هدف: بررسی میزان آلودگی باکتری های گرم مثبت هوازی و بی هوازی اختیاری و شناسایی آنها در تخم مرغهای قابل جوجه کشی.طرح: مطالعه آینده نگر طولی.حیوانات: 120 عدد تخم مرغ قابل جوجه کشی و 30 قطعه جوجه یک روزه گوشتی.روش: الف) نمونه گیری از تخم مرغهای قابل جوجه کشی و جوجه یک روزه در 5 مرحله مختلف شامل بلافاصله بعد از تخمگذاری، قبل از ضدعفونی، بعد از ضدعفونی، قبل از انتقال از ستر به هچر و جوجه های یکروزه. ب) کشت، جداسازی و شناسایی باکتری های گرم مثبت هوازی و بی هوازی اختیاری در پوسته، زرده تخم مرغ و کیسه زرده.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون فیشر.نتایج: میزان آلودگی پوسته در مرحله بلافاصله بعد از تخم گذاری 96.66 درصد، قبل از ضدعفونی 100 درصد، در مرحله بعد از ضدعفونی 100 درصد، در مرحله چهارم 90 درصد و میزان آلودگی زرده در مرحله بعد از ضدعفونی 3.3 درصد و در بقیه مراحل منفی و میزان آلودگی کیسه زرده جوجه یک روزه 6.6 درصد بود. از پوسته گونه های مختلف باسیلوس و استافیلوکوکوس جدا گردید که فراوانی باکتری باسیلوس سرئوس 44.15 درصد، باسیلوس سابتیلیس 64.16 درصد، باسیلوس پلی میکزا 7.4 درصد، باسیلوس کوآگلنس 2.5 درصد، باکتری استافیلوکوکوس ارئوس 5.8 درصد و استافیلوکوکوس ساپروفیتیوکوس 10 درصد، بود. فراوانی استافیلوکوکوس ساپروفیتیوکوس در زرده و کیسه زرده به ترتیب 3.3 درصد و 6.6 درصد بود.نتیجه گیری: منشا اصلی آلودگی باکتریایی زرده و ایجاد عفونت کیسه زرده، آلودگی پوسته تخم مرغ می باشد. در روش آماری با استفاده از تست فیشر اختلاف معنی داری در میزان آلودگی در مراحل مختلف وجود نداشت. لذا وجود آلودگی در مراحل مختلف نمایانگر این است که روشهای معمول جمع آوری، پاکسازی و ضدعفونی تخم مرغهای قابل جوجه کشی تاثیر چندانی در کاهش میزان آلودگی نداشته و باکتری می تواند در طی دوره انکوباسیون وارده زرده تخم مرغ شده و سبب ایجاد عفونت کیسه زرده در جوجه ها و تلفات در روزهای اولیه پرورش شود.

مقدمه: گل فشان ها حاوی مواد خاکی عمق زمین مخلوط با آب هستند که به شکل خمیر شل و یا غلیظ به سطح زمین می رسند. گل فشان های حاشیه جنوب شرقی دریای خزر و شمال شرقی استان گلستان از مهم ترین گل فشان های ایران هستند و در این پژوهش بررسی شدند.مواد و روش ها: به منظور بررسی حضور باکتری ها در گل فشان، نمونه ها در محیط های هوازی و بی هوازی کشت داده شده اند. برای کشت انواع هوازی از محیط های رایج برای باکتری ها استفاده شد و نمونه های بی هوازی در محیط تیوگلیکولات براث در جار بی هوازی کشت داده شدند. علاوه بر بررسی صفت نمک دوستی، آنزیم های هیدرولازی و خصوصیات فیزیولوژیک سویه ها ارزیابی شد.نتایج: طبق بررسی های انجام شده از بین 22 سویه منتخب، 17 سویه هوازی و 5 سویه بی هوازی اختیاری بودند. از بین 17 سویه هوازی، 11 سویه با موفقیت توالی یابی شدند. 5 نمونه بی هوازی اختیاری توالی یابی شدند و درخت فیلوژنتیکی آن ها رسم شد. اکثر نمونه ها باسیل های گرم مثبتی بودند که توانایی گسترده ای در تولید آنزیم های هیدرولازی داشتند. با توجه به رشد تمامی جدایه ها در محیط حاوی 0 تا 15 درصد نمک می توان آن ها را مقاوم به نمک محسوب کرد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان یک ارزیابی از تنوع میکروبی گل فشان های بررسی شده به دست داد. محیط گل فشان مانند محیط های با شرایط سخت است که امکان کشت تمامی میکروارگانیسم های آن مقدور نیست، به خصوص درمورد نمونه های بی هوازی اجباری که به شرایط بسیار خاصی نیاز دارند. با توجه به وجود آنزیم های هیدرولازی در سویه های جداشده از این گل فشان ها آن ها دارای ظرفیت استفاده در زیست فناوری هستند.

سابقه و هدف: عفونت زخم پای افراد مبتلا به دیابت یکی از عوارض جانبی بیماری دیابت است که بعضی اوقات منجر به آمپوتاسیون یا قطع عضو می گردد. ریسک ابتلا به عفونت زخم پا در بیماران نقص ایمنی بالاتر بوده و نسبت به آنتی بیوتیک مقاومت نشان می دهند. جداسازی انواع باکتری های هوازی، بی هوازی و عوامل مایکوباکتریال و تشخیص سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها و فقدان الگوی مناسب دارویی جهت درمان زخم پای افراد دیابتیک از ضرورتهای انجام این تحقیق است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 120 بیمار مبتلا به دیابت که به مراکز درمانی دانشگاهی علوم پزشکی شهید بهشتی مراجعه نمودند (30 زن و 90 مرد، محدوده سنی از 45 تا 65 سال و مدت ابتلا به دیابت از نیم تا 37 سال) و از زخم پا شکایت داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری به صورت مستمر انجام گرفت. نمونه های زخم پس از جمع آوری در شرایط استریل در محیط قابل انتقال مناسب به آزمایشگاه انتقال یافت. مراحل کشت در محیط های انتخابی و افتراقی جهت باکتری های هوازی، بی هوازی اختیاری، بی هوازی مطلق و مایکوباکتریوم ها انجام گردید. پس از رشد باکتری ها لام مجدد از آنها گرفته شد و پس از شناسایی آنتی بیوگرام به روش Kirby baire بر حسب شرایط هوازی و بی هوازی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه 75% عفونت زخم پای افراد مبتلا به دیابت، پلی میکروبیال و 25% مونوباکتریال تشخیص داده شد. از باکتری های جدا شده %12.5 بی هوازی ها و %87.5 هوازی- بی هوازی بودند. کوکسی گرم مثبت 95%، باسیل گرم مثبت 35%، باکتری های گرم منفی 55% و مایکوباکتریوم آتی پیک 10% جدا گردید. در بین آنتی بیوتیک های تست شده، ریفامپین بیشترین اثر را بر علیه استاف آرئوس و پپتواسترپتوکوکوس داشت. باکتری E.coli به تمام آنتی بیوتیک های مورد بررسی مقاوم بود.نتیجه گیری: از آنجا که عفونت زخم پای دیابتیک پلی میکروبیال می باشد، بهتر است درمان عفونت پس از تست آنتی بیوگرام انجام شده و به باکتری های گروه مایکوباکتریوم نیز توجه شود.

مقدمه: باکتری های بی هوازی اجباری در ایجاد بسیاری از عفونت های حفره دهان و ساختمان های مجاور آن، دخالت دارند. این عفونت ها اغلب به صورت چند میکروبی با دخالت بیش از یک باکتری بی هوازی و در بسیاری موارد نیز با دخالت باکتری های هوازی- بی هوازی اختیاری دیده می شوند. با توجه به اهمیت بالینی این عفونت ها و عوارض ناشی از آن ها این بررسی انجام پذیرفته است.روش کار: 72 نمونه گرفته شده از عفونت های حفره دهانی، با به کارگیری روش های کشت و جداسازی باکتری های بی هوازی اجباری، هوازی- بی هوازی اختیاری و باکتری های هوازی مورد بررسی قرار گرفت و کلیه باکتری های جدا شده تا سطح گونه تعیین هویت شدند.نتایج: تمامی نمونه ها کشت مثبت می باشد. عفونت های تک میکروبی و چند میکروبی به ترتیب در حدود یک سوم و دو سوم موارد دیده شدند و بیش از 65% از باکتری های جدا شده نیز بی هوازی اجباری بودند. باکتری های بی هوازی اجباری جدا شده عبارتند از: انواع پری وتلا، پروفایروموناس، فوزوباکتریوم، پپتواسترپتوکوک بی هوازی و باکتری های هوازی و هوازی- بی هوازی اختیاری شامل استافیلوکوک، استرپتوکوک، آکتینومایست اسرائیلی و انواع متعلق به خانواده اینتروباکتریاسه بودند.نتیجه گیری: در بسیاری موارد عفونت های حفره دهان و ساختارهای مجاور آن، باکتری های بی هوازی اجباری دخالت دارند. باتوجه به نتایج این مطالعه، با به کارگیری شرایط بی هوازی، باکتری های بی هوازی اجباری را می توان از نمونه های بالینی عفونت های حفره دهان، خصوصا از آبسه ها، جدا و تعیین هویت نمود.

زمینه و هدف: افزایش میزان مواد آلی، نیتروژن و فسفات در محیط های آبی توازن رشد موجودات آبزی را به هم می زند و علاوه بر آن مشکلات زیست محیطی جدی را ایجاد می کند. هدف از این پژوهش بررسی میزان جذب فسفات توسط باکتری جداشده از خاک های آلوده به قطران به منظور حذف فسفات از آب های حاوی غلظت بالای فسفات می باشد.روش بررسی: در ابتدا نمونه برداری از خاک های آلوده به قطران با هدف جداسازی یک باکتری تجزیه کنننده قطران در اطراف پالایشگاه قطران اصفهان صورت گرفت جداسازی روی محیط کشت نوترینت آگار انجام شد و در مرحله شناسایی کلنی ها مشخص گردید که مصرف فسفات در این باکتری بالاست. بنابراین به منظور تعیین شرایط بهینه جذب فسفات اثر متغیرهای دما، pH، منبع کربن، غلظت فسفات و نیتروژن روی جذب فسفات بررسی شدند. مقدار فسفات جذب شده به روش رنگ آمیزی اسید اسکوربیک در محیط کشت اندازه گیری شد. وزن خشک سلول نیز به عنوان شاخص رشد باکتری در نظر گرفته شد. در انتها توانایی جذب فسفات آن با باکتریهای calcuaceticous Acinetobacter و E.coli به عنوان شاهد مثبت و منفی مقایسه شد و همچنین رشد و جذب فسفات تحت شرایط هوازی و بی هوازی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: آزمایش شناسایی باکتری به روش بیوشیمیایی و بررسی های ژنتیکی به روش آنالیز قطعه 16S rDNA، تشابه این باکتری را با جنس سودوموناس نشان داد. شرایط بهینه جذب فسفات برای این سویه در pH معادل 7.5، دمای35°c ، استات سدیم به عنوان منبع کربن تحت شرایط هوازی و فسفات به اندازه 10 برابر نسبت P ارایه شده توسط گیبس به دست آمد. بیشترین مقدار جذب فسفات تحت شرایط بهینه 4.5 درصد وزن خشک سلول بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده این باکتری بومی توانایی نسبتا مطلوبی در جذب فسفات و ذخیره آن دارد و به دلیل سرعت رشد بالای آن می تواند جهت حذف فسفات از پساب ها مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: پریودنتیت یک بیماری عفونی شایع و التهابی است که باعث تخریب بافت های نگهدارنده دندان و از دست رفتن دندان می شود. یافته های اخیر نشان می دهد که عفونت پریودنتال به طرز قابل توجهی باعث افزایش خطر ابتلا به بعضی از بیماری های سیستمیک می گردد. از مهمترین عوامل ایجاد عفونت در پریودنشیوم، باکتری ها به ویژه پورفیروموناس ژنژیوالیس و باکتروئیدس فورسیتوس می باشند. در بین روش های تشخیص باکتری ها به نظر می رسد Multiplex PCR از حساسیت و ویژگی بالایی برخوردار است با این روش می توان چند نوع میکروارگانیسم را به طور همزمان با هم تشخیص داد.مواد و روش ها: نمونه پلاک زیر لثه ای از 61 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن (34 زن، 27 مرد، دامنه سنی 69-24 سال، میانگین سنی 43 سال) و 40 فرد سالم (22 زن، 18 مرد، دامنه سنی 69-21 سال، میانگین سنی 41 سال) که به بخش پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مراجعه کرده بودند، گرفته شد. سپس DNA نمونه ها استخراج و  Multiplex PCR انجام شد.یافته ها: باکتروئیدس فورسیتوس 50/52 % از بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن تشخیص داده شد در حالی که در هیچ سایت سالمی دیده نشد و پورفیروموناس ژنژیوالیس در 83.61% از بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن و 40% از افراد سالم تشخیص داده شد (P<0.05).بحث و نتیجه گیری: به کمک Multiplex PCR می توان این دو باکتری را به صورت همزمان تشخیص داد و نتایج بدست آمده نشان می دهد پورفیروموناس ژنژیوالیس از اهمیت بیشتری در ایجاد پریودنتیت مزمن برخوردار است. با توجه به این که بیماری پریودنتیت یکی از عوامل مستعد کننده بیماری های سیستمیک است تشخیص و درمان به موقع این بیماری حایز اهمیت می باشد.

شناسایی باکتری های هوازی تجزیه کننده مواد سمی، گام مهمی در روند تکاملی سیستم های تصفیه فاضلاب محسوب می شود. باکتری های موثر در تصفیه و حذف آلاینده ها متناسب با نوع آلاینده و نوع سیستم و شرایط محیطی حاکم برآن متفاوت است. با شناسایی این باکتری ها می توان شرایط بهینه برای عملکرد سیستم را تعیین و به حداکثر راندمان دست پیدا کرد و با استفاده از روشهای بیوتکنولوژی نسبت به تقویت آنها برای تصفیه آلاینده های مورد نظر اقدام نمود. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی باکتری هایی است که توانایی تجزیه فنل و حذف آن در سیستم بیولوژیکی ترکیبـــی بیوفیلتـــر و لجن فعـــال (BF/AS) را دارند. برای انجام این پژوهش ابتدا مقداری لجن بیولوژیکی تصفیه خانه فاضلاب شهری به عنوان منبع اولیه میکربی، به داخل سیستم تلقیح شد و با تزریق مداوم محلول شیرخشک و هوا تعداد آنها افزایش داده شد. سپس با تزریق تدریجی فنل در مدت سه ماه به تدریج فنل جایگزین شیر خشک گردید. نمونه برداری پس از سازگاری میکربها با فنل و استفاده از آن به عنوان تنها منبع مواد غذایی صورت گرفت. به منظور تفکیک میکروارگانیسم ها ابتدا نمونه ها در محیطهای کشت اختصاصی و افتراقی کشت داده شد و پس از تشکیل و تکثیرکلنی ها، با انجام آزمایشهای متعدد باکتری های هوازی مورد شناسایی قرار گرفتند. در بررسی میکروسکوپی اولیه پس از رنگ آمیزی اسمیر مستقیم انواع باسیل ها و کوکوباسیل های گرم منفی،قارچ، آمیب، باکتری های رشته ای و اسپیروکت ها مشاهده گردید. آزمایشهای بعدی نشان داد که تمامی باکتری های هوازی موجود در این سیستم غیر تخمیری بوده و نتیجه تست OF گلوکز آنها منفی می باشد. باکتریهایی که در این مطالعه شناسایی شده اند عبارت اند از: سودوموناس آئورژیناز، اسینتوباکتر، مورکسلا، سودوموناس آلکالیژنز، برواندیوموناس ویسیکالریس. نظر به اینکه در محلول ورودی به سیستم بجز فنل هیچ ماده دیگری وجود نداشته است, لذا می توان نتیجه گرفت که باکتری های موجود در این سیستم از فنل به عنوان تنها منبع تامین کربن و انرژی استفاده کردند. ضمنا با توجه به آنکه باکتری بی هوازی اجباری در این مطالعه شناسایی نگردید، مشخص شد که تجزیه فنل در این سیستم در شرایط کاملا هوازی انجام می شود؛ چون تمام باکتری های جدا شده هوازی هستند. دستاورد مهم دیگر اینکه باکتری برواندیوموناس ویسیکالریس برای اولین بار به عنوان باکتری تجزیه کننده فنل گزارش شد.

کاهش و رسوب گذاری اورانیم با استفاده از باکتری های بی هوازی، یکی از راهکارهای مؤثری است که در دو دهه ی گذشته با هدف کاهش انتشار اورانیم در محیط، مورد توجه بسیاری از پژوهش گران قرار گرفته است. در این پژوهش، قابلیت یک باکتری بی هوازی اختیاری با نام شیوانلا اس پی 8GCWx در کاهش و حذف اورانیم از محلول های آبی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور، محلول اورانیل استات در حضور سدیم لاکتات به عنوان الکترون دهنده، با باکتری 8 GCWx در شرایط بی هوازی در تماس قرار داده شد. نتیجه ی این واکنش، حذف اورانیم از محلول و تشکیل یک رسوب قهوه ای رنگ حاوی باکتری و اورانیم بود. تجزیه ی رسوب با استفاده از طیف دیدگانی-فرابنفش و دستگاه پتانسیواستات/ گالوانواستات (شرکت اتولب هلند) نشان داد که بیش تر اورانیم موجود در رسوب به شکل کاهیده ی U(IV) است. بنابراین سازوکار حذف اورانیم از محلول توسط این باکتری در شرایط بی هوازی، سازوکار کاهش است. بهترین pH برای حذف اورانیم توسط 8GCWx برابر با 6. 8 و حداکثر درصد حذف اورانیم از محلول در چگالی سلولی-1 mL 109 برابر با %90 به دست آمد. تغییرات غلظت اورانیم در محلول نسبت به زمان در روز اول با سینتیک واکنش درجه ی اول تطابق مناسبی داشت. بر همین مبنا، ثابت سرعت واکنش کاهش میکروبی اورانیم توسط سویه ی 8GCWx برابر با 0. 06 hr-1 محاسبه شد. در نتیجه، سویه ی شیوانلا اس پی 8GCWx به عنوان یک باکتری توانمند در کاهش میکروبی اورانیم تعیین شد.

مقدمه: اگرچه امروزه خطر انتقال باکتری های بیماریزا از طریق تزریق فرآورده های خونی کاهش یافته است اما هنوز امکان انتقال این عوامل از طریق تزریق این نوع فرآورده ها وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی آلودگی نمونه های فرآورده پلاکت با باکتری های هوازی در مرکز انتقال خون اصفهان بوده است.روش بررسی: در بهار و تابستان 1393، تعداد 2000 نمونه فرآورده پلاکتی بصورت تصادفی در مدت 5 ماه برای بررسی آلودگی با باکتری های هوازی جمع اوری شدند. ابتدا نمونه ها در محیط کشت مایع تیوگلیکولات کشت داده شدند. باکتری های رشد کرده در محیط با استفاده از رنگ آمیزی گرم و آزمایشات بیوشیمیایی، شناسایی شدند. سپس از باکتری های جداسازی شده DNA استخراج گردیده و بر روی آن ها برای ژن 16S rRNA آزمایش PCR انجام شد. سپس محصولات PCR تعیین توالی شده و باکتری ها در حد گونه شناسایی گردیدند.نتایج: در این تحقیق چهار نمونه آلوده تشخیص داده شد. باکتری های جدا شده عبارت بودند از: کلبسیلاپنومونیه 1 مورد، استافیلوکوکوس اورئوس 1 مورد، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس 1 مورد و استافیلوکوکوس همولیتیکوس 1 مورد که پس از تعیین توالی ژن 16S rRNA در این باکتری ها به ترتیب %97، %83، %99 و %90 همولوگی مشاهده گردید.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق ممکن است فرآورده های پلاکت به باکتری های هوازی آلوده باشند؛ بنابراین فراهم نمودن شرایط مناسب در مراکز انتقال خون و سایر مراکز درمانی جهت انجام آزمایش های غربالگری برای شناسایی آلودگی های باکتریایی در فرآورده های پلاکتی قبل از استفاده از این فرآورده ها ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: برنج تراریخته، برنجی است که با هدف ایجاد ویژگی جدید، در توالی آن تغییراتی ایجاد شده است. برنج تراریخته Bt (Bacillus thuringiensis) با عنوان طارم مولایی بیان کننده پروتیین Cry1Ab است. با توجه به عدم وجود مطالعه در راستای تاثیر برنج تراریخته طارم مولایی بر سلامت دستگاه گوارش و اهمیت این موضوع، در این مطالعه به بررسی تاثیر مصرف برنج تراریخته طارم مولایی بر فلور میکروبی روده رت پرداخته شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای-تجربی تعداد 24 رت از نژاد SD (Sprague Dawley) تحت رژیم غذایی برنج تراریخته و غیرتراریخته به مدت 90 روز قرار گرفتند و با گروه کنترل (غذای استاندارد رت) مقایسه شدند. تعداد باکتری های اشریشیا کلی، بیفیدوباکتریوم، لاکتوباسیلوس، انتروکوکوس و تعداد کل باکتری های هوازی و بی هوازی در نمونه های مدفوع روز 60 و90 و همچنین پس از کشته شدن رت ها، در نمونه های ژژنوم، ایلیوم و دیودنوم بررسی شدند. یافته ها: در این مطالعه، به جز تعداد کل باکتری های بی هوازی در نمونه مدفوع روز 90، بین گروه های مورد مطالعه و تعداد انواع باکتری های مورد بررسی ارتباط معنی داری وجود نداشت (0/05