اهداف: با رشد جمعیت سالمندی در جهان بار بیماری های مزمن افزایش یافته است که به دنبال آن، نیاز به مراقبت های طولانی مدت را افزایش می دهد. در بیشتر نقاط جهان جمیعت زنان سالمند بیشتر از مردان است و سپردن آنان به سراهای سالمندی هم بیشتر از مردان گزارش شده است. پژوهش حاضر با هدف تبیین علل اقامت سالمندان زن در سرای سالمندان تبریز انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه کیفی 13 سالمند زن به شکل مبتنی بر هدف انتخاب شدند و با آنان مصاحبه نیمه ساختاری و چهره به چهره انجام شد. برای تحلیل داده ها از رویکرد تحلیل محتوا استفاده شد. یافته ها: دو مفهوم اصلی به عنوان عوامل کلیدی مرتبط بر علل اقامت زنان سالمند در سرای سالمندان شناسایی شد که عبارت بودند از: علل زمینه ای و علل موقعیتی. نتایج حاکی از آن بود که علل موقعیتی نقش عمده ای در اقامت سالمندان در سراهای سالمندی دارند. زنان سالمند چندین مشکل را دلیل دوری آنها از جامعه و منزل ذکر کردند که از آن جمله می توان به مشکلات مالی، ازدواج ناخواسته، آزار و غفلت اشاره کرد. درنهایت عواملی مثل سقوط، تصادف، تنهایی و مشکلات عاطفی از موارد عمده علل موقعیتی بودند. نتیجه گیری: با افزایش جمعیت زنان سالمند، نیاز مراقبتی از این گروه سنی بیشترین توجه خانواده ها به خود را صرف می کند که با ضعف و افت وضعیت اقتصادی، مواردی از قبیل آزار نسبت به این گروه جمعیتی بیشتر می شود. از تبعات این موضوع می توان سپردن به سراهای سالمندی را نام برد. فراهم آوردن خدمات مبتنی بر جامعه تا حدود زیادی می تواند از این عوامل جلوگیری کند و شرایطی را فراهم سازد که سالمندان در محیط دلخواه خود زندگی کنند.