سالمند: مجله سالمندی ایران
سال:1396 | دوره:12 | شماره:3 |تعداد مقالات:14

اهداف: مقوله کیفیت زندگی در قشرهای مختلف، مخصوصا سالمندان که شرایط جسمی، روحی و روانی ویژه ای دارند اهمیت زیادی دارد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه کیفیت زندگی بین زنان سالمند فعال و غیرفعال شهرستان بندرگز با تاکید بر فعالیت های بدنی بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق تمام سالمندان زن بالای 60 سال شهرستان بندرگز بودند. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد و تعداد نمونه های تحقیق 176 نفر بود. به منظور گردآوری داده های این تحقیق از پرسش نامه SF-36 استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و آزمون یومن ویتنی استفاده شد. تمام عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 در سطح معناداری P£0.05 انجام شد.یافته ها: با توجه به نتایج این تحقیق، میانگین سن گروه فعال 65.69±5.54 و گروه غیرفعال 64.32±5.14 بود. زنان فعال نسبت به زنان غیرفعال در شاخص های محدودیت عملکرد بدنی به ترتیب نمره 49.3±17.2 و 66.2±11.3، مشکلات جسمانی 45.9±14.8 و 62.8±12.4، مشکلات عاطفی 31.5±16.6 و 50.4±14.1، انرژی و سرزندگی 59.7±14.7 و 52.2±11.5، سلامت روانی 56.6±17.9 و 45.3±14.2، درد 41.2±12.3 و 58.3±17.7 و سلامت عمومی 60.1±13.9 و 49.3±15.4 را کسب کردند و کیفیت زندگی بالاتری داشتند، ولی در شاخص عملکرد اجتماعی تفاوت معناداری مشاهده نشد 50.9±17.6 در مقابل 47.3±16.2. سلامت روانی و سلامت عمومی به عنوان مهم ترین ابعاد کیفیت زندگی سالمندان شناخته شد.نتیجه گیری: با توجه به افرایش تعداد سالمندان، توجه به ابعاد مختلف کیفیت زندگی آنان اهمیت فراوانی دارد. پرداختن به فعالیت های بدنی منظم می تواند به عنوان یکی از راهکارهای بهبود وضعیت کیفیت زندگی سالمندان مورد توجه قرار گیرد. پیشنهاد می شود مسوولان و دست اندرکاران امر سلامت، ایجاد امکانات مناسب برای ورزش و فعالیت بدنی سالمندان را مدنظر قرار دهند.

اهداف: تفکر قطعی نگر به عنوان عامل مخربی در مختل کردن تعادل بین امید و ترس نقش مهمی در سلامت روان به خصوص افسردگی و اضطراب دارد. این تحریف در اثر انعطاف ناپذیری شناختی در ذهن ظاهر می شود، به طوری که خود یکی از دلایل مهم افسردگی و دیگر ناسازگاری های روانی است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین تفکر قطعی نگر با افسردگی و احساس تنهایی در سالمندان انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی سالمندان بیش از 60 سال ساکن در آسایشگاه سالمندان کرج در سال 94-93 بود که از این بین 142 سالمند (زن و مرد) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسش نامه های تفکر قطعی نگر (DTQ) مقیاس افسردگی سالمندان (GDS)، مقیاس احساس تنهایی راسل (UCLA) پاسخ دادند. داده های گردآوری شده برای تجزیه و تحلیل وارد نرم افزار AMOS و با استفاده از مدل تحلیل مسیر، تحلیل شدند.یافته ها: نتایج تحلیل مسیر نشان داد که تفکر قطعی نگر با متغیرهای افسردگی (P£0.001) و احساس تنهایی (P£0.001) رابطه مثبت معنی داری داشت. همچنین در پیش بینی احساس تنهایی با میزان اتای 0.26 و در پیش بینی افسردگی با میزان اتای 0.28 ضریب تاثیر معنی داری داشت. میانگین سنی زنان سالمند 67.2 و مردان سالمند 65.4 و نیز میانگین متغیرهای تفکر قطعی نگر، احساس تنهایی و افسردگی در دو گروه زنان و مردان به ترتیب 118.50، 70.80 و 12.55 است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که تفکر قطعی نگر با افسردگی و احساس تنهایی در سالمندان رابطه معناداری دارد. همچنین تفکر قطعی نگر پیش بینی کننده افسردگی و احساس تنهایی در سالمندان است. بنابراین انجام مداخلات روان شناختی برای به چالش کشاندن تحریف شناختی تفکر قطعی نگر و توجه به سلامت روان سالمندان بسیار حائز اهمیت است.

اهداف: تعادل یکی از شاخص های تعیین استقلال افراد سالمند به شمار می رود. بررسی و تشخیص عوامل موثر بر آن از موضوعاتی است که محققان به آن توجه کرده اند. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اثر تمرینات نوروفیدبک و تصویرسازی حرکتی بر تعادل سالمندان است.مواد و روش ها: جامعه آماری مدنظر سالمندان شهر مشهد بودند که از بین آن ها 24 سالمند در دامنه سنی 60 تا 82 سال به صورت داوطلبانه انتخاب و سپس به سه گروه 8 نفری به صورت تصادفی تقسیم شدند. شرکت کنندگان دو گروه تجربی به مدت 8 جلسه (3 جلسه در هفته) در تمرینات مربوط به خود (تمرین نوروفیدبک و تمرین تصویرسازی حرکتی) شرکت کردند، اما گروه کنترل هیچ گونه تمرینی انجام نداد. در این تحقیق برای اندازه گیری تعادل ایستای سالمندان از آزمون تعادلی لک لک و برای اندازه گیری تعادل پویای آن ها از آزمون زمان برخاستن و راه رفتن، استفاده شد که در دو مرحله قبل و بعد از تمرینات ارزیابی می شدند. به منظور تعیین عادی بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیرو ویلکس و برای تعیین آثار مرتبط با تمرین از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نمرات پیش آزمون افراد به عنوان متغیر مداخله گر مدنظر قرار گرفت. تمامی آزمون های آماری با نرم افزار SPSS نسخه 21 و در سطح معنی داری a=0.05 تحلیل شدند.یافته ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس نشان دهنده تاثیر معنی دار تمرینات نوروفیدبک و تصویرسازی حرکتی بر تعادل ایستا و پویای سالمندان بود (P<0.05). ضمن اینکه تمرین نوروفیدبک بر هر دو وضعیت تعادل ایستا و پویا تاثیر بهتری داشت (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود از این تمرینات به منظور پیشگیری از افت تعادل و تقویت آن در سالمندان استفاده شود.

اهداف: با توجه به اهمیت موضوع رضایت شغلی در بین میان سالان و سالمندان، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری، خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با رضایت شغلی در بین میان سالان و سالمندان شاغل شهر کرمانشاه انجام شد.مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش شامل تمامی میان سالان و سالمندان شاغل شهر کرمانشاه در سال 1395 بود که نمونه ای به حجم 240 نفر به روش نمونه گیری در دسترس از بین آن ها انتخاب شد؛ شامل 160 نفر مرد و 80 نفر زن در دامنه سنی بین 50 تا 75 سال. میانگین سنی آن ها نیز 66.87±1.93 بود. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسش نامه های باورهای خودکارآمدی عمومی (GSE-10)، پرسش نامه کونورو دیویدسون (CD-RIS)، پرسش نامه رضایت شغلی اسپکتور (JSS) و پرسش نامه مقیاس ادراک حمایت اجتماعی چندبعدی استفاده شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد بین خودکارآمدی و تاب آوری با رضایت شغلی رابطه مثبت وجود دارد. همچنین بین حمایت اجتماعی با رضایت شغلی میان سالان و سالمندان شاغل نیز رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که خودکارآمدی، تاب آوری و حمایت اجتماعی به عنوان متغیرهای پیش بین توان پیش بینی رضایت شغلی میان سالان و سالمندان شاغل را دارند.

اهداف: سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است. با افزایش جمعیت سالمندان، توجه به مسائل و نیازهای این مرحله، خصوصا سالمندان ساکن آسایشگاه ها ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی مرور زندگی بر بهزیستی روان شناختی و امید به زندگی زنان سالمند ساکن شهر اردبیل صورت گرفت.مواد و روش ها: مطالعه حاضر نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان سالمند ساکن آسایشگاه های شهر اردبیل در سال 1395 تشکیل می دادند. به منظور اجرای این مطالعه، 30 نفر از زنان ساکن این آسایشگاه ها که موقعیت ورود به مطالعه را داشتند، به طور تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور مساوی در دو گروه مداخله (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از مقیاس های بهزیستی روان شناختی ریف (1989) و امید اشنایدر (1991) استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، گروه درمانی مرور زندگی با تاکید بر نظریه اریکسون، به صورت شش جلسه گروهی و به مدت 6 هفته و 1 جلسه (90 دقیقه ای) در هفته برای گروه مداخله اجرا شد. برای گروه گواه، هیچ مداخله درمانی صورت نگرفت و در فهرست انتظار ماندند. پس از پایان آموزش، پس آزمون برای هر دو گروه تکرار شد. داده های حاصل، با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره و به کمک نرم افزار SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین نمرات مولفه های خودمختاری، تسلط بر محیط، رشد شخصی، روابط مثبت با دیگری، هدف در زندگی و پذیرش خود بین گروه های مداخله و گواه تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.01). همچنین نتایج نشان داد که این درمان باعث افزایش امید به زندگی زنان سالمند در گروه مداخله شده است (P<0.05).نتیجه گیری: درمان گروهی مرور زندگی، افزایش بهزیستی روان شناختی و امید به زندگی در سالمندان را به دنبال دارد. از این رو نظر به اهمیت مساله سالمندی و مسائل روان شناختی آن و با توجه به نتایج این مطالعه، می توان از این روش درمانی به عنوان یکی از درمان های حمایتی و موثر روان شناسان و پزشکان شاغل در حوزه سالمند بهره جست.

اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه طرح واره های ناسازگار اولیه با معنای زندگی و بهزیستی روان شناختی سالمندان است.مواد و روش ها: به منظور انجام پژوهش، 200 نفر (96 زن و 104 مرد) از سالمندان شهر تهران در سال 1395 از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از پرسش نامه های طرح واره یانگ، معنای زندگی استگر و بهزیستی روان شناختی ریف بررسی شدند.یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره هم زمان نشان داد 37 درصد از جست وجوی معنا، 27 درصد از وجود معنا، 27 درصد از پذیرش خود، 24 درصد از روابط مثبت با دیگران و 44 درصد از تسلط بر محیط به وسیله طرح واره های ناسازگار اولیه قابل پیش بینی است. خرده مقیاس های رشد فردی، زندگی هدفمند و خودمختاری قابلیت پیش بینی به وسیله طرح واره ها را ندارند. این همبستگی از نظر آماری معنی دار است (P<0.001). مدل رگرسیونی تبیین شده نیز بر اساس آزمون تحلیل واریانس، خطی و معنی دار است، زیرا مقدار آزمون f برای تعیین معنی داری اثر متغیرهای مستقل بر جست وجوی معنا و وجود معنا 21.5 و 22.3 با سطح معنی داری P<0.001 است و برای اثر متغیرهای مستقل بر مولفه های بهزیستی روان شناختی پذیرش خود f=23.3، روابط مثبت با دیگران f=68.2، تسلط بر محیط f=17.2، سطح معنی داری  P<0.001گزارش شد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد طرح واره های ناسازگار اولیه معیارهای سخت گیرانه، ایثار، اطاعت، محرومیت هیجانی، انزوای اجتماعی و شکست، توانایی پیش بینی کنندگی معنای زندگی و بهزیستی روان شناختی را دارند و بر سلامت روان در دوران سالمندی با میانگین سنی 65 تا 80 سال تاثیرگذار هستند.

اهداف: پدیده سالمندی جمعیت در جهان و ایران با توجه به آمار مستند، موضوعی انکارناپذیر است. از نیازهای مهم سالمندان پاسخ گویی به دو مشکل ضعف ادراک و انزوای اجتماعی است. از این رو ضروری است که محیط مناسب و بهتری برای زندگی آن ها فراهم شود تا افسردگی های ناشی از تنهایی کاهش یابد. هدف پژوهش حاضر بررسی اهمیت دو عامل ادراکی و اجتماعی و رابطه میان این دو متغیر با توجه به ویژگی های شفابخشی محوطه خارجی اقامتگاه سالمندان است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر طی روندی پیمایشی، با بررسی 148 سالمند (75 مرد و 73 زن) مقیم در 9 اقامتگاه سالمندان تهران و ارائه پرسش نامه محقق ساخت (آلفای کرونباخ معادل 0.904) به بررسی رابطه عوامل ادراکی (روانی و عاطفی) و اجتماعی پرداخته است.یافته ها: روابط متغیرهای پژوهش با اطلاعات جمعیت شناختی شرکت کنندگان تحلیل شد. میانگین سنی سالمندان شرکت کننده در پژوهش برابر 83 سال و انحراف معیار آن برابر 0.58 به دست آمد. تحلیل ها توسط آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون با ضریب اطمینان 0.99 و سطح معنی داری P£0.05 و تحلیل واریانس LSD فیشر) در محیط نرم افزار SPSS22 صورت پذیرفت. یافته ها بیان گر رابطه بین عوامل ادراکی روانی (P=0.001) و اجتماعی فرهنگی (P=0.001) با عامل ادراکی عاطفی و رابطه بین عوامل ادراکی عاطفی (P=0.001) و اجتماعی فرهنگی (P=0.003) با عامل ادراکی روانی است. همچنین یافته ها نشان دهنده وجود روابط معنی دار در مشخصات جمعیت شناختی سن، مدت اقامت در مرکز، وضعیت تاهل و علت رجوع به مرکز، در گروه های سالمندان با یکدیگر بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته ها چنانچه عوامل ادراکی (عاطفی و روانی) شفابخش محیط سالمندان دچار تغییر شود، روابط اجتماعی و فرهنگی او می تواند مستقیم تحت تاثیر قرار گیرد. با توجه به مشخصات جمعیت شناختی نیز می توان نتیجه گرفت برخی عوامل به دلیل برخی ویژگی های افراد، تحت تاثیر قرار می گیرند. می توان این مشخصات را در معماری لحاظ کرد و زمینه های رشد کیفیت زندگی سالمندان را فراهم آورد.

اهداف: زلزله حادثه ای طبیعی است، اما به سبب آثار اجتماعی گوناگونی که دارد به موضوعی جامعه شناختی تبدیل شده است و گروه های آسیب پذیری را به وجود می آورد. یکی از این گروه ها سالمندان هستند. هدف این پژوهش بررسی آسیب پذیری اجتماعی سالمندان در زلزله بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع کیفی کمی بود که به صورت مقطعی در سال 1394 انجام شد. جامعه آماری شامل سالمندان استان های آذربایجان شرقی و کرمان بود. در بخش کیفی به منظور شناخت آسیب های اجتماعی سالمندانی که زلزله را تجربه کرده اند، از طرح تحقیق پدیدارشناسی با بهره گیری از گروه های کانونی استفاده شد. بدین منظور هفده نفر به روش نمونه گیری هدفمند برای گروه کانونی سالمندان انتخاب و آسیب های اجتماعی زلزله، شناسایی شدند. در مرحله کمی، نود نفر از سالمندانی که زلزله های بم، ورزقان و اهر را تجربه کرده بودند، انتخاب شدند و سپس نود نفر که زلزله را تجربه نکرده بودند، به طور همتا با گروه اول انتخاب شدند. سپس به سوالات پرسش نامه انزوای اجتماعی، پرسش نامه حمایت اجتماعی، پرسش نامه سازگاری اجتماعی SAS پی کل و ویسمن و مقیاس پذیرش اجتماعی مارلوکراون پاسخ دادند. دادهای گردآوری شده با نسخه 21 نرم افزار SPSS و آزمون T تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در بخش کیفی، آسیب های اجتماعی زلزله شامل ناسازگار ی اجتماعی، انزوای اجتماعی، عدم پذیرش اجتماعی و عدم حمایت اجتماعی از طریق مصاحبه ها شناسایی شدند. در بخش کمی نتایج نشان داد میانگین ناسازگاری اجتماعی سالمندان حاضر در زلزله (4.93±0.66) و سالمندان دیگر (3.42±1.16)، میانگین انزوای اجتماعی سالمندان حاضر در زلزله (12.23±3.91) و سالمندان دیگر (8.06±3.17)، میانگین پذیرش اجتماعی سالمندان حاضر در زلزله (11.41±2.38) و سالمندان دیگر (24.7±4.66) و میانگین حمایت اجتماعی سالمندان حاضر در زلزله (34.12±6.81) و سالمندان دیگر (68.9±8.96) بود. بنابراین میزان سازگاری اجتماعی سالمندان زلزله زده کمتر و انزوای اجتماعی آنان بیشتر از سالمندان دیگر بود (P<0.01). همچنین یافته ها نشان داد که احساس حمایت و پذیرش اجتماعی سالمندان زلزله زده کمتر از سالمندان دیگر بود (P<0.01).نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، سالمندان از جمله گروه های اجتماعی آسیب پذیر در زلزله هستند که علاوه بر اختلال حافظه و از دست دادن جهت یابی و آسیب های روانی، به آسیب های اجتماعی نیز دچار خواهد شد. به این آسیب ها کمتر توجه شده است. بنابراین برنامه ریزی و اتخاذ تدابیر لازم برای کاهش و کنترل این گونه آسیب ها، یکی از مهم ترین ضرورت های پیش رو خواهد بود.

اهداف: در حال حاضر جهان به سرعت به سمت سالمندشدن پیش می رود؛ کشور ایران نیز از این امر مستثنا نیست. تروما پنجمین علت مرگ در بیماران بالای 65 سال است و 28 درصد از این افراد بر اثر تروما فوت می کنند. به منظور تدوین راهکارهای پیشگیری از بروز صدمات در این گروه سنی پرخطر پژوهش حاضر با هدف تعیین الگوی بروز تروما در افراد 60 سال و بالاتر به تفکیک سن و جنس انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی گذشته نگر، از اطلاعات مربوط به تمام افراد مسن 60 سال و بالاتر پذیرفته شده در اورژانس پیش بیمارستانی مازندران طی سال های 1389 تا 1393، مواردی چون سن، جنس، تشخیص پیش بیمارستانی، تاریخ، نوع صدمه، مکانیسم بروز تروما، محل بروز حادثه، وضعیت مصدوم (راننده اتومبیل، سرنشین، عابر و غیره)، شدت جراحت (جراحت سطحی، شدید و نقص عضو)، فصل و زمان وقوع حادثه و غیره استخراج شد. به منظور تحلیل آماری داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 19 و آزمون دقیق فیشر و کای دو پیرسون استفاده شد.یافته ها: میزان بروز تروما در سال 193 نسبت به سال 1389، 1.7 درصد افزایش داشته است. 6 هزار و 844 نفر (62.8 درصد) از افراد بررسی شده مرد و 4 هزار و 54 نفر (37.2 درصد) زن بودند. بیشترین میزان تروما از لحاظ سنی با 3 هزار و 680 نفر (33.8 درصد) در گروه سنی 60 تا 64 سال قرار داشتند. بیشترین موارد تروما در سالمندان مربوط به حوادث ترافیکی به تعداد 6 هزار و 521 (59.8 درصد) بود. پس از تصادف، سقوط، صدمات و ضرب وجرح به ترتیب با 3هزار و 494 (32 درصد)، 517 (4.7 درصد) و 257 (2.4 درصد) بیشترین موارد را به خود اختصاص داده اند. بیشترین فصل بروز تروما با 2 هزار و 982 مورد (27.4 درصد) در تابستان و بیشترین زمان بروز تروما در ساعات 8 صبح تا 12 ظهر به تعداد 3 هزار و 119 مورد (28.6 درصد) بوده است. با توجه به آزمون کای دو پیرسون بین وضعیت افراد هنگام تصادف و وضعیت نهایی رابطه آماری معنی داری وجود دارد (P<0.05). بیشترین زمان بروز فوت نیز در گروه سنی 60 تا 64 سال بوده است. شانس زنده ماندن در مردان نسبت به زنان کمتر است.نتیجه گیری: سالمندان به علت تغییرات جسمی و حرکتی ناشی از افزایش سن و نامناسب بودن شرایط محیط بیشتر در معرض حوادث قرار می گیرند. طبق نتایج این پژوهش، تصادفات و سقوط از شایع ترین حوادث در دوره سالمندی است. با برنامه ریزی های جامع در زمینه کنترل و پیشگیری می توان از بروز آسیب و ناتوانی در این گروه سنی پرخطر پیشگیری کرد.

اهداف: در این تحقیق 30 مرد سالمند به طور داوطلبانه و به شکل تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و تجربی شرکت کردند. گروه تجربی در برنامه تمرین های آبی در قسمت عمیق استخر به مدت هشت هفته که شامل سه جلسه یک ساعته در هفته بود شرکت کردند؛ در حالی که گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. در هر دو گروه تعادل ایستا قبل و بعد از دوره اندازه گیری شد. شاخص های نوسانات پاسچر (تعادل ایستا) با استفاده از دستگاه تعادلی بایودکس و آزمون ثبات پاسچرال اندازه گیری شد. برای مقایسه تغییرات درون گروهی از آزمون تی همبسته و برای مقایسه شاخص های تعادل بین دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد.مواد و روش ها: 30 مرد سالمند، به طور داوطلبانه و به شکل تصادفی در دو گروه 15 نفره کنترل و تجربی در این تحقیق شرکت کردند. گروه تجربی در برنامه تمرینات آبی در قسمت عمیق استخر به مدت هشت هفته که شامل سه جلسه یک ساعته در هفته بود شرکت کرد. این در حالی بود که گروه کنترل در این مدت در هیچ گونه برنامه تمرینی شرکت نکردند. در هر دو گروه تعادل ایستا قبل و بعد از دوره اندازه گیری شد. شاخص های نوسانات پاسچر (تعادل ایستا) با استفاده از دستگاه تعادلی بایودکس و تست ثبات پاسچرل اندازه گیری شد. از آزمون تی همبسته برای مقایسه تغییرات درون گروهی و از تست تی مستقل برای مقایسه شاخص های تعادل بین دو گروه استفاده شد.یافته ها: نتایج مربوط به مقایسه دو گروه از نظر ویژگی های جمعیت شناختی و تن سنجی نشان داد گروه تجربی میانگین سن 65.50±3.481، قد 168.10±5.215، جرم 70.87±7.775 و شاخص توده بدنی 24.781±2.483و گروه کنترل میانگین سن 66.50±3.232، قد 169.20±6.314، جرم 71.322±8.531 و شاخص توده بدنی 24.982±3.535 دارند. این نتایج حاکی از نبود تفاوت و درنتیجه همگنی دو گروه است. همچنین نتایج نشان داد هشت هفته تمرین های آبی در قسمت عمیق استخر، باعث بهبود محسوسی در تعادل ایستا آزمودنی ها شده است. نتایج آزمون های تی مستقل و همبسته نشان دهنده تفاوت معناداری بین گروه تجربی و کنترل در پس آزمون و در گروه تجربی بین پیش آزمون و پس آزمون بعد از انجام برنامه هشت هفته ای است.نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق می توان گفت که اعمال برنامه آبی در قسمت عمیق استخر می تواند در بهبود تعادل ایستا و درنهایت کاهش خطر افتادن در سالمندان موثر باشد.