سالمند: مجله سالمندی ایران
سال:1393 | دوره:9 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

هدف: با افزایش سن، بر تعداد بیماری های مزمن افزوده می شود، این بیماری ها ممکن است منجر به مرگ نشوند اما کیفیت زندگی شخص مبتلا را به خطر می اندازند و می توانند ناتوانی های زودرس و شدید ایجاد کنند. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین این بیماری ها و ناتوانی در انجام فعالیت های روزانه زندگی سالمندان شهر امیرکلا است.روش: این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی بر روی سالمندان شهر امیرکلا انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه ای که شامل مشخصات دموگرافیک و پرسش هایی در مورد ناتوانی بود (معیار (Katz اندازه گیری شد. سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS15 و آزمون های آماری رگرسیون لجستیک، تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل گردید. مقدار P کمتر از 0.05به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در این بررسی 1017 سالمند مورد مطالعه قرار گرفتند. %85 افراد در انجام کلیه فعالیت های روزانه زندگی، مستقل و %15 حداقل در یک مورد وابستگی داشتند. سکته مغزی (p<0.001، CI95%=3.97، (OR=7.2، سرطان (p<0.001، CI95%=2.53، (OR=6.80 وکاهش شنوایی (p<0.001، CI95%=3.01، (OR=4.58 بیشترین نقش را در ایجاد ناتوانی در سالمندان داشتند. در این بررسی، زنان در کلیه فعالیت های روزانه زندگی ناتوان تر از مردان بودند به طوری که سکته مغزی (p<0.001، CI95%=4.06-25.2،(OR=10.12 ، سرطان (P<0.001،CI95%=1.29-28.6 ، OR=6.08) و کاهش بینایی (p<0.001، CI95%=2.32-7.82، OR=4.26) بیشترین ناتوانی را در این گروه ایجاد می کرد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد شیوع بیماری های مزمن و ناتوانی در انجام فعالیت های روزانه زندگی در زنان بیش از مردان سالمند است و سکته مغزی، سرطان و کاهش شنوایی و بینایی می تواند با کاهش عملکرد انجام فعالیت های روزانه زندگی سالمندان رابطه داشته باشد. از این رو برنامه ریزی های مناسب جهت غربالگری و کاهش عوامل خطر این بیماری ها ضروری به نظر می رسد.

هدف: هدف پژوهش حاضر، ارزیابی نقص تقسیم توجه،در بیماران آلزایمر (AD) با استفاده از روش تکلیف دوگانه است، تا مشخص شود که آیا از این روش می توان برای تشخیص زودهنگام AD استفاده کرد یا خیر.مواد و روش ها: 23 فرد مسن (یازده زن و دوازده مرد) به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند: سیزده بیمار AD و ده فرد مسن سالم گروه کنترل. کاربندی آزمایشی شامل کوشش های مجزا و و همزمان با دو سطح دشواری بود. در وضعیت تک کاره از شرکت کنندگان خواسته شد ماه های سال را با ترتیب معمولی (آسان) و معکوس (دشوار) پشت سرهم بیان کنند. آنها یک تکلیف بینایی، فضایی، حرکتی کامپیوتری از نوع پیگردی را نیز اجرا کردند. در وضعیت دوگانه، شرکت کنندگان همزمان با اجرای تکلیف پیگردی، یکی از تکالیف یادآوری ماه های سال را نیز اجرا می کردند.یافته ها: یک اثر تعاملی (بیماری×سطح دشواری) معنادار مشاهده شد. به این صورت که، در بیماران AD افت عملکرد اجرای همزمان دو تکلیف تابع سطح دشواری تکلیف بود، در حالی که برای افراد مسن گروه کنترل این گونه نبود.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر درک ما در زمینه نقص های توجه بیماران AD را افزایش می دهد و نیز نشان می دهد در ارزیابی توجه افراد مبتلا به مشکلات شناختی، باید نقش بار شناختی تکالیف بکار رفته در روش تکلیف دوگانه نیز به عنوان یک عامل میانجی در نظر گرفته شود.

اهداف: هدف از این پژوهش، تاثیر ارتعاش کل بدن بر بهبود عملکرد بیماران مبتلا به ام اس است.مواد و روش ها: در این تحقیق، هفتاد و سه نفر از افراد مبتلا به ام اس، با میانگین سنی 67.2±73 سال حضور داشتند و بیست نفر از این افراد با رضایت کامل شرکت کردند. آن ها ناتوانی متوسط در دامنه 2.5 تا 4.5 داشتند. آزمودنی ها بر اساس طرح بوسکو، در چهار گروه تقسیم شدند: یک گروه کنترل و سه گروه تجربی. گروه اول در شش جلسه و در شش هفته کار خود را انجام دادند و گروه دوم در دوازده جلسه و در شش هفته و گروه آخر نیز در هجده جلسه و در شش هفته. فرکانس ارتعاش 15 تا 25 هرتز استفاده شد. پس از پایان برنامه تمرینی، عملکرد عصبی عضلانی با آزمون استاندارد  TUG و chair-5 ارزیابی شد. به منظور تحلیل داده ها، از SPSS نسخه هجده در سطح معناداری آلفای پنج درصد استفاده شد.یافته ها: نتایج روش های آماری تحلیل پراکنش با اندازه گیری مکرر و تحلیل پراکنش یک راهه، نشان دادند تمرین ارتعاش کل بدن، زمان انجام آزمون (P<0.03) chair-5 و آزمون (P<0.03) tug به طور معناداری کاهش می دهد. برای آزمون chair-5، سه جلسه تمرین در هفته، از نوع تمرین ارتعاش کل بدن، به طور معنادارتری عملکرد عصبی- عضلانی بهتری در مقایسه با دو گروه دیگر داشت (P<0.03).نتیجه گیری: تمرینات ارتعاش کل بدن در بیماران ام اس به بهبود عملکرد عصبی عضلانی منجر می شود.

اهداف: فعالیت های بدنی تاثیرزیادی برارتقای عملکرد حرکتی و شناختی سالمندان دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر ورزش و فعالیت بدنی برزمان واکنش و زمان پاسخ سالمندان است.مواد و  روش ها: روش پژوهش حاضر عِلمی مقایسه ای و جامعه آماری آن شامل سالمندان شهرستان مهاباد است. از میان این جامعه آماری، سی نفر غیرفعال، به طور تصادفی، و سی نفر فعال، به طور در دسترس، انتخاب شدند و زمان واکنش و پاسخ آن ها اندازه گیری شد. زمان واکنش به وسیله دستگاه زمان سنج واکنش، ساخت شرکت «تاکی»، مدل YB1000 و زمان پاسخ نیز ازطریق آزمون میدانی حرکت و پاسخ انتخابی نلسون اندازه گیری شد. ابتدا زمان واکنش و سپس زمان پاسخ اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و آزمون K-S و آزمون تی مستقل استفاده شد.یافته ها: آزمون کلموگروف اسمیرنوف نشان داد داده های تحقیق، توزیعی طبیعی دارند. طبق نتایج این پژوهش، ورزش و فعالیت بدنی تاثیر مثبتی بر زمان واکنش و زمان پاسخ دارد؛ به طوری که نتایج آزمون تی مستقل نشان داد گروه فعال به طور معناداری، زمان واکنش (P=0.000) زمان پاسخ (P=0.000) کوتاه تری نسبت به گروه غیرفعال داشتند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد ورزش و فعالیت بدنی ازطریق تغییرات مثبت فیزیولوژیکی و روانی حرکتی، زمان واکنش و زمان پاسخ سالمندان را کاهش می دهد.

اهداف: افسردگی از مسائل شایع دوره سالمندی است که میزان آن در سالمندان مقیم آسایشگاه های سالمندان سی تا پنجاه در صد می باشد. روش های بسیاری از جمله دارودرمانی برای درمان افسردگی بکار می رود ولی با توجه به اینکه معمولا سالمندان به علت مشکلات متعدد، داروهای زیادی مصرف می کنند، استفاده از روش های غیر دارویی مانند درمان به کمک حیوانات می تواند مورد توجه قرار گیرد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر نگهداری و مراقبت از حیوانات خانگی بر میزان افسردگی سالمندان انجام گردید.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده که در آن شصت نفر سالمند مقیم سراهای سالمندان به عنوان نمونه های پژوهش انتخاب و به طور تصادفی دردو گروه مداخله (29 نفر) و گروه شاهد (31 نفر) تخصیص یافتند. هر دو گروه با ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، تست افسردگی سالمندان مورد بررسی قرار گرفتند و سپس مداخله پژوهش، شامل برنامه نگهداری از حیوانات طی یک دوره شش هفته ای در گروه مداخله انجام گردید و در گروه شاهد این مداخله انجام نشد. در پایان دوره مداخله، مجددا اعضای دو گروه با تست افسردگی سالمندان ارزیابی شدند. نتایج حاصل، قبل و بعد از مداخله، با یکدیگر مقایسه شدند برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کای اسکوئر و تی مستقل و همچنین برای بررسی متغیرها در بین دو گروه از آزمون های تی مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین افسردگی سالمندان گروه مداخله از 8.55 قبل از مداخله به 4.79 بعد از مداخله کاهش یافت (p<0.001). این در حالی است که در گروه شاهد، قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری مشاهده نشد. مقایسه میانگین نمرات افسردگی در دو گروه پیش از مداخله، تفاوت آماری معناداری را نشان نمی دهد (P=0.531)، در حالی که میانگین نمرات افسردگی پس از مداخله در گروه شاهد به طور معناداری بیشتر از گروه مداخله است (P=0.001).نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر ضمن حمایت از فرضیه های تحقیق نشان داد که این مداخله می تواند سبب بهبود محسوس و معنادار افسردگی سالمندان شود. لذا انجام مداخلات غیر تهاجمی نظیر نگهداری از حیوانات توسط پرستاران می تواند ضمن بهبود افسردگی سالمندان زمینه را جهت حضور فعال تر آنها در محیط، فراهم کند. لذا به کارگیری گسترده تر این نوع مداخله در آسایشگاه های سالمندان توصیه می شود. ضمنا این مطالعه یک حوزه جدید جهت پژوهش ها و خدمات پرستاری ایجاد کرده است.

اهداف: پژوهش حاضر در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد با هدف بررسی روایی و پایایی «شاخص راه رفتن پویا» در مردان سالمند انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش علی ـ مقایسه ای حاضر با 180 آزمودنی سالمند از بین کلیه سالمندان اراک در دامنه سنی شصت سال و بیشتر انجام شد. آزمودنی ها به صورت تصادفی انتخاب و معیار ورود به مطالعه تاییدیه پزشک عمومی بود. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل عامل اکتشافی، تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس، ضریب همبستگی اسپیرمن، آلفای کرونباخ و یومن ـ ویتنی ارزیابی شدند.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که نسخه فارسی شاخص راه رفتن پویا در سالمندان از یک عامل تشکیل شده است. ارزش ویژه این عامل برابر با 6.091 بود که 76.133 درصد واریانس را پیش بینی می کند. میزان آلفای کرونباخ در آزمون 0.953 محاسبه شد. پایایی بین ارزیاب ها نشان می دهد که همبستگی بین نمره های دو بار جمع آوری شده توسط دو آزمونگر، بالا و معنی دار بود. همچنین همبستگی آزمون مجدد، بالا و معنی داری بود.نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد نسخه فارسی شاخص راه رفتن پویا در مردان سالمند نیز در حد قابل قبولی هماهنگ با نسخه انگلیسی آن بوده و می توان از آن در محیط های بالینی، درمانی و پژوهشی، برای شناسایی سالمندان در خطر زمین خوردن استفاده کرد.

اهداف: هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر دو شیوه تمرین هوازی بر تعادل ایستا و پویای سالمندان مرد است.مواد و روش ها: پژوهش علی- مقایسه ای حاضر با 180 آزمودنی سالمند از بین کلیه سالمندان اراک در دامنه سنی شصت سال و بیشتر انجام شد. آزمودنی ها به صورت تصادفی انتخاب و معیار ورود به مطالعه تاییدیه پزشک عمومی بود. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل عامل اکتشافی، تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس، ضریب همبستگی اسپیرمن، آلفای کرونباخ و یومن- ویتنی ارزیابی شدند.یافته ها نتایج تحقیق نشان داد که نسخه فارسی شاخص راه رفتن پویا در سالمندان از یک عامل تشکیل شده است. ارزش ویژه این عامل برابر با 6.091 و 76.133 درصد واریانس را پیش بینی می کند. میزان آلفای کرونباخ در آزمون 0.953 محاسبه شد. پایایی بین ارزیاب ها نشان می دهد که همبستگی بین نمره های دوبار جمع آوری شده توسط دو آزمونگر، بالا و معنی دار بود. همچنین همبستگی آزمون مجدد، بالا و معنی داری بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود که مربیان و سازمان ها و نهادهایی که با سالمندان سروکار دارند، از تمرین های دوچرخه سواری و پیاده روی و به خصوص تمرین های پیاده روی و دویدن برای کاهش به خطر افتادن این افراد استفاده کنند.

اهداف: گرلین تام پلاسمایی در ایزوفورم های آسیل دار و بدون آسیل هنگام چاقی، هایپرگلیسمی، سوء تغذیه، ورزش و محدودیت کالری تغییر می کند. مطالعات علمی نیمرخ تغییرات و پاسخ هورمون گرلین تام را به دنبال ورزش های هوازی ناهمگون نشان داده است. از آنجا که فعالیت پیاده روی به صورت آرام یا نسبتا تند، در متن فعالیت های روزمره اقشار میانسال و سالمند جریان دارد، هدف پژوهش حاضر بررسی این پرسش است که آیا میانگین تعداد گام روزانه با سطح پایه ایزوفورم گرلین آسیل دار زنان یائسه، به سبک های زندگی متفاوت، وابسته است؟مواد و روش ها: چهل زن یائسه سالمند (سن 4.6±55.9 سال) بدون عوراض قلبی- عروقی و متابولیک یا ارتوپدی و بر مبنای تعداد گام روزانه به دو گروه فعال (بیست نفر) و کم تحرک (بیست نفر) تفکیک شدند.یافته ها: میانگین تعداد گام روزانه گروه فعال (2659±8022) نسبت به گروه کم تحرک (913±3450) به صورت معنادار بالاتر بود. غلظت های پایه گرلین فعال در دو گروه فعال (195.4±pg/ml131) و کم تحرک (165.4±73pg/ml) تفاوت معناداری نداشت همچنین ارتباط معناداری میان سطح گرلین آسیل دار و تعداد گام روزانه آنان به دست نیامد (P>0.05). تغییرات انسولین ناشتا در دو گروه تفاوت معناداری نداشت و ارتباط آن با تعداد گام روزانه نیز معنادار نبود (P>0.05). با این حال پارامترهای آنتروپومتریBMI, %BF, WHR  در دو گروه، معنادار و ارتباط معکوس با تعداد گام روزانه را نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: افزایش حجم فعالیت بدنی زنان سالمند یائسه با کاهش عوامل خطرزای بیماری های مزمن و کنترل چاقی ارتباط پیدا می کند و به علاوه افزایش تعداد گام روزانه (حداقل به اندازه 8000 گام در روز) تاثیری بر تغییر سطوح هورمون های گرلین آسیل دار و انسولین ناشتا نداشت. به نظر می رسد که مطابق شواهد علمی آستانه حداقل 10000 گام روزانه، احتمالا برای دستیابی به ایجاد پاسخ سازگاری های متابولیک این هورمون اشتها در افراد بزرگسال و میانسال قابل توجه باشد که به مراتب پایین تر از حجم فعالیت بدنی زنان فعال در این مطالعه مقطعی است.

اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسی پیش بینی کارکردهای خاطره گویی بر اساس مدل پنج عاملی شخصیت در سالمندان است.مواد و روش ها: تعداد 242 فرد سالمند بالای شصت سال عضو کانون های بازنشستگی شهر شیراز به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. افراد نمونه با تکمیل مقیاس کارکردهای خاطره گویی و پرسش نامه پنج عامل بزرگ شخصیت گلدبرگ در این پژوهش شرکت کردند. از میان افراد گروه نمونه چهل نفر به دلیل عدم تکمیل کامل پرسشنامه ها از پژوهش حذف شدند. شرکت تمامی آزمودنی ها با رضایت آگاهانه بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی، از شاخص های میانگین، انحراف استاندارد و ضریب همبستگی پیرسون و در بخش آمار استنباطی از رگرسیون چند گانه همزمان برای پیش بینی کارکردهای خاطره گویی استفاده شده است. در اجرای عملیات تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS 16 استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون چند گانه همزمان نشان داد که عامل روان نژندگرایی مدل پنج عاملی شخصیت، کارکردهای خاطره گویی حفظ صمیمیت (P≤0.001, b=0.25) و تجدید خاطرات تلخ (P≤0.001, b=0.28) را پیش بینی کرد. همچنین عامل برون گرایی مدل پنج عاملی شخصیت کارکرد خاطره گویی آموزش/ آگاهی را پیش بینی نمود (P<0.05, b=0.18).نتیجه گیری: در تبیین یافته های پژوهش حاضر می توان این گونه نتیجه گیری کرد که افراد، دچار میزان بالای آسیب پذیری هیجانی به عنوان یک صفت، به منظور نشخوار خاطرات تلخ و زنده نگه داشتن یاد دوستانی که دیگر در بین آن ها نیستند خاطرات خود را مرور یا بازگو می کنند و افراد برون گرا با هدف آموزش درس زندگی و انتقال تجربیات خود به دیگران از خاطره گویی استفاده می کنند. به درمانگران پیشنهاد می شود که در درمان خاطره گویی، بر کارکردهای سازگارانه تر خاطره گویی (مانند، هویت و حل مساله، گفتگو و آموزش/ آگاهی) تاکید نمایند و این گونه کارکردها را آموزش دهند.

اهداف: مقیاس فعالیت های کارساز روزمره زندگی لوتون یکی از رایج ترین ابزارهای ارزیابی فعالیت های کارساز زندگی در افراد مبتلا به دمانس محسوب می شود اما تاکنون روایی و پایایی آن در جامعه ایرانی صورت نگرفته است. هدف این مطالعه، بررسی روایی و پایایی نسخه فارسی شده مقیاس فعالیت های کارساز روزمره زندگی لوتون در بیماران مبتلا به دمانس بود.مواد و روش ها: به منظور ترجمه پرسش نامه، از الگوی رویکرد ارزیابی بین المللی کیفیت زندگی (IQOLA) استفاده گردید. پس از انجام ترجمه رو به جلو و برگردان، به منظور تعیین روایی، نسخه ترجمه شده لوتون که شامل هشت مورد از جمله توانایی استفاده از تلفن، خرید، آماده کردن غذا، خانه داری، شستن لباس ها، نوع حمل و نقل، مصرف داروها و انجام امور مالی است، در اختیار پنج نفر کارشناس خبره در این حوزه قرار گرفت. برای بررسی پایایی آزمون نیز از شیوه آزمون-آزمون مجدد پس از یک هفته و پایایی بین آزمونگران استفاده شد. همسانی درونی آیتم ها نیز با ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بر اساس اطلاعات حاصل از شصت فرد سالمند مبتلا به دمانس مراجعه کننده به انجمن آلزایمر ایران گزارش گردیده است.یافته ها: توافق نظر کارشناسان در مورد روایی محتوایی بدین صورت بود که مناسب بودن پنج سوال را خوب و بالاتر ارزیابی کردند، مناسب بودن یک سوال را خیلی خوب و دو سوال را از متوسط به بالا ارزیابی کردند. در تمامی موارد، در توزیع ارزیابی داوران از سوالات تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد (P>0.05). همبستگی کل آزمون در اجرای مرتبه اول و دوم (r=0.993 و(SEM=0.238 و ( (CI: 0.988-0.996و همبستگی کل بین آزمون گر اول و دوم بسیار بالا بود (p<0.001، (r=0.961)که حاکی از پایایی خوب آزمون است. همبستگی سوالات با نمره کل آزمون متوسط ( (0.606>r>0.427بود.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که نسخه فارسی مقیاس لوتون از روایی مطلوبی برخوردار است. همچنین میزان ضریب همبستگی آزمون در اجراهای متوالی و اجرا توسط آزمون گران متفاوت بالا بود که خود حاکی از اعتبار بالای آزمون است. این پرسش نامه به عنوان یک ابزار مناسب در ارزیابی فعالیت های کارساز روزمره زندگی در بیماران مبتلا به دمانس است و می توان آن را در اختیار پژوهشگران، متخصصان بالینی و مراکز درمانی قرار داد تا در کنار سایر آزمون ها، ارزیابی دقیق تر و جامع تری از این بیماران به عمل آید.