه کنترل و آزمون معنادار بوده است (P=0.03).نتیجه نهایی: آموزش مادران باردار مبتلا به پره اکلامپسی به عنوان یک مداخله پرستاری در جهت ارتقاء سلامت نوزاد آنان و افزایش نمره آپگار نوزاد پیشنهاد می گردد.