مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1393 | دوره:22 | شماره:3 (مسلسل 46) |تعداد مقالات:9

مقدمه: مراقبت از کودک مبتلا به آسم تنش زیادی برای والدین ایجاد می کند و به علت مزمن بودن، اثرات قابل توجه ای در کارکرد خانواده و کیفیت زندگی والدین دارد. لذا این پژوهش به منظور، بررسی تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور برکیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به آسم انجام شد.روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که با حضور 60 نفر از والدین کودکان مبتلا به آسم در قالب دو گروه آزمون و شاهد به صورت تصادفی انجام شد. 7 جلسه برنامه منطبق با مراحل الگوی توانمندسازی بر اساس نیازسنجی در طول چهار ماه در گروه آزمون به کار گرفته شد پس از چهار ماه اجرای برنامه، ابزار کیفیت زندگی مجددا در اختیار گروه آزمون و شاهد قرار گرفت و تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS/16 و آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل و تست دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: قبل از مداخله بین میانگین نمرات دانش، خودکارآمدی، عزت نفس و کیفیت زندگی گروه آزمون و شاهد اختلاف معناداری وجود نداشت. اما بعد از مداخله این اختلاف معنادار بود (P<0.001). همچنین تفاوت معناداری بین میانگین دانش، خودکارآمدی، عزت نفس و کیفیت زندگی والدین گروه آزمون بعد از مداخله و چهار ماه بعد از آن وجود داشت (P<0.001).نتیجه نهایی: با توجه به موثر بودن الگو برکیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به آسم اجرای این الگو در سطح وسیع تر پیشنهاد می شود.

مقدمه: پیشرفت تحصیلی متاثر از متغیرهای زیادی است. از مهمترین آنها می توان به خودکارآمدی، تفکر انتقادی، سبک های تفکر و هوش هیجانی اشاره کرد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط خودکارآمدی، تفکر انتقادی، سبک های تفکر و هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان رشته پرستاری انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین- پیشوا بود. در کل 140 دانشجو (96 دختر و 44 پسر) رشته پرستاری به روش تصادفی- طبقه ای انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر، تفکر انتقادی ریکتس، سبک های تفکر استرنبرگ و هوش هیجانی بار- آن و همکاران را تکمیل کردند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و با استفاده از نرم افزار SPSS/19 تحلیل شدند.یافته ها: خودکارآمدی (r=0.46)، تفکر انتقادی (r=0.17)، تفکر اجرایی (r=0.37) و هوش هیجانی (r=0.21) با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار داشتند (p<0.05). در یک مدل پیش بین صرفا خودکارآمدی، تفکر اجرایی و هوش هیجانی توانستند حدود 76 درصد از پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کنند. خودکارآمدی پیش بین بهتری از سایر متغیرها برای پیشرفت تحصیلی بود.نتیجه نهایی: بنابراین خودکارآمدی، تفکر اجرایی، هوش هیجانی و تفکر انتقادی به ترتیب با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت داشتند.

مقدمه: یکی از چالش های بیماران دیابتی یادگیری کنترل قندخون می باشد. آموزش به بیمار در منزل موجب افزایش توانایی بیماران برای انجام مراقبت از خود می شود. لذا مطالعه ای با هدف تعیین تاثیر آموزش مراقبت در منزل بر کنترل قند خون بیماران دیابتی نوع دو انجام شد.روش کار: این مطالعه کار آزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، در 60 بیمار دیابتی نوع دو انجام شد. نمونه ها به روش بلوک جایگشتی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. مداخله آموزشی به روش بازدید منزل، در سه جلسه 60 دقیقه ای بصورت چهره به چهره انجام شد. قبل و سه ماه پس از مداخله، داده ها با استفاده از پرسشنامه و چک لیست جمع آوری شدند.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS/20 و از آمار توصیفی و آزمون های آماری کای دو، فیشر و تی زوج شده و آنالیز کوواریانس استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که پس از آموزش مراقبت در منزل، قند پلاسمای خون وریدی ناشتای بیماران گروه آزمون نسبت به گروه کنترل از نظر آماری اختلاف معنی داری دارد (p<0.05). مقادیر نمایه توده بدنی و اندازه نسبت دور کمر به دور باسن در بیماران گروه آزمون نسبت به گروه کنترل پس از آموزش تفاوت معناداری را نشان نداد (p>0.05).نتیجه نهایی: آموزش مراقبت در منزل در بیماران دیابتی موجب تداوم رفتارهای مراقبت از خود و کنترل قند خون آنها می شود. اعضای خانواده می توانند یاور بیماران در اجرای برنامه های مراقبت از خود در منزل و عاملی جهت تقویت توانایی های آنان باشند.

مقدمه: ابتلا والدین به بیماری اختلال دوقطبی، عملکرد فردی، خانوادگی و اجتماعی آنان را مختل و بر سلامت جسمی و روانی کودکان آنان اثر گذاشته وکودکان را در معرض خطر آسیب های روانی قرار می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه اختلال کاستی توجه- بیش فعالی، اختلال نافرمانی و اختلال سلوک کودکان سن دبستانی والدین مبتلا به اختلال دوقطبی با والدین سالم می باشد.روش کار: در این مطالعه مقطعی از نوع تحلیلی، 62 کودک دبستانی با والد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک و 62 کودک دبستانی با والدین سالم با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. محیط پژوهش مرکز آموزشی- درمانی فرشچیان شهر همدان در سال 1392 بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد علائم مرضی کودک نسخه مربوط به والدین و پرسشنامه اختلالات خلقی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS/18 با استفاده از آزمون های کلموگروف- اسمیرنوف، تی دو نمونه مستقل و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمرات گروه مطالعه در اختلالات کاستی توجه- بیش فعالی، نافرمانی مقابله ای و سلوک بطور معناداری متفاوت از میانگین نمرات گروه شاهد بود (p<0.001).نتیجه نهایی: یافته ها نشان داد که کودکان والدین مبتلا به اختلال دوقطبی در معرض آسیب های روانی متعددی از جمله اختلالات کاستی توجه- بیش فعالی، سلوک و نافرمانی مقابله ای قرار دارند. لذا نیاز به مراقبت، درمان و پیگیری بیشتری دارند.

مقدمه: بستن لوله های رحمی (توبکتومی) یک روش توصیه شده جهت زنانی که که قصد بارداری مجدد ندارند، می باشد. هدف این مطالعه، بررسی اضطراب و افسردگی و عوامل خطر مرتبط با آن در زنان بعد از توبکتومی می باشد.روش کار: این مطالعه یک کوهورت تاریخی است که بر روی 200 نفر از افراد توبکتومی شده و 200 نفر از افرادی که از کاندوم به عنوان روش پیشگیری استفاده می کردند. نمونه گیری به روش تصادفی ساده در مراکز بهداشت درمانی شهرستان رودسر بین سال های 1391-1392 انجام شد. اضطراب و افسردگی با استفاده از پرسشنامه اضطراب و افسردگی بیمارستانی HADS (Hospital Anxiety and Depression Scale) مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های کای دو، تی تست و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد.یافته ها: بین میانگین نمرات کل اضطراب و افسردگی در گروه توبکتومی (16.50±6.49) در مقایسه با گروه بدون توبکتومی (11.23±5.97) اختلاف آماری معنی دار وجود دارد (P<0.0001). 81.5% در گروه توبکتومی و 48.5% در گروه بدون توبکتومی اضطراب و افسردگی داشتند (P<0.0001). رگرسیون خطی چندگانه نشان می دهد که بین تحصیلات پایین (P<0.0001)، پشیمانی از بستن لوله (P=0.03) و عدم مشاوره قبل از بستن لوله (P=0.03) با خطر اضطراب و افسردگی در زنان توبکتومی شده ارتباط آماری معنی دار وجود داشت.نتیجه نهایی: با توجه به اینکه استفاده از روش های پیشگیری از بارداری یک امر غیرقابل اجتناب است، بنابراین زنان باید در مورد مزایا و معایب انجام توبکتومی و سایر روش های پیشگیری از بارداری آگاهی کسب نمایند. ما در این مطالعه، تفاوت معنی داری پیرامون خطر ابتلا به اضطراب و افسردگی در زنان با و بدون توبکتومی مشاهده نمودیم.

مقدمه: نوزادان نارس در حین مراقبت و درمان تحت رویه های دردناک زیادی قرار می گیرند و پرستاران می توانند با استفاده از روش های غیر دارویی، جهت کاهش عوارض درد کمک نمایند. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان تاثیر قنداق کردن بر پاسخ های فیزیولوژیک درد ناشی از جایگذاری لوله بینی- معدی در نوزادان نارس در بیمارستان 29 بهمن تبریز وابسته به سازمان تامین اجتماعی در سال 1392 انجام یافته است.روش کار: این پژوهش یک مطالعه کار آزمایی بالینی طرح متقاطع است. 38 نوزاد نارس با سن حاملگی 28-34 هفته بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در هر دو گروه پاسخ های فیزیولوژیک درد نوزاد شامل ضربان قلب و اشباع اکسیژن خون شریانی در فواصل زمانی قبل، حین و بعد از جایگذاری لوله بینی- معدی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS/18 آنالیز شدند. جهت مقایسه متغیرهای کیفی (جنس و نوع زایمان) از آزمون کای دو، جهت مقایسه متغیرهای کمی (وزن، سن ورود به مطالعه، سن حاملگی،طول مدت بستری و آپگار) تی مستقل، جهت تعیین اختلاف میانگین پاسخ های فیزیولوژیک درد در زمان های مختلف از آزمون آماری تی زوجی و برای بررسی این تفاوت بین گروه ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. در این مطالعه مقدار p کمتر 0.05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید.یافته ها: نتایج نشان داد بین متغیرهای کمی و کیفی در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی دار آماری مشاهده نشد، همچنین مقایسه میانگین پاسخ های فیزیولوژیک درد در زمان های مختلف ارزیابی نشان داد قنداق کردن باعث بهبود میزان ضربان قلب و اشباع اکسیژن خون شریانی نوزاد حین و بعد از جایگذاری لوله بینی- معدی می شود (p<0.05).نتیجه نهایی: با توجه به تاثیر قنداق کردن بر پاسخ های فیزیولوژیک درد ناشی از جایگذاری لوله بینی- معدی توصیه می شود پرستاران آن را به عنوان مداخله ای موثر در کاهش درد نوزادان بکار ببرند.

مقدمه: روش های غیر دارویی با ضد تهوع ها می توانند تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی را کاهش دهند. هدف، تعیین تاثیر رایحه هل بر تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان می باشد.روش کار: این مطالعه کارازمایی بالینی بر روی 66 بیمار سرطانی که تهوع ناشی از شیمی درمانی را در بیمارستان و کلینیک در 1392-93 گزارش می کردند انجام گردید. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه هل و پلاسبو تخصیص یافتند. پس از اخذ رضایت، از بیماران خواسته شد تا سه تنفس عمیق از پد آب مقطر یا هل را دو بار به فاصله پنج دقیقه انجام دهند. شدت تهوع بیماران قبل از مداخله، بعد از 3 تنفس اول و 3 تنفس دوم اندازه گیری شد. تعداد دفعات تهوع، اغ زدن و استفراغ در مرحله حاد شیمی درمانی بعد از مداخله ها بررسی شد. اثرات استنشاق هل و پلاسبو بر اساس جنس بیمار و شدت تهوع زایی داروهای شیمی درمانی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: هر دو گروه، در اطلاعات دموگرافیک و شدت تهوع در شروع مطالعه برابر بودند. شدت تهوع در بیماران گروه هل نسبت به پلاسبو در پایان مداخله ها به طور قابل توجهی پایین تر بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود ((p<0.01. تعداد تهوع، اغ زدن و استفراغ بیماران در مرحله حاد در هر دو گروه مشابه بود. تفاوتی در تعداد تهوع، اغ زدن و استفراغ گروه ها براساس جنس بیماران و شدت تهوع زایی داروهای شیمی درمانی وجود نداشت.نتیجه نهایی: رایحه درمانی استنشاقی اسانس هل برای کاهش شدت تهوع ناشی از شیمی درمانی در بیماران سرطانی توصیه می شود.

مقدمه: اعضای خانواده بیماران مبتلا به سکته مغزی به علت مواجهه ناگهانی با سکته مغزی اتخاذ نقش جدید به عنوان مراقب بیمار، علاوه برتحمل فشار و استرس جسمی و روحی دچار اختلال در فعالیت های اجتماعی می شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر توانمندسازی خانواده محور بر شدت تهدید درک شده مراقبین بیماران مبتلا به سکته مغزی انجام شد.روش کار: این مطالعه مطالعه نیمه تجربی دو گروهی قبل و بعد با شرکت 88 مراقب از مبتلایان به سکته مغزی انجام شد شرکت کنندگان با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه های کنترل (44 نفر) و مداخله (44 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل: مشخصات فردی، مقیاس بارتل و پرسشنامه شدت تهدید درک شده بود. که قبل و یک ماه بعد از مداخله توسط کلیه مراقبین تکمیل شد. مداخله آموزشی در گروه های 11 نفری در دو جلسه انجام شد. داده ها با آزمون های مجذور کای، تی مستقل و زوجی در سطح اطمینان 95% تحلیل شد.یافته ها: بین میانگین نمرات شدت تهدید درک شده گروه های کنترل و مداخله در بدو ورود به مطالعه اختلاف معنی داری وجود نداشت (P=0.941). اما یک ماه پس از مداخله، تفاوت معناداری در میزان شدت تهدید درک شده در سه بعد جسمی، روحی و اجتماعی در گروه کنترل نسبت به مداخله مشاهده شد (P<0.05).نتیجه نهایی: مداخله مبتنی بر توانمندسازی خانواده محور می تواند منجر به کاهش فشار مراقبتی و استرس های جسمی و روحی و انزوای اجتماعی مراقبین بیماران مبتلا به سکته مغزی می گردد.