محیط خاستگاه نیروهای مطلوب و نامطلوبی است که از منظر ناظر جذب و یا دفع می گردند. انسان تلاش دارد از طرق گوناگون بین نیروهای جاذب و دافع محیطی سطح خوشایندی از تعادل ایجاد کند. امروزه حضور در بین ساختمان های بلندمرتبه با قواره های غیر متعارف و بستر نامتناسب و تلاش برای دفع نیروهای ناموزون از جمله تجارب شایع است. دغدغه محقق در این پژوهش نیز تبیین وجوه و تشخیص کرانه های نیروهایی است که بار روانی محیط را نامطلوب و تعدی گونه می کنند. در این نوشتار ضمن بررسی ادبیات مرتبط با محیط های تحکم آمیز، شناخت مولفه های ساختاری آن، و تبیین وجوه ظاهری بنا، طی پژوهشی توصیفی تحلیلی، بر سهم موثر هیکل بنا، به مثابه عامل اصلی تشدیدکننده تعدی محیط و وسعت بستر، که مولفه غالب تضعیف کننده این نیرو است، صحه گذارده می شود. دستاورد این پژوهش می تواند به تعیین تراکم ساختمانی مناسب و طراحی توده و فضا بیانجامد.