هدف تحقیق حاضر تحلیل رفتار شالیکاران عضو تعاونی های تولید روستایی در زمینة کشاورزی پایدار بود. جامعة آماری تحقیق را کلیة شالیکاران عضو تعاونی های تولید روستایی شهرستان ساری تشکیل دادند (4160 =N) که از میان آنها، 162 نفر با استفاده از فرمول کوکران به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند (162=n). ابزار تحقیق، پرسش نامه ای بود که روایی آن با کسب نظر استادان و متخصصان فن و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (بین 83/0 تا 93/0) تأیید شد. نتایج تحقیق نشان داد که دانش و نگرش و مهارت اغلب شالیکاران در زمینة کشاورزی پایدار در سطح متوسطی جای دارد. همچنین نتایج ارزیابی کلی رفتار شالیکاران و عملکرد آنها در زمینة کشاورزی پایدار در سطح قابل قبولی قرار دارد. نتایج آزمون تجزیه و تحلیل واریانس به منظور مقایسة میانگین عملکرد شالیکاران در زمینة کشاورزی پایدار بر اساس سابقة عضویت در تعاونی ها نشان داد که اعضای با سابقة بیشتر، عملکرد بهترو مثبت تری در زمینة اجرای کشاورزی پایدار دارند.