هدف: پژوهش حاضر به بررسی سبک اسناد دربیماران مبتلا به همبودی اضطراب و افسردگی پرداخته است. روش: بدین منظور 26 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی، 25 بیمار مبتلا به اضطراب منتشر، 17 بیمار مبتلا به همبودی اضطراب و افسردگی و 30 فرد سالم مورد بررسی قرار گرفته اند. این پژوهش به کمک پرسشنامه افسردگی بک ، پرسشنامه اضطراب بک، شاخص ارزیابی افسردگی هامیلتون، شاخص ارزیابی اضطراب هامیلتون و پرسشنامه سبک اسناد به گردآوری داده ها پرداخت. یافته ها: این بررسی نشان داد که گروه بیماران مبتلا به همبودی اضطراب و افسردگی از لحاظ سبک اسناد با گروههای دیگر متفاوت می باشند و شاید بتوان آنان را دارای یک سبک اسناد ویژه دانست. به بیان دیگر سبک اسناد کلی برای شکست و جزیی برای موفقیت وجه تمایز آنان از گروه اضطراب منتشر و سبک اسناد غیرثابت برای موفقیت وجه تمایز آنان از گروه افسرده اساسی می باشد. مشخص کننده اصلی این گروه سبک اسناد ثابت برای شکست می باشد.

مهمترین عارضه روانی سرطان، افسردگی است که متاسفانه در اغلب موارد کمتر مورد توجه قرار می گیرد. برای رفع این افسردگی ، تدابیر مشاوره ای حائز اهمیت اند. به منظور بررسی تاثیر مشاوره در کاهش افسردگی و ناامیدی نوجوانان مبتلا به لوسمی، 100 بیمار مبتلا به لوسمی 11 تا 20 ساله با استفاده از آزمون افسردگی بک غربالگری شدند که 26 نفر از آنان افسرده بودند، این نوجوانان لوسمیک افسرده بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. ابزار سنجش در این پژوهش پرسشنامه افسردگی بک، مقیاس افسردگی کودکان (فرم کوتاه شده) و مقیاس ناامیدی در کودکان بود. گروه آزمایش در 8 جلسه مشاوره گروهی شرکت کردند. اختلاف بین نمرات پیش آزمون کل مقیاس افسردگی و ناامیدی در دو گروه شاهد و آزمایش قبل از مشاوره مشاهده نگردید. در حالیکه میانگین نمرات پس آزمون کل مقیاس افسردگی 62.43 و ناامیدی (4.68) در گروه آزمایش در مقایسه با میانگین نمرات پیش آزمون افسردگی (84) و ناامیدی (9.68) کاهش؛ چشم گیری پیدا کردند (P=0.001) در حالیکه نتایج میانگین نمرات کل مقیاس افسردگی و همچنین ناامیدی در گروه شاهد افزایش پیدا کرد. یافته های این پژوهش حاکی از مفید بودن قابل توجه مشاوره در مورد بیماران لوسمیک نوجوان است و توجه به مشاوره درمانی در کنار اقدامات دارویی این بیماران توصیه می شود.

افسردگی از شایعترین مشکلات روانی افراد است به طوری که حدس زده می شود 75% افرادی که در موسسات درمانی بستری می شوند دچار افسردگی هستند. این میزان بالای بروز افسردگی باعث شده است که روش های درمانگری متعددی مانند درمانهای شناختی و رفتاری پدید آید. در مطالعه حاضر نیز سعی شده است که اثر بخشی درمانگری های شناختی  و رفتاری در تعامل با مکان کنترل برای  کاهش افسردگی دانش آموزان مورد مقایسه قرار گیرد. نتایج مطالعه نشان داد دانش آموزان افسرده ای که تحت روشهای درمان شناختی و رفتاری قرار داشته اند  در مقایسه با گروه  کنترل، کاهش محسوس و معناداری در افسردگی داشتند. اما روش درمان شناختی الگوی بک موثرتر از روش های درمان رفتاری الگوی لوینسن بوده است. در تعامل با مکان کنترل به عنوان دومین متغیر مستقل، بیشترین کاهش افسردگی در گروهی از آزمودنی ها دیده شد که دارای مکان کنترل بیرونی بودند و تحت درمان شناختی قرار داشتند.